Semua Bab แด๊ดดี้คนคูล: Bab 31 - Bab 40

MAXWELL PARTแต่ทว่า หลังจากที่ผมก้าวขาลงมาถึงบันไดชั้นล่าง"...โหล ไอมีเรื่องอยากรบกวนหน่อยครับ ไม่เมาๆ ดื่มนิดหน่อยเอง คืองี้นะ ไอเจอผู้หญิงคนหนึ่งครับ บ้านเราก็อยู่ใกล้ๆ กันแหละ แต่แบบ น้องเมามากเว้ย ไอเป็นคนไปส่งน้องที่บ้าน แต่กังวลว่าน้องจะขึ้นบ้านไม่ไหวแต่ไอไม่กล้าอุ้มน้องขึ้นห้องไง ไอกลัวเสียมารยาท แต่ถ้าไม่อุ้มน้องขึ้นไปแล้วปล่อยให้ขึ้นไปเอง น้องอาจจะตกบันไดว่ะ ยูว่าไอควรกลับไปอุ้มน้องขึ้นห้องนอนไหมวะ...!" ผมไม่แน่ใจว่าแมนยูกำลังคุยอยู่กับใคร แต่ในส่วนที่ผมแน่ใจ ผมว่าแมนยูกำลังพูดถึงเวกัสอยู่แน่นอนผมตวัดสายตามองไปที่บ้านนั้นอย่างไม่ได้ตั้งใจ หากผู้หญิงกับผู้ชายอยู่ด้วยกันอะไรมันก็เกิดขึ้นได้ เอาตรงๆ เถอะ ผมคนหนึ่งที่อยู่ใกล้ผู้หญิงแล้วทนแค่มองหน้าไม่ได้ แล้วผมจะมั่นใจได้ไงว่าแมนยูมันจะไม่นิสัยคล้ายผมลิ้นร้อนดันเข้ากับกระพุ้งแก้มอย่างคิดหนัก ควงกุญแจรถในมือเบาๆ เพราะยังไม่รู้ว่าควรเอาแบบไหนดี ผมโทรนัดผู้หญิงขาวๆ สวยๆ เอ็กซ์ๆ และในตัวไม่มีกลิ่นเหล้าเอาไว้แล้ว ผมควรเดินไปขึ้นรถแล้วขับออกไป ไปหาที่ระบาย ผมจะได้ไม่รู้สึกหงุดหงิดอยู่ในใจแบบนี้ไงผมขยับขาก้าวไปที่เบื้องหน้าเมื่อตั

VEGAS PARTคำพูดของพี่แม็กซ์ยังคงฉายซ้ำๆ อยู่ในหัวของฉัน แม้จะมั่นใจว่าฉันได้ฟังทุกอย่างชัดเจนด้วยหูของตัวเอง แต่ลึกๆ ก็ยังไม่อยากเชื่อว่านี่มันคือเรื่องจริง"หยุดทำหน้างง แล้วไปอาบน้ำ" "แต่กัส คือกัสยัง..." "ไม่ต้องเถียงแล้ว ทำตามที่ฉันสั่ง ไม่ต้องลีลาเยอะเหมือนมิลินเลย!" "..." ฉันทำหน้ามุ่ยใส่เขาอย่างไม่ได้ตั้งใจ เขาคงจะติดนิสัยที่ชอบตะคอกใส่คนอื่น คนอื่นที่ได้ฟังอาจจะไม่ได้คิดอะไรมากมายกับคำพูดนั้น แต่มันไม่ใช่กับฉัน เพราะฉันจริงจัง และรู้สึกกับทุกคำที่เขาพูดเลย"หรืออยากให้ฉันอุ้มไป?" "มะ ไม่ค่ะ กัสจะไปอาบน้ำเอง!" ฉันรีบบอกออกไปแล้วกระชับผ้าห่มที่คุมกายเอาไว้แน่น อยู่ดีๆ หน้ามันก็แดงเมื่อคิดได้ว่า เขาเคยเห็นไปถึงไหนต่อไหนแล้วเช่นกัน"อืม ฉันจะกลับ พรุ่งนี้เธอก็ไปกินข้าวที่บ้าน เดินไปเอง ไม่ต้องรอให้น้องของฉันมาตาม" ฉันพยักหน้าตอบรับในสิ่งที่ได้ฟัง ก่อนที่เขาจะพูดซ้ำในประโยคที่ทำให้หัวใจของฉันเต้นแรง"ฝันดี..." "พะ พี่แม็กซ์" ฉันหลุดเรียกชื่อเขาด้วยน้ำเสียงกระท่อนกระแท่น เมื่ออยู่ดีๆ เขาก็เดินมาจูบหน้าผาก หัวใจของฉันเต้นแรงอย่างบ้าคลั่งก่อนที่เขาจะหมุนตัวแล้วเดินออกไปฉันรีบก

VEGAS PART ห้างสรรพสินค้าหลังจากที่พามิลินซื้อดินสอและอุปกรณ์การเรียนหลายอย่าง คุณพ่อของมิลินก็พาเราเดินไปโซนนั้นบ้าง โซนนี้บ้าง มิลินดูผ่อนคลาย ไม่ได้บ่นว่าเหนื่อยหรืองอแงกลับบ้านแต่อย่างใด พี่แม็กซ์ยังเอาใจใส่ในตัวลูกของเขาดีมากๆ ชี้ให้ดูโน่นบ้างนี่บ้างเป็นภาพที่เรียกรอยยิ้มจากฉันได้เป็นอย่างดีและแล้วพี่แม็กซ์ก็พามาหยุดที่ร้านขายนาฬิกา"คนสวยของแด๊ดดี้นั่งรอแด๊ดดี้ซื้อของตรงนี้ก่อนนะครับ อนุญาตให้กินขนมได้" "ค่ะ คูมพ่อ" มิลินยิ้มกว้าง"ลูกสาวแด๊ดดี้เก่งที่สุดเลย" แล้วพี่แม็กซ์ก็วางถุงข้าวของที่ซื้อมาลงบนโต๊ะจากนั้นก็อุ้มบุตรสาวให้นั่งบนม้านั่งแบบยาวภายในร้านขายนาฬิกาฉันนั่งลงข้างๆ มิลินพร้อมกับแกะขนมให้น้องเมื่อน้องขอ แต่เพียงไม่นานพี่แม็กซ์ก็หันมาเรียกฉัน"เวกัส" "คะ?" ฉันมองสบตาเลยเห็นว่าเขาเรียกฉันด้วยการส่งสัญญาณที่ใบหน้า ฉันยอมพยักหน้ากลับไป แล้วเดินเข้าไปหาพี่แม็กซ์ในทันที"ชอบแบบไหน" "ห๊ะ?" ฉันผูกคิ้วเป็นปมแล้วมองหน้าพี่แม็กซ์อย่างไม่เข้าใจ"เลือก จะซื้อให้" "เนื่องในโอกาสอะไรอ่ะ?" "แค่อยากจะซื้อให้เฉยๆ ไม่มีโอกาสอะไรทั้งนั้นนั่นแหละ เลือก" "ไม่เอาหรอกค่ะ นาฬิกากัส

VEGAS PARTฉันเดินออกมาจากบ้านของพี่แม็กซ์หลังจากที่คุยกับเขาจนเข้าใจ ฉันรับปากพี่แม็กซ์จริงจังไม่ว่าจะยังไงฉันก็ไม่มีทางช่วยเหลือพี่คริสเด็ดขาด ต่อให้เขาจะเป็นเพื่อนร่วมเพศที่ฉันควรเข้าใจและเห็นใจ แต่การทิ้งลูกเอาไว้ ไม่ว่าจะเหตุผลอะไรก็ตาม มันก็ไม่ใช่สิ่งที่คนเป็นแม่ควรทำทันทีที่ฉันเดินมาถึงหน้าถนน ฉันกลับพบรถของยัยมิ้นท์ที่จอดอยู่ที่หน้าบ้านของฉัน ยัยมิ้นท์มองฉันกับพี่แม็กซ์สลับกัน ไม่แน่ใจว่าตอนนี้กำลังคิดอะไรอยู่ ฉันมองคนที่เดินมาส่งเพียงนิด จากนั้นก็รีบข้ามถนนไปหาเพื่อนรักที่ยืนคอย"มานานยัง..." ฉันร้องถามพร้อมกับยิ้มกว้างให้ยัยมิ้นท์"จับมือกัน คือไรอ่ะ?" ยัยมิ้นท์เอียงคอมองฉัน แววตาแบบนั้นรู้ดีว่าอีกไม่นานเพื่อนฉันต้องจับผิดฉันได้อย่างแน่นอน"เข้าบ้านก่อน ค่อยคุยกัน" ฉันคว้าแขนเพื่อนมาจับแล้วลากเข้าบ้านพร้อมกันในเวลาต่อมา เพื่อนฉันคนนี้ไม่เคยกลัวใคร ร้ายมาร้ายกลับ คนอย่างยัยมิ้นท์ไม่เคยโกง แล้วฉันไม่แน่ใจว่าความสัมพันธ์ของฉันกับพี่แม็กซ์ที่เหมือนจะดีขึ้ มันจะสร้างความสงสัยให้เพื่อนฉันแค่ไหน เพราะหากเป็นแบบนั้นแล้วฉันยังเลือกที่จะยืนอยู่ตรงนี้ ฉันมั่นใจค่อนข้างร้อยเปอร์เซ็นต์เ

MAXWELL PART"พี่แม็กซ์คะ..." "ไปไกลๆ!" ผมตวาดออกไปอย่างไม่แคร์ ตอนแรกก็แค่รักษามารยาท ไม่อยากให้ผู้หญิงอับอาย หากผมเลือกที่จะถอยรถออกห่างโดยไม่สนใจคนที่ยืนเคาะกระจกข้างรถ แต่เหมือนผมจะคิดผิด"หมียังไม่ได้ทำอะไรเลยนะคะ พี่แม็กซ์โกรธหมีเหรอคะ" ผมมองตามหลังเวกัสไปจนลับสายตา ผมคงจะไม่มานั่งคิดเยอะแบบนี้ ถ้าเวกัสไม่ได้มีความสำคัญใดๆ ในตัวผมเลยอย่างน้อยๆ ก็เพิ่งจะสานสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน แล้วเวกัสก็เป็นคนที่ผมควรให้ความสำคัญมากกว่าผู้หญิงคนอื่น ข้อนี้ผมรู้"ถอยออกไป ฉันจะกลับ!" ผมบอกอย่างไม่สบอารมณ์ แล้วหวังที่จะเลื่อนกระจกขึ้นให้มันเรียบร้อย"คืนนี้พี่แม็กซ์ออกมาหาหมีหน่อยได้ไหมคะ" คนถามแสดงสีหน้าร้อนรน แต่ผมไม่ได้สน"ไม่ได้ ฉันไม่อยากเจอ ฉันไม่อยากคุย!" ผมสรุปออกมาสั้นๆ ก่อนจะเลื่อนกระจกขึ้นซึ่งการกระทำเหล่านั้นส่งผลให้อีกคนชักมือกลับทันที"โอ๊ย พี่แม็กซ์..."แล้วตอนนี้ผมก็ไม่ได้มีอารมณ์ที่จะสนใจใคร!วันนี้ทั้งวันเหมือนจะเป็นวันที่ผมไม่มีสมาธิเลย ทุกอย่างดูขวางหูขวางตา หงุดหงิด รำคาญ แล้วเผลอมองเวลาอยู่บ่อยครั้ง และบางทีก็เผลอนึกถึงสีหน้าเรียบเฉยของเวกัสด้วยเช่นกันถ้าอยากรู้ทำไมไม่ถาม