บททั้งหมดของ คลั่งรักซาตานเถื่อน (DARK DEVIL): บทที่ 51 - บทที่ 60

ตอนที่ 51——————————ร่างอรชรลุกจากเตียงนอนหลังจากปรับโฟกัสสายตาอยู่ครู่หนึ่ง หลายวันที่ผ่านมาหญิงสาวตั้งใจทำงานมากกว่าปกติ เพื่อดึงตัวเองไม่ให้หมกมุ่นหรือนึกโมโหคนโกหกอยู่ตลอดเวลา แต่ถึงเธอจะดึงความสนใจตัวเองออกไปได้ ในใจมันก็ยังเคืองเขาอยู่ดีแต่ก็นั่นแหละ ทำงานตัวเองดีกว่า...หญิงสาวอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยจึงลงมาทานอาหารเช้า ขณะเดียวกันนิ้วมือเรียวก็ตรวจเช็กข่าวคราวต่างๆ ทั้งธุรกิจหรือการบันเทิงต่างๆ ใบหน้าสวยยิ้มกว้างเมื่อเห็นภาพเพื่อนสนิทในงานเดินแบบเมื่อคืนนี้ตอนนี้ณิชารับงานเดินแบบเยอะขึ้น จนแทบไม่มีเวลาคุยกับเธอเลยหลังจากทานอาหารเสร็จ หญิงสาวก็มักจะออกมานั่งคิดงานริมสระว่ายน้ำ หรือเวลาเบื่อๆ ก็มักจะเข้าไปเล่นกับเสือน้อยตัวแสบสามตัวแต่วันนี้เหมือนจะมีเรื่องวุ่นวายที่บริษัท เธอจึงต้องเข้าไปจัดการสักหน่อย"คุณแอลจะไปไหนครับ" ลอฟฟ์ ลูกน้องคนสนิทของเฮย์เดนรับหน้าที่เป็นบอดี้การ์ดให้เธอระหว่างที่เขาไม่อยู่"ฉันจะเข้าบริษัท เตรียมรถที หรือจะให้ไปเอง"ลอฟฟ์ส่งสัญญาณให้ลูกน้องไปเตรียมรถตามคำสั่งของเจ้านายสาวทันที"นายกำลังกลับมาแล้วครับ""รายงานฉันทำไม ฉันไม่อยากรู้สักหน่อย" แอล

ตอนที่ 53——————————ไม่ทันที่บริกซ์ตันจะยิงตอบโต้ กระสุนปืนอีกลูกก็ฝังที่แขนทั้งสองข้างและลำตัวทำให้บริกซ์ตันพยุงตัวเองแทบไม่อยู่ ภาพในหัวนึกถึงตอนที่ตนเองลั่นไกปืนรัวใส่เฮย์เดนเมื่อหลายปีก่อนเขามั่นใจมากว่าโดนยิงขนาดนั้นและยังโดนระเบิดซ้ำอีก เฮย์เดนไม่มีทางรอดดลับมาได้แน่นอน ยกเว้นแต่จะมีคนช่วยออกมาทันเวลา...บริกซ์ตันพยายามสืบหาหลายครั้ง แต่ก็ไม่พบคำตอบ เขากวาดตามองไปรอบๆ ลูกน้องของแต่ละฝ่ายต่อสู้กัน บางคนเลือดอาบตัว แต่ในสถานการณ์ที่วุ่นวายและเขากับพ่อโดนยิงคามิลหายหัวไปไหน...ในจังหวะที่ชุลมุน ริกเกอร์รีบไปช่วยแอลลี่แล้วส่งต่อให้คามิลหาทางหนีออกไปก่อนการต่อสู้ยังไม่หยุด เสียงปืนดังขึ้นเป็นระยะ เฮย์เดนเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ทั้งยิงขู่และยิงโดนตำแหน่งสองพ่อลูกกึ่งวิ่งกึ่งเดินพยายามหนี"มึงกล้ามากที่แตะต้องเธอ!!"เสียงขู่คำรามของเฮย์เดนดังก้องด้วยความโกรธอย่างถึงที่สุด ใบหน้าคมเข้มคิ้วดูดุดันน่าเกรงขาม เส้นเลือดบริเวณขมับปูดขึ้น แสดงให้เห็นว่าเขาโกรธมากขนาดไหน กระสุนปืนตามไปทุกที่ที่บรูโนขยับตัวบรูโนบาดเจ็บสาหัสแต่ยังยิ้มอย่างสมเพช ก่อนจะมองตำแหน่งที่แอลลี่เคยอยู่ เธอถูกพาตัวออกไ

ตอนที่ 55——————————แอลลี่สวมเสื้อโค้ตขนสัตว์ตัวใหญ่ออกมายืนรับลมหนาวตรงระเบียงหน้าบ้าน มือเล็กโอบอุ้มถ้วยชาร้อนๆ ไว้ในมือรับความอบอุ่น ดวงตาสวยมองทิวทัศน์สีขาวเพราะโดนหิมะปกคลุมไกลสุดสายตาหญิงสาวสูดหายใจเข้าลึก สูดเอากลิ่นอายความหนาวเย็น เธอสัมผัสได้ถึงความเศร้า ความโดดเดี่ยวที่เขาต้องทนปกปิดตัวตนอยู่ที่นี่เป็นเวลาหลายปี ทำไมเธอรู้สึกเจ็บปวดในใจแบบนี้นะในช่วงเวลาเดียวกันที่เขาและเธอต่างมีความรู้สูญเสียเช่นเดียวกัน แต่กลับไม่ได้อยู่ข้างๆ กันในยามนั้น เขาคงเจ็บปวดไม่น้อยไปกว่าเธอ"คิดอะไรอยู่"เสียงทุ้มและลมหายใจร้อนเป่ารดซอกคอ แขนกำยำรวบกอดร่างเล็กจากด้านหลังแล้วซุกใบหน้าจูบลำคอระหง แอลลี่วางแก้วน้ำชาลงโต๊ะข้างๆ ก่อนจะหันหน้าไปทางเดียวกันเธอตาโตเล็กน้อยเมื่อร่างสูงไม่ได้สวมเสื้อตัวหนาๆ เพื่อให้ร่างกายอบอุ่น กลับสวมแค่เชิ้ตตัวเดียวออกมายืนท่ามกลางอากาศหนาว"ทำไมไม่ใส่เสื้อโค้ตคะ ไม่หนาวเหรอ""หนาวครับ กอดพี่หน่อยสิคนดี"เฮย์เดนย่อตัวกอดคนตัวเล็ก ซุกตัวเข้ากับเสื้อโค้ตขนสัตว์ที่เธอสวมอยู่ เรียวแขนเล็กกอดลำคอแกร่งและลูบเส้นผมสีดำของชายหนุ่มเบาๆ"เข้าข้างในเถอะค่ะ เดี๋ยวจะไม่สบาย...อื

ตอนที่ 57——————————เฮย์เดนรวบคนตัวเล็กเข้าไปกอดแล้วกดจูบหนักหน่วงก่อนจะผละออกเพราะเขามีเรื่องต้องจัดการต่อ แอลลี่นั่งนิ่งๆ แต่หัวใจกระวนกระวายอย่างบอกไม่ถูก เธอฟังสิ่งที่ชายหนุ่มสองคนพูดคุยและปรึกษากันในตอนนี้ชิบใต้เครื่องบินทุกลำถูกถอดออกทั้งหมด ทำให้ระเบิดที่อยู่ใต้ท้องเครื่องนั้นไม่สามารถทำงานได้ แต่ก็ยังมีอีกหลายอันที่ปลอมแปลงกับชิปตัวอื่นๆ คนที่สร้างมันมากับมืออย่างเลอร์มิงตันจะไม่รู้ได้ยังไง"มีอีกวิธีที่ทำให้ระเบิดทำงานคือต้องให้เครื่องต่อสัญญาณของเราเข้าไปใกล้กับเครื่องบินลำใดลำหนึ่งให้มากที่สุด" คนในสายเอ่ยด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม"เลือกพาร์ทเนอร์ไม่ผิดจริงๆ"เฮย์เดนแสยะยิ้ม เลอร์มิงตันทำนอกเหนือจากที่ตกลงกันไว้คือการใส่ชิบอีกตัวที่ปลอมไปกับชิบตัวอื่นใต้ท้องเครื่อง และมันสามารถรับสัญญาณระเบิดได้เหมือนกัน"อยู่ที่คุณนะเฮย์เดน ว่าจะระเบิดกลางอากาศหรือพื้นดิน" เลอร์มิงตันเอ่ยถามความเห็นและให้ตัวเลือก เพราะทางฝ่ายเขามีทางออกให้ทุกทางอยู่ที่ว่าเฮย์เดนจะเลือกทางไหนกลางอากาศต้องใช้เฮลิคอปเตอร์ขึ้นประกบระหว่างที่พวกมันกำลังเอาเครื่องลง ระหว่างนั้นอาจจะโดนพวกมันโจมตี แล้วในเวลาเพียงส

ตอนที่ 59——————————"พี่จะไปไหน! พี่จะทิ้งแอลอีกเหรอคะ...ฮึก..." ร่างอรชรรีบวิ่งมาหาเขา แต่เมื่อเห็นเขาหันหลังให้หัวใจดวงน้อยก็หล่นวูบลง เขาบอกว่าจะไปเรียกเธอแต่เขาก็ไม่ไปร่างกำยำหยุดชะงักอีกครั้ง ชายหนุ่มยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจก้าวเท้าต่อ เขาจะมองหน้าเธอได้ยังไงถ้ายังไม่มีมั่นใจหรือรู้ความจริงทั้งหมด"หยุดนะ! แอลบอกให้หยุด!" แอลลี่ตะโกนเรียกพลางรีบวิ่งมาหา แต่เขายังก้าวไปข้างหน้าต่อไป"แอลบอกให้หยุดไง! ถ้ายังไม่หยุดเราก็ไม่ต้องเจอกันอีก"ตุ้บ!"อ้ะ..."ร่างอรชรล้มฟุบลงพื้นเพราะมัวแต่สนใจคนข้างหน้าไม่ได้มองพื้นว่ามีเศษหินก้องเล็กทำให้เธอสะดุดล้ม เสียงร้องทำให้เฮย์เดนหันกลับมาก่อนจะรีบเข้ามาพยุงคนตัวเล็กล้มพับลงกันพื้น"แอล"แอลลี่ร้องไห้โฮ มองชายหนุ่มผ่านน้ำตาที่คลอเต็มหน่วย ไหลรินลงแก้มใสจนใบหน้าเปียกเปื้อนน้ำตาไปหมดเฮย์เดนจับให้แอลลี่ลุกขึ้นแล้วเขาเป็นคนนั่งคุกเข่าลงตรงหน้า หยดน้ำตาลูกผู้ชายไหลรินลงเมื่อเขากลั้นมันไว้ไม่ไหวอีกแล้ว"พี่ขอโทษ พี่ขอโทษ..."ชายหนุ่มเอาแต่ก้มหน้าและพูดคำว่าขอโทษอยู่อย่างนั้น ไม่กล้ามองหน้าหรือสบตาหญิงสาวเลยร่างอรชรฟุบนั่งลงก่อนจะกอดคนตัวโต