All Chapters of ซ่อนรักลับเมียวิศวะ / พันธะร้ายลงทัณฑ์รัก: Chapter 1 - Chapter 10

หมอนอิงต้องกลายเป็นเพียงของเล่นชิ้นหนึ่งของ พันไมล์ ทายาทหนุ่มเพลย์บอยเจ้าของธุรกิจรับเหมายักษ์ใหญ่ ซึ่งชายหนุ่มไม่เคยจริงจังกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน ในสายตาของเขา ผู้หญิงที่ผ่านมาก็เป็นเพียงของเล่นคลายเหงาเท่านั้น โดยเฉพาะกับหมอนอิงที่เขาหลงเข้าใจผิดและทำลายเธอในคืนนหึ่งด้วยความเมา เพียงเพราะคิดว่าหญิงสาวแค่อยากรวยทางลัดด้วยการจับคนแก่คราวพ่อ ทว่าในที่สุดความชิงชังที่มีต่อของเล่นแสนสวยชิ้นนี้กลับเป็นโซ่ตรวนที่รัดทั้งร่างกายและหัวใจของเขาเอาไว้ จนเมื่อเวลาผ่านไปความสัมพันธ์ที่เริ่มต้นจากความชังก็กลายเป็นความผูกพันที่ยากจะแยกเขาและเธอออกจากกันได้ ******** "อิงกับพี่คีย์เราเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกัน" "ผู้ชายที่โทรหาผู้หญิงตอนกลางคืน มันไม่ใช่ห่วงหรอก มันหิวมากกว่า!" เขาแค่นหัวเราะในลำคออย่างเยาะเย้ย "พอได้แล้ว! อิงทนอยู่กับคนแบบคุณไม่ได้แล้ว!" "จะหนีไปไหน?" "อย่านะ คุณจะทำบ้าอะไรน่ะ!" "ถ้าเธอคิดจะหนีฉันก็จะขังเธอไว้ตรงนี้" "ปล่อยอิง อิงไม่ใช่สัตว์เลี้ยงของคุณ" "อยากทำตัวเป็นสัตว์ให้ฉันเลี้ยงเองทำไม"***************************เสียงสะอื้นแผ่วเบาเจือปนกับลมหายใจสั่นเทา ก้องอยู่ภายในห้

“อื้อ อ๊า พี่ไนท์” เสียงครางกระเส่าของหญิงสาวดังขึ้นท่ามกลางเสียงเพลงที่ดังกระหึ่ม รวมถึงเสียงพูดคุยของหนุ่มๆ ในห้องวีวีไอพี “อร้ายย พี่ไนท์อย่าทำแรง” “อ่าส์ เธอนี่ครางเสียงดังทำอย่างกับสาวบริสุทธิ์ความจริงหลวมยิ่งกว่าอะไร” พันไมล์รีบกระแทกเอ็นร้อนเข้าออกในโพรงนุ่ม ไม่สนว่าในห้องนี้ไม่ได้มีพวกเขาแค่สองคนแต่ยังมีเพื่อนๆ ของเขาอีก พร้อมกับลูกน้องของพวกเขาอีกสามคน ตอนนี้เขากำลังแสดงหนังสดให้พวกมันดูซึ่งไม่ใช่ครั้งแรก “เนยจุกจริงของพี่ใหญ่ อื้ออ” เนยหวานยังครางไม่หยุด ไม่สนใจว่าใครจะหันมามอง แค่ได้ขึ้นสวรรค์กับหนุ่มในฝันก็พอ แอมป์กับต้นกล้าเหลือบไปมองเล็กน้อยและหันมาดื่มเหล้าต่อ พวกเขาทำเรื่องแบบนี้เป็นเรื่องปกติ เผลอๆ ใช้ผู้หญิงคนเดียวกันก็มี “อื้ออ พี่ไนท์เนยจะเสร็จ อ๊ะ อร้ายย” พรืบ จากเสียงหวานกลายเป็นเสียงร้องโอดโอย เมื่อพันไมล์ดึงเอ็นร้อนออกจากโพรงนุ่มและผลักเธอล้มลงไปที่พื้น ต่อหน้าเพื่อนๆ ของเขา “อะไรกันคะพี่ไนท์” สาวสวยงุนงงว่าเธอทำอะไรไม่พอใจหรือเปล่า เขารูดเครื่องป้องกันออกจากเอ็นร้อนและโยนลง

ลิฟต์หรูเปิดออกสู่เพนท์เฮ้าส์ชั้นบนสุดของตึกสูงใจกลางเมือง หมอนอิงเดินตามหลังเขาเข้ามาเงียบๆ ด้วยกล่องกระดาษใบเดียวในมือกล่องที่บรรจุของส่วนตัวทั้งหมดที่เธอมีมันไม่ได้มีค่าในสายตาใคร แต่สำหรับเธอมันคือเศษเสี้ยวของชีวิตที่ยังเหลืออยู่พันไมล์เดินนำหน้า ไม่หันกลับมามองแม้แต่นิด และก่อนที่เธอจะก้าวพ้นประตูกระจกเข้ามาเต็มตัว เสียงเย็นชาของเขาก็กระแทกเข้าหู“เพราะเธอคนเดียว! ทำให้ชีวิตฉันต้องเป็นแบบนี้”เธอสะดุ้งก้มหน้ารับความผิดเงียบๆ ก่อนจะเดินต่อไปอย่างไม่กล้าสบตา “กะอีแค่เสียตัวแม่งทำเป็นร้องไห้จะเป็นจะตาย”ทันใดนั้นกล่องในมือเธอก็ถูกปัดกระเด็นด้วยแรงที่ไม่ออมมือพรึ่บ!ข้าวของในกระจายเกลื่อนพื้นหินอ่อน ตกกระแทกพื้นจนกระจัดกระจาย“ฮึก” เธอตกใจจนเผลอกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ร้องไห้จนตัวสั่น ทำให้เขายิ่งขัดหูขัดตา“โว้ยยย ร้องหาแม่เธออะไรนักหนา!” เสียงคำรามดังลั่นภายในเพนท์เฮ้าส์หรูสะท้อนก้องไปทั่วผนังกระจกเขายกเท้าเหยียบกรอบรูปของเธอซ้ำราวกับเป็นของไร้ค่า เสียงแตกเป๊าะของกระจกเล็กๆ ดังขึ้นพร้อมกับเสียงสะอื้นในลำคอของหญิงสาว“อย่าทำนะ” เธอมองรูปถ่ายของพ่อที่ถูกเขาเหยียบ ห้ามเขาก็แล้ว

หมอนอิงเตรียมตัวไปมหาวิทยาลัยตั้งแต่เช้า จึงไม่ได้ทำอาหารไว้รอเขาเพราะทำไปก็เสียของเปล่าๆ ตอนกำลังจะเดินออกไปจากห้องกับเจอพันไมล์พอดี “หลีกทางด้วยค่ะ” เธอไม่กล้าสบตาเขา หลายคืนที่ผ่านมาเขาใช้ร่างกายเธออย่างหนัก น่าอายที่เธอก็ไม่ยอมปฏิเสธเขาแบบจริงจัง “ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย” “เอาไว้ตอนเย็นไม่ได้เหรอคะ” “ฉันจะคุยตอนนี้” เขาจ้องมองหมอนอิง เพราะเธอทำให้เขาไปนอนกับคนอื่นไม่ได้ “ที่ฉันเอาเธอทุกคืนอย่าคิดว่าฉันรักก็แล้วกัน แค่จะเอาให้คุ้มกับเงินที่เสียไป อยู่มหาลัยไม่ต้องทำเป็นว่ารู้จักกันฉันให้เวลาอีก 2 เดือนเราไปหย่ากันเงียบๆ” เขาคิดว่าหญิงสาวจะโวยวายแต่เขาคิดผิด “ค่ะ” เขาว่าแบบไหนเธอก็ตามนั้น “แค่นี้เองเหรอวะ ฉันเปิดห้องให้เธอแล้วย้ายข้าวของออกไป ฉันจะได้พาสาวๆ มานอน” เขาอยากทำให้เอเจ็บจนทนไม่ได้ “ค่ะ” เธอไม่รู้ว่าจะต้องตอบเขายังไง “ปากอมตีนไว้หรือวะแม่ง!” เธอลงมารอรถเมล์แต่เห็นรถของพันไมล์ขับผ่านหน้าไป เธอไม่รู้ว่าเขามีเรียนเช้าหรือไม่ บางครั้งก็น้อยใจกับสิ่งที่เขาทำ แต่อีกใจก็คิดว่าดีแล้ว ในระหว่างที่ยืนรอส

“เอสเย็นไม่หวานของพี่ไนท์ค่ะ” สาวสวยแห่งคณะการจัดการวางกาแฟให้เขา ทั้งโต๊ะมีเพื่อนของเขานั่งอยู่ด้วยลิตาส่งยิ้มหวานให้พันไมล์ ไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้อยู่ใกล้เขาขนาดนี้ มือบางเอื้อมไปวางบนหลังมือของเขาและลูบเบาๆ แต่เขากับรีบชักมือกลับ จนเธอไม่ค่อยพอใจ “ไอ้ไนท์มึงทำหน้าดีๆ หน่อย แม่งพ่อไม่ให้เงินใช้เหรอว่ะ” “สาระแน” เขาถอนหายใจออกมาเพราะคิดแต่เรื่องของหมอนอิง เมื่อเช้าเขายอมปล่อยให้เธอมาเรียน หลังจากที่กักขังไว้สองวันเต็มๆ ใบหน้าของเธอโกรธและรังเกียจเขามา แล้วใครเขาสนกัน “เฮ้ย น้องคนสวยของกูนี่หว่า” ต้นกล้ามองไปที่หน้าร้าน รุ่นน้องที่หมายปองเดินมาพร้อมกับหนุ่มหล่อ คู่อริของพันไมล์ พันไมล์เงยหน้ามองคนที่เข้ามาใหม่ หมอนอิงยืนหัวเราะขำเบาๆ กับรุ่นพี่รอยยิ้มเธอดูสดใสจนแสบตา แววตาเธอดูมีชีวิตชีวาและเป็นธรรมชาติในแบบที่เขาไม่เคยได้เห็นในเวลาที่เธออยู่กับเขาเลยแม้แต่ครั้งเดียวเขาขบกรามแน่นโดยไม่รู้ตัว เขากำแก้วกาแฟแน่นขึ้นอย่างหงุดหงิด“อะไรเป็นอะไรหึงน้องเขาเหรอวะ” แอมป์ยิ้มหวานให้ อาการออกเสียขนาดนี้“เอ้า อย่านะมึงไหนบอกว่าของเล่น” ต้นกล้าส่ายหน