All Chapters of Love Engineerเมียวิศวะ: Chapter 11 - Chapter 20

นักศึกษาปีสองและปีสามต่างใส่เสื้อช็อปของแต่ละสาขา ส่วนปีหนึ่งใส่ชุดสีดำที่รุ่นพี่เตรียมไว้ให้เปลี่ยนหลังจากเลิกเรียนเพื่อร่วมกิจกรรมสาขาอื่นใส่เสื้อช็อปสีเทา ส่วนสาขาเครื่องกลใส่เสื้อช็อปสีกรม และสาขาโยธาใส่เสื้อช็อปสีแดงเลือดหมูแม้ดูแบ่งแยกไปบ้างแต่ที่จริงทุกสาขาต่างรักกัน ไม่ได้มีปัญหากันระหว่างสาขาแน่นอนเพียงการปรากฏตัวของรุ่นพี่ปีสี่สุดฮอต ไม่เพียงแค่ปีหนึ่งเท่านั้นที่ตื่นเต้น แต่รวมไปถึงปีสองปีสามและปีสี่บางคนด้วยต้องบอกก่อนว่าการจัดอันดับหนุ่มฮอตของมหา’ลัยแอลค่อนข้างดังมาก และพออยู่ปีสูงหลายคนเลยไม่ค่อยปรากฏตัวที่มหา’ลัย จะว่าหาตัวจับยากก็ใช่ซินเซียในชุดเสื้อยืดสีดำและกางเกงวอร์ม รองเท้าผ้าใบ คล้องป้ายชื่อนั่งอยู่ในแถวของสาขาวิศวกรรมเครื่องกลร่วมกับเพื่อนในกลุ่ม โดยที่ไซซีนั่งข้างหน้าและมีเพื่อนผู้หญิงอีกคนนั่งข้างหลังเธอส่วนสายฟ้านั่งอยู่ทางด้านขวา ด้านหน้ามีเรย์ที่นั่งข้างไซซี ส่วนแอลนั่งข้างซ้ายของเธอโดยมีอิลนั่งข้างหน้า สรุปว่าเธอและไซซีโดนประกบเป็นไข่แดงเลย“เอาละน้อง ๆ พี่ขอให้อยู่ในความสงบก่อนนะคะ เดี๋ยวรุ่นพี่ปีสูงจะเข้ามาดูนะ...วันนี้เป็นวันแรกที่พบกัน พี่ก็อยากให

ซินเซียตาเบิกกว้างเหลือบมองเวลาที่หน้าจอมือถือ ก็พบว่ายังเหลือเวลาอีกห้านาที“ขอโทษค่ะอาจารย์ แต่หนูดูเวลาแล้วยังเหลืออีกห้านาทีจะถึงเวลาเรียนนะคะ” แม้จะไม่ชอบใจที่โดนต่อว่าต่อหน้าเพื่อนทั้งห้อง แต่เธอก็ยังรักษามารยาทด้วยการตอบดี ๆ“เธอเถียงฉันเหรอ...ฉันบอกสายก็คือสาย แล้วแต่งตัวอะไรของเธอ ไหนจะย้อมผมอีก ทุเรศ”ท่าทางไม่ชอบใจของอาจารย์สาวทำให้เธอนิ่งกัดริมฝีปากแน่น ส่วนเพื่อนในห้องเรียนต่างก็เงียบกริบแม้จะไม่เห็นด้วยก็ตาม สมัยนี้แล้วใครเขาจะมาสนใจเรื่องการแต่งกาย“ที่จริงแล้วตามเวลาถือว่าหนูมาทันนะคะ ในเมื่อจ่ายค่าเทอมแล้วก็มีสิทธิ์ที่จะเรียนค่ะ ส่วนเรื่องการแต่งตัว การย้อมผมมันเกี่ยวกับการเรียนยังไงเหรอคะ...อาจารย์ช่วยขยายความให้หนูได้ไหม”ไม่ใช่แค่อาจารย์แต่เพื่อนในห้องต่างก็สูดลมหายใจเข้าอย่างพร้อมเพรียง เพราะไม่คิดว่าจะมีใครมาเถียงและตั้งคำถามแบบนี้ แม้จะเห็นด้วยก็เถอะ เพื่อนในกลุ่มต่างมองไปที่อาจารย์อย่างไม่ชอบใจ โดยเฉพาะสายฟ้า แม้จะมีแผนการในใจ เขาก็ไม่ต้องการให้ใครมายุ่งกับซินเซียอยู่ดี“อาจารย์ครับ ผมว่าณิชาวีร์ก็พูดถูกนะครับ” อิลเอ่ยปากขึ้นมาอย่างเห็นด้วยกับเพื่อนสาว ทำให้อาจ

เวลาสามชั่วโมงช่างยาวนานมากจริง ๆ ฉันแนบหน้าลงกับโต๊ะหน้าคณะหลังจากแยกกับผู้ชายประสาทคนนั้นตอนนี้รู้สึกเคว้งคว้างมากเพราะเพื่อนเข้าเรียนกันหมดนั่งอยู่สักพักก็หยิบมือถือออกมากดเล่นไถไอจีไปเรื่อย ๆ แล้วก็มีเข้าเฟซ ก่อนจะชะงักเมื่อเห็นเพจมหา’ลัยที่พึ่งติดตามเมื่อไม่กี่วันก่อน“อะไรเนี่ย” เนื้อหาของข่าวบอกว่าฉันกับเฮียโซ่กิ๊กกัน อยากจะบ้าตาย จะเล่นข่าวก็ไม่สืบประวัติเลยเนอะ คิดอยากจะทำเรียกกระแสก็ทำ“อยู่นี่เอง...” เสียงแหลมดังขึ้นด้านหลัง ฉันเลยรีบหันไปมองและพบว่าเป็นนักศึกษาคณะเดียวกัน คงจะเป็นรุ่นพี่เพราะใส่ชุดนักศึกษาทับด้วยเสื้อช็อปสีแดงท่าทางเอาเรื่องและสายตาไม่เป็นมิตรทำให้ฉันนิ่งไป เพราะพึ่งเข้ามาเรียนใหม่ยังไม่รู้จักใครเลย เอาจริงแทบจะไม่มีปัญหากับใครเลยนะ“ฝนดูมันดิ ทำหน้าซื่อตาใส...ทั้งที่แย่งของคนอื่น พึ่งมาไม่กี่วันเอง” ผู้หญิงที่ใส่กระโปรงทรงเอผ่าข้างจิกตามองพร้อมยุยงคนชื่อฝนที่เรียกฉัน“มีอะไรหรือเปล่าคะ” ฉันไม่อยากเสียเวลาเสวนาด้วยเลยถามเข้าประเด็นเลย“มีน่ะมีแน่...ช่วยตามมานี่หน่อยได้ไหม” คนที่เพื่อนเรียกว่าฝนเอ่ยเสียงสะบัด ทำหน้าพยักพเยิดไปทางด้านหลังตึกคณะใครจะไป!

“ขอบคุณที่มาช่วยนะคะ แม้ความผิดส่วนหนึ่งจะมาจากพี่” ฉันเอ่ยเสียงเรียบและยิ้มแห้งให้ ไม่รู้ควรพูดอะไร จะซึ้งใจมันก็ฝืนมาก ความผิดเขาคือมาเปลี่ยนซิมของฉัน ทุกอย่างมันเลยยุ่งยากขึ้นไปอีก“กองไว้ตรงนั้นแหละ...คำขอบคุณของเธอมันจอมปลอมมาก” เขาหันกลับมาตอบแต่ยังไม่ยอมปล่อยมือจากข้อมือของฉัน“ถ้าหาว่าปลอมก็ปล่อยแล้วเอาซิมมาคืนด้วยค่ะ” ขืนมือออกจากการเกาะกุมของเขา ส่วนมืออีกข้างก็แบมือขอซิมคืน“อยากได้ของคืน?”“ค่ะ...ต้องอยากได้คืนอยู่แล้ว ใครเขาอยากใช้เบอร์พี่กัน ขืนแฟนของพี่โทรมาได้ยุ่งกันหมด” เขาหล่อขนาดนี้อาจจะมีแฟนหรือคนคุย แต่พอคิดแบบนี้แล้วแอบร้อน ๆ หนาว ๆ นะ ถ้าเขามีแฟนจริงฉันต้องเป็นคนเลวที่นอนกับแฟนคนอื่นแน่เลย“ไม่มี” เขาตอบเรียบ ๆ ก่อนจะหยิบมือถือของเขาออกมาจากกระเป๋ากางเกง“...”“โสด ไม่มีแฟน”“อ๋อ...แล้วบอกทำไมคะ?”“อยากบอก”อะไรของเขา ฉันเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ ทำไมเฮียมีเพื่อนที่ประหลาดแบบนี้“แล้วเมื่อไหร่จะคืนซิม...หนูจำเป็นต้องใช้มือถือนะ ไม่ได้ว่างมาเล่นแบบพี่” เห็นล้วงมือถือออกมานึกว่าจะคืนของให้ แต่เปล่า เอาออกมาเฉย ๆ“ไม่ได้ว่างเหมือนกัน...ง่วง จะนอน มีเรียนกี่โมง”“ช่วงบ่าย

“เฮียโซ่...มีอะไรหรือเปล่าคะ?”“แค่สงสัยว่าทำไมมันถึงช่วย...มันคงไม่ได้คิดอะไรกับหมวยใช่ไหม?” เพียงประโยคเดียวก็ทำให้ทุกคนอดคิดตามไม่ได้ มีเพียงต้าร์ที่เอ่ยขัดขึ้นมา“ไอ้เสือเนี่ยนะ ไม่มีทาง!”“มึงมั่นใจได้ยังไง”“สเป็กมันต้องสวย เอ็กซ์ เซ็กซี่ แบบน้องเราไม่ใช่สเป็กมันหรอก” ต้าร์พูดจบทุกคนถึงรู้สึกสบายใจขึ้นมา พอนึกย้อนไปเสือก็มีแต่แบบนั้น พอมองน้องสาวตัวเองแล้วห่างไกลกันลิบลับ โดยที่ไม่มีใครรู้เลยว่าคำพูดเหล่านั้นได้เข้าสู่โสตประสาทของร่างบางทั้งหมด จนเธออดค่อนขอดผู้ชายคนนั้นในใจไม่ได้ที่บอกว่าต้องการเธอเนี่ย...โกหกคำโตสินะ!ปึก!ร่างบางเผลอวางแก้วกระแทกกับโต๊ะอย่างแรงจนทุกคนหันมามองเธอเป็นตาเดียว“มดกัดค่ะเลยรีบวางแก้วเพื่อจะตบ แต่มันหายไปก่อน”“มดตัวนั้นมันคงเลวมากจริง ๆ มากัดน้องสาวแสนบอบบางของเฮียได้ไง” ต้าร์เอ่ยเสียงเข้มแม้แต่มดก็ไม่สามารถรอดพ้นเขาไปได้“เลวมากจริง ๆ ค่ะกัดเจ็บด้วยนะ”“เหรอ อย่าให้เจอ กระทืบแม่ง!”ร่างบางกอดอกทำหน้ามุ่ยอย่างหงุดหงิดใจ แต่เพียงชั่วครู่ก็กลับมาสดใสอีกครั้งเพราะกลัวว่าบรรดาพี่ชายจะสงสัย หลังจากนั้นพวกเฮียก็ขึ้นไปพักผ่อนเพราะตอนเย็นเฮียซันจะพาไปทา