Home / โรแมนติก / สะใภ้ขัดดอก / สะดุดใจตัวร้าย (1)

Share

สะดุดใจตัวร้าย (1)

last update Last Updated: 2025-08-17 11:53:49

ตอน...สะดุดใจตัวร้าย

นายๆ..นั่นๆ ใช่คนนั้นหรือเปล่านาย คนสวยๆคนนั้นน่ะ...  ลูกน้องคนสนิทรีบแหกปากบอกเจ้านายเสียงดังข่มไปทั้งรถ ทันทีที่มืดเห็นประตูรั้วเหล็กสีเหลืองทองเปิดอ้าออกทางฝั่งซีกขวามือ ปรากฏร่างอรชรอ่อนแอ้นของหญิงสาวนางหนึ่งเดินรอดรั้วเล็กนั้นออกมา  การนั่งซุ่มแอบดูว่าที่เมียของเจ้านายนานกว่าสามชั่วโมงจึงสิ้นสุดลงเสียที...

มืดเมื่อยจะตายอยู่แล้วเนี่ย ไม่รู้นายคิดอะไรถึงได้ชวนมืดมาทำตัวไม่ต่างจากมหาโจรพวกถ้ำมองเขาทำกัน...

คนแอบบ่นอุบในใจขยับร่างหลังพวงมาลัย สายตาก็เพ่งมองไปทางด้านหน้าตาเขม็ง...คุณพระ! นั่นคนหรือนางฟ้ากันแน่วะ ผู้หญิงอะไรสวยจนวัวตาย...มืดต้องยกมือขึ้นขยี้ตาตัวเองแรงๆ เพื่อให้แน่ใจ ภาพที่มันเห็นตรงหน้า นั่นคือคนจริงๆไม่ใช่นางฟ้าจำแลงแปลงกายมาจากบนฝากฟ้าไหน...

ส่วนคนเป็นนายก็รีบหันไปมองตามนิ้วที่มืดชี้บอก แววตาหลังแว่นสีชา จ้องมองหญิงสาวในชุดเรียบจนดูเชยไม่กระพริบ เพราะชุดที่เธอผู้นั้นสวมใส่อยู่ เป็นเพียงเสื้อเชิ้ตสีชมพูอ่อนกับกางเกงผ้าขาบานสีดำเรียบอีกทั้งยังดูซีดเหมือนผ่านการใช้งานมานานหลายปี

            เธอผู้นั้นกำลังหันซ้ายหันขวา เหมือนกำลังรอคอยอะไรสักอย่าง เพียงแวบแรกที่ชายหนุ่มเห็น  น่านพยัคฆ์อยู่ในอาการที่เรียว่าตาค้างจนจังงัง หัวใจแข็งกระด้างกระตุกเต้นถี่รัวจนแทบจะกระเด็นออกมาด้านนอกอกเสียให้ได้  เขายอมรับ ตั้งแต่เกิดมาจนอายุปาเข้าเลขสามจะขึ้นเลขสี่อยู่อีกไม่กี่ปีข้างหน้า เขายังไม่เคยเกิดอาการหัวใจเต้นถี่ผิดปกติแบบนี้กับสาวคนไหนสักคนมาก่อนเลย  ส่วนใหญ่ มองผ่านแล้วก็ผ่านเลย ไม่เคยให้ความสนใจกับใครมากเป็นพิเศษเท่ากับผู้หญิงตรงหน้านี้...

“อู้ย!!!สวยเป็นบ้าเลยนะนายจ๋า มืดตกหลุมรักเข้าอย่างจังเลยล่ะนาย ถ้ากลับขึ้นไปเชียงใหม่คราวนี้ นายต้องไปตอบตกลงกับนายสิงห์เลยนะ บอกนายสิงห์ไปเลยว่าแต่ง มืดจะได้ไปอวดไอ้พวกคนงานไร่คุณพี นายหญิงของมืดสวยราวกับนางฟ้าเชียวนะ สวยกว่าคุณน้ำผึ้งอีก...”  น้ำเสียงตื่นเต้นยินดีของมืดบวกกับเสียงพร่ำเพ้อไม่หยุดปากนั้น  ไม่ได้เข้าหูของคนเป็นนายที่นั่งข้างๆเลยสักคำเดียว เมื่อน่านพยัคฆ์เองก็เอาแต่จ้องมองร่างบอบบางที่กำลังยืนชะเง้อมองอะไรสักอย่างตาไม่กระพริบตา

“นาย!” มืดเรียกนายแต่ก็ยังคงความเงียบเชียบ ไม่มีการตอบรับหรือเออออใดๆทั้งสิ้นกลับมา มืดจึงเอี้ยวใบหน้าหันไปเหล่ตามองเจ้านายอย่างนึกสะใจเล็กๆ คราวนี้ล่ะนายจ๋ายังจะปากแข็งปฏิเสธเขาอีกหรือเปล่า...

ส่วนน่านพยัคฆ์ที่ยังไม่รู้ตัวเอง กำลังตกหลุมรักสาวเจ้าแต่แรกเห็นแล้วนั้น เอาแต่นั่งหน้าเรียบนิ่งไม่พูดไม่จา  รถยนต์ของชายหนุ่ม ถูกจอดเยื้องออกมาจากประตูรั้วบ้านหลังงาม ห่างออกมาประมาณสองร้อยเมตรเห็นจะได้ จึงทำให้เขาสามารถมองเห็นใบหน้าสวยหวานอย่างถนัดตา เป็นความงามที่สมบูรณ์แบบไปทุกสัดส่วน...

สวย...คือคำนิยามของหญิงสาวผู้นี้

น่านพยัคฆ์ถึงกับแอบพ่นลมหายใจออกมาด้วยความโล่งอก สีหน้าชายหนุ่มดูผ่อนคลายลงไปมาก มุมปากบนกระตุกยิ้มอย่างพึงพอใจ เมื่อเห็นว่าที่เมียของตัวเองก็ไม่ได้หน้าตาเลวร้ายจนถึงกับรับไม่ได้ แม่นั่นออกจะสวยผุดผาดเกินไปเสียด้วยซ้ำ ไม่รู้ก่อนหน้านี้เจ้าหล่อนจะเคยผ่านมือใครมาบ้างแล้วก็ไม่รู้...หึ... น่านพยัคฆ์แอบคิดแบบคนพาล รู้สึกจิตใจร้อนรุ่มขึ้นมาอย่างเคืองๆ ส่งผลให้ใบหน้าคมคายตึงเปรียะขึ้นมาเพราะดันคิดอะไรๆเกี่ยวกับสาวเจ้าในแง่ร้ายมากกว่าในแง่ดี

“นางฟ้าชัดๆเลยนะนาย ว่าปะ...” คนแอบเหล่นายถามเสียงระรื่นชื่นชมไม่ขาดปาก น่านพยัคฆ์ไม่ตอบรับ แต่ก็ไม่ปฏิเสธ  เมื่อหญิงสาวตรงหน้าเป็นดั่งคำชมจากปากไอ้ลูกน้องของเขาบรรยายเอาไว้ไม่มีผิด ทั้งรูปร่างของเธอช่างดูบอบบางอ้อนแอ้น ผิวพรรณนั้นก็ขาวอมชมพู ส่วนใบหน้าของเจ้าหล่อนนั้นเนียนใสราวกับก้นเด็ก ทั้งๆที่มันก็เปลือยเปล่าไร้เครื่องสำอางค์แต่งแต้ม ปากนิด จมูกโด่งเชิดรั้นขึ้นอย่างพอเหมาะพอเจาะ ยิ่งดวงตากลมโตคู่นั้นของเจ้าหล่อน ยิ่งทำให้เขาหลงใหลมากยิ่งขึ้น ยิ่งพิศดูก็ยิ่งเกิดอาการแปลกๆตรงอกด้านซ้ายนี้...

น่านพยัคฆ์ถึงกับตาค้างพูดไม่ออก สติถึงกับพร่าเลือน  เสมือนเจ้าหล่อนหลุดออกมาจากวรรณคดีเรื่องใดเรื่องหนึ่งในนิยายปรัมปราก็ไม่ปาน...มือใหญ่เผลอยกขึ้นทาบลงบนทรวงอกข้างซ้ายอย่างลืมตัว

เฮ้ย! ทำไมมันถึงได้เต้นเร็วแบบนี้นะไอ้หัวใจบ้านี่ กะอีแค่เห็นผู้หญิงสวย ทำเป็นไม่เคยเห็นไปได้...

“สวยนะนาย...” มืดยังคงกล่าวชมจากใจไม่หยุดปาก  ถึงน่านพยัคฆ์จะเห็นไม่ต่างจากไอ้ลูกน้องตัวดีนัก แต่เรื่องอะไรที่เขาจะไปยอมรับออกมาง่ายๆ ไม่มีวันเสียล่ะ...

“เดี๋ยวมืดขอตรวจสอบ ดูให้แน่ใจก่อนนะนาย ใช่คนเดียวกันกับในรูปภาพที่นายแอบขึ้นไปขโมยมาจากนายสิงห์หรือเปล่า” ท้ายประโยคมืดแทบกลั้นเสียงขำของตัวเองเอาไว้ไม่อยู่ เมื่อนึกถึงที่มาที่ไปของรูปภาพ

“ใครแอบวะ?...” น่านพยัคฆ์หันขวับเพื่อเอ่ยแย้งปฏิเสธขึ้นเสียงดุ  รู้สึกเสียหน้าอยู่ในที เมื่อนึกถึงตอนที่ตัวเองแอบย่องขึ้นไปห้องทำงานของตาเฒ่าสิงห์ แล้วค้นหารูปถ่ายของแม่นั่น เมื่อเขาเองก็อดสงสัยไม่ได้ ผู้หญิงหน้าด้านหิวเงินจะมีรูปร่างหน้าตาเป็นอย่างไร ถ้าสวยจริงทำไมถึงได้ยอมแต่งงานกับผู้ชายที่ตัวเองไม่เคยรู้จักเห็นหน้ากันมาก่อนได้ แต่พอเขาเห็นรูปถ่ายของแม่ผู้หญิงหน้าเงินเท่านั้น ลมหายใจก็แทบสะดุด โลกทั้งโกลหยุดหมุนในบัดดล...

“ พ่อข้าทำหล่นพื้นเองต่างหากล่ะ...เอ็งอย่ามามั่วนะไอ้มืด ข้าไม่มีความจำเป็นจะต้องไปแอบดูรูปของใคร แล้วก็ไม่เห็นจะสวยตรงไหนเลย เห็นแล้วก็งั้นๆแหละวะ อีโธ่เอ่ย...อีกระรอกของข้ายังสวยกว่าเป็นไหนๆ”  อีกระรอกคือแม่ม้าพันธ์เยี่ยมของน่านพยัคฆ์ เป็นแม่ม้าตัวโปรดของชายหนุ่มก็ว่าได้

“เหรอนาย...”  มืดลากเสียงยาวพร้อมกับเหล่ตามองผู้เป็นนายรัก จะให้มืดเชื่อนายตรงไหนได้ ในเมื่อดวงตาทั้งสองข้างของนายมันฉายชัดถึงความพึงพอใจในตัวเขาออกมาซะปานนั้น...

 อืม!คำพูดของนายมันน่าเชื่อดีนักนี่ ไม่สวยไม่ชอบไม่แต่ง แต่ก็ยังอุตส่าห์ดั้นด้นลากมันมาแอบดูเขาถึงหน้าบ้าน แม้แต่เด็กอนุบาลก็คงจะเชื่อในคำพูดของนายหรอกนะ...

“ก็เออสิวะ...หรือเอ็งอยากโดนตีนข้าถึงจะยอมเชื่อ”

“จ้า...หล่นก็หล่น มืดไม่ได้ว่าอะไรนายพยัคฆ์เสียหน่อย...แหม่...ร้อนตัวจริง จริ้ง...” มืดขึ้นเสียงสูงล้อเลียน ว่าจบมืดก็ค้นเอารูปภาพขนาดกลาง ตรงบริเวณคอนโซลด้านหน้ารถยนต์ หยิบออกมาเพื่อเปรียบเทียบ ตรวจสอบความชัวร์ อีกครั้ง

“ชัวร์เลยนาย...คนนี่ล่ะ แน่ยิ่งกว่าแช่แป้ง ดูสินาย...”  มืดยื่นรูปภาพหญิงสาวไปตรงใบหน้าหล่อคมคาย  แต่คนที่ตกอยู่ในมนต์แห่งรัก กลับนิ่งเฉย เพราะประสาทหูกับตาถูกดึงดูดไปยังจุดที่ทำให้หัวใจของเขากระตุกรัวเร็วไม่ยอมหยุดสักที  ยิ่งได้มองก็ยิ่งตกหลุมรักจนถลำลึกถอนตัวแทบไม่ขึ้นเข้าไปทุกที...

“นาย...นาย...นายคร้าบ...” มืดต้องเรียกเจ้านายอยู่หลายคำ กว่าชายหนุ่มจะมีปฏิกิริยาตอบโต้กลับมา

“อะไรของเอ็งนักหนาวะไอ้นี่ เรียกข้าทำไมเสียงดัง ข้าไม่ได้หูหนวดเสียหน่อยนะโว้ย...”

“หูนายไม่หนวกหรอก มืดเชื่อ แต่สตินายนี่สิ มันหล่นหายไปไหนแล้วน่า ตั้งแต่สาวเจ้าเดินออกมาให้ยนโฉม ดวงตาทั้งสองข้างนี้ก็จ้องมองเจ้าบ่เคยคลาดเคลื่อนไปตรงไหนเลยนอกจากใบหน้างามๆนั่น ฮ่า...ฮ่า...”  คนแซวนายรักถึงกับหัวเราะร่วน

“คงค้างอะไรของเอ็ง พูดจาเหลวไหลใหญ่แล้วไอ้นี่ เดี๋ยวเหอะมึง...จะเจอฝ่าเท้ากูอีกจนได้ พูดมากจริงไอ้ห่า กูใช่ให้มึงมาขับรถให้นะโว้ย ไม่ได้ใช้ให้มานั่งเห่าหอนให้กูรำคาญรูหูแบบนี้...” ร่างใหญ่ออกอาการกระฟัดกระเฟียดแดกดันลูกน้อง เพื่อเป็นการกลบเกลื่อนอาการเขินอาย ยิ่งเมื่อเขารู้สึกร้อนวูบตรงโหนกแก้ม ก็ยิ่งทำให้น่านพยัคฆ์ร้อนตัวขึ้นมากกว่าเดิม

 “ตะลึงเพราะเขาสวยใช่ไหมล่ะ...” ลูกน้องไม่ได้หวั่นเกรงกับคำขู่เลยสักนิด ตั้งแต่เป็นเจ้านายลูกน้องกันมานานหลายสิบปี มืดไม่เคยเห็นนายรักของมันมีอาการ ณ จังงัง กับสาวคนไหนมาก่อนเลย ก็เห็นจะมีแต่หนนี้ นายของมืดดูมีอาการแปลกๆไป

“ก็งั้นๆแหล่ะวะ ไม่เห็นจะสวยตรงไหนเลย สายตาของเอ็งนี่ชักจะมีปัญหาใหญ่แล้วนะไอ้มืด...” น่านพยัคฆ์ยักไหล่ตั้งท่าไร้เยื่อใย ใบหน้าคมคายบิดเบ้เมื่อปรายหางตาดันเผลอไปมองยังร่างบอบบางเข้าอีกจนได้ แต่ก็ไม่รอดพ้นสายตาคนจ้องจับผิด ให้ต้องหลุดคำพูดกระเซ้าเย้าแหย่คนเป็นนายจอมปากแข็ง...

“ไม่สวยจริงอ่ะ!...” มืดถามย้ำอย่างไม่ยอมแพ้ คนอะไรปากแข็ง ก็มืดเห็นๆอยู่ นายมองเขาตาแทบทะลักออกมานอกเบ้าซะขนาดนั้น ยังจะมาปากแข็งบอกว่างั้นๆอีก...

“ก็เออน่ะสิวะ มึงจะซักไซ้ไล่เลียงกูทำไมนักหนา ถ้ามึงเห็นว่าแม่คนนั้นสวยนัก กูยกให้...”

“จริงๆนะนาย ยกให้แล้วห้ามมาเอาคืนทีหลังด้วย มืดไม่คืนให้เด็ดขาด” ลูกน้องถึงกับตาโต

“เออ... เอ็งก็ลองดูชุดที่แม่นั่นใส่สิ เชยบรมเลยว่ะ นี่หรือวะ สาวเมืองกรุง เขาแต่งตัวกันเชยแบบนี่เหรอ เก่าก็เก่าเชยก็เชย หึ...กูถึงว่าสิ ทำไมแม่นั่นถึงยอมตกปากรับคำ แต่งงานกับผู้ชายที่ตัวเองไม่ได้รู้จักง่ายดายนัก ที่แท้ก็เพราะจนแล้วไม่เจียมกระลาหัวตัวเองนี่เอง เลยต้องรีบตะครุบเหยือ ยอมตกลงแต่งงานกับพวกคนมีเงินอย่างสิ้นคิดแบบนี้ไง...” คำพูดหยามเหยียดพรั่งพรูออกจากปากร้ายๆของเจ้านายผู้ปากกับใจไม่ตรงกัน มืดต้องระบายลมหายใจออกมาเสียงดังพรืด รู้สึกไม่ค่อยพอใจกับคำพูดร้ายกาจของนายตัวเองเลยสักนิดเดียว

“นายก็ไม่ว่าเขาเสียๆหายๆ...” มืดส่ายหน้าเพราะไม่อาจเห็นด้วยกับความคิดในแง่ร้ายของคนเป็นนาย ถึงแม้การแต่งกายของนางฟ้าจะดูเชยตามปากของเจ้านายว่ามันก็จริงอยู่ แต่เมื่อมันอยู่บนเรือนร่างอรชร  มืดก็ไม่เห็นว่ามันจะดูเชยตรงไหนเลยนี่นา สายตากับความคิดของนายมันมีแต่เรื่องอคติล้วนๆ ไม่รักไม่ชอบเขาก็ไม่น่าจะเอาเขามาพูดเสียๆหายๆ นี่ถ้าหากฝ่ายหญิงมาได้ยินเข้า แล้วเขาจะคิดยังไง

“หรือเอ็งจะเถียงข้าวะ...ไอ้มืด” น่านพยัคฆ์เบะปากใส่ลูกน้อง นึกหมั่นไส้มันเหลือเกิน ดีแต่เข้าข้างแม่นั่นอยู่ได้ เห็นมีดีอยู่หน่อยก็ตรงความสวย ไม่รู้ข้างในจะเละเทะเหลกเหลวจนไม่เหลือชิ้นดีหรือเปล่า คนเรามองหน้าบางทีก็ไม่รู้ถึงข้างในกันนักหรอก รูปลักษณ์ภายนอกมันปรุงแต่งกันได้ ยิ่งภายนอกดูสวยภายในก็ยิ่งเน่ามีให้เห็นอยู่ถมถืดไป ทำไมเขาจะต้องไปชื่นชมความจอมปลอมภายนอกด้วยเล่า ถ้าแม่นั่นมีดีจริง อีกหน่อยเขาคงจะได้เห็นเอง แต่ตอนนี้เขาจะขอคิดกับหล่อนเป็นอย่างที่เขามองเห็นก็แล้วกัน...

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • สะใภ้ขัดดอก   สะดุดใจตัวร้าย (2)

    (ต่อ)เมื่อตาที่เขามองผู้หญิงทั้งหลาย มันก็ไม่พ้นเรื่องเห็นแก่เงินทอง เพราะโดยส่วนใหญ่ผู้หญิงมันก็เห็นแก่เงินกันหมดทั้งนั้นแหละวะ นี่ถ้าเขาเป็นเพียงชาวไร่จนๆธรรมดาๆคนหนึ่ง ก็ไม่รู้ว่าแม่นี่จะยอมแต่งงานกับเขาหรือเปล่าหรอก เพราะแม้แต่หน้าตาก็ไม่เคยได้เห็นกันมาก่อนเลยด้วยซ้ำ มองแค่นี้ก็รู้ไปถึงลำไส้กี่ขดต่อกี่ขดของเจ้าหล่อนแล้ว เขาก็ไม่ใช่ไก่อ่อนที่มองใครไม่ออกเสียเมื่อไหร่กัน...“สวยหวานเหมือนนางในละคร นายยังบอกงั้นๆอีกเหรอ อ้อ...แต่นายอย่าลืมคำพูดของตัวเองเมื่อกี้ด้วยนะ นายจะยกนางฟ้าให้มืด..” คนแอบหมั่นไส้เจ้านายตัวเองเอ่ยทักท้วงพร้อมรอยยิ้มจนหน้าบานเป็นจานเชิง น่านพยัคฆ์ได้แต่กัดกรามตัวเองกรอดๆ รู้สึกไม่พอใจไอ้ลูกน้องคู่กายขึ้นมาตงิดๆอย่างไม่รู้สาเหตุไม่ใช่เฉพาะปากของไอ้มืดที่เอ่ยชมแม่นั่น แม้แต่ดวงตาของมัน ก็ดูเยิ้มหยดย้อยจนน่านพยัคฆ์ยังอยากจะหาอะไรแข็งๆทิ่มเบ้าตาเข้าให้เสียเลย ...หึ...หมั่นไส้จริงโว้ย ชมกันเข้าไปฟังแล้วยิ่งระคายรูหูฉิบหาย คนบอกไม่สวยก็คือไม่สวย จะมองให้สวยได้ยังไงกันวะ...น่านพยัคฆ์รู้สึกหงุดหงิดในหัวใจ ถึงแม้จะพยายามบังคับสายตาให้มองผู้หญิงตรงหน้าไม่สวยยังไง ไอ้ค

  • สะใภ้ขัดดอก   สะดุดใจตัวร้าย (1)

    ตอน...สะดุดใจตัวร้าย“นายๆ..นั่นๆ ใช่คนนั้นหรือเปล่านาย คนสวยๆคนนั้นน่ะ...” ลูกน้องคนสนิทรีบแหกปากบอกเจ้านายเสียงดังข่มไปทั้งรถ ทันทีที่มืดเห็นประตูรั้วเหล็กสีเหลืองทองเปิดอ้าออกทางฝั่งซีกขวามือ ปรากฏร่างอรชรอ่อนแอ้นของหญิงสาวนางหนึ่งเดินรอดรั้วเล็กนั้นออกมา การนั่งซุ่มแอบดูว่าที่เมียของเจ้านายนานกว่าสามชั่วโมงจึงสิ้นสุดลงเสียที...มืดเมื่อยจะตายอยู่แล้วเนี่ย ไม่รู้นายคิดอะไรถึงได้ชวนมืดมาทำตัวไม่ต่างจากมหาโจรพวกถ้ำมองเขาทำกัน...คนแอบบ่นอุบในใจขยับร่างหลังพวงมาลัย สายตาก็เพ่งมองไปทางด้านหน้าตาเขม็ง...คุณพระ! นั่นคนหรือนางฟ้ากันแน่วะ ผู้หญิงอะไรสวยจนวัวตาย...มืดต้องยกมือขึ้นขยี้ตาตัวเองแรงๆ เพื่อให้แน่ใจ ภาพที่มันเห็นตรงหน้า นั่นคือคนจริงๆไม่ใช่นางฟ้าจำแลงแปลงกายมาจากบนฝากฟ้าไหน...ส่วนคนเป็นนายก็รีบหันไปมองตามนิ้วที่มืดชี้บอก แววตาหลังแว่นสีชา จ้องมองหญิงสาวในชุดเรียบจนดูเชยไม่กระพริบ เพราะชุดที่เธอผู้นั้นสวมใส่อยู่ เป็นเพียงเสื้อเชิ้ตสีชมพูอ่อนกับกางเกงผ้าขาบานสีดำเรียบอีกทั้งยังดูซีดเหมือนผ่านการใช้งานมานานหลายปี เธอผู้นั้นกำลังหันซ้ายหันขวา เหมือนกำลังรอคอยอะไรสักอย่

  • สะใภ้ขัดดอก   บทนำ : พยัคฆ์พิโรธ (จบตอน)

    (ต่อ)เมื่อมืดเห็นนายคร่ำครวญถึงอดีตความเจ็บปวดขึ้นมาทีไร ก็ได้แต่นึกเห็นใจและอดสงสารเรื่องราวในอดีตเมื่อครั้งที่นายยังเป็นเด็กตัวน้อยๆอยู่ไม่ได้...ในตอนนั้นนายเกือบจะเสียผู้เสียคนจนกลายเป็นอันธพาลครองเมืองไปแล้ว หากไม่ได้คุณพาดายื่นมือเข้ามาช่วย เพราะจิตใจของนายในตอนนั้น ยังคงฝั่งใจเจ็บเกี่ยวกับสาเหตุที่ทำให้นายหญิงต้องตรอมใจตาย นี่ถ้าไม่ได้คุณพาดา มารดาของคุณพีรยุทธ์คอยสั่งสอนและห้ามปรามกันเอาไว้ ป่านนี้ไม่รู้ไอ้มืดจะมีนายเป็นเจ้าของไร่ส้มใหญ่โตอันดับหนึ่งของเมืองเหนือ หรือจะมีนายเป็นพวกนักเลงหัวไม้เสียก็ไม่รู้ คิดขึ้นมาทีไรขนแขนก็พาลจะลุกซู่ขึ้นมาอีกจนได้... “เพราะอะไรรู้ไหมไอ้มืด ก็เพราะมึงไม่เคยทิ้งกู ทิ้งแม่กูไปไหน เหมือนกับใครบางคนไง เขาทิ้งกู ทิ้งแม่กูไปกกกอดอยู่กับอีพวกหน้าด้านหิวเงินพวกนั้น พวกมันมีความสุขอยู่บนความทุกข์ของแม่กู กูเห็น..ทำไมกูจะไม่เห็น ท่านร้องไห้เสียใจหนักหนาจะเป็นจะตายให้ได้ขนาดไหน กูเห็นแต่กูก็ช่วยอะไรท่านไม่ได้เลย ไอ้มืด กูช่วยแบ่งเบาความเจ็บช้ำของท่านไม่ได้เลย...” น่านพยัคฆ์ยังคงพูดตัดพ้อเสียงแผ่วด้วยความเจ็บช้ำในทรวงอก หางตาเริ่มมีน้ำใสๆไหลคลอ ไม่ย

  • สะใภ้ขัดดอก   บทนำ : พยัคฆ์พิโรธ (1)

    บทนำ...พยัคฆ์พิโรธเพล้ง!!! เพล้ง!!! เสียงอึกทึกครึกโครมดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วทั้งบริเวณรอบตัวบ้านไม้สักหลังโตโอ้อ่า เมื่อเจ้าของบ้านหลังงามหลังนี้กำลังลงมืออาละวาดพังทำลายข้าวของเครื่องใช้ จำพวกเฟอร์นิเจอร์ราคาแพงหูฉีกลงอย่างบ้าคลั่ง น่านพยัคฆ์เป็นเช่นนี้ทุกครั้ง หลังจากที่เขาได้กลับออกมาจากบ้านหลังใหญ่ บ้านซึ่งมีผู้อาศัยเป็นถึงเจ้าของไร่ ราชพยัคฆ์ ไร่ส้มที่กินบริเวณเนื้อที่เกินกว่าสองพันไร่... “กูไม่แต่ง...ได้ยินไหมโว้ย!ว่ากูไม่แต่ง...” เสียงตะโกนควบคู่ไปกับการพังทำลายข้าวของ เรียกให้คนหมอบร่างสั่นเทาอยู่ใต้โต๊ะ นั้นต้องแอบโผล่หัวขึ้นมาชำเลืองสายตา เมียงมองไปยังเจ้านายของตัวเองเพียงนิด แต่ก็ไม่กล้าโผล่พรวดขึ้นมามองอย่างเต็มตาทั้งตัวนักหรอกนะ ดวงตากลมแป๋วเหล่มองเจ้านายสุดรักอย่างท้อใจ ไม่แต่งก็ไม่แต่งสินาย ใครหน้าไหนเขาจะไปกล้าบังคับนายได้ ถึงแม้จะเป็นนายใหญ่ก็ตามเถอะ เห็นพอนายลุกขึ้นมาอาละวาดทำตัวคล้ายเด็กมีปัญหาทีไร เดี๋ยวนายใหญ่ก็ยอมลงให้อีกเช่นเคยนั่นแหละ ก็มันเป็นเสียแบบนี้ไง นาย

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status