All Chapters of ความรักโลกสีม่วง (Boy Love): Chapter 81 - Chapter 90

[16] ตอนจบของสตอรี่ ลัสท์มองคนรักตวาดไล่ตนเสียงดังลั่น ขนาดว่าที่แม่ยายยังตกใจกับการกระทำของลูกชายตัวเอง " เจส ซูลล์! ข้าสอนมารยาทเจ้าแบบนี้หรือ " เสียงตวาดจากมาทรอนหรือผู้นำตระกูลลซูลล์ดังขึ้น เจสจึงได้สงบสติอารมณ์ลงก่อนจะนึกได้ว่าที่นี่คือโลกปีศาจ คนรัก ไม่สิ อดีตคนรักของตนเดินทางมาที่นี่ได้อย่างไร ลัสท์ที่ยามนี้ใช้ร่างจริงจึงสามารถรับรู้ความคิดของผู้อื่นได้ พอได้ยินว่า อดีต ถึงกับยิ้มออกมาแต่ว่ามันแค่ไปไม่ถึงดวงตา ความหนาวเย็นแผ่ซ่านออกไปทั่วบริเวณ เหล่าปีศาจระดับต่ำต่างลงไปนอนกระอักเลือดส่วนปีศาจที่มีพลังมากหน่อยยามนี้ร่างกายรู้สึกเสมือนมีภูเขาลูกใหญ่กดทับ คงจะมีแค่ปีศาจสองตนที่ไม่ได้รับผลกระทบ...จาฟาร์และเจส จาฟาร์ที่เห็นท่าไม่ดีจึงรีบกระชากมือบุตรชายให้มานั่งลงด้านข้างและออกคำสั่ง " รีบขอโทษท่านลัสท์เดี๋ยวนี้เลย " " ไม่ ข้าไม่ได้ทำอะไรผิด อีกอย่างข้าไม่ชอบหน้าเขาไม่ต้อนรับเขาก็ถูกแล้วนี่ ทำไมต้องว่าข้าด้วยล่ะ เขาเป็นแขกของข้าไม่ใช่แขกของท่านแม่เสียหน่อย ข้าจะรับหรือไม่รับแขกก็ต้องตามใจข้าสิ " จาฟาร์ได้ฟังคำกล่าวของบุตรชายสุดท้ายที่ตนมักจะตามใจจนเคยตัวแล้วรู้สึกเป็นครั้ง

เขาว่าเบญจเพสมักจะเป็นช่วงดวงตก คนทั่วไปมักเผชิญเคราะห์หนักและใหญ่ยักษ์ในชีวิต ไม่ผมก็ไม่เคยเชื่อเสียด้วยว่าเรื่องพวกนี้จะเป็นจริง แต่...ใครไม่เจอกับตัวเองคงไม่รู้ เขาเรียกว่าไม่เชื่ออย่าลบหลู่ คนโบราณว่าไว้ ยามนี้ผมได้แต่นั่งมองซองจดหมายสีขาวในมือที่ถูกร่อนส่งมาจากแผนกบุคคลสุด ๆ ร้อน ๆ เมื่อไม่ถึงห้านาทีที่ผ่านมาพร้อมกระพริบตาปริบ ๆ พอจะรู้ว่าเนื้อหาด้านในคือข้อความระบุการเลย์ออฟพนักงานเนื่องจากเศรษฐกิจตกต่ำทั่วโลก แม้จะผมจะทำงานบริษัทข้ามชาติจากเมืองนอกเมืองนาก็ไม่เว้น แม้จะทำงานดีและหนักแทบตาย โอทีไม่เคยขาด ไม่เคยเลิกงานก่อนชาวบ้านแต่สุดท้ายก็ไม่พ้นวงจรอุบาทว์เพราะเงินเดือนค่าแรงของตัวเองสูงเกินไป จึงเป็นเป้าหมายการเลย์ออฟออกก่อนใครเพื่อน ไม่เกี่ยวว่าจะตั้งใจทำงานมากแค่ไหน เงินเดือนของผมคนเดียวสามารถเอาไปจ้างเด็กจบใหม่ได้อีกหลายคน " ฟัค! ซวยอะไรแบบนี้วะ! " ผมสบถออกมาอย่างหัวเสีย มันจะไม่อะไรเลยถ้าอีจดหมายเลย์ออฟนี่มาก่อนสักสามวัน เพราะว่าผมพึ่งตกลงผ่อนบ้านชานเมืองราคาห้าล้านกว่าไปหมาด ๆ พร้อมจ่ายค่าดาวน์ไปเรียบร้อย เงินติดบัญชีจึงเหลือแค่ไม่กี่หมื่น แต่ว่าถ้ายังทำงาน ค่าผ่อนกั

วันนี้คือเช้าวันที่ห้าที่ผมตาค้าง สองวันแรกนอนไม่หลับ วันที่สามกับสี่ก็หลับ ๆ ตื่น ๆ แต่ถ่างตาค้างไม่ไหวแล้วเพราะสมองและร่างกายน็อกไปเรียบร้อย วันที่ห้าคือตาแดงก่ำ ขอบตากลายเป็นตระกูลแพนด้า และคนที่บอกจะกลับบ้านในคืนเมื่อห้าวันก่อนก็พึ่งโผล่กลับมาด้วยสภาพผมยุ่งเหยิง กลิ่นฟีโรโมนทรูอัลฟ่าคลุ้งผสานกับกลิ่นฟีโรโมนโอเมก้าจนผมแทบอ๊วกเมื่ออีกฝ่ายเดินเข้ามาใกล้ สภาพอดหลับอดนอนทำให้ผสานกลิ่นเหม็นทำให้ผมอารมณ์เสีย จนใบหน้ากลายเป็นเฉยชายามเดินไปเอาอาหารเช้ากับกาแฟมาเสิร์ฟเจ้าของบ้านพ่วงตำแหน่งนายจ้าง ผมไม่ใช่พวกไร้เดียงสา หรือดัดจริตไร้เดียงสาจะได้ไม่รู้ว่าไอ้กลิ่นสองกลิ่นที่ผสมรวมกันเกิดจากอะไร ให้เดาผมว่าป๊านนท์น่าจะเข้าช่วงรัทและออกไปปลดปล่อยกับโอเมก้าสักคนข้างนอก ปกติอัลฟ่าธรรมดาจะรัทช่วงตั้งแต่หนึ่งถึงสามวันแต่ทรูอัลฟ่า สามถึงเจ็ดวัน ป๊านนท์เป็นทรูอัลฟ่าแม้จะอายุเลขสี่ไปแล้วแต่ก็จัดว่ากำยำแข็งแรงไม่ต่างจากม้าหนุ่ม ดังนั้นความต้องการด้านนั้นก็ใช่จะตายด้านตามอายุไปด้วย แต่พอคิดว่าป๊านนท์ไปคลุกวงในกับคนอื่นแบบดุเดือนหลายวันหลายคืนก็รู้สึกแย่ขึ้นมาเสียอย่างนั้น มันหดหู่ เจ็บหน่วงในอกแบบแปลก

ชานนท์'s Part เขามาถึงสนามบินในยามสายพร้อมเด็กแสบเจ้าเล่ห์ ถามว่าทำไมถึงต้องบอกว่าแสบก็เพราะเจ้าตัวรวมหัวกับลูกชายตัวดีปลอมแปลงตัวเองมาซะเรียบร้อย ทั้งที่จริงเซ็กซี่ขนาดนั้น เล่นเอาชานทท์เผลอคิดไปว่าอันที่จริงแล้วเจ้าลูกขายส่งคนมาทำหน้าที่แม่บ้านหรือมาทำหน้าที่บนเตียงให้ตนกันแน่ คงเพราะเห็นเขาทำตัวเป็นตาแก่ทรงศีลไม่ออกเที่ยวแบบคนทั่วไปกลัวเขาสเปิร์มล้นสมองตายเลยต้องหาคนมาให้เขาระบายด้วยแบบนี้ กลับไปค่อยไปเค้นถามอีกทีแล้วกัน แต่ตอนนี้ต้องจัดการปัญหาเฉพาะหน้าก่อน เขามาส่งคนตัวเล็กด้วยความเป็นห่วง แม้ว่าเจ้าตัวจะเป็นเบต้าแต่ก็ตัวเล็กไม่ต่างจากโอเมก้าสักนิด แถมใบหน้างดงาม ขืนปล่อยให้ยืนรอคนเดียวมีหวังเจอคนคิดมิดีมิร้ายขึ้นมาลากไปกระทำระยำตำบอนจะเอาแรงที่ไหนไปสู้ แขนขารึก็เล็กนิดเดียว เขาจึงตัดสินใจรอเป็นเพื่อน พอเพื่อนเจ้าตัวมาถึงเขาค่อยส่งต่อให้แล้วค่อยกลับไปทำงานแต่... ใครช่วยบอกทีว่าทำไมเพื่อนสนิทของเจ้าตัวเล็กกลายเป็นอัลฟ่าฝูงใหญ่ ที่หน้าตาดี หล่อเหลากันทุกคนแม้จะคนละแบบ แถมยังจับเจ้าตัวเล็กของเขาไปกอดฟัดจนจมอก แถมเจ้าตัวเล็กก็ดูจะชอบใจเสียด้วย ท่าทางสนิทกันมาก หรือว่าหนึ่งในนี

ผมอยู่ที่นี่มาเกือบเดือนแล้วนับตั้งแต่ทำงานวันแรก หลังจากผ่านค่ำคืนเร่าร้อนครั้งแรกไป ทุกอย่างระหว่างป๊านนท์กับผมก็เหมือนเปิดสวิตซ์ จะว่าไงดีล่ะ คนสองคนที่หื่นกามมาเจอกัน ไฟมันก็ไหม้จุดติดง่ายตลอดเวลา บางทีผมเกือบทำป๊านนท์เสียงานเหมือนกัน เพราะเจ้าตัวอยากนอนเอาผมทั้งวันทั้งคืน และไอ้ผมก็อยากโดนเอาทั้งวันทั้งคืนแต่สติก็ยังรั้งเราสองคนเอาไว้ว่าต่างคนต่างมีหน้าที่ต้องทำ ร่างกายของพวกเราเข้ากันดีมาก ไม่ว่าป๊านนท์จะชอบทำอะไรแบบไหนผมก็รับได้หมด และสนุกไปกับมัน ไม่รู้แบบนี้ไหมป๊านนท์ถึงเสพติดการมีเซ็กซ์กับผมอย่างหนัก พอกลับมาทุกคืนต้องเอาผมจนค่อนคืนก่อนจะปล่อยไปนอนถ้าไม่ติดว่าต้องลุกไปทำงานตอนเช้าป๊านนท์คงเอาผมยันเช้ายันสายแน่ ๆ และจากที่ผมต้องนอนดึกตื่นเช้ามาทำอาหาร ป๊านนท์เลยแก้ปัญหาโดยการไม่สั่งลูกน้องที่ออกไปตลาดตอนเช้าซื้อเข้ามาก็ให้ผมทำแช่เย็นตอนเย็นเอาไว้ ตอนเช้าป๊านนท์จะเอามาเวฟกินเอง เขาอยากให้ผมนอนพักร่างกายให้มาก แล้วนอกจากเงินเดือนป๊านนท์ก็มักจะให้เงินค่าขนมพิเศษทีละหลาย(หมื่น)และของของนู่นนี่ตลอด บางทีผมรู้สึกว่าตัวเองขายตูดไหมแต่ผมก็ไม่ได้คาดหวังหรือร้องขอ ป๊านนท์ให้เอง อีกอย่