“แน่นอนข้าเป็นสตรี แต่ข้าไม่ยอมเสียเปรียบท่านแน่ มานี่” หลิวฉวนหยู่ร์เข่นเขี้ยว“ข้าไม่เคยพบพานสตรีประหลาดเช่นเจ้าเลย ให้ตาย”“ข้าก็ไม่เคยพบพานบุรุษโง่งมเช่นท่านเหมือนกัน”“คำก็โง่งม สองคำก็โง่งม เจ้าเฉลียวฉลาดปานไหนกัน”“ฉลาดกว่าท่านก็แล้วกัน” “ปากร้ายอย่างนี้ ระวังจะเจอดี” เยว่เทียนนึกเข่นเขี้ยวสตรีตรงหน้าขึ้นมาเช่นกัน“อย่ามาขู่ ข้าไม่กลัวท่านหรอก”“ดูท่าทางเจ้า คงอยากลอง”หลิวฉวนหยู่ร์ไม่สนใจคำของเยว่เทียนเพราะขณะนี้นางถอดเสื้อของเขาออกจนสำเร็จ“หึ! ท่านแพ้แล้ว…” หลิวฉวนหยู่ร์คลี่ยิ้มอย่างผู้ชนะ“ฮึ ไม่นานหรอก” เยว่เทียนรุกคืบบ้าง“ไม่มีทาง” หลิวฉวนหยู่ร์ตั้งรับทั้งสองจึงสู้กันไปมาแต่ไม่รุนแรงมากนัก เพราะในถ้ำแห่งนี้ค่อนข้างคับแคบทั้งยังมีเด็กน้อยหลี่หงจินหยางนอนทำตาปริบๆอยู่“พอแล้ว พอแล้ว” เยว่เทียนต้องยอมจำนนต่อหญิงสาวในที่สุด “ปล่อยข้าก่อน” “ข้าชนะ” หลิวฉวนหยู่ร์ยิ้มออกมาขณะเอ่ย ก่อนจะค่อยๆปล่อยชายหนุ่มให้เป็นอิสระ“สตรีประหลาด” เยว่เทียนนึกเข่นเขี้ยวไม่จาง พลางจัดเสื้อของตนเองให้เข้าที่อย่างฉุนเฉียว นึกขัดใจกับสตรีตรงหน้าอยู่หลายส่วนหลิวฉวนหยู่ร์ยิ้มเยาะ “บุรุษโง่งม”“เจ
Last Updated : 2025-09-27 Read more