All Chapters of สะใภ้ขัดดอก: Chapter 1 - Chapter 4

(ต่อ)เมื่อมืดเห็นนายคร่ำครวญถึงอดีตความเจ็บปวดขึ้นมาทีไร ก็ได้แต่นึกเห็นใจและอดสงสารเรื่องราวในอดีตเมื่อครั้งที่นายยังเป็นเด็กตัวน้อยๆอยู่ไม่ได้...ในตอนนั้นนายเกือบจะเสียผู้เสียคนจนกลายเป็นอันธพาลครองเมืองไปแล้ว หากไม่ได้คุณพาดายื่นมือเข้ามาช่วย เพราะจิตใจของนายในตอนนั้น ยังคงฝั่งใจเจ็บเกี่ยวกับสาเหตุที่ทำให้นายหญิงต้องตรอมใจตาย นี่ถ้าไม่ได้คุณพาดา มารดาของคุณพีรยุทธ์คอยสั่งสอนและห้ามปรามกันเอาไว้ ป่านนี้ไม่รู้ไอ้มืดจะมีนายเป็นเจ้าของไร่ส้มใหญ่โตอันดับหนึ่งของเมืองเหนือ หรือจะมีนายเป็นพวกนักเลงหัวไม้เสียก็ไม่รู้ คิดขึ้นมาทีไรขนแขนก็พาลจะลุกซู่ขึ้นมาอีกจนได้... “เพราะอะไรรู้ไหมไอ้มืด ก็เพราะมึงไม่เคยทิ้งกู ทิ้งแม่กูไปไหน เหมือนกับใครบางคนไง เขาทิ้งกู ทิ้งแม่กูไปกกกอดอยู่กับอีพวกหน้าด้านหิวเงินพวกนั้น พวกมันมีความสุขอยู่บนความทุกข์ของแม่กู กูเห็น..ทำไมกูจะไม่เห็น ท่านร้องไห้เสียใจหนักหนาจะเป็นจะตายให้ได้ขนาดไหน กูเห็นแต่กูก็ช่วยอะไรท่านไม่ได้เลย ไอ้มืด กูช่วยแบ่งเบาความเจ็บช้ำของท่านไม่ได้เลย...” น่านพยัคฆ์ยังคงพูดตัดพ้อเสียงแผ่วด้วยความเจ็บช้ำในทรวงอก หางตาเริ่มมีน้ำใสๆไหลคลอ ไม่ย

(ต่อ)เมื่อตาที่เขามองผู้หญิงทั้งหลาย มันก็ไม่พ้นเรื่องเห็นแก่เงินทอง เพราะโดยส่วนใหญ่ผู้หญิงมันก็เห็นแก่เงินกันหมดทั้งนั้นแหละวะ นี่ถ้าเขาเป็นเพียงชาวไร่จนๆธรรมดาๆคนหนึ่ง ก็ไม่รู้ว่าแม่นี่จะยอมแต่งงานกับเขาหรือเปล่าหรอก เพราะแม้แต่หน้าตาก็ไม่เคยได้เห็นกันมาก่อนเลยด้วยซ้ำ มองแค่นี้ก็รู้ไปถึงลำไส้กี่ขดต่อกี่ขดของเจ้าหล่อนแล้ว เขาก็ไม่ใช่ไก่อ่อนที่มองใครไม่ออกเสียเมื่อไหร่กัน...“สวยหวานเหมือนนางในละคร นายยังบอกงั้นๆอีกเหรอ อ้อ...แต่นายอย่าลืมคำพูดของตัวเองเมื่อกี้ด้วยนะ นายจะยกนางฟ้าให้มืด..” คนแอบหมั่นไส้เจ้านายตัวเองเอ่ยทักท้วงพร้อมรอยยิ้มจนหน้าบานเป็นจานเชิง น่านพยัคฆ์ได้แต่กัดกรามตัวเองกรอดๆ รู้สึกไม่พอใจไอ้ลูกน้องคู่กายขึ้นมาตงิดๆอย่างไม่รู้สาเหตุไม่ใช่เฉพาะปากของไอ้มืดที่เอ่ยชมแม่นั่น แม้แต่ดวงตาของมัน ก็ดูเยิ้มหยดย้อยจนน่านพยัคฆ์ยังอยากจะหาอะไรแข็งๆทิ่มเบ้าตาเข้าให้เสียเลย ...หึ...หมั่นไส้จริงโว้ย ชมกันเข้าไปฟังแล้วยิ่งระคายรูหูฉิบหาย คนบอกไม่สวยก็คือไม่สวย จะมองให้สวยได้ยังไงกันวะ...น่านพยัคฆ์รู้สึกหงุดหงิดในหัวใจ ถึงแม้จะพยายามบังคับสายตาให้มองผู้หญิงตรงหน้าไม่สวยยังไง ไอ้ค