All Chapters of วิศวะเกียร์ร้ายกับดักรัก: Chapter 1 - Chapter 10

EP.1 คืนฝนพรำ“ไอ้พอล ขับช้าๆ หน่อยดิวะ”พอลและพอร์ชกำลังกลับจากแทงสนุกเกอร์ด้วยกัน และตอนนี้ฝนกำลังตกหนักและถนนก็คงลื่น พอร์ชที่นั่งตัวเกร็งอยู่ข้างเบาะคนขับรถจึงเอ่ยบอกให้พอลขับรถช้าลงหน่อย พอลขับรถทีไรตีนผีทุกทีเลย“มึงอย่าปอดแหก เชื่อมือกู”เอี๊ยดดดดดด…. ไม่ทันขาดคำ รถสปอร์ตสองที่นั่งคันหรูเบรคกะทันหันจนล้อรถลื่นสะบัด“เบรคหาพ่องมึงเหรอไอ้พอล หน้ากูทิ่มแล้วเนี่ย”“ไอ้พอร์ช มึงไปเอาไม้เบสบอลท้ายรถแล้วรีบตามกูมา”พอลเบรครถกะทันหันเพราะเมื่อครู่นี้เขาได้สบตากับเด็กสาวที่หันหน้ามองออกมานอกถนน เธอกำลังดึงกระเป๋าเดินทางยื้อกันไปยื้อกันมากับผู้ชายสามคนที่ดูยังไงก็ท่าทางไม่ปกติ และมองแค่นั้นก็ดูออกว่าเธอกำลังจะโดนรังแก และชุดที่ใส่อยู่นั้น… เสื้อนักศึกษาสีขาวที่เปียกปอนไปด้วยน้ำฝนมันแนบเนื้อซะขนาดนั้น.... เห็นไปถึงไหนต่อไหนและเมื่อพอร์ชมองตามพอลไป จึงเดาสถานการณ์ข้างหน้าได้ทันที พอลมีไม้เบสบอล ส่วนพอร์ชมีสนับมือ เมื่อพร้อมแล้วพอร์ชก็รีบวิ่งตรงไปหาพอลทันทีพรึบ!“คะ คุณ ช่วยหนูด้วยค่ะ”แค่เด็กสาวคนนั้นพูดแทนตัวเองว่าหนู อยู่ๆ ก็รู้สึกอยากปกป้อง อยากดูแล อยากให้เป็นของเขาซะเหลือเกิน ‘ได้ค

Ep.3 ใจดีแค่กับเธอเช้าวันถัดมา10.00 น.พอลตื่นนอนเพราะเสียงนาฬิกาปลุกที่ดังรบกวน วันนี้เขามีเรียนแค่ช่วงบ่ายก็เลยนอนตื่นสายได้ เมื่อสมองประมวลผลเข้าที่เข้าทางแล้ว ร่างหนาจึงลุกจากที่นอนและเปิดประตูห้องเพื่อมองหาใครอีกคน ทว่า… เงียบแกร๊ก… พอลถือวิสาสะเปิดประตูห้องนอนอีกห้องเพื่อดูว่ามิเกลอยู่ในห้องนอนไหม เพราะตอนนี้ภายในห้องของเขามันเงียบเหมือนเขาอยู่คนเดียว และตอนนี้ก็ได้คำตอบแล้วว่าคนตัวเล็กไม่อยู่แล้วพอลเหลือบมองไปยังโต๊ะกระจกปลายเตียงก็พบว่ามีกระดาษโน็ตใบเล็กๆ จำนวนหนึ่งใบที่เขียนด้วยลายมือน่ารักเอาไว้ว่า...‘เกลขอบคุณที่พอลมากๆ นะคะ ขอขอบคุณที่ช่วยเหลือทุกอย่างเลย ไว้มีโอกาสถ้าเราได้เจอกันอีกครั้ง เกลจะขอตอบแทนพี่พอลคืนบ้างนะคะ’รอยยิ้มร้ายประดับตรงมุมปาก ตอบแทนเขาคืนงั้นเหรอ ได้สิ เขาจะทำให้เธอติดค้างเขาหลายๆ เรื่องเลยคอยดู หาตัวไม่ยากแน่เพราะเรียนอยู่มหาลัยเดียวกัน เมื่อคืนเธอบอกเขาว่าเรียนที่มหาลัยไหน แต่เขาไม่ได้บอกมิเกลว่าเรียนที่เดียวกัน มันไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรที่จะต้องบอก ซึ่งพอย้อนนึกกลับไป ก่อนหน้านั้นเขาไม่เคยเห็นมิเกลเลยสักครั้ง ปกติหญิงสาวหน้าตาน่ารัก หรือผู้หญิง

Ep.5 เบบี๋ขาของพอล“ถามฉันว่าโสดไหม ฉันคิดนะ”“อ่อนไหวจังเลยนะคะ”“ใช่ ไม่เคยได้ยินเหรอ คนของขาดมักอ่อนไหว”“มะ มะ ไม่เคยค่ะ”ฉันพูดลิ้นพันกันจนได้ยินชัด จะไม่ให้ตกใจได้ยังไงพี่พอลชอบพูดจาแบบนี้ ชอบพูดทะลึ่ง ฉันคิดถูกหรือเปล่านะที่ไว้ใจคนแปลกหน้าคนนี้ พอฉันปฏิเสธไปแบบนั้น ฉันได้ยินเสียงหัวเราะในลำคออีกด้วย ขี้แกล้งอะ“เอาเบอร์เธอมา ฉันจะออกไปข้างนอก เดี๋ยวให้คนมาส่งวัตถุดิบให้ ฉันจะโทรบอกเธอให้ลงไปรับของด้านล่าง แล้วนี่… คีย์การ์ดห้องฉัน”“ค่ะ นี่ค่ะเบอร์ของเกล”ฉันยื่นโทรศัพท์ให้คนตรงหน้า ในหน้าจอฉันกดเบอร์ของตัวเองไว้แล้วส่งโทรศัพท์ให้พี่พอล เบอร์ฉันถ้ากดบันทึกแล้วมันจะเพิ่มเพื่อนในไลน์ให้ด้วยเลยเพราะฉันผูกไว้กับเบอร์โทรฯ..เมื่อทั้งสองคนแลกเบอร์โทรศัพท์กันเรียบร้อยแล้ว พอลก็เดินเข้าห้องของตัวเองทันที เขานั่งเอนตัวพิงโซฟาตัวยาวด้วยท่าทางสบายใจ พร้อมกับนั่งผิวปากอย่างอารมณ์ดี มือหนาหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาพร้อมกับรัวนิ้วกดบันทึกชื่อของมิเกลว่า ‘เบบี๋เกล’ เพราะเขาปักธงในใจไว้แล้วว่าอนาคตมิเกลต้องเป็น ‘เบบี๋ขาของพอล’ อย่างแน่นอนผ่านไปเกือบชั่วโมงพอลส่งข้อความมาบอกมิเกลไว้ว่า วัตถ

Ep.7 ฝากเกียร์ไว้กับเธอมหาวิทยาลัย KLA ตึกบริหารฯ“พี่พอลจอดแอบๆ ตรงนั้นก็ได้ค่ะ”“ทำไมต้องแอบ”“ก็… เพื่อว่าคนคุยของพี่มาเห็นเข้า อาจจะเข้าใจผิดได้”พอลถอนหายใจหนักๆ ก็บอกแล้วไงว่าโสดมาก แล้วไอ้ที่หยอดๆ ไปก่อนหน้านี้ไม่เข้าใจหรือไง ถ้ามันไม่ชัดเจนพองั้นก็คงเหลือแค่พูดตรงๆ แล้วล่ะ“ก็บอกแล้วไงว่าโสด รอคนมาคุม”“...”“คนน่ารักแถวๆ นี้”ใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ พี่พอลพูดราวกับว่าชอบฉัน ชอบงั้นเหรอ เด็กบ้านนอกจนๆ ที่ไม่มีอะไรให้น่าสนใจอะนะ มือสองข้างของฉันขยุ้มกระโปรงแน่น เมื่อเห็นว่าพี่พอลโน้มตัวมาหาฉันอีกแล้ว ลมหายใจอุ่นๆ ที่รดต้นคอ กลิ่นน้ำหอมประจำตัวที่ได้กลิ่นเมื่อไหร่ก็หอมเอามากๆ“ฝาก”“สร้อยเกียร์? นี่มันของสำคัญนะคะ”“อืม ของสำคัญ”… “ก็ต้องอยู่กับคนสำคัญน่ะถูกแล้ว”ฉันเม้มปากแน่น แบบนี้มัน…“พี่พอล ชะ ชอบเกลเหรอคะ”ฉันตัดสินถามไปตามตรง และคำตอบก็คือ“อยากได้”… “อยากได้ที่หมายถึงชอบ”“ชะ ชอบเกลจริงๆ เหรอคะ”“แล้วเธอล่ะ ชะ…”กึก! เสียงปิดประตูรถคันหรู มิเกลหนีไปแล้ว เธอไม่อยู่บอกคำตอบคนที่ถาม มิเกลฉันเสียอาการมาก แก้มร้อนวูบวาบ มวนท้องแปลกๆ ทั้งคำพูด ทั้งแววตา ทั้งน้ำเสียงที่ดู

Ep.8 ตอนนี้เราเป็นอะไรกันยังไม่ได้เป็นอะไรกันก็หวงน้องขนาดนี้ อาการน่าเป็นห่วงแอลและพอร์ชมองตากันก็รู้ใจ เรื่องแบบนี้ผู้ชายด้วยกันมองออกอยู่แล้ว“สะ สวัสดีค่ะ / สวัสดีค่ะ”มิเกลและแคนดี้ต่างก็ยกมือไหว่รุ่นพี่พร้อมกัน“ไม่ต้องไหว้พวกพี่ขนาดนั้นก็ได้ แค่ทักทายกันก็พอ”“ค่ะ / ค่ะ”“งั้นเกลขอตัวไปเรียนก่อนนะคะ”“เรียนเสร็จแล้วก็โทรมา”“เกลกลับเองก็ได้นะคะ”“...”เมื่อเจอสายตาคมดุมองราวกับตำหนิที่ขัดใจเขา มิเกลเองก็ไม่มีทางเลือกอื่นใด“ก็ได้ค่ะ เกลขอตัวก่อนนะคะ”“อืม”..“ยังไงวะไอ้พอล มีกง มีกลับด้วยกัน”“ไม่เสือกสักเรื่องจะตายไหม”“ไม่ตาย แต่จะเสือก”“กูคุ้นๆ นะ ไอ้พอล”“คุ้นอะไร”“กูว่าน้องเขามีแฟน ชื่อไอ้โฬม คณะบริหาร”“อืม คนนี้ แต่เลิกกันแล้ว”“เพื่อนผมก็เลยรอเสียบเลยสินะครับ”“ว่าแต่ที่เลิกกัน ตรงกับคืนนั้นหรือเปล่า”“ใช่”“เพื่อนผมไม่ธรรมดา เก็บน้องคนสวยเอาไว้ข้างตัวด้วย ไอ้แอล สงสัยเราต้องไปคอนโดไอ้พอลบ่อยๆ แล้วล่ะ”“มึงก็ขี้เสือกเรื่องของมันเกินไป”“เอ้า ไอ้นี่”“สมน้ำหน้า”~~~ทุกอย่างเป็นเหมือนเคย ไปเรียนพร้อมกัน กลับมาก็ทานมื้อค่ำด้วยกัน เป็นกิจวัตรประจำวันซ้ำๆ แบบนี้ จนเวล