Semua Bab NightZ [IV] UNFAITHFUL: Bab 41 - Bab 50

::: VAYO :::หนึ่งชั่วโมงต่อมา..ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!ทั้งผมและ Nightshade สาดกระสุนออกไปด้วยความโกรธจัดทันทีที่เหยียบลงบนพื้นเกาะ เพราะรู้ดีว่าต้องถูกต้อนรับแบบกะเอาตายเหมือนกันซึ่งแม่งก็แบบนั้นจริงๆ ลูกน้องไอ้คิระยิงกราดเข้ามาจนห่ากระสุนที่พุ่งมาทำให้ลูกน้องเฮียเตที่วิ่งเข้ามาคุ้มกันเราร่วงไปทีละคนอย่างไม่มีใครยอมใครห่างออกไปไม่ไกลนักไอ้คิระกับลูกน้องของมันก็นั่งมองความวุ่นวายที่เรากำลังเผชิญด้วยสีหน้าสะใจ แต่แม่งจะไม่เป็นไรเลยถ้าใบหน้าเรียวเล็กที่สะดุดตา และแววตาหวาดหวั่นสองคู่ที่กำลังจ้องมาไม่ทำให้ผมกับไอ้พายหัวร้อนขึ้นหนักกว่าเก่า“สารเลว!”ผมกับไอ้พายกัดฟันแน่นด้วยความโกรธจัด พอเห็นร่างของโรสและนิลถูกมัดไว้กับเสาท่ามกลางสายน้ำลึกที่เชี่ยวจัด ระดับน้ำทะเลสูงขึ้นมาจนถึงหน้าอก แรงดันน้ำและคลื่นที่ซัดเข้ามาทำให้ทั้งคู่ถึงกับสำลัก ลำพังน้ำแค่นี้ถ้าเป็นนิลลาคงไม่สาหัสเท่าไหร่ แต่เมียกูว่ายน้ำไม่เป็นไง กลั้นหายใจใต้น้ำได้เต็มที่ได้ไม่ถึงสิบวิ บัดซบ!“แค่กๆๆๆ”“ไอ้เหี้ยคิระ!!!”ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!ยิ่งเห็นโรสสำลักจนหน้าแดง ผมก็พุ่งตรงเข้าไปกราดกระสุนใส่บรรดาลูกน้องไอ

หลายชั่วโมงต่อมา...@ VAYO’ S CONDOฉันงัวเงียตื่นขึ้นมาในห้องนอนสีน้ำเงินเข้มที่คุ้นตาโดยไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าตัวเองมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง รู้แค่ภาพสุดท้ายก่อนจะวูบไปคือฉันกำลังนั่งมองพยาบาลทำแผลให้เฮียโยท่ามกลาง Nightshade และ Nightshade’s Lady แล้วก็จำอะไรหลังจากนั้นไม่ได้อีกเลยถัดออกไปข้างกัน เฮียโยกำลังนั่งพิงหัวเตียง ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ และพิมพ์อะไรยุกยิกในมือถืออยู่อย่างนั้น เห็นแล้วมันชวนให้ฉันหงุดหงิดจนลุกพรวดขึ้นมานั่งแล้วฉันก็หน้ามืดไปทันควันพรึ่บบบ!ร่างฉันที่ลุกขึ้นมานั่งบนเตียงเสียหลักเซไปมานิดหน่อย แล้วเฮียโยก็ตรงเข้ามารับไว้ แต่ยิ่งหันไปเห็นจากไกลๆ ว่าหน้าจอมือถือของมือเขามันเปิดแชทไลน์ทิ้งไว้ ฉันยิ่งหัวเสียหนักเข้าไปใหญ่ ฉันอยู่นี่ทั้งคนเฮียยังแอบคุยกับใครอีกรึไง!พรึ่บบบ!“ปล่อย! จะกลับห้อง”ฉันสะบัดแขนเฮียโยออกเต็มแรงแล้วทำท่าจะลุกขึ้น แต่เฮียโยก็คว้าเอวฉันดึงขึ้นไปนั่งตักเขาแล้วพูดออกมาสั้นๆ“ไม่ เฮียห่วงเรากับลู...”“ไม่ต้องมายุ่ง!”ได้ยินแบบนั้นฉันก็ตะคอกสวนกลับไป ลูกอะไร?! ลูกใคร?! แล้วเฮียที่กอดฉันจากข้างหลังก็เลื่อนหน้าเอาคางมาเกยบนไหล่ฉัน ก่อนจะพูดออกมาเบาๆ ด้วยน้

@ VAYO’ S CONDOแกร๊ก แอ๊ดดด“เมื่อไหร่จะพากลับห้อง”ฉันบ่นๆ ออกไปพอเฮียโยพาฉันวนกลับมาที่คอนโดเขาอีกครั้งหลังออกจากบ้านเขา ใจคอจะไม่ให้ฉันกลับห้องตัวเองเลยมั้ง น่าเบื่อจะแย่ -.-“ห้องไหนอ่ะ? ห้องลิซหรือห้องนิล”ฟุ้บ!พูดจบเฮียโยทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาแบบชิลๆ แล้วเลิกคิ้วถามฉันที่ทิ้งตัวลงนั่งฝั่งตรงข้ามเขาออกมา...หืม? นี่เขารู้ด้วยหรอว่าฉันย้ายไปอยู่ห้องเจ๊นิลแล้วอ่ะ“งง.. เมียทั้งคนถูกมั้ย เราทำไรเฮียรู้หมดแหละ”เฮียโยพูดออกมาอย่างรู้ทัน พร้อมกับมองมาที่ฉันด้วยท่าทางกวนประสาทแบบนั้นไม่หยุด ก่อนที่ฉันจะตอบกลับไป“อะไร ใครเมีย คิดไปเอง!”“หึ..ก็ไม่รู้สิฮะ ถามเด็กในท้องมั้ยล่ะ โหลๆ พ่อชื่อไรอ่ะ? พ่อหล่อแบบนี้รึป่ะ? ฮ่ะๆ”เฮียโยพูดไปชี้นิ้วเข้าหาตัวเองไป แล้วเขาก็หลุดขำออกมาอย่างผู้ชนะ แถมยังยักคิ้วท้าทายฉันที่พอได้ฟังแล้วอยากจะคว้าแจกันเขวี้ยงใส่ให้รู้แล้วรู้รอด“รำคาญ! คืนนี้นอนข้างนอกไปเลยไป” พูดจบฉันก็เดินหนี แต่เฮียโยก็ยังส่งเสียงตามหลังมาแบบยียวนมากกก ให้ตาย!“ครับ เชิญตามสบาย ให้เฮียเซ็นยกมรดกให้ลูกเลยมั้ย ปากกาอยู่ไหนน้า~ หาแป๊บ”ชิ.. ประสาท!ครึ่งชั่วโมงต่อมา...ครืดดด!“เข้ามาทำไ

“อื้อ~”ฉันตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดของเฮียโยที่รัดแน่นแต่กลับอบอุ่นมากจนหลุดยิ้มบางๆ ออกมาอย่างเลี่ยงไม่ได้ แขนข้างหนึ่งของเขายื่นมาให้ฉันหนุนแล้วยังใช้มันกอดร่างฉันเอาไว้ ส่วนอีกข้างวางพาดผ่านหน้าท้องของฉันเหมือนกำลังกอดลูกของเรายังไงอย่างงั้นใช่..ลูกของเรา :)ตลอดค่ำคืนที่ยาวนานเฮียโยเอาแต่พูดคำนั้นจนฉันเคลิบเคลิ้มกับรสสัมผัสที่เขาเติมเต็มมาให้อย่างอ่อนโยนและไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย เป็นอีกมุมหนึ่งที่ฉันไม่คิดว่าเขาจะมีตั้งแต่รู้จักกันมาถัดออกไปอีกหน่อยมีสมุดบันทึกที่เขาจะให้ฉันตั้งแต่เมื่อคืนวางอยู่ ฉันเลยเอื้อมมือไปหยิบมันขึ้นมาดู แล้วก็โดนดึงความสนใจเอาไว้ด้วยข้อความสีชมพูมากมาย ตัดสีกับข้อความสีน้ำเงินที่ฉันเคยเขียนเอาไว้อย่างชัดเจนJan 11,2017You have no idea how hard it is to pretend all the time.(คุณไม่รู้หรอกว่ามันยากขนาดไหนที่ต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้สึกตลอดเวลา)♥ Don’t underestimate me, I notice more than you realize.(อย่าประเมินผมต่ำไป ผมสังเกตเห็นมันมากกว่าที่คุณเข้าใจ)Feb 28, 2017I need love from you but I know that it’ s hard.(ฉันต้องการความรักจากคุณ แต่ฉันรู้ว่ามันยาก)♥

หลายวันต่อมา...“อ้าววว ซาหวัดดีฮับคุณแม่ ฮ่ะๆ ~”เฮียบีทเดินควงไม้กลองเข้ามาในห้องซ้อมดนตรีที่มีฉันกับเฮียโยนั่งอยู่ แล้วเขาก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ก่อนจะทิ้งตัวนั่งด้วยท่าทางสบายๆฟุ้บ!“ไรเฮียอย่ามาแซว อยากตายด้วยไม้กลองรึไง -////-”พรึ่บบบ!ฉันเอื้อมมือไปคว้าไม้กลองจากมือเขาแล้วทำท่าจะฟาดเข้าให้ นี่ยังน้อยนะ ตอนฉันโทรไปบอกเฮียขำหนักกว่านี้หลายเท่าเลยเหอะ“เป็นไง เห็นไอ้นั่นแล้วเขินเลยป้ะ น่าอิจฉาจังเว้ย >////”พูดจบเฮียบีทก็แกล้งเอามือปิดหน้าปิดตาทำท่าทางกวนๆ ออกมาแถมยังทำตาปริบๆ มองไปหาเฮียโยที่นั่งเงียบไม่พูดไม่จา ว่าแต่..ไอ้นั่นที่ว่านี่อะไร? เห็นแล้วทำไมต้องเขินด้วย?ครืดดด!“เชี่ยยย คณะคหกรรมค้นพบดาวดวงใหม่ งานดีสัส! เด็กในชมรมบอกมา”ยังไม่ทันที่ฉันจะถามอะไรเฮียบีท อยู่ๆ เฮียเลย์ก็พรวดพราดเปิดประตูห้องซ้อมดนตรีเข้ามา แถมยังคว้ามือถือตัวเองมาวางบนโต๊ะลงตรงหน้าพวกฉัน ในหน้าจอนั้นมีรูปผู้หญิงคนหนึ่งที่ขนาดแค่มองผ่านๆ ก็ยังถือว่าละสายตาได้ยากเหมือนกัน แล้วเฮียโยก็เอ่ยปากพูดอะไรงึมงำที่ฟังแล้วฉันถึงกับหันไปทำตาขวางใส่เขาทันที“จุ๊ๆๆ เห็นแบบนี้แล้วอยากจะฆ่าเมียเหลือเกิน”“เฮ้ย!”“อุ่ย..