วิศวะเกียร์ร้ายกับดักรัก의 모든 챕터: 챕터 21 - 챕터 30

Ep.20 วันซวยของมิเกลมหาวิทยาลัย KLAห้องสมุดที่แห่งนี้ถือว่าเป็นจุดนัดพบระหว่างมิเกลกับโฬม เธอเก็บสะสมเงินได้ส่วนหนึ่ง วันนี้ตั้งใจเอาเงินมาคืน มิเกลคาดการน์เอาไว้ว่าไม่เกินสองงวดเธอก็สามารถทยอยคืนเงินครบจนได้แล้ว มิเกลซื้อทุกอย่างอย่างประหยัด ใช้จ่ายอย่างประหยัดมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะหลังจากวันนั้น คุณต๊าฟหรือพอลก็หายไปจากมิเกล ไม่ได้ติดต่อมาจ้างงานเหมือนอย่างเคย ส่วนเหตุผลมิเกลรู้ดีว่าเพราะอะไร เขาเปิดเผยตัวตนแล้ว เขาจึงต้องหายไปตอนนี้ทำงานก็มีแค่เงินรับจ้างจากการเป็นเด็กเสิร์ฟร้านข้าวมันไก่ร้านของป้าแอนและรับความจ้างทำความสะอาดเท่านั้น และช่วงนี้งานรับทานข้าวไม่ใช่แค่คุณต๊าฟที่หายไป ลูกค้าคนอื่นก็หายไปเช่นกัน มิเกลก็เลยหันมาสนใจทำงานรับจ้างรีดผ้าเพิ่มเติม ซึ่งลูกค้าที่ใช้บริการก็จะเป็นผู้อาศัยในหอพักเดียวกัน มิเกลทำงานหลังขดหลังแข็ง เวลาพักผ่อนก็น้อยลงมาก จากที่เป็นผู้หญิงร่างบางตัวเล็กอยู่แล้ว ตอนนี้ก็น้ำหนักลดลงไปอีก ช่างน่าเห็นใจ“น้องเกล รอพี่นานไหม”“นี่ค่ะ เงิน” และเหมือนอย่างเคย ฉันไม่ได้สนใจประโยคที่พี่โฬมถาม ฉันตั้งใจมาเพื่อคืนเงินเท่านั้น และเรื่องต่างๆ ที่พี่โฬม

Ep.22 เกินหักห้ามใจ (2) มิเกลรู้สึกพ่ายแพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่ม ภาพเหตุการณ์ตรงหน้ามันชวนให้ใจเต้น พอลถอดเสื้อผ้ามิเกลจนร่างกายเปลือยเปล่า ส่วนเขาเองก็ค่อยๆ บรรจงถอดกางเกงของเขาออกอย่างช้าๆ แต่สายตาจดจ้องมองใบหน้าสวยหวานไม่วางตา สายตาคมดุนิ่งชวนสะกดราวกับออกคำสั่งทางแววตารักแค่เขา ห้ามลืมเขา เป็นแค่ของเขาพอลโน้มใบหน้าลงไปครอบครองเรียวปากสวยอีกครั้ง จูบที่แผ่วเบาและค่อยๆ ทวีความนุ่มลึกมากขึ้น จูบแลกลิ้นเกี่ยวกระหวัดแสนชุ่มฉ่ำ ลิ้นอุ่นเซาะไปตามแนวฟัน ลมหายใจที่ประสานกันเป็นหนึ่งเดียว การกระทำทุกอย่างที่ทั้งคู่ต่างก็มอบให้กัน ลืมคำว่าแฟนเก่าไปก่อน โยนคำนี้ทิ้งไปไกลๆ ในห้วงเวลานี้มีแต่ความปรารถนาและความต้องการ ผิดถูกไม่สนใจ เมื่อร่างกายและความรู้สึกมันนำพาทุกอย่างมาขนาดนี้ ใครจะสน ช่างมันไปก่อน โพรงปากอ่อนนุ่มเสียดสีกันอย่างไม่มีใครยอมใคร“อื้มมม เธอแม่งหวานเหมือนเดิม”… “น้ำพริกถ้วยเก่า แต่รสชาติเดิม ส่วนลีลาก็ไม่เลวนะ” เพราะมิเกลมีอารมณ์อ่อนไหวกับพอลอย่างง่ายดาย เขานำพาไปทางไหน มิเกลคล้อยตามทุกอย่าง และเธอก็เป็นแค่กับพอลคนเดียวเท่านั้น เมื่อมิเกลอ่อนไหวง่าย แน่นอนว่าเรื่องบนเตียงของทั

Ep.24 ต่างคนต่างอยู่ “ยัยเกลมาเร็วน้ำซุปเย็นหมดแล้วเนี่ย” ร้านข้าวมันไก่ป้าแอนอร่อยทุกอย่าง อร่อยแม้กระทั่งน้ำซุป มิเกลและแคนดี้ชอบมาก“กินก่อนก็ได้นี่นา ไม่เห็นต้องรอเลย”“ฉันจะกินคนเดียวได้ไง อายลูกชายป้าแอน เดี๋ยวเขาจะรู้ว่าฉันตะกละ”“ไม่ทันแล้วมั้ง ครั้งก่อนก็มาฟาดข้าวมันไก่ไปสองจาน ถามจริงเถอะอยู่ที่บ้านก็กินข้าวมื้อละสองจานด้วยเหรอ”“เรื่องกินอย่าเหยาะแหยะ แกไม่เคยได้ยินคำนี้เหรอยัยเกล”“น้ำซุปร้อนๆ ครับ พี่ตักมาให้ใหม่”“อุ๊ย ขอบคุณนะคะพี่เป้”“ครับ ไม่อิ่มมาตักเพิ่มได้นะครับ”“อะไรยังไงกันเนี่ยสองคนนี้”เป้ลูกชายของป้าแอนได้ยินแคนดี้บ่นว่าน้ำซุปเย็นหมดแล้วเพราะมัวแต่รอทานข้าวพร้อมมิเกล เขาก็เลยตักน้ำซุปร้อนๆ ถ้วยใหม่มาให้ เมื่อเป้โดนมิเกลแซวแบบนั้น เขาก็เกิดอาการเขินทันที หน้าแดง หูแดง มือไม้อยู่ไม่สุขไม่รู้จะวางตรงไหนดี ได้แต่เกาท้ายทอยอย่างมีพิรุธ ดีที่ป้าแอนเรียกเขาให้ไปช่วยรับออร์เดอร์จากลูกค้าซะก่อน ไม่งั้นก็คงยืนเขินสาวๆ อยู่แบบนั้น เขินจนก้าวขาเดินไม่ออกมีอยู่จริงและในระหว่างที่มิเกลและแคนดี้นั่งทานข้าวกันอยู่นั้น… พอล พอร์ช และแอล ไม่รู้ลมเพลมพัดมาจากไหนถึงได้มาทานข้

Ep.26 รักแรกมันแยกยาก รักมากมันก็ยากที่จะแยกและสุดท้ายเรื่องระหว่างพอลและมิเกลก็จบกันแบบไม่สวย ทุกอย่างในใจพอลเต็มไปด้วยความโกรธแค้นและชิงชัง แต่ภายในความรู้สึกทั้งหมดที่กล่าวมานั้นยังมีความรู้สึกหนึ่งที่มันหลบซ่อนอยู่ในก้นบึ้งของหัวใจพอล หมดรักมิเกลไหมพอลเองก็ไม่แน่ใจ แต่ความโหยหาและความปรารถนายังอยู่เต็มเปี่ยมเหมือนเดิมไม่เคยลดลงเลยและสุดท้ายเมื่อเวลาผ่านเลยไปพอลก็ได้รู้ว่าท้ายที่สุดแล้ว เขาไม่เคยเลิกรักมิเกลได้เลย แต่มันเป็นความรู้สึกที่ทั้งรักทั้งชังรักแรกมันแยกยาก รักมากมันยากที่จะแยกแต่ในตอนนั้น… มิเกลไม่มีแม้แต่โอกาสสักนิดที่จะได้อธิบายเรื่องทั้งหมด ส่วนพอลเองก็ตัดสินมิเกลไปแล้ว แต่เรื่องแบบนี้ไม่ว่าใครก็ตามที่เจอแบบเดียวกันกับพอล ล้วนต้องตัดสินใจไปในลักษณะเดียวกัน เพราะภาพที่โฬมเดินออกจากห้องมานั้นมันไม่สามารถคิดเป็นอย่างอื่นได้จริงๆ ไหนจะคำพูดจากโฬมที่แทงเสียดลึกลงกลางใจ ความหมายของมันคือการหักหลัง เหยียดหยาม ฟังแล้วมันรู้สึกเจ็บจนแทบลืมหายใจ และพอลเองก็เป็นคนที่ใจร้อนมาก เขาด่วนตัดสินโดยที่ไม่ให้โอกาสมิเกลได้พูดอะไรอีกเลย ท้ายที่สุดแล้ววันนี้ที่พอลได้รู้ความจริงทุกอย่าง

Ep.28 ปลูกต้นไม้ให้ไปเติบโตในกระถางบ้านอื่นร้านหมาล่าลงอาคมร้านนี้เป็นร้านประจำของกลุ่มเพื่อนและกลุ่มรุ่นน้องคนสนิท เลิกเรียนถ้าไม่ไปห้าง ส่วนใหญ่ก็จะเลือกมาทานที่ร้านนี้ด้วยกัน เพราะเมนูที่นี่ไม่ได้มีแค่หมาล่า แต่ยังมีชาบูอีกด้วย“ทำหน้าตาเหมือนหมาเลยนะไอ้พอล”“...” พอลตวัดสายตามองพอร์ชอย่างเรียบนิ่ง ใช่ เขาแบกความเครียดเอาไว้จนมันล้นออกตาและออกทางสีหน้าอย่างชัดเจน“ไหนมึงลองหอนดู”“มึงก็ชอบไปแกล้งมันไอ้ห่า”“แล้วมึงยิ้มทำไมไอ้แอล แหมทำเป็นพูดเอาดีเข้าตัว”“พี่พอร์ชห้ามว่าพี่แอลนะคะ” โนเนพูดอย่างหยอกล้อ“ค้าบ น้องเน พี่แค่หยอกเล่น”“ไม่ต้องมาทำเสียงหวานใส่เมียกู”“เกินไป น้องกอหญ้าช่วยพี่ด้วยค้าบ”“สมน้ำหน้าค่ะ”“อ้าว น้องหญ้าไม่เข้าข้างแฟนตัวเองเลย”“พี่พอร์ชชอบแกล้งคนอื่นนี่คะ ดูพี่พอลสิ เครียดจนหน้าผากย่นหมดแล้ว”“...”“มึงอย่ามาทำตาขวางใส่เมียกู” พอร์ชเอ่ยเสียงเข้มใส่พอล“กูไม่ได้ทำ”… “น้องเน น้องหญ้า ถ้าพี่จะง้อผู้หญิงคนนึง การง้อมันยากไหม”“สำหรับเน ก็ต้องดูเป็นเรื่องๆ ไปค่ะ ถ้ามันเป็นเรื่องใหญ่มากๆ ก็อาจจะง้อยากหน่อย หรือไม่ก็…”“...”“ไม่สามารถง้อได้เลย” กอหญ้าตอบเสริมประโ