All Chapters of My Possessive Ex-Husband: Chapter 161 - Chapter 170

SINO BA NAMAN ito para pakinggan niya?Hell, who?Dahil sa mga sumunod na araw, palagi na siyang bumibisita sa farm. Buong akala ng kanyang mga magulang ay makasundo na silang dalawang magkapatid. The truth is, hindi. Kahit na araw-araw siya sa farm, hindi siya nito pinapansin.She was doing her best, though. Ginagawa niya ang mga bagay para lang mapansin siya ng kanyang kuya ngunit wala, deadma. At sa ilang araw na ring dumaan at pagbabalik-balik niya sa farm, marami siyang natutunan. The farm workers are all kind to her. Tinutulugan siya sa mga kailangan niya at sinasagot ang kanyang tanong.At ngayong araw na ito, hindi na niya maintindihan. It feels like she’s wasting time. Para siyang stranger kung itrato ng kanyang kuya. Pinagluluto niya ito at dinadalhan ng lunchbox. Kinakain naman nito pero wala pa rin siyang naririnig na salita mula rito. Nakaka-overthink na tuloy.“Mommy,” she called her mother’s attention. “Can we talk?”Tinigil ng kanyang mommy ang pagla-laptop at hinarap s

Maaliwalas ang kalangitan at mukhang hindi na ito uulan mamaya. Marami siyang nakikitang mga paru-paro. Ngayon niya pa lamang napagtanto kung gaaanon kalawak ang farm. Na sa fruit plantation pa lang pala ang napupuntahan niya, which is ang pinakaunang dadaanan bago makapunta sa ibang plantation.“Kuya,” she called while her eyes are staring into the horizon.“What?”“Bakit mo napiling manirahan dito?” mahinang tanong niya. “Look, I am not judging your choices. I’m just curious. That’s all. If it were any other spoiled brat kids, they’d prefer to be in different countries, rather than staying in this kind of place.”Matagal muna ito bago sumagot. “I want a peace of mind.”Kumunot ang kanyang noo. “Peace of mind? Bakit naman? Hindi mo ba mahanap ang peace of mind mo sa syudad?”They’re been walking for a straight thirty minutes. At kung sakaling naglakad sila, baka kanina pa siya ngumangawa sa sakit ng mga paa. Mabuti na lang talaga at naisipan ng kanyang kuya na magkabayo na lang. Kahit

HE COULDN’T believe what he just found out. Hindi niya alam kung maniniwala ba siya sa sinabi nito dahil gusto ugali ang pag-uusapan, parang sanay naman na itong maghubad sa harap ng mga tao. But really? Her first kiss?Gusto niya rin namang kastiguhin ang kanyang sarili. Hindi niya maintindihan kung bakit niya ginaawa ang bagay na ‘yon. He’s well aware that that was not good. He should’ve pulled away. He should’ve stopped himself from doing something stupid. It was split-second temptation na hindi niya kaagad na-kontrol.Wala sa sarili siyang napatingin sa dalaga. Tahimik itong nakaupo sa silya at nakatingin sa kawalan. Na sa loob sila ng kanyang mini kubo rito malapit sa talon. Na sa labas din ng kubo ang kanyang kabayo na naghihintay sa kanilang mag-alis, nakasilong sa ilalim ng puno ng mangga.Dinala niya rito ang dalaga dahil hindi tumitigil sa pagbuhos ang malakas na ulan. Hindi niya kasi napansin ang makulimlim na kalangitan kaya hindi kaagad siya nakapagdesisyong umalis. Masya

THEY HEADED back the farm at agad naman silang umuwi ng bahay. Panay ang bahing niya kahit anong pilit niya. Ramdam niya ang panaka-nakang pagsulyap ni Caius sa kanya ngunit masyado siyang focus sa pagpipigil sa sariling h’wag bumahing.Pagkarating nila sa bahay ay lumabas na siya kaagad ng bahay. Basang-basa siyang sumakay sa sasakyan. Hinid lang siya, pati rin ang kanyang kuya. Panay bahing na siya pero ang kuya niya ay parang wala lang.“What’s wrong?” bungad na tanong ng kanyang kanyang mommy.Wala sa sarili niyang pinasadahan ang ginagawa nito at napansing busy ito sa paglalagay ng decorations sa nakatayo nitong Christmas tree. Pilit siyang ngumiti rito kahit na sobrang kati ng kanyang ilong.“Hey, Mommy!” matamis siyang ngumiti rito at nakuha niya pa talagang kumaway.“Bakit mukha kayong basang sisiw, Chi and Caius? What happened?” kunot noong tanong nito.“Kakauwi pa lang po namin galing sa—acho!” Agad siyang napatakip ng bibig para hindi tumalsik ang kanyang mga laway kung sak

“What are you doing here?” nagtataka niyang tanong dito.He looked away. May nilahad ito sa kanyang harapan at nakita ang paborito niyang leche flan. Her lips parted as she looked at him in awe. She couldn’t believe it. Parang nananaginip siya habang nakatingin dito. She couldn’t believe what she’s seeing right now.“I figured out you might like this,” he said. “Bought it from the city.”Mariin niyang kinagat ang ibabang labi at humugot ng malalim na hininga. Agad niya itong tinanggap at ngumiti sa kapatid. “Thank you so much, Kuya! I appreciate it so much!”Gusto niya sanang magtanong dito kung paano nito nalaman na paborito niya ang leche flan, ngunit hindi na lang niya binoses dahil masyado na yatang assuming kung sakaling itanong niya pa ang bagay na ‘yon.“Glad that you like it,” he said. “Let me know if you like the taste. And… go to sleep after eating.”Matapos nitong sabinin ‘yon ay agad na itong tumalikod at papasok na sana sa silid nito ngunit agad siyang nagsalita.“Uhm, Ku