All Chapters of วิศวะเกียร์ร้ายกับดักรัก: Chapter 31 - Chapter 40

ในวันนั้นที่เกิดเรื่อง โฬมมาส่งลูกน้ำที่คอนโดของพริ้งค์ แต่ในระหว่างที่เขากำลังจะวนรถกลับ เขาเจอมิเกลกำลังจะเดินเข้าคอนโดไป ความจริงบนห้องมีแคนดี้รออยู่ก่อนแล้ว แต่มิเกลลงมาซื้อเครื่องดื่มเพิ่มเติมที่ด้านล่าง โฬมแอบตามมิเกลห่างๆ ในแบบที่มิเกลไม่รู้ตัว เขารู้ว่ามิเกลคบกับพอลอยู่ แต่เขาเห็นว่าก่อนหน้านั้นพอลยังอยู่กับเพื่อนที่มหาลัย เขาจึงอยากฉวยโอกาสนี้ไว้ ความคิดชั่วร้ายที่โฬมคิดในตอนนั้น เขาก็ตัดสินใจทำมันทันที เขาอยากได้มิเกลคืนมา เขาต้องได้วันนั้นมิเกลขออนุญาตพอลว่าจะชวนเพื่อนมาที่คอนโดได้ไหม ซึ่งพอลก็อนุญาต และพอลก็ไม่อยากรบกวนเวลาส่วนตัวจึงปล่อยให้มิเกลอยู่กับเพื่อนไป เขาเองก็อยู่กับเพื่อนตัวเองที่มหาลัยเช่นกันนั่งคุยกันตามประสาเพื่อนไปเรื่อยๆ จนกระทั่งได้เวลาแยกย้ายกันกลับ เขาเองก็ไม่รู้จะไปที่ไหนดี ก็เลยเลือกที่จะกลับคอนโดตัวเองและอยู่ห้องตัวเองไปก่อน รอมิเกลคุยเล่นกับเพื่อนเรียบร้อยจากนั้นค่อยเป็นเวลาของเขาและเธอ แต่ทว่า… มันเกิดเรื่องที่ไม่มีใครคาดคิดมาก่อน ในระหว่างที่พอลกำลังเดินไปจนใกล้จะถึงห้องตัวเองแล้ว และห้องของมิเกลก็อยู่ตรงกันข้ามกับห้องของเขาปึง! เสียงปิดประตูที

Ep.27 ขอพื้นที่สำนึกผิดพอลมิเกลไม่ยอมคุยกับผมในตอนนี้ก็ไม่เป็นไร ผมเข้าใจทุกอย่างดี เพราะที่ผ่านมาผมคอยหาเรื่องและกลั่นแกล้งน้องมาตลอด ทั้งยังพูดจาร้ายๆ ให้น้องต้องรู้สึกเจ็บ หากน้องไม่ให้โอกาสผมในวันนี้ก็ใช่ว่าจะไม่มีโอกาสอีกเลย ผมยอมรับผิดเองทุกอย่าง น้องไม่ผิดเลยสักนิด มันเป็นเพราะผมเองที่แม่งใจเสาะ ไม่กล้าเผชิญหน้ากับความจริงที่มันอยู่ในมือของผมแล้วแท้ๆ แค่ผมเปิดใจและมีความกล้ามากพอ เรื่องราวทุกอย่างมันคงไม่เจ็บปวดยืดเยื้อกันมานานขนาดนี้ สิ่งที่ผมด่วนตัดสินใจมันทำให้มิเกลต้องกลับมาอยู่อย่างลำบากอีกครั้ง ผมมันโคตรแย่ แต่ผู้ชายแย่ๆ คนนี้อยากขอโอกาสบ้างจะได้ไหม ผมขอพื้นที่ให้ผมได้สำนึกผิดไม่ว่าจะนานแค่ไหน จะทดสอบหรือพิสูจน์ด้วยอะไรผมยอมทั้งนั้น ขอแค่มีโอกาสนั้นให้ผม“ร้านปิดแล้วค่ะ”พี่พอลทานข้าวไปแค่หนึ่งจานเท่านั้น อีกหนึ่งจานเขาสั่งเผื่อฉันเพื่อให้ฉันนั่งทานข้าวกับเขา แต่ฉันก็ไม่ได้ทำในสิ่งที่เขาต้องการหรอกนะ ฉันไม่รู้ว่าพี่พอลทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร จนกระทั่งตอนนี้เวลาล่วงเลยจนเกือบสี่ทุ่มแล้ว ร้านป้าแอนและพื้นที่ขายของของฉันก็กำลังจะปิดร้านพร้อมกัน“พี่รอ”“รอ?”“พี่ขอเวลาไม่นานได

Ep.29 เปิดใจคุยกันเมื่อพอลที่กำลังแอบฟังอยู่ใกล้ๆ จึงได้รู้ว่าผู้ชายคนนี้หวังที่จะจีบแฟนสาวของเขา พอลจึงปรากฏตัวโดยไม่สนใจแล้วว่ามิเกลจะรู้ว่าพอลตามมา เขากระชากข้อมือให้มิเกลมายืนหลบอยู่ด้านหลังตัวเขา จะบอกว่าหวงก็ใช่ เพราะพอลคิดเสมอว่าเขามีสิทธิ์ที่จะหวงคนรักของเขา“อย่ามายุ่งกับผู้หญิงของกู”“...”“เราไม่รู้จักกันนะครับ ทำไมพูดจาไม่น่าฟังเลย” ผู้ชายที่ดูเหมือนจะสุภาพแต่แววตาที่มองพอลกลับตรงกันข้าม เขาที่ดูเป็นผู้ใหญ่กว่าก็ไม่ได้คิดกลัวพอลที่เป็นแค่วัยรุ่นคนนึง แต่เมื่อพอลมองกลับด้วยแววตาที่ดุดันกว่าและท่าทางที่ไม่ยอมอ่อนข้อ ผู้ชายคนนั้นจึงเปลี่ยนประเด็นมาคุยกับมิเกลแทน“น้องมิเกลรู้จักเหรอครับ”“เอ่อ… คือเป็นคนรู้จักของเกลเองค่ะ เกลต้องขอโทษแทนคุณ…”“ผมโทนี่ครับ ไว้เดี๋ยวยังไงถ้ามีงานแล้วผมจะติดต่อไปนะ”“ค่ะ เกลขอตัวก่อนนะคะ”“ขอบคุณนะครับ น้องมิเกลคนสวย”“...”“ผมหวังว่าเราจะได้เจอกันอีกนะครับ”“มิเกล กลับ!” พอลเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูก็รู้ว่าไม่สบอารมณ์นัก..“พี่ทำบ้าอะไรของพี่คะ ทำไมต้องพูดจาแบบนั้นด้วย เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว แล้วนี่อย่าบอกนะว่าพี่แอบตามเกลมา”“จะถามอะไรก

Ep.31 ปกป้องหัวใจของพอลสองสัปดาห์ผ่านไปพอลยังคงวนเวียนมิเกลอยู่ไม่ห่าง เขาไม่ได้เข้าไปวอแว แต่เขาเลือกที่จะดูแลห่างๆ ทุกเช้าพอลรีบตื่นเช้าเพื่อซื้ออาหารเช้ามาแขวนไว้หน้าประตูห้องของมิเกล เลิกเรียนเขาก็เอามื้อเย็นแขวนไว้ให้ที่ประตูเช่นเดิม พอลทำแบบนี้ทุกวันสม่ำเสมอ มิเกลเองก็ไม่ได้ปฏิเสธน้ำใจของพอล เมื่อไหร่ที่มีอาหารมาแขวนไว้ เธอก็ทานทุกครั้ง และก่อนที่เดินเข้าห้องของตัวเองไป มิเกลเอ่ยขอบคุณอากาศทุกครั้งเพราะตรงนั้นไม่มีใคร แต่ความจริงแล้วพอลแอบส่องตาแมวมองมิเกลทุกวัน ได้เห็นและได้ยินทุกครั้งที่มิเกลกล่าวขอบคุณ ต่อให้เป็นการพูดลอยๆ พอลมั่นใจว่ามิเกลเอ่ยขอบคุณเขา เขาไม่ได้คิดผิดหรือคิดไปเองอย่างแน่นอน แค่นี้ก็รู้สึกเหมือนได้รับกำลังใจให้อดทนง้อมิเกลต่อไปใกล้สอบเข้ามาทุกที มิเกลก็ยังขายอาหารตามสั่งทุกเย็นเหมือนเดิม ส่วนวันหยุดช่วงนี้มิเกลงดทำงาน เพราะเธอใช้เวลาในการอ่านหนังสือเตรียมสอบ มิเกลเก็บเงินส่วนนึงแยกไว้ต่างหาก เป็นเงินก้อนสุดท้ายที่เธอต้องคืนให้โฬมและทุกอย่างจะได้จบสักที ไม่ต้องเกี่ยวข้องและต้องมาเจอกันอีก มิเกลอยากบล็อกไลน์บล็อกเบอร์โฬม ไม่อยากมีช่องว่างให้เขาเข้ามาวอแวเธอไ

Ep.33 ความจริงจากยายจ๋าและป้าแอนเมื่อมิเกลฟังเรื่องราวทั้งหมด ใบหน้าสวยหวานแก้มเนียนใสเต็มไปด้วยหยาดน้ำตาที่ไหลรินอย่างไม่ขาดสาย มิเกลแทบกระโดดลุกออกจากเตียงผู้ป่วยเพื่อไปหาพอล คนที่เธอรัก“น้องมิเกลใจเย็นก่อนนะคะ ไปเยี่ยมตอนนี้ก็ไม่มีประโยขน์เพราะพี่พอลยังไม่รู้สึกตัว” กอหญ้าเอ่ยห้ามมิเกลเอาไว้“เกลเป็น หะ ห่วง พี่พอล ฮึก”“ไม่ต้องห่วงนะคะ พี่พอลอยู่ในความดูแลของคุณหมอแล้ว” โนเนพูดเสริมเพื่อให้มิเกลสบายใจขึ้น แต่… “เพราะเกลที่ทำให้พี่พอลต้องเจ็บตัวและเป็นแบบนี้”“ไม่คิดแบบนั้นนะคะ พี่พอลแค่ปกป้องหัวใจของตัวเอง พี่พอลทำถูกต้องแล้วนะ” “...”ประโยคจากโนเนอีกเช่นเคยที่ทำให้คนฟังอย่างมิเกลต้องร้องไห้สะอื้นอีกครั้ง ไม่ใช่แค่เธอที่เป็นหัวใจของพอล แต่พอลก็เป็นหัวใจของมิเกลเช่นกัน กอหญ้าปลอบใจรุ่นน้องโดยการลูบแผ่นหลังบางเบาๆ “เชื่อพี่นะ เราเองก็ดูแลตัวเองให้หายดีก่อน ถ้าพี่พอลฟื้นขึ้นมาแล้วเห็นใบหน้าทรุดโทรมแบบนี้ พี่พอลจะยิ่งเป็นห่วงนะ”“พรุ่งนี้เกลขอไปเยี่ยมพี่พอลได้ไหม”“ต้องรอฟังอาการจากคุณหมอก่อน เดี๋ยวยังไงพี่จะบอกน้องมิเกลอีกทีนะคะ”“ขอบคุณพี่ๆ ทั้งสองคนมากนะคะ”“ค่ะ นี่ก็ดึกมากแล้