All Chapters of คนสวยขาของประธานมาเฟียจอมโหด!: Chapter 31 - Chapter 40

นาชาขยับตัวออกก้มลงเลียน้ำฉ่ำของตนเองที่เปรอะเปื้อนใบหน้าของเควิลจนสะอาด จากนั้นก็ไซร้ซอกคอของเขา เลียขึ้นมาจนถึงใบหูของเควิลแล้วดูดเบา ๆ"อ๊าคนสวยใช้ลิ้นเลียเก่งขึ้นทุกวันเลยนะคะ ซี๊ด ซี๊ด"นาชาตวัดลิ้นเลียจนทั่วริมฝีปากของเขา เควิลแลบลิ้นออกสองคนแลกลิ้นกันอย่างกระหายเธอเลื่อนริมฝีปากลงมากระทั่งปลายลิ้นสัมผัสที่หัวนมสีชมพูของเควิล สีผิวของสองคนต่างกันเล็กน้อย เธอมีสีผิวที่ค่อนข้างใกล้กัน เควิลออกจะสีซีดเล็กน้อยในขณะที่นาชามีผิวขาวอมชมพู ปลายลิ้นเล็กตวัดเลียรอบหัวนมของเควิล มือของเธอลูบไปทั่วเรือนร่างกำยำที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม เธอหลงใหลรูปร่างของเควิลเข้าไปเต็ม ๆ"อร่อยหรือเปล่าคะ"เควิลถามเสียงแหบพร่า เมื่อเห็นว่าตอนนี้นาชากินเขาเหมือนเป็นอาหารจานอร่อย นาชาตอบเสียงหวานปนยั่ว ดวงตาปรือเยิ้มกำลังสบตาเขา"ที่สุดเลยค่ะ โดยเฉพาะข้างล่าง ให้ชากินให้นะคะ""ให้เร็วเลยคนดีของพี่ อา ชาจ๋า แบบนั้น เลียเก่งมากคนดี ซี้ดดดด"นาชาเลียลงมาจนถึงช่วงล่างกอบกุมหัวใหญ่ของเขาเอาไว้ยัดเข้าไปในปากตัวเอง ทั้งดูดกลืนไอติมแท่งยักษ์ ทั้งลากลิ้นเลียจนเควิลครางเสียวระงม"อ๊า นาชาคนดี ดูดแบบนี้พี่ก็เสียวตายสิคะ ซ

บนหน้าของกุ๊กไก่และลูกเกดแทบจะเขียนป้ายติดเอาไว้ว่าไม่ได้มาด้วยกันกับผู้หญิงบ้าคนนี้แต่เพราะความเป็นเพื่อนรักถึงจะอับอายแค่ไหนก็ไม่สามารถทิ้งนาชาไปได้โชคดีมีผู้ชายตัวใหญ่สองคนที่เควิลทิ้งไว้เป็นบอดี้การ์ดยังคอยกันท่าหนุ่ม ๆ ไม่ให้เข้าใกล้พวกเธอและคอยดูแลความปลอดภัยอย่างเงียบ ๆ เพราะแบบนี้ในคืนนี้จึงเป็นคืนแรกที่สาวพริตตี้ทั้งสามมาเที่ยวแล้วไม่มีผู้ชายมาเกาะแกะแม้แต่คนเดียว"ยัยชากลับบ้าน แกเมาแล้ว"นาชาเงยหน้าขึ้นน้ำตายังเต็มใบหน้า กุ๊กไก่เห็นแล้วก็รู้สึกเวทนาสงสารเพื่อนเป็นอย่างยิ่งปกติแล้วในกลุ่มพริตตี้ใคร ๆ ก็ยกให้นาชาเป็นเบอร์หนึ่งแต่ดูสภาพนางตอนนี้สิ เมายิ่งกว่าหมา ดูไม่ได้เลยแม้แต่น้อยนาชาได้ยินเสียงเพลงดังอยู่ใกล้ ๆ เธอหันไปมองตามเสียงนั้นสะอื้นออกมา น้ำตาร่วงพรูยิ่งกว่าน้ำที่ถูกปล่อยออกมาจากสายยางกุ๊กไก่ยังไม่ทันคิดว่านาชาจะทำอะไรเมื่อเพื่อนสาวถอดรองเท้าส้นสูงทิ้งแล้วถลันกายไปตามเสียงเพลง"ยัยชาแกจะไปไหน"กุ๊กไก่ร้องเสียงหลง คิดจะก้าวขาเดินตามนาชาแต่ตัวเองก็เมาจึงไปไม่ไวอย่างที่ใจคิดดีที่มีคนตัวใหญ่สองคนคอยเดินตามดูแลไม่ห่างได้แต่ลากสังขารของตัวเองอีกทั้งยังต้องคอยหิ้วป

วันต่อมาที่ร้านกาแฟ Coffee Friends ในวันต่อมานาชา กุ๊กไก่ และ ลูกเกดมาถึงร้านแต่เช้าเป็นเพราะเมื่อวานที่เป็นวันเปิดร้านวันแรกดันมีแขกวีไอพีที่มาสั่งกาแฟถึงห้าร้อยแก้วทั้งสามคนในฐานะเจ้าของกิจการหมาด ๆ จึงขอต่อรองเขาเนื่องจากเด็กที่ร้านของเธอเพิ่งมาใหม่ยังไม่สามารถจัดการกับกาแฟห้าร้อยแก้วและลูกค้าที่เต็มร้านได้ในตอนนั้นโชคดีที่ทักษะการเจรจาของลูกเกดนั้นยอดเยี่ยมพวกเธอจึงได้ออร์เดอร์ห้าร้อยแก้วในเช้าวันต่อมา และอีกทั้งลูกค้าคนนั้นทั้งลูกเกดและกุ๊กไก่ก็ฟันธงแล้วว่าจะสืบว่าเขาโสดหรือไม่ ถ้าโสดเธอทั้งสองจะจีบให้ยัยนาชาเอง ในวันนี้พวกเธอจึงมาเตรียมความพร้อมแต่เช้ามืดอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อนด้วยความตื่นเต้นกระทั่งยอมจ่ายเงินล่วงเวลาให้เด็กในร้านเพิ่มเพื่อให้พนักงานมาทำงานก่อนเวลาเพื่อเตรียมกาแฟให้พร้อมในเวลาแปดโมงเช้ากระทั่งกาแฟทั้งห้าร้อยแก้วถูกจัดวางอย่างเรียบร้อยหน้าร้านโดยพนักงานทยอยมารับเพียงแสดงบัตรพนักงานของบริษัทเงินทุนหลักทรัพย์ KWI เมื่อแจกจ่ายขนมและกาแฟจนหมดแก้วสุดท้ายหนุ่มหล่อคนนั้นที่เพื่อนสาวหวังจีบให้นาชาก็โผล่มาจ่ายเงิน"ฉันรู้มาจากพนักงานว่าคุณมีตำแหน่งเป็นถึงผอ.บริหารทำไ

ด้านลูเซียโน่ก็ไม่ได้กดดันนาชาถึงเขาจะเปิดเผยว่าคิดกับเธอยังไงก็ตามเธอจึงรู้สึกสบายใจที่ได้พูดคุยกับเขาในทุก ๆ วัน"ชาเห็นพี่โน่สั่งเยอะ ยังคิดว่าพี่โน่มีเพื่อนมาอีกค่ะ ปกติเห็นทานชิ้นเดียว""อื้อ ใช่นาชาเดาถูกแล้ว เพื่อนพี่กำลังมา น่าจะลงมาจากออฟฟิศแล้วล่ะ""มิน่าล่ะ แล้วจะรับอะไรเพิ่มอีกหรือเปล่าคะ"ลูเซียโน่ยิ้มตอบเสียงทุ้ม"เอาน้ำเปล่าก็พอค่ะ ช่วงเช้าทานกันไม่ค่อยเยอะ""โอเคค่ะแป๊บนะคะชาไปหยิบให้ค่ะ"เขาพยักหน้าพลางขอบคุณเธอนาชาเดินไปหยิบน้ำเปล่าพร้อมกับแก้วสองใบใส่น้ำแข็งเล็กน้อย เธอพูดคุยกับพนักงานอีกสองสามคำ พนักงานในร้านส่งนามบัตรที่หนุ่ม ๆ ฝากไว้ให้นาชาและยังมีช่อดอกช่อใหญ่ให้เธอ"ใครเหรอ""ไม่รู้ค่ะมาเมื่อเช้านี้พี่ยังไม่ถึงร้านหนูลืมเอาให้พี่เพิ่งนึกได้เขาไม่ได้บอกชื่อค่ะ"พนักงานชื่อติ๊กบอกพลางเกาหัว นาชาจึงวางช่อดอกไม้ไว้ข้างหลังแล้วสั่งให้เด็กถ้าว่างก็เอาใส่แจกันโดยไม่ได้สนใจอีกนาชาหันมาเห็นลูกค้าสาว ๆ ในร้านส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดพร้อมสะกิดกันเบา ๆ หลายคนถึงกับยกมือถือขึ้นมาแอบถ่ายกล้องโทรศัพท์ของพวกเธอหันไปยังมุมที่ลูเซียโน่นั่งอยู่นาชาอดยิ้มไม่ได้รู้สึกดีเป็นอย่างยิ่ง เ

"พี่เล็กแวะไปซูเปอร์ก่อนเข้าบ้านนะคะ นาชาจะซื้ออะไรสักหน่อย"นาชาบอกบอดี้การ์ดแล้วทิ้งตัวลงบนเบาะรถด้านหลังด้วยความเหนื่อยอ่อน หลังจากสองหนุ่มไปแล้วนาชาก็ไม่มีเวลาให้มานั่งคิดถึงเรื่องความเก่าความหลังเป็นเพราะลูกค้าเยอะเป็นพิเศษเนื่องจากเห็นว่าบริษัทใหญ่แห่งหนึ่งในตึกของเธอมีพนักงานมาอบรมจากต่างจังหวัดเป็นพันคนนาชาจึงได้รับออร์เดอร์จนล้นมือ ทั้งเธอและลูกเกดจึงไม่มีเวลาแม้แต่จะกินข้าวกลางวันนาชาดูนาฬิกาข้อมือตอนนี้ห้าโมงกว่าแล้วนับว่าเป็นครั้งแรกที่เธออยู่ที่ร้านจนเกือบร้านปิดนาชาคิดถึงกำไรที่ทำได้วันนี้พลันหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งรู้สึกร่างกายคึกคักขึ้นมา"รออะไรคะพี่เล็กทำไมไม่ออกรถ"นาชาแปลกใจเมื่อคนขับยังคงนิ่ง บอดี้การ์ดชื่อเล็กแต่ตัวโตของนาชาที่เธอคุ้นเคยจนสนิทสนมมองนาชาผ่านทางกระจกหลังแล้วตอบเสียงนุ่มนิ่มตามสไตล์ของเขา"รอนายครับ"นาชายังไม่ทันจะได้อ้าปากถามประตูด้านข้างของเธอก็ถูกเปิดออก บุคคลที่มาใหม่นั่งอย่างเรียบร้อยพร้อมกับบอกพี่เล็กร่างโตทันที"ออกรถ"พี่เล็กได้ร้บคำสั่งจาก "นาย" ของเขาแล้วออกรถอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นเต็มตาว่าเป็นใครที่ทำให้รถคันใหญ่คันนี้ดูเล็กแคบไปถนัดตา