Semua Bab NightZ [IV] UNFAITHFUL: Bab 31 - Bab 40

หลายวันต่อมา…ออดดดดด!ระหว่างที่ฉันกำลังหยิบนมช็อกโกแลตในตู้เย็น เสียงออดก็ดังขึ้น ลิซที่นั่งดูทีวีเลยเดินไปเปิดประตูแทน แล้วก็ปรากฏร่างสูงของเฮียโยที่ผลักหัวลิซเบาๆ แล้วเดินลิ่วๆ เข้ามาทิ้งตัวนั่งที่โซฟาแทนที่ลิซมันพอดีฟุ้บ!“เฮียโยออกไปเลย ที่ลิซ!”“ไปนั่งนู่น” เฮียโยไม่พูดเปล่า เขาชี้นิ้วไล่ลิซไปนั่งที่อื่นแล้วทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้“ไม่ไปจะนั่งนี่”ลิซมันตอบกลับไปแล้วขมวดคิ้วทำหน้าบึ้งใส่เฮียทันที ซึ่งฉันก็ยืนฟังเงียบๆ ขี้เกียจสนใจเพราะไม่ว่าง กำลังกินนม -.-“ไม่ให้นั่ง”“นิสัยไม่ดี!” พอเฮียโยตอบปุ๊บ ลิซมันก็สวนปั๊บ เอาจริงก็เพิ่งจะเคยเห็นลิซมันจริงจังกับการเถียงคนอื่นก็คราวนี้แหละ“ให้พูดอีกที” เฮียโยส่งเสียงเข้มออกมา แต่ตาก็มองมาทางฉันที่ยืนฟังอยู่ แต่ลิซมันก็มึนใส่ แถมยังรัวคำพูดออกมาอีกเป็นชุด“เฮียโยนิสัยไม่ดี ขี้โกง เอาแต่ใจ ไม่มีใครรัก!”เหอะๆๆ ปรบมือรัวๆ ได้มั้ย วันนี้ลิซมันพูดเข้าหูมากเว่อร์เลยเว้ย“ไอ้เด็กอ๊อง!” พอได้ฟังเฮียโยก็กัดฟันพูดออกไปเสียงดังกว่าเดิม คงเพราะไม่เคยโดนย้อนแบบนี้ล่ะมั้ง เอาอีกๆ น่าสนุก“อยะ.. อย่าขึ้นเสียงนะ ไม่กลัวหรอกจะบอกให้”เอิ่ม.. เพิ่งจะชมไปเมื

“เฮียแม่ง..จะเอาใครก็เลือกมาสักคนได้มั้ยวะ!!!”ฉันเขวี้ยงมือถือใส่เฮียโยเต็มแรง แล้วรีบร้อนวิ่งออกมาหน้าคอนโดทั้งน้ำตา โดยไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำว่าวิ่งปาดหน้ารถคันหนึ่งเข้าอย่างจังจนได้ยินเสียงเบรคล้อลากดังสนั่นไปทั่วเอี๊ยดดดดดด!เฮือกกกก O_O!!!ฟุ้บ!แสงไฟรถสาดเข้ามาจนฉันหน้ามืดในพริบตาเดียว รู้ตัวอีกทีฉันก็อึ้งจนประมวลผลอะไรไม่ถูก ร่างกายอ่อนแรงจนทรุดลงกับพื้นไปชั่วขณะนะ..นี่ฉัน..ยังไม่ตายใช่มั้ย?ตึงงง!“คึกอะไรมาวิ่งเล่นตอนนี้?!”ประตูรถถูกปิดเสียงดัง พร้อมกับมีน้ำเสียงคุ้นหูพูดขึ้นมาแบบยียวนขั้นสุดจนฉันหลุดจากภวังค์และหันไปมอง ความเลือนลางตรงหน้าปรากฏร่างของคิระ ที่พอเห็นสภาพฉันหมอนั่นก็เปลี่ยนสีหน้ามุ่ยๆ เป็นเลิกคิ้วมองมาอย่างแปลกใจ“ทะ..โทษที”ตึง!ฉันดันตัวเองลุกขึ้นทั้งน้ำตา แต่ยังไม่ทันจะก้าวขา โลกทั้งใบตรงหน้าฉันอยู่ๆ ก็มีความมืดเข้าครอบงำอีกครั้งจนเซไปค้ำกระโปรงรถคิระอย่างเลี่ยงไม่ได้ แถมขาก็ดันหมดแรงไปดื้อๆ จนร่างสูงก็คิระถลาเข้ามารับไว้ และไม่ทันที่ใครจะพูดอะไร อยู่ๆ ภาพตรงหน้าฉันก็ตัดไปทันทีพรึ่บบบ!@ HOSPITAL‘ไม่เป็นไรแล้วนะคะ ปลอดภัยดีทั้งแม่และเด็ก คุณพ่อสบายใจดะ...

หลายวันต่อมา...“ตายซะวาโย อ๊ากกก~”กึก!น้ำเสียงหนึ่งเรียกชื่อที่ฉันคุ้นเคยจนฉันหยุดเดินและหันไปมองทันทีที่เดินผ่านเข้ามาในคอนโดเฮียพายตามที่นัดกันไว้ตู้มมม บุ๋งงงง~ภาพที่เห็นคือมีใครหลายคนกำลังเล่นน้ำในสระกันอย่างสนุกสนาน แต่ที่สะดุดตาเข้าจังๆ คือแฟนเฮียพายกระโดดใส่เฮียโยพร้อมกับกดไหล่เขาลงน้ำอย่างไม่ถือตัว ก่อนที่เพื่อนๆ ในสระจะตามไปแกล้งเขาซ้ำๆ โดยมีเฮียพายนั่งมองด้วยสีหน้าไม่ค่อยพอใจอยู่ริมสระแบบนั้นแล้วฉันก็เห็นเฮียโยกับเฮียพายโต้เถียงอะไรกันสักอย่าง สังเกตจากสีหน้าเฮียพายก็ดูจริงจังอยู่ ก่อนที่เฮียโยจะเลื่อนแขนไปกอดผู้หญิงคนนั้นอย่างสนิทสนมไม่แคร์สายตาใครหึ... พวกเฮียบริสุทธิ์ใจ?ฉันหยุดมองเหตุการณ์ตรงหน้าสักพักแล้วเจ็บจี๊ดในใจขึ้นมา แล้วจังหวะที่กำลังจะเดินเลี่ยงออกมา อยู่ๆ สายตาของทุกคนในสระก็จับจ้องมาทางฉันพร้อมกันจนทำตัวไม่ถูก ฉันเลยได้แต่มองผ่านไปแล้วเริ่มก้าวขาออกมาสักที เพราะที่มันเกร็งกว่าสายตาคู่ไหนๆ ก็คงไม่พ้นสายตาของใครบางคนที่ฉันเพิ่งไล่เขาออกไปจากชีวิตเมื่อไม่กี่วันก่อนไงเฮ่อ..และเพราะมาก่อนเวลานัดสักพัก ฉันเลยหามุมสบายๆ นั่งรอเฮียพาย ไม่แน่ใจว่าเมื่อกี๊เฮียเ

ครืดดดด“ทำไมมายืนตรงนี้”เสียงเฮียโยเปิดประตูบานเลื่อนเดินออกมาหาฉันที่ยืนมองวิวข้างล่างอย่างใช้ความคิด และกำลังรับไอเย็นของอากาศที่กำลังพอดีไม่ร้อนหรือหนาวจนเกินไป“อากาศดี” ฉันตอบกลับไปสั้นๆ แล้วเฮียก็พยักหน้ารับและเดินมายืนข้างๆ อย่างไม่พูดอะไร“เฮีย...ถามหน่อยดิ ทำไมของโรสไม่เห็นมีจี้สีสวยๆ บ้างเลย” พูดจบฉันก็ยกแขนที่ใส่สร้อยข้อมือขึ้นมาดูแล้วเลิกคิ้วสงสัย เฮียโยเองก็มองมาอย่างแปลกใจ“อยากได้หรอ?”“เปล่า แค่อยากรู้”เพราะเห็นของเขา เฮียพาย และแฟนเฮียพายต่างก็มีจี้แต่ละสีเป็นของตัวเอง เลยอยากรู้ว่าทำไมเส้นนี้ถึงไม่มีบ้างก็เท่านั้น“ภายใต้ความเรียบง่าย..มันมีความหมายมากกว่านั้น” เฮียโยพูดขึ้นมาและมองลึกเข้ามาในตาของฉัน...ภายใต้ความเรียบง่ายหรอ?ฉันจ้องหน้าเขากลับไปอย่างไม่เข้าใจ แล้วเฮียก็หลุดยิ้มมุมปากเล็กๆ ก่อนจะเลื่อนมือมาคว้าข้อมือฉันข้างที่ใส่สร้อยเส้นนี้เอาไว้“Rose it means you.”(ดอกกุหลาบมันหมายถึงคุณ)เฮียโยพูดพร้อมกับใช้นิ้วลูบผ่านจี้รูปดอกกุหลาบที่สร้อยข้อมือของฉัน ก่อนที่เขาจะพูดต่อ...“4 leaf clover it’s my desire.”(ใบโคลเวอร์ 4 แฉก มันเป็นความปรารถนาของฉัน)แกร๊ก!

หลายวันต่อมา‘บันทึกพวกนั้นเฮียอ่านหมดแล้ว เรารู้ดีว่าในนั้นมีอะไร’คำพูดของเฮียโยวันนั้นทำให้ฉันต้องรื้อหากุญแจเพื่อเปิดกล่องสี่เหลี่ยมที่ถูกปิดตายเอาไว้ เพราะจำได้ว่าฉันเก็บสมุดบันทึกเล่มนั้นไว้ในนี้ตั้งแต่วันที่เฮียพายเอามันมาคืน ถึงจะเช็คคร่าวๆ ตอนเฮียเอามาคืนไปบ้าง แต่ไม่เคยได้เปิดเขียนอะไรลงไปเพิ่มเติมอีกเลยเพราะคืนวันนั้นเฮียโยก็ปฏิเสธฉันพอดีJan 11, 2017You have no idea how hard it is to pretend all the time.(คุณไม่รู้หรอกว่ามันยากขนาดไหนที่ต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้สึกตลอดเวลา)Feb 28, 2017I need love from you but I know that it’s hard.(ฉันต้องการความรักจากคุณ แต่ฉันรู้ว่ามันยาก)Mar 6, 2017I will still love you even if you never loved me.(ฉันจะยังคงรักคุณ แม้ว่าคุณจะไม่เคยรักฉันเลย)Apr 24, 2017Sometimes you ignore of my feeling.Do you care about my feeling?(บางครั้งเธอก็ละเลยความรู้สึกของฉันเธอสนใจความรู้สึกของฉันบ้างหรือเปล่า?)May 9, 2017I’d rather have you as a friend than not have you in my life at all. (ฉันขอมีเธอเป็นเพื่อน ดีกว่าไม่มีเธออยู่ในชีวิตของฉันเลย)Jun