All Chapters of อ้อนรักคุณสามีแสนดี: Chapter 71 - Chapter 80

ตอนที่ 4 หวงก้าง“เดี๋ยวก่อนครับคุณ นั่นห้องของคุณการันต์เข้าไม่ได้นะครับ” เลขาหน้าห้องวิ่งเข้ามาขวาง ผู้บุกรุกที่เดินดุ่ม ๆ ตรงไปยังห้องทำงานส่วนตัวประธานกรรมการบริษัทใหญ่“ทำไมผมจะเข้าไปไม่ได้”“นั่นห้องทำงานของคุณการันต์ ถ้าคุณไม่ได้ลงบันทึกการนัดหมายเอาไว้ ก็ไม่สามารถเข้าพบคุณการันต์ได้นะครับ”“ถ้าพวกมึงไม่ให้กูเข้าไป ได้อย่างนั้น กูจะยืนประกาศตรงนี้ พวกมึงเป็นเบ๊รับใช้มันใช่ไหม ได้อย่างนั้นฟังให้ดีนะ นายการันต์มันแอบเป็นชู้กับเมียกู มันเป็นมือที่สามทำให้กูกับคนรักที่คบกันมานานถึงสิบปีต้องเลิกกัน พวกมึงได้ยินชัดไหม” ข้อกล่าวหาร้ายแรงนั้นเปลี่ยนสีหน้าของพนักงานที่ได้ยิน ได้ฟัง เกิดเป็นเสียงวิพากษ์วิจารณ์ตามมาในทันที“ไม่จริง คุณการันต์ไม่มีทางทำเรื่องน่าละอายอย่างนั้นแน่”“ใช่ ถ้าคุณยังไม่หยุดใส่ร้ายคุณการันต์ละก็ พวกเราจะโทรเรียกตำรวจ ให้มาลากคอคุณออกไป”“รปภ. อยู่ไหน ปล่อยให้คนบ้าอย่างนี้ ขึ้นมาจนถึงชั้นนี้ได้ยังไง” พนักงานหลายคนช่วยกันส่งเสียงโวยวายออกปากไล่ ชาติชายที่คิดจะมาทำให้การันต์ขายหน้า“เสียงดังอะไรกัน” เจ้าของบริษัทยักษ์ใหญ่ เปิดประตูออกมาจากห้อง หลังจากนั่งฟังเสียงเอะ

ตอนที่ 6 คำขอโทษ ไร้ประโยชน์“กู๊ดมอร์นิ่งค่ะ ที่รัก” ภรรยาสาวมอบจูบหวานต้อนรับเช้าวันใหม่ให้แก่สามี คนที่เพิ่งลืมตาตื่นขึ้นมาจากฝันถึงกับยิ้มยิงฟันขาว ท่อนแขนตวัดรัดดึงเอาร่างบางเข้ามาสวมกอดพร้อมหอมฟอดแก้มนุ่มคืนกลับไป“ทำไมวันนี้คุณตื่นเช้าจัง”“วันนี้ ฉันต้องเข้าไปประชุมงานกับฝ่ายบริหารที่บริษัทค่ะ คุณคงไม่คิดว่า ฉันจะใช้ชีวิตสุขสบาย นั่งกินนอนกิน ผลาญสมบัติที่เตี่ยสร้างเอาไว้ให้ อย่างเดียวใช่ไหมคะ”“ผมไม่เคยคิดอย่างนั้นนะครับ ผมรู้ว่าคุณเป็นผู้หญิงที่เก่งและ มีความสามารถหลายด้าน”“ผู้ชายส่วนมาก มักไม่ชอบผู้หญิงเก่ง”เป็นเรื่องจริงที่วีรดาตระหนักรู้จากประสบการณ์ตรง เพราะหนึ่งในคนเหล่านั้นคืออดีตคู่หมั้นของเธอเอง ทุกครั้งที่เธอประสบความสำเร็จ ไม่ว่าจะเรื่องการเรียน การทำงาน การได้รับความยอมรับจากสังคมที่สูงกว่า ชาติชายมักตัดพ้อต่อว่าถึงชาติกำเนิดตัวเอง ที่เกิดมาฐานะด้อยกว่าวีรดา ไม่ว่าจะหยิบจับทำธุรกิจการงานอะไรไร้คนสนับสนุน“บริษัทของผม ผู้บริหารระดับสูงครึ่งหนึ่งเป็นผู้หญิง และพวกเขามีวิสัยทัศน์ที่กว้างไกล มีความละเอียดอ่อนรอบคอบ มีความรับผิดชอบต่อหน้าที่การทำงานไม่ต่างจากผู้ชาย ผ

ตอนที่ 8 ขับรถใช้เกียร์เอ็นเกียร์เอ็น ของสามี ถูกวีรดายึดครอง ครอบมันเอาไว้ด้วยโพรงปากอันอุ่นชื้น มือหนึ่งประคองรองรับจับมันให้ขยับตัวตั้งตรง ศีรษะผงกยกขึ้น สลับกดลง พร้อมกับส่งเสียงครางต่ำ ๆ ให้กับของแข็งรสหวานมื้อดึก“วี ครับ” มือหนาคว้าหมับ จับลงไปยังท้ายทอยบาง ใจหนึ่งอยากรั้งดึงคนเมาให้กลับขึ้นมานั่งตัวตรง หากแต่ร่างกายท่อนล่างสองขาของการันต์ กลับกางขยับยกสะโพกลอยขึ้นมาจากเบาะ ตอบสนองต่อการอม การรูด การดูดของเมียรัก“วีทำให้คุณอย่างนี้ ชอบไหมคะที่รัก” ดวงตาหวานฉ่ำเป็นประกายแวววาว เงยขึ้นมาถามเจ้าของรถ“แต่มันอันตรายนะครับ” นิ้วมือกรีดช่วยเช็ดคราบน้ำลายเปียกออกไปจากริมฝีปากเมีย“ฉันถามว่าคุณชอบหรือเปล่า”“ครับ ชอบมากเลย” การันต์เลื่อนมือลงไปกำอวัยวะของตัวเองไว้ จากนั้นขยับมือรูดมันขึ้นลงเบา ตั้งแต่เกิดจนโตมา อายุสามสิบสอง เขายังไม่เคยคึกคะนองลองเล่นพิเรนทร์อย่างนี้มาก่อนเลยวีรดาก้มลงไปจูบส่วนหัวหยักบานทู่สีชมพูเข้ม ลิ้นละเลงช้อนลงไปเลียใต้ขอบหยักส่วนคอขวด มือนุ่มกุมฝ่ามือของสามีดึงมันมาบีบบี้ขยี้ขยำกำหน้าอกอวบ จากนั้นล้วงเอาเต้าทั้งคู่ออกมาสู่โลกภายนอก เหมือนเธอไม่ได้ใส่ใจว่า อาจ

ตอนที่ 10 มารยาร้าย“วีครับ วันพรุ่งนี้ผมต้องเดินทาง ไปดูโรงงานที่ชลบุรีนะครับ อาจจะต้องนอนค้างที่นั่น วันนี้ผมคงไม่ได้กลับมานอนที่คอนโด” การันต์กระชับอ้อมแขน ดึงภรรยาสาวเข้ามาสวมกอด ใบหน้าคลอเคลียเกลี่ยจูบอย่างไม่รู้หน่าย“มีใครไปบ้างคะ” วีรดาสอดแขนกอดคืน จมูกยื่นขึ้นไปกดลงบนแก้มสามี ยิ้มคลี่ออกมาด้วยความสบายใจวีรดาได้ยินคำบอกเล่า ได้ข้อมูลรายงานมาจากลูกน้อง เลขา รวมถึงเพื่อนสนิทเกือบทุกคน นับเป็นเปอร์เซ็นต์มากกว่าเก้าสิบเก้าเปอร์เซ็นต์ว่า นายการันต์คนนี้มีนิสัยสัตย์ซื่อ ปากซื่อ ใจสุภาพ เป็นคนอ่อนหวาน จนหลายคนขนานนามว่าเขาเป็นผู้ชายไร้สีสัน แต่วีรดากลับคิดว่านั่นไม่จริงเลย เพราะทุกคราวยามอยู่ด้วยกันบนเตียง การันต์ไม่ต่างจากผู้ชายทั่วไป ทั้งดุดัน เร่าร้อน ขี้อ้อนเป็นที่สุด และที่เธอรู้สึกชอบมาก นั่นคือความสัตย์ซื่อ ตรงไปตรงมา ไม่มีความลับแอบแฝงไม่ว่าเรื่องเล็กหรือใหญ่ การันต์จะชองบอกให้เธอรู้ก่อนเสมอ ไม่เคยทำให้เธอต้องคอยระแวง“ไปหลายคน เท่าที่ผมรู้ มีผู้จัดการฝ่ายวิศวกรรม วิศวกรฝ่ายงานโครงสร้าง โฟร์แมน แล้วก็ฝ่ายสถาปัตย์ คนที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับงานโครงสร้างน่ะ”เนื่องจากโครงการก่อสร

ตอนที่ 12 บทลงโทษ“เกิดอะไรขึ้นครับ” การันต์ถลาพุ่งเข้ามาหา ละล้าละลังไม่กล้าสัมผัสผิวบางของวีรดาที่เวลานี้เต็มไปด้วยร่องรอยฟกช้ำ ตามเนื้อตัวเขียวคล้ำหลายจุด“คุณจำไม่ได้หรือคะว่าเมื่อคืนนี้เกิดอะไรขึ้น” มุมปากขยับยิ้มออกมานิด ๆ เมื่อเห็นท่าทีตกใจของสามี จากนั้นเดินไปนั่งลงยังเตียงกว้างยับยู่ยี่“เมื่อคืนหรือว่า ผม...ผมทำร้ายร่างกายคุณหรือ ที่รักผมทำให้คุณเป็นอย่างนี้หรือ” ดวงตารื้นเอ่อล้นหยดน้ำในทันที“ค่ะ คุณเป็นคนทำ นี่คุณจำอะไรไม่ได้เลยอย่างนั้นหรือคะ”“ผม ผมเป็นคนทำร้ายคุณหรือ” ม่านตาขยายกว้างเหมือนกำลังพยายามรวบรวมเศษซากความทรงจำที่ปลิวหาย น้ำตาไหลลงมาจนเต็มสองแก้ม หัวเข่าทรุดลงไปนั่งยังมุมต่ำ มือคลำลูบแตะไปตามรอยช้ำบนร่างกายเมีย“ผมทำอะไรลงไป วี...ผมขอโทษที่รัก ผมไม่รู้....ผมไม่รู้ตัวเลย เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น คุณเจ็บหรือเปล่า คุณเจ็บตรงไหนบ้างที่รัก ผมจะพาคุณไปหาหมอ” สองมือประคองสวมกอดเมียรักอย่างทะนุถนอม แตกต่างจากเมื่อคืนที่การันต์เหมือนผีห่าซาตานสิงร่าง ยึดวิญญาณของเขาไป“วีไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะ คุณปลอดภัย ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว” วีรดาลูบฝ่ามือสางลงไปบนเส้นผมยุ่งเหยิงนั้น ดึงเอา