Semua Bab คนสวยขาของประธานมาเฟียจอมโหด!: Bab 41 - Bab 50

"พี่หิว""หิวก็ไปหาไรกินสิ ใครเอามืออุดปากคุณไว้"นาชาก็หิว เธอกำลังจัดของสดที่ซื้อมาใส่ในตู้เย็นหลังจากนั้นก็เดินไปเลือกรสของบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่วางเรียงรายอยู่บนชั้น ก่อนตัดสินใจหยิบบะหมี่ผัดกิมจิแห้งซองใหญ่ออกมาหญิงสาวเตรียมหม้อต้มบะหมี่สีทองเหลืองแบบเกาหลีพลางเติมน้ำลงไปแล้วเปิดแก๊ส เควิลเดินเข้ามาในห้องครัวเล็กของเธอเท้าคางกับเคาน์เตอร์ขณะดูนาชาวุ่นวายกับการหั่นต้นหอมต้นใหญ่ และยังหั่นกิมจิผักกาดขาววางเรียงในจานอย่างน่ากิน"ใส่ไข่สี่ฟองด้วยจะได้มีโปรตีน กิมจิขอเยอะหน่อยพี่ชอบ" เควิลบอกยิ้มๆ นาชามองเมิน"ไม่ได้ทำให้คุณ ไม่ต้องมาจุ้นเลย""เมื่อกี้เพิ่งวางสายจากคุณแม่ไม่ใช่เหรอ ไหนบอกว่าจะดูแลพี่ชายคนนี้อย่างดีไง""อย่าใส่ใจคำพูดจาไร้สาระของฉันเลยค่ะ ฉันก็แค่พูดให้น้าเอ็มสบายใจ"นาชารู้สาเหตุที่น้าเอ็มมี่โทรมาย้ำกับเธอเรื่องให้ช่วยดูแลเควิลให้หน่อย ทั้งหมดเป็นเพราะผู้ชายตัวโตที่ไม่รู้จักโตคนนี้แน่นอน"คนใจร้าย" เควิลหน้างอ นาชาเบ้ปากกลอกตาบน"เรื่องใจร้ายคงต้องขอคำชี้แนะจากคุณมากกว่า ฉันเทียบขั้นไม่ติด"นาชาตอบกลับ"เจ้าคิดเจ้าแค้น"เควิลต่อว่า ดวงตาสีน้ำตาลกลมโตของเขาคล้ายจะมีน้

หลายวันต่อมานาชาบอกพี่เล็กบอดี้การ์ดว่าสองสามวันนี้เธอจะไปกับคุณลูเซียโน่เพราะนาชาตั้งใจจะขยายสาขาร้านกาแฟอีกร้าน ลูเซียโน่จึงลางานสองวันเพื่อพาเธอไปดูทำเลวันนี้นาชาตื่นตั้งแต่เช้าหลังจากแต่งตัวเสร็จเธอก็ลงมามองนาฬิกาเวลาเจ็ดโมงเช้าพอดีตามที่นัดกัน หญิงสาวเดินยิ้มไปที่รถ"พี่โน่ตรงเวลามากเลยค่ะ""พี่ไม่อยากให้น้องชารอน่ะค่ะ เรารีบไปกันดีกว่าก่อนที่จะไปดูร้านพี่จะพาไปทานข้าวเช้าที่ร้านหนึ่ง พี่ไปกินประจำกับเพื่อน ๆ เป็นร้านโปรดตั้งแต่พวกพี่ยังเด็กเลย"นาชายิ้มสดใส "ท่าจะอร่อยนะคะ""อร่อยค่ะ ส่วนใหญ่เป็นลูกค้าประจำทั้งนั้น"ลูเซียโน่เปิดประตูรถแล้วให้นาชาด้วยความเป็นสุภาพบุรุษ "ขอบคุณค่ะ""อ้อวันนี้หลังเสร็จธุระพี่โน่พานาชาแวะมหาลัยหน่อยนะคะ มีเล่มรายงานต้องส่งอาจารย์ค่ะ""ได้สิคะ ว่าแต่ว่าน้องชาเรียนไม่ต้องเข้ามหาลัยเหรอคะ""ไม่ค่ะชาเรียนแบบออนไลน์ค่ะก่อนหน้านั้นแม่ป่วยต้องดูแลน้องดูแลแม่ค่ะจำเป็นต้องดรอปเรียนมหาลัยปกติแล้วเลือกเรียนมหาลัยทางเลือกแทนค่ะ""น้องชานี่ทั้งขยันทั้งเก่งจังเลยนะ""ความจริงเป็นลูกเกดที่แนะนำค่ะ ลูกเกดเขาก็ต้องทำมาหาเลี้ยงตัวเองค่ะไม่มีเวลาไปนั่งเรียนเหมือนคนอ

คนหลงตัวเองทำให้นาชาพูดไม่ออก และเธอก็กำลังกลัวตัวเองว่าจะยอมใจอ่อน ใจของเธอตอนนี้ยังเป็นของเขาอย่างไม่น่าให้อภัย แต่เธอก็จะไม่ยินยอมง่าย ๆ เด็ดขาดเควิลน้ำเสียงอ่อนโยน เขาจูบที่หน้าผากของเธอเบา ๆ"พี่ไปประชุมก่อนไม่น่าเกินชั่วโมง ชารอพี่อยู่ที่นี่ด้านนั้นเป็นห้องนั่งเล่นแม่บ้านน่าจะเตรียมของว่างไว้แล้ว เบื่อ ๆ ก็นั่งดูหนังรอได้ในห้องนั่งเล่น มีห้องน้ำเผื่อต้องใช้"นาชากอดอก มองเขาเอาเรื่องน้ำเสียงแข็ง"คุณจะทำอะไรใครเขาบอกจะรอคุณ มีธุระอะไรก็พูดมาเลย" "ธุระของพี่คือตามง้อนาชา ตราบใดที่พี่ง้อยังไม่สำเร็จนาชาจะไปไหนไม่ได้"ถึงปากจะบอกว่าง้อเธอ แต่เขากลับใช้น้ำเสียงที่เย็นชาเป็นอย่างยิ่ง นาชาตกตะลึงที่จู่ ๆ เขาก็พูดแบบนี้ เควิลยิ้มมุมปากพร้อมกับก้าวออกไปจากห้องนาชาได้สติวิ่งตามเขาเธอขาสั้นกว่าจึงตามเขาไม่ทันและพบว่าเควิลได้ล็อกประตูขังเธอไว้เรียบร้อยแล้ว หญิงสาวร้องโวยวายอย่างไม่สนเรื่องมารยาทแต่ภายนอกกลับเงียบเชียบไร้การตอบรับ"คนบ้า คนเผด็จการมีผู้ชายที่ไหนเขาตามง้อผู้หญิงแบบนี้บ้าง คนไร้หัวใจ คอยดูเถอะฉันจะแจ้งความว่าโดนกักขังหน่วงเหนี่ยว"นาชาค้นโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าใบเล็กพบว่าโ

สนามบินเชียงใหม่ลูกเกดลากกระเป๋าเดินทางขนาดกลางออกจากสนามบิน หญิงสาวอยู่ในชุดทะมัดทะแมงเสื้อเชิตเอวจั๊มอวดช่วงเอวคอดกิ่ว กางเกงยีนแบบสลิมรัดรูปสีขาวส่งให้ช่วงขาเล็กของเธอเรียวยาวคล่องแคล่วหญิงสาวมองหาป้ายโรงแรมที่มารับ เมื่อเห็นป้ายโรงแรมพร้อมชื่อตัวเอง "คุณ อรินดา" จึงเดินไปหาพนักงานที่ชูป้ายชื่อคนนั้นพร้อมด้วยสายตาของคนในสนามบินที่อดมองผู้หญิงร่างเล็กที่สวยสะดุดตาคนนี้ไม่ได้"สวัสดีค่ะฉันอรินดาค่ะ""อ้อครับ เชิญครับ"คนของโรงแรมทักทายเธอด้วยท่าทางสุภาพพับป้ายที่ทำจากกระดาษง่าย ๆ แล้วยัดใส่กระเป๋าเสื้อตัวเองพร้อมกับช่วยลูกเกดหิ้วกระเป๋าแล้วนำเธอไปยังที่จอดรถ ไม่นานรถของโรงแรมก็พาเธอมาถึงที่พัก ลูกเกดทิ้งร่างทั้งร่างลงนอนบนเตียงพร้อมกับหาวหวอด"ทำไมฉันต้องเหนื่อยขนาดนี้"ลูกเกดบ่นกับตัวเอง บางทีก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะหาเงินมากมายไปทำอะไรเพราะไม่เคยมีความคิดที่จะแต่งงานลงหลักปักฐานกับใครอยู่แล้ว ที่ผ่านมาลูกเกดเคยมีแฟนคบกันจริงจังมาสองคน และเธอก็เป็นฝ่ายทิ้งผู้ชายทั้งสองหลังจากที่เธอคิดว่าไม่สามารถทนนิสัยงี่เง่าขี้หึงของพวกเขาได้เสียงข้อความจากไลน์ในแชทกลุ่มเด้งขึ้น เป็นยัยนาชาที่แคบหน้

ขับรถออกมาจากกรุงเทพได้สักพัก นาชารู้สึกว่าถนนเริ่มเปลี่ยวขึ้นเรื่อย ๆ เขากำลังพาเธอไปที่ไหนกันแน่กำลังจะอ้าปากถามคนที่นั่งเงียบมาตลอดพี่เล็กก็พูดขึ้นมา"นายครับรถคันข้างหลังครับ"สิ้นเสียงของนายเล็กคนขับรถทำให้ใบหน้าของเควิลเคร่งขรึมอีกทั้งยังดูเคร่งเครียดเป็นอย่างมาก นาชาหันไปมองด้านหลังและเห็นว่ามีรถคันหนึ่งกำลังติดตามพวกเขามา"เร่งความเร็ว หนีให้ได้"เควิลพูดพร้อมกับล้วงบางสิ่งออกมา นาชาเห็นชัดเจนแล้วว่าคืออะไรเธอรู้สึกตกใจเป็นอย่างยิ่ง สถานการณ์นี้คืออะไรกันแน่ยิ่งพี่เล็กเหยียบคันเร่งจนมิดเพื่อเพิ่มความเร็วตามคำสั่ง และเควิลที่ชักปืนออกมาแบบนี้"ก้มหัวให้ต่ำ"นาชาไม่มีเวลาที่จะถามเขาเธอก้มหัวตามที่เขาบอกโดยที่เควิลกดตัวของเธอลงไปด้านล่างหมอบอยู่ตรงที่วางเท้า ความรู้สึกของนาชาตอนนี้คือทั้งหวาดผวาและตกใจเหงื่อเย็นของเธอไหลออกมาท่วมกายรู้สึกถึงความเร็วของรถที่เพิ่มมากขึ้นอีกทั้งการขับซิกแซกของพี่เล็กทำให้นาชารู้สึกเวียนหัวจนแทบจะอ๊วกออกมากระทั่งนาชารู้ได้ว่ารถของพวกเธอถูกกระแทกอย่างแรง หญิงสาวหวีดร้องออกมาหลังจากนั้นเธอก็ได้รู้ว่าเกิดเสียงปืนยิงกันสนั่น นาชาตัวสั่นเหมือนว่าตัวเธอก