เว่ยเชี่ยนเสวี่ยส่งเสียงร้องอย่างกระอักกระอ่วน ก่อนตะโกนออกไป “มีใครอยู่ข้างนอก...อั่ก”หงเหม่ยหลงไม่ปล่อยให้องค์หญิงได้ป่าวประกาศนางเอื้อมมือข้างหนึ่งขึ้นบีบกรามขององค์หญิงจนหลุดออกจากเบ้า มิให้มีเสียงใดๆได้เล็ดรอดออกมาอีก ก่อนจะฉุดกระชากร่างบาให้ลากไปตามพื้นจนมาถึงเตียงใหญ่แล้วจับร่างอรชนนั้นทุ่มลงบนเตียงนอนอย่างไม่ปราณี พร้อมทั้งฉีกทึ้งเสื้อผ้าที่ห่อหุ้มองค์หญิงไว้จนขาดวิ่นติดมืออย่างไม่ใยดีเว่ยเชี่ยนเสวี่ยตกตะลึงตาโต สายตาหวาดกลัวอย่างสุดชีวิต แต่ไม่สามารถกรีดร้องออกมาได้ เนื่องด้วยริมฝีปากของนางตอนนี้อยู่ในตำแหน่งไม่สมดุลกันดังเช่นปกติหงเหม่ยหลงยังคงคำรามเสียงรอดไรฟัน “อยากนักใช่หรือไม่ อยากเข้าหอเยี่ยงนี้ ข้าจะสงเคราะห์ให้”หญิงสาวกล่าวพลางเอื้อมมือฉีกทึ้งชั้นในบางจิ๋วที่หน้าท้องขององค์หญิงก่อนใช้นิ้วเรียวงามของตนลุกล้ำเข้าไปยังพื้นที่สงวนขององค์หญิงอย่างดุดัน ร่างบางของเว่ยเชี่ยนเสวี่ยสั่นสะท้านยกขึ้นอย่างเจ็บปวด สายตาของนางก็เจ็บปวดไม่แพ้กัน หญิงสาวทำได้เพียงร่ำไห้โดยไร้เสียง เพียงไม่นานร่างอรชนที่สั่นสะพรึงอยู่ก็สลบแน่นิ่งไปหงเหม่ยหลงไม่รอช้า รีบเดินไปที่หน้าต่างบานหนึ่
Last Updated : 2025-10-04 Read more