All Chapters of ซ่อนรักลับเมียวิศวะ / พันธะร้ายลงทัณฑ์รัก: Chapter 51 - Chapter 60

หมื่นลี้กลับนั่งเหม่ออยู่กับแก้วเหล้าตรงหน้า ดื่มแล้วดื่มอีกจนร่างกายแทบไม่ไหว เพื่อนหลายคนที่นั่งข้างๆ พยายามดึงแก้วออกจากมือแต่ก็ไร้ผล“เฮ้ย มึงจะดื่มไปถึงไหนวะเหมือนคนเมียทิ้งเลยนะเนี่ย”“มึงจะพูดได้ยังวะ”เสียงเพื่อนแซวขึ้นมาแบบครึ่งล้อเล่นครึ่งจริง แต่กลับทำให้หมื่นลี้ชะงักไปชั่วขณะ“กูก็เหมือนจะโดนทิ้งจริงๆ นั่นแหละ” เขาหัวเราะในลำคอ เสียงแหบพร่าเต็มไปด้วยความขมขื่นภรัณกับธีธัชที่ได้ยินถึงกับเงียบไป มองหน้ากันอย่างตกใจ ก่อนคนหนึ่งเอ่ยถามออกมาตรง ๆ“มึงหมายความว่ายังไงเรื่องพี่ยี่หวาเหรอ?”หมื่นลี้กระดกเหล้าอีกแก้วริมฝีปากเม้มแน่น ก่อนเล่าเรื่องเมื่อคืนออกมาทีละน้อย เจ็บใจที่เสียเหลี่ยมพริมา หรือที่ยี่หวาเป็นแบบนี้อาจรู้หรือเห็นอะไรมา เขาจึงตัดสินใจเล่าเรื่องที่ผ่านมาให้เพื่อนฟัง“กูไม่ได้แตะต้องเธอเลย ถ้ากูทำกูต้องจำได้แน่ๆ” เสียงเขาแตกพร่า สองมือกำแน่นบนโต๊ะ“ไอ้เชี่ย! ถ้ามึงมั่นใจว่ามึงไม่ได้ทำมึงก็ต้องหาหลักฐานสิวะ จะปล่อยให้ใครมาป้ายสีแบบนี้ไม่ได้!” เพื่อนสนิทที่ฟังอยู่ถึงกับสบถออกมา “กูแค่อยากรู้บางอย่าง” เขาเงยหน้าขึ้นดวงตาที่แดงก่ำเต็มไปด้วยความสิ้นหวังปะปนความหว

หมื่นลี้ขับรถมาจอดหน้าคอนโดของยี่หวาด้วยหัวใจร้อนรน เขาก้าวเข้าไปอย่างคุ้นเคย แต่ห้องที่เคยมีเธอรออยู่กลับว่างเปล่า เงียบสงัดเหมือนราวกับไม่เคยมีใครอาศัยอยู่ ความรู้สึกอึดอัดบีบรัดอกทันที เขาตัดสินใจนั่งรออยู่ที่โซฟา แต่เวลาค่อยๆ ล่วงเลยไปจนเขาทนไม่ไหวความหงุดหงิดก่อตัวขึ้นทีละน้อยจนเขาทนไม่ไหว ต้องลุกออกไปตามหาถึงมหาวิทยาลัย เขานั่งรอที่ม้านั่งใต้อาคารคณะ ดวงตาคมไม่เคยละไปจากบันไดทางลง จนกระทั่งเห็นร่างบางที่คุ้นตาเดินลงมาพร้อมกับผู้ชายอีกคนร่างกายเขาร้อนวาบขึ้นมาในพริบตา ความโกรธแล่นปราดเข้าควบคุมสติ หมื่นลี้ก้าวเข้าไปหาอย่างไม่ลังเล คว้าข้อมือเล็กของยี่หวาแล้วออกแรงกระชากจนเธอเซถลาเข้ามาอยู่ในอ้อมแขนเขา“อ๊ะ ปล่อยนะ!” ยี่หวาร้องเสียงสั่นดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกใจแต่เขาไม่ฟังไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ดวงตาคมเต็มไปด้วยไฟโทสะหันไปจ้องธามไทที่ยืนอยู่ตรงหน้า ก่อนจะชี้นิ้วใส่พร้อมคำพูดที่กดต่ำออกมาจากลำคอ“เสือกอะไรกับเมียกู!”“ยี่หวาที่รุ่นน้องคนนี้พูด มันเป็นความจริงเหรอ?” ธามไทชะงักไปกับคำพูดที่ได้ยิน เขาหันขวับไปหายี่หวาด้วยแววตาตื่นตระหนก“เออ ใช่เมียกู” ยี่หวายังไม่ทันจะอ้าปากตอบ หมื่

ยี่หวาค่อยๆ ลืมตาขึ้นในยามสาย แสงแดดลอดผ้าม่านบางๆ เข้ามาในห้องเธอขมวดคิ้วแน่นความเจ็บแปลบที่ศีรษะทำให้รู้สึกเวียนไปหมด ร่างกายหนักอึ้งเหมือนถูกพันธนาการนึกถึงเรื่องที่เพิ่งผ่านมา เธอปวดศีรษะอย่างแรง“หวาฟื้นแล้ว!” หมื่นลี้ที่นั่งเฝ้าอยู่ข้างเตียงแทบจะกระโดดขึ้นด้วยความดีใจ เขารีบกดกริ่งเรียกพยาบาลทันที น้ำเสียงเต็มไปด้วยความโล่งอก“เจ็บมากไหมเจ็บตรงไหนบอกเดย์ได้เลยนะ เดย์จะเรียกหมอมาช่วย” เขาหันกลับมากุมมือเธอไว้แน่น ดวงตาคมฉายแววตื้นตันเหมือนรอวันนี้มานานแสนนานหญิงสาวกะพริบตาช้าๆ จ้องใบหน้าที่เต็มไปด้วยความห่วงใยตรงหน้าเธอพยายามทบทวนในหัว แต่ภาพทุกอย่างกลับพร่าเลือนริมฝีปากซีดเผือดขยับเอ่ยคำเบาๆ แต่ราวกับมีดกรีดกลางหัวใจหมื่นลี้“คุณ”“หวาจะเอาอะไรเดย์หยิบให้” เขาถามอย่างตื่นเต้น แต่ประโยคที่เฮถามกลับทำให้เขาแทบล้มทั้งยืน “คุณเป็นใครมาวุ่นวายอะไรกับฉัน”โลกทั้งใบของชายหนุ่มพลันหยุดหมุน เขานิ่งค้างไปในเสี้ยววินาที ก่อนหัวใจบีบรัดแน่นราวกับถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ ไม่เข้าใจว่าทำไมยี่หวาถึงมองเขาแบบนั้น“ยี่หวานี่เดย์เองไง แฟนของหวา” เสียงของเขาสั่นเครือ ริมฝีปากยกยิ้มฝืนๆ แต่ดวงตาแ

ภายในห้องนอนมีเพียงเสียงลมหายใจอุ่นที่แผ่วข้างใบหู ยี่หวานอนตะแคงหลับอยู่บนเตียง อ้อมกอดร้อนผ่าวที่ยังไม่ทันจางหายทำให้ร่างกายเธออ่อนแรงจนไม่อยากขยับ เธอรู้สึกถึงสัมผัสคลอเคลียบริเวณแขนอย่างออดอ้อน มือเรียวปัดออกไปพลางพึมพำเสียงงัวเงีย“อย่ามากวนสิ…”“หิวอีกแล้ว” เสียงทุ้มที่คุ้นเคยดังแผ่วข้างแก้มเปลือกตาของหญิงสาวค่อยๆ เปิดขึ้นมา เมื่อหันไปก็เห็นใบหน้าคมคายของหมื่นลี้อยู่ใกล้เสียจนแทบไม่เหลือระยะห่าง ทั้งสองร่างเปลือยเปล่าใต้ผ้าห่ม บ่งบอกถึงศึกหนักที่เพิ่งผ่านพ้นหัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ ความร้อนผ่าวยังแผ่ซ่านไปทั่วกาย แต่แววตาที่ทอดมองคนตรงหน้ากลับเต็มไปด้วยความสับสน“นายมันเอาแต่ใจไม่คิดบ้างหรือว่าฉันเหนื่อย” เธอกระซิบเสียงแผ่ว“ไม่พูดแบบนี้สิเบบี๋เรียกเดย์เหมือนเดิม แทนตัวเองว่าหวา” เขายกยิ้มบางๆ ดวงตาคมเต็มไปด้วยความยึดมั่น เขากระชับอ้อมแขนกอดเธอไว้แน่นขึ้น“อ๊ะ อย่ามากวน”“ลงโทษไงครับกล้าโกหกเดย์ได้ไง เดย์เสียใจมากเลยรู้ไหม”“แล้วที่ผ่านมาฉัน...หวาไม่เสียใจเหรอ”“ขอโทษ” เขาเอ่ยแบบสำนึกผิดที่เป็นคนทำลายความรู้สึกของหญิงสาว“เหนื่อยแล้วจะนอน” เขารังแกเธอตั้งแต่บ่า

แสงแดดสาดลงบนลานกว้างของมหาวิทยาลัย บรรยากาศเต็มไปด้วยสีสันของชุดครุยและรอยยิ้ม ยี่หวาสวมชุดครุยสีดำตัดทองยืนยิ้มกว้างอยู่ท่ามกลางเพื่อนๆ ที่เข้ามาแสดงความยินดีไม่ขาดสายด้านหลังมีหมื่นลี้ในชุดเรียบหรูยังคงยืนอยู่ไม่ไกล สองมือหอบช่อดอกไม้ ตุ๊กตา ของขวัญสารพัดจนแทบล้น แต่สายตากลับจับจ้องอยู่เพียงหญิงสาวตรงหน้า ไม่ว่าจะมีใครรายล้อม ยี่หวาในสายตาเขาก็ยังโดดเด่นที่สุดเขามองเธอหัวเราะกับเพื่อนๆ เสียงใสที่เคยทำให้หัวใจเขาอุ่นซาบซ่านกลับมาอีกครั้ง ยี่หวากำลังมีความสุขความสุขที่เขาเฝ้าปรารถนาอยากเป็นคนมอบให้ตลอดมาเพื่อนๆ ผลัดกันหยอกล้อ แซวกันเสียงดังยี่หวายกมือขึ้นปัดผมที่ปลิวตามลมก่อนจะยิ้มหวานจนดวงตาโค้งสวย หมื่นลี้มองภาพนั้นอย่างเงียบงัน รู้สึกเหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุน เหลือเพียงเธอที่ส่องสว่างอยู่ในใจเขาเขาอยากเดินไปกอดเธอต่อหน้าทุกคน อยากบอกว่า “เก่งที่สุดแล้วว่าที่ภรรยาของเดย์” แต่ก็ได้เพียงยืนมองอยู่ข้างหลัง รอคอยเวลาให้เธอหันกลับมาเห็นว่าไม่ว่าจะวันสำคัญแค่ไหน เขาก็ยังอยู่เคียงข้างเสมอ“สวัสดีค่ะคุณลุง” เธอหันมายกมือไหว้ให้ผู้มีพระคุณที่ช่วยส่งเสียเธอเรียนจนจบ โดยไม่มีข้อแลกเปลี่ยนอะ