All Chapters of Contracted Surrogate of the Zillionaire : Chapter 61 - Chapter 70

"Dalhin mo itong mga papel. Bilisan mo baka nand'yan na si Mr. Hudson!" utos sa akin ni ma'am Maries. Mabilis kong kinuha ang mga papel sa table at sumunod sa kaniya. Hindi naman siguro siya 'yon.. Ilang araw na akong nagtatrabaho rito ay hindi ko pa nakikita siya— no, impossible that I would see him again! But he's our CEO... It's been two days since what happened in the club, my mother is in coma but the doctor said she'll be fine after the surgery. "Sana wala pa si Mr. Hudson! Naku, talaga Diandra sinasabi ko sayo, pag ako napagalitan na naman no'n!" angal ni ma'am Maries. Tumunog ang elevator at nagulat ako ng ang nasa loob noon ay si Mr. Hudson kasama pa ang dalawang lalaki. Nag-uusap sila at naputol ito ng pumasok kami sa loob. Naestatwa si ma'am Maries at napatakip sa bibig, siguro dahil sa sinabi niya kanina. Tahimik ako at napayuko. My goodness! Sinabi ko na sa sarili kong ayaw ko na siyang makita pa pero bakit? And guess what, he's our boss?! Gosh, Diandra! Sa gilid k

My jaw nearly dropped at the size and beauty of the mansion. He lives here alone? Gosh! He immediately went down and opened the door for me, even though I could have done it myself. Before we came here, we went to my house to get my things. I only brought a few things, as he said. The house staff greeted us; Hades instructed them to take my things to his room. Gosh, we're going to share the same bed? I could have stayed in the guest room, but he insisted, so… "You can leave now," Hades told the house staff who were arranging my things. The house staff immediately left. I was so tired from the day; even though it was only sunset, I was already feeling sleepy from exhaustion. I lay down on the bed. Hades was still in the shower. Before I knew it, I had fallen asleep. Three weeks had passed since I moved into Hades' house. In those three weeks, we got to know each other better. I'm getting used to his presence. We have dinner at my Dad's house tonight; I'm finally going to introd

I woke up. Hindi ko pa nadidilat ang mga ko, inalala ko na ang mga nangyari. I blacked out and I faint?! Oh my gosh, my baby! I immediately opened my eyes. Sapo ang aking ulo ay iniangat ko ang aking sarili. Nasa loob ako ng isang silid. Agad kong na realized na nasa hospital ako. I roamed my eyes around, wala akong kasama rito, wala rin si Hades. Sinubukan kung tumayo at bumaba sa aking higaan ng biglang bumukas ang pintuan. "Wife!" he immediately went to escort me. Inalalayan niya akong makaupo muli sa higaan. Nang makaupo ako ay tiningnan ko siya. He's eyes looked so tired. Seryoso ang mukha niya nang yakapin niya ako. Hindi ako makagalaw. Hinalikan niya ang noo ko at saka niya ibinaon ang kaniyang mukha sa aking leeg. He caress my hair with his left hand. "You had me worried." he whispered. Napalunok ako. Naramdaman ko ang isang kamay niya sa aking tiyan, marahan niya itong hinahaplos. Hinawakan ko ang kamay niya sa aking tiyan. Our baby... Nang pumasok ang doctor ay kin

Diandra: Hi, Kira! Nand'yan pa ba si Hades? Anong ginagawa niya? Ngumuso ako ng maisend ko ang message. Humph, baka isipin niya napaka possessive ko namang asawa. Well, it's not like not. Maghihiwalay na rin naman kami. I rolled my eyes. Naalala ko ang mga reaksyon nila no'ng nalaman nilang kasal na kami ni Hades. Ayaw ko pa sanang sabihin 'yon sa kanila at itago nalang hanggang sa matapos ang contract dahil hindi naman 'yon totoo at sa papel lang kami kasal. Pero the next day, nagpatawag si Hades ng meeting at pinakilala niya ako bilang asawa niya. Hindi ko alam ang gagawin ko no'n, lalo na kung paano ko haharapin ang mga mata ng mga taong nagt-trabaho sa kompanya niya, but he assured me that it will be fine. Pinakiusapan ko siya no'n na ayaw kong malabas sa media ang relasyon naming dalawa at pumayag naman siya. None of his workers dare to publicly announced or posted me his wife. Shane and Kira are speechless when they found out. Isang linggo akong hindi kinausap ni Shane d

Bumungad sa akin si Hades na nasa likod ng kaniyang swivel chair. Nakatayo at hawak sa isang kamay ang telepono na nakadikit sa kaniyang tainga, may kausap. Habang ang isa niya namang kamay ay nasa bulsa ng kaniyang slacks. Hindi ko marinig ang pinag-uusapan niya. He's looking out and facing the glass wall, kung saan nakikita ang iba pang naglalakihang mga building at mainit na panahon. Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko nang tinititigan siya. His black long sleeves hugged his body tight. His broad shoulders more looked defined when his coat's are removed. Ang coat niya ay nakapatong sa kaniyang swivel chair. I swallowed hard. My heart beats so fast as I can feel my face heated. Gosh, how can this perfectly man ever exist?! Nang isarado ko ang pintuan at tuluyan nang pumasok. Nilingon niya na ako. He looked so serious and dangerous. Nang makita niya ako ay biglang pumungay ang mga mata niya. Naglakad ako papalapit sa table niya. Bago pa ako makalapit ay ibinaba niya na ang tele