นางร้ายพ่ายรัก ดวงใจรัชทายาท

นางร้ายพ่ายรัก ดวงใจรัชทายาท

last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-08-26
โดย:  LiHongอัปเดตเมื่อครู่นี้
ภาษา: Thai
goodnovel12goodnovel
คะแนนไม่เพียงพอ
30บท
44views
อ่าน
เพิ่มลงในห้องสมุด

แชร์:  

รายงาน
ภาพรวม
แค็ตตาล็อก
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป

นางเป็นสตรีร้ายกาจ หน้าตาดุดัน นิสัยไม่เหมือนใคร ส่วนเขาเป็นถึงโอรสแห่งมังกร ทั้งสูงส่งงามสง่า เป็นที่หมายปองของเหล่าสตรี จีนโบราณโรแมนติกย้อนยุคแอบรักครอบครัว

ดูเพิ่มเติม

บทที่ 1

คำนำ

คำนำ

หงเหม่ยหลง สตรีร้ายกาจ หน้าตาดุดัน นิสัยไม่เหมือนใคร

นางร้ายวัยสะพรั่งที่บังเอิญถูกใจกับหนุ่มรูปงาม

บุรุษอะไรช่างมีเสน่ห์เกินห้ามใจ...

****

องค์ชายหลี่ซ่งหมิน

บุตรชายคนสำคัญขององค์จักรพรรดิทั้งยังคงเป็นองค์รัชทายาทของแคว้น โอรสสวรรค์ผู้มีรูปร่างสง่างามเป็นที่หมายปองของเหล่าสตรี

เขา...ผู้ซึ่งไม่เคยสนใจสตรีนางใด

นอกจากนาง

นางช่างแตกต่างจากสตรีอื่น...

 ***

เมื่อโชคชะตานำพาให้ชายหนุ่มหญิงสาว

ได้มาพบเจอกัน

เกิดถูกชะตาถูกใจกัน

ความโรแมนติกจึงบังเกิด...

****

   

****

อารัมภบท

หลี่ซ่งหมิน รู้สึกได้ถึงการตามมาของใครคนหนึ่ง เขาจึงหันหน้าไป ทันใดนั้นลำคอของเขาก็เจอเข้ากับมีดสั้นเล่มหนึ่ง

“ท่าน...เป็นคนที่ข้าตามหาหรือ” เจ้าของประโยคนั้นเป็นหงเหม่ยหลงนั่นเอง นางกำลังจ้องมองหลี่ซ่งหมินอย่างเอาเรื่อง

หลี่ซ่งหมินชะงักงันกับสตรีตรงหน้าก่อนเรียกเสียงเบา

“หลงเอ๋อร์...”

ทั้งสองเพียงยืนจ้องหน้ากันนิ่งงัน มิได้เอ่ยคำใดออกมา...

รอบด้านพลันเงียบกริบ คล้ายกาลเวลาหยุดเคลื่อนขับ ทุกสรรพสิ่งหยุดเคลื่อนไหว

หลี่ซ่งหมินรู้สึกหายใจไม่ออก  ลมหายใจคล้ายติดขัด เขารู้สึกเจ็บแปลบอย่างบอกไม่ถูก

หลงเอ๋อร์ของเขา

ทำไม...

“ท่านอย่าหวัง” เสียงของหงเหม่ยหลงเอ่ยขึ้นอย่างดุดัน

“ว่าจะหนีไปจากข้าได้อีก”

ประโยคนั้นทำเอาหลี่ซ่งหมินต้องกระพริบตาปริบๆ

“เจ้า” หลี่ซ่งหมินยังไม่เชื่อหูตนเองจึงเอ่ย “ว่าอย่างไรนะ”

“ข้าบอกว่า ท่านไม่มีสิทธิ์หนีข้าไปไหนได้อีก”

ประโยคหนึ่งเหมือนธารน้ำใส หล่อเลี้ยงหัวใจที่แห้งเหี่ยวมาแรมปีของหลี่ซ่งหมิน

สตรีตรงหน้าเขา มักทำอะไรให้หัวใจของเขารู้สึกแบบนี้ได้ตลอดเวลา

ไม่ว่าเมื่อไหร่  

ไม่ว่านานเพียงใด

“หลงเอ๋อร์” หลี่ซ่งหมินเรียกชื่อของหงเหม่ยหลงขณะก้มมองนางพลางยิ้มอบอุ่น มิได้สนใจมีดที่จ่อคออยู่แม้แต่น้อย

“ท่านยิ้มอะไร ข้ามิได้ล้อท่านเล่น” หงเหม่ยหลงยังคงเอ่ยเสียงเครียด

“ต่อไป ข้าจะไม่ให้ใครเข้าใกล้ท่านอีก ข้าจะฆ่าทิ้งให้หมด”  หญิงสาวกล่าวด้วยสีหน้าและแววตาดื้อรั้น

จนหลี่ซ่งหมินนึกขัน

“ข้ารู้ เจ้าเป็นนางมารน้อยของข้า หลงเอ๋อร์” เขากล่าวพลางยกมือขึ้นบิดแก้มนวลนั้นอย่างนึกเอ็นดู

นางยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน

แล้วเขาจะเปลี่ยนได้อย่างไร....

แสดง
บทถัดไป
ดาวน์โหลด

บทล่าสุด

บทอื่นๆ

ความคิดเห็น

ไม่มีความคิดเห็น
30
คำนำ
คำนำหงเหม่ยหลง สตรีร้ายกาจ หน้าตาดุดัน นิสัยไม่เหมือนใครนางร้ายวัยสะพรั่งที่บังเอิญถูกใจกับหนุ่มรูปงามบุรุษอะไรช่างมีเสน่ห์เกินห้ามใจ...****องค์ชายหลี่ซ่งหมิน บุตรชายคนสำคัญขององค์จักรพรรดิทั้งยังคงเป็นองค์รัชทายาทของแคว้น โอรสสวรรค์ผู้มีรูปร่างสง่างามเป็นที่หมายปองของเหล่าสตรีเขา...ผู้ซึ่งไม่เคยสนใจสตรีนางใดนอกจากนางนางช่างแตกต่างจากสตรีอื่น... ***เมื่อโชคชะตานำพาให้ชายหนุ่มหญิงสาวได้มาพบเจอกันเกิดถูกชะตาถูกใจกันความโรแมนติกจึงบังเกิด...********อารัมภบทหลี่ซ่งหมิน รู้สึกได้ถึงการตามมาของใครคนหนึ่ง เขาจึงหันหน้าไป ทันใดนั้นลำคอของเขาก็เจอเข้ากับมีดสั้นเล่มหนึ่ง“ท่าน...เป็นคนที่ข้าตามหาหรือ” เจ้าของประโยคนั้นเป็นหงเหม่ยหลงนั่นเอง นางกำลังจ้องมองหลี่ซ่งหมินอย่างเอาเรื่องหลี่ซ่งหมินชะงักงันกับสตรีตรงหน้าก่อนเรียกเสียงเบา“หลงเอ๋อร์...”ทั้งสองเพียงยืนจ้องหน้ากันนิ่งงัน มิได้เอ่ยคำใดออกมา...รอบด้านพลันเงียบกริบ คล้ายกาลเวลาหยุดเคลื่อนขับ ทุกสรรพสิ่งหยุดเคลื่อนไหวหลี่ซ่งหมินรู้สึกหายใจไม่ออก ลมหายใจคล้ายติดขัด เขารู้สึกเจ็บแปลบอย่างบอกไม่ถูกหลงเอ๋อร์ของเขาทำไม...“ท
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-08-19
อ่านเพิ่มเติม
บทนำ
บทนำในยุคสมัยของแคว้นหลี่ที่ปกครองโดยฮ่องเต้นามว่าหลี่ซือหยาง เป็นยุคที่มีอยู่สองขั้วอำนาจด้วยกันคืออำนาจของทางฝั่งของเมืองหลวงและอำนาจทางฝั่งของฝ่ายอิทธิพลมืดหรือฝ่ายมาร โดยในฝ่ายอิทธิพลมืดนั้นปกครองโดยจอมมารผู้ยิ่งใหญ่นามว่า หงซือกวนหงเหม่ยหลง บุตรสาวเพียงหนึ่งเดียวของผู้นำสูงสุดของฝ่ายอิทธิพลมืด เกิดตกหลุมรักเข้าอย่างจังชนิดที่เรียกได้ว่าไม่อาจห้ามใจกับบุรุษหนุ่มรูปงามผู้ที่เป็นถึงโอรสสวรรค์แห่งแคว้น หลี่นามว่าหลี่ซ่งหมินหลี่ซ่งหมิน องค์ชายหนุ่มรูปงามแห่งแคว้นหลี่ผู้ที่เกิดถูกชะตากับสตรีแปลกประหลาดไม่เหมือนใครนามว่าหงเหม่ยหลง เขาไม่เคยสนใจสตรีนางใด นอกจากนางเมื่อสตรีสาววัยสะพรั่งผู้เป็นถึงบุตรสาวของจอมมารผู้ยิ่งใหญ่เกิดระหกระเหินออกนอกสำนักมารที่มีชื่อว่าสำนักหมื่น โลกันต์มาจนเจอเข้ากับบุรุษหนุ่มรูปงามนามว่าหลี่ซ่งหมินเมื่อสองหนุ่มสาวเกิดตกหลุมรักกันและกันเข้าอย่างจังจนเกิดความรักแบบฉับพลันชนิดที่เรียกได้ว่าไม่อาจห้ามใจอย่างโง่งม เรื่องราวความรักวุ่นๆจึงบังเกิด…****คำเตือนนิยายเรื่องนี้เป็นยุคสมัยสมมติทุกตัวละครไม่มีอยู่จริงไม่อ้างอิงประวัติศาสตร์ชาติใดทุกสิ่งล้วนเกิดจ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-08-21
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่1 แรกพบสบตา 1
กลางลานกว้างบนภูเขาเหนือหน้าผาสูงชันเพียะ!! ผลั่ก!ร่างบางปลิวไปกระแทกต้นไม้อย่างแรง ก่อนจะร่วงลงบนพื้นจนฝุ่นตลบใบหน้าที่เคยสวยงาม ดวงตาที่เคยเป็นประกาย บัดนี้กลับบิดเบี้ยวไปเพราะความเจ็บปวดดวงตาก็เจ็บปวดไม่แพ้กัน นางเปล่งเสียงออกมาด้วยริมฝีปากเปื้อนเลือด “ท่านพ่อ”“เจ้ายังกล้าเรียกข้าว่าพ่ออีกรึ” บุรุษร่างใหญ่โตลักษณะทรงภูมิ ท่าทางน่าเกรงขาม ถามหญิงสาวด้วยอารมณ์โกรธเกรี้ยวเหลือประมาณ“ข้า...” หญิงสาวจุกจนไม่สามารถเอ่ยคำใดออกมาได้ นางพยายามกลืนความเจ็บปวดที่กำลังได้รับให้ลงคอไปอย่างยากลำบาก พลางจ้องเขม็งไปยังบุคคลที่นางเรียกว่า ท่านพ่อทั้งสองต่างมองสบตอบสายตากันนิ่งงันสายตาที่สองพ่อลูกมองกัน ฝ่ายหนึ่งมองมาที่ร่างของบุตรสาวด้วยสายตาแดงก่ำ ทั้งโกรธทั้งเสียใจอีกฝ่ายหนึ่งมองบุรุษผู้เป็นบิดาด้วยสายตาทั้งเจ็บปวดทั้งน้อยใจ แต่ยังคงมุ่งมั่นในจุดยืนของตนเอง“ข้าไม่ต้องการฝึกวิชาบ้าๆนั่นอีก” หญิงสาวกล่าวเสียงรอดไรฟัน นางพยายามเก็บข่มอาการบาดเจ็บทั้งปวง“ฮึ วิชาบ้าๆงั้นรึ” ผู้เป็นบิดายังคงคำราม“วิชาหมื่นโลกันต์ เป็นวิชาอันดับหนึ่ง มีเพียงประมุขของสำนักเช่นข้าเท่านั้น ที่มีวิชานี้” ผู้เป็
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-08-21
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่1 แรกพบสบตา 2
“เพราะวิชาหมื่นโลกันต์...เพราะท่านพ่อ” หญิงสาวตะโกนด้วยแรงโทสะพร้อมปล่อยพลัง“ท่านแม่จึงต้องตาย!”หงซือกวนได้ยินประโยคส่งท้ายถึงกับโกรธจนตัวสั่น จึงบันดาลโทสะปล่อยพลังมหาศาลใส่บุตรสาวจนกระเด็นลอยไปวูบสิ้นเสียงร่างบางกระเด็นหายไปต่อหน้าต่อของตาหงซือกวนเขาพลันได้สติ “หลงเอ๋อร์...” เสียงเรียกบุตรสาวช่างเบายิ่งนักหงซือกวนเรียกชื่อบุตรสาวด้วยสายตาตระหนกอยู่ไม่น้อย แต่ใบหน้ายังคงดุดัน เหี้ยมเกรียม“ท่านประมุข” ซุนตี้สมุนคนสนิทของหงซือกวน ผู้อยู่ในเหตุการณ์ทุกอย่าง เรียกสติประมุขของเขา“เหม่ยหลง ตกหน้าผาไปแล้ว ข้าจะตามลงไป...ข้างล่างเป็นแม่น้ำ ข้ามั่นใจว่านางยังไม่ตาย”หงซือกวนหลับตาลง ก่อนกล่าวด้วยน้ำเสียงดุดันทรงพลัง“ไม่ต้อง!”เขาค่อยๆลืมตามองออกไปเบื้องหน้ายามเอ่ย“ปล่อยนางไป...” กล่าวเสร็จ หงซือกวนเพียงแต่ยืนนิ่งเงียบงันอยู่ตรงนั้นใบหน้าเหี้ยมเกรียมของเขายามนี้ไม่ว่าใครก็เดาไม่ออกว่าอยู่ในอารมณ์ไหน สมุนของเขาได้แต่นิ่งงันไป ไม่กล้าแม้แต่จะสบตา…ริมแม่น้ำสายใหญ่สายหนึ่งในเขตทุรกันดารห่างไกลหมู่บ้านและใกล้กันกับชายป่าทึบแห่งหนึ่งภายใต้หุบเขาลูกใหญ่ตรงบริเวณใกล้กันกับริมแม่น้ำสายใหญ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-08-21
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่1 แรกพบสบตา 3
ชายหนุ่มผู้ที่กระเด็นมาหยุดอยู่ตรงด้านหน้าของหงเหม่ยหลงกำลังพยายามยันกายของตนเองให้ลุกขึ้น พลันสายตาของเขาก็เหลือบมาเห็นนางเข้า ดวงตาคมเข้มของชายหนุ่มหรี่ลงเล็กน้อย หัวคิ้วบนใบหน้าคมคายขมวดมุ่น ไม่รู้ว่าเพราะเจ็บหรือเพราะสงสัยในตัวนาง“ถอยไป! อันตราย” เสียงแหบพร่า ทว่ามีเสน่ห์ของชายหนุ่ม กล่าวอย่างเย็นชาเขาสังสัยจริงๆว่าสถานที่แห่งนี้มีสตรีมานั่งอยู่ได้อย่างไร“ฆ่า!”“ตัดหัวไปรับเงิน”กลุ่มชายฉกรรจ์ตะโกนอย่างฮึกเหิมชายหนุ่มที่โดนหมายหัวเพื่อเงิน พยุงตัวเองลุกนั่งได้แล้วกำลังจะลุกขึ้นยืนสวบ! พลันเสียงธนูก็แหวกอากาศมาอย่างรวดเร็ว เป้าหมายคือชายหนุ่มตรงหน้าของหงเหม่ยหลงนั่นหมายความว่าธนูย่อมตรงมาทางหงเหม่ยหลงเช่นเดียวกันทันใดนั้นร่างของชายหนุ่มที่กำลังจะลุกขึ้นยืนกลับพุ่งตรงมาข้างหน้าของหงเหม่ยหลงฉึก! เสียงธนูปักลงตรงกลางแผ่นหลังของชายหนุ่มพอดิบพอดีหน้าของชายหนุ่มเกือบจะชนกับหน้าของหงเหม่ยหลงอยู่แล้ว ห่างกันเพียงปลายจมูกชนกันเท่านั้นลมหายใจร้อนระอุเป่ารดใบหน้างามของนาง พร้อมกับเลือดสดๆ ไหลออกจากปากของชายหนุ่มแม้ไม่มีเสียงร้องใดๆเล็ดลอดออกมา แต่ใบหน้าคมเข้มนั้นก็บอกได้ว่าเจ็บ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-08-21
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่2 จะจ้องข้าอีกนานหรือไม่ 1
แม้แผ่นหลังของหงเหม่ยหลงจะเย็นเฉียบเพราะถูกบุรุษผู้หนึ่งจัดท่าให้นั่งพิงกับผนังถ้ำ แต่ด้านหน้าของนางกลับอบอุ่น เพราะเปลวไฟที่กำลังคุโชน เขากำลังก่อไฟเพื่อให้ความอบอุ่นแก่ตัวเขาเองและตัวนางแม้นตอนที่นางสติเลือนลางอยู่นั้น นางก็ยังสัมผัสได้ถึงเลือดอุ่นๆที่ไหลออกจากปากแผลของธนูนั่นนางอยู่บนไหล่ข้างหนึ่งของเขาเนื้อตัวของเขามีบาดแผลหลายแห่งทั้งยังมีธนูปักอยู่กลางหลังแต่เขาก็ยังแบกนางมาด้วย ที่จริงแล้ว ถ้าเขาทิ้งนางไว้ที่ริมแม่น้ำก็คงไม่เป็นไร แต่เขาก็ยังพยายาม พานางมาด้วยทั้งๆที่ เขาบาดเจ็บสาหัสปานนั้น“ถ้าทิ้งเจ้าไว้ที่เดิม เกรงว่าคนพวกนั้นฟื้นขึ้นมา เจ้าคงไม่รอด” เหมือนเขาเดาความคิดของนางออก จึงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย เย็นชา ใบหน้าไร้อารมณ์หงเหม่ยหลงลืมตาขึ้นอีกครั้งในจังหวะเดียวกับที่เขาหันหน้ามาหญิงสาวถึงกับตะลังงันกับบุรุษตรงหน้าเมื่อได้มองเขาอย่างเต็มตาใบหน้าของชายหนุ่มแม้จะมอมแมมเต็มไปด้วยฝุ่นดิน เพราะผ่านการต่อสู้มาอย่างดุเดือด แต่ก็ยังคงความหล่อเหลาคมคายดูมีเสน่ห์ของบุรุษเพศเป็นอย่างยิ่ง หงเหม่ยหลงเพียงเหม่อมองบุรุษตรงหน้าอย่างเผลอไผลนางไม่เคยพบเจอบุรุษที่มี
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-08-21
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่2 จะจ้องข้าอีกนานหรือไม่ 2
“โทษที ข้าไม่เคยพบเจอบุรุษที่ เอ่อ...ดูดีเช่นท่าน...ท่านช่างดูดีหาใครเปรียบ” นางบอกกล่าวแก่ชายหนุ่มแบบตรงไปตรงมาตามความรู้สึกไม่มีปิดบังใดๆทำเอาสายตาคมของหลี่ซ่งหมินต้องหันกลับมาหงเหม่ยหลงอีกรอบตอนนี้นางไม่ได้มองมาที่เขาแล้ว นางกำลังมองไปรอบๆถ้ำ นางกำลังสำรวจทุกอย่างภายในถ้ำ นางรู้สึกคอแห้งจึงลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากหลี่ซ่งหมินเห็นกิริยานั้นของนางจึงเอ่ย“ถ้าเจ้าหิวก็คงต้องทนเอา”เขายังคงกล่าวอย่างเย็นชา ใบหน้ายังคงนิ่งเฉยไร้อารมณ์ใดๆ“เพราะข้าไม่มีเรียวแรงมากพอจะไปหาของกินมาให้”เขากล่าวอย่างไร้ซึ่งไมตรีตามวิสัย เขาไม่เคยคิดที่จะผูกมิตรสานไมตรีกับสตรีนางใดหงเหม่ยหลงเพียงปรายตามองมาทางชายหนุ่มอีกครั้ง แล้วมองเลยไปทางด้านหลังของเขาธนูที่ปักอยู่ตรงกลางหลังของเขานั้น บัดนี้ถูกหักปลายออกไปแล้ว เหลือเพียงหัวธนูที่ยังคงปักติดคาปากแผลอยู่โดยมีเลือดไหลซึมจนแห้งติดอยู่โดยรอบนางจึงเอ่ยกับเขา “ประเดี๋ยวข้าจะออกไปหามาเอง ท่านพักเถอะ”จบคำหงเหม่ยหลงก็พยุงตัวเองให้ลุกขึ้นเมื่อลุกขึ้นได้แล้วก็พยายามเดินออกไป ใช้มือข้างหนึ่งไต่ผนังถ้ำไปเรื่อยๆชายหนุ่มมองตามร่างระหงที่กำลังเดินออกไปอย่าง
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-08-21
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่2 จะจ้องข้าอีกนานหรือไม่ 3
หงเหม่ยหลงไม่ได้สนใจการกระทำของเขาที่ขัดคำสั่งของนางแม้แต่น้อย นางเพียงหันหน้าไปสนใจอยู่กับการถอดเสื้อของชายหนุ่มหญิงสาวเอื้อมมือมาปลดสายคาดเอวของเขาจากทางด้านหลังก่อนจะค่อยๆปล่อยให้สาบเสื้อคลายตัวเองออกนางบรรจงถอดเสื้อของเขาออกอย่างเบามือเพื่อหมายจะดูบาดแผลที่แผ่นหลังของเขาหลี่ซ่งหมินรู้ถึงเจตนาของนาง จึงมิได้ขัดขืนแต่อย่างใด เขาจึงเพียงนั่งเฉยๆปล่อยให้หญิงสาวเปลื้องผ้าท่อนบนของเขาอยู่อย่างนั้นเมื่อเสื้อคลายตัวออกจากลำตัวท่อนบนเผยให้เห็นแผ่นหลังกว้างใหญ่ของชายหนุ่ม หงเหม่ยหลงจึงไล่สายตาสำรวจบริเวณแผ่นหลังของเขาจนสามารถมองเห็นบาดแผลต่างๆได้อย่างชัดเจน หญิงสาวจึงใช้มือเรียวงามข้างหนึ่งของตนจับและกดไหล่ข้างหนึ่งของชายหนุ่มเพื่อยึดเอาไว้ ส่วนอีกข้างหนึ่งก็บรรจงจับหัวธนูที่คาปากแผลอยู่สวบ! เสียงเบาๆของหัวธนูเสียดสีกับผิวเนื้อเมื่อถูกดึงออกมาจากปากแผลอย่างรวดเร็ว แผ่นหลังของบุรุษตรงหน้าเกร็งตัวอย่างเห็นได้ชัด แต่ไม่มีเสียงร้องที่แสดงถึงความเจ็บปวดใดๆออกมาจากริมฝีปากได้รูปของเขาแม้แต่น้อยมีเพียงผลไม้ในมือเท่านั้นที่ เละแหลกเหลว“บอกให้กัดเอาไว้ก็ไม่เชื่อ อดกินแล้วนั่น” หงเหม่ยหลงพู
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-08-21
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่3 ปกป้องกันและกัน
เวลาผ่านไปหลายชั่วยาม ชายหนุ่มหญิงสาวยังคงอ่อนแรงเกินกว่าจะคิดออกไปทางใดอีกทั้งด้านนอกของถ้ำแห่งนี้นั้นยังคงปกคลุมไปด้วยความมืดดำของราตรียามค่ำคืนหงเหม่ยหลงยังคงนั่งพิงผนังถ้ำในท่าเดียวกันกับตอนที่นางตื่นขึ้นมา ส่วนหลี่ซ่งหมินที่เดิมทีทำได้แค่นั่งตัวตรงเพราะมีหัวธนูปักอยู่ ตอนนี้ก็สามารถนั่งพิงผนังถ้ำได้เช่นเดียวกัน ทั้งสองนั่งเคียงข้างกัน ไหล่ห่างกันเพียงคืบ เนื่องจากในถ้ำค่อนข้างคับแคบ อีกทั้งด้านหนึ่งของถ้ำใช้เป็นที่ก่อกองไฟ จึงทำให้เหลือที่นั่งเพียงด้านเดียวทั้งสองเพียงนั่งเคียงข้างกันท่ามกลางความเงียบ...ไม่มีเสียงพูดคุยใดๆไม่มีใครถามเรื่องราวของใครมีเพียงเสียงของไฟที่ปะทุดัง เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ ท่ามกลางความเงียบที่โรยอยู่รอบตัวจนเวลาล่วงเลย…ทั้งสองก็ยังคงนั่งเงียบนิ่งงันไร้วาจาใดๆต่อกันอยู่พรึ่บ! พรึ่บ!เสียงฝีเท้าของคนกลุ่มหนึ่งดังอยู่นอกถ้ำ สองชายหญิงรีบดับไฟอย่างใจตรงกันประหนึ่งว่านัดกันอย่างนั้นทั้งสองอยู่ในความมืดในทันทีเงียบ...ไม่มีเสียงพูดคุยใดๆมีเพียงลมหายใจอุ่นๆเป่ารดกันเท่านั้น พวกเขาอยู่ใกล้กันมาก ใกล้กันจนสัม
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-08-21
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่4 บังเอิญพบเจอ1
หงเหม่ยหลงนั่งพักอยู่ในถ้ำอีกหลายชั่วยาม จนกระทั่งรู้สึกมีเรี่ยวแรงขึ้นมาอยู่หลายส่วน จึงได้ตัดสินใจออกจากถ้ำมา ยามนี้น่าจะเป็นเวลาคล้อยบ่ายแล้ว หญิงสาวเลือกที่จะเดินทางลัดเลาะอยู่ภายในป่ารกทึบไปเรื่อยๆไม่เร่งรีบแต่อย่างใด ระหว่างทางเจอสมุนไพรหรืออาหารนางเพียงเก็บกินแต่มิได้พกพาให้หนักมือ เมื่อรู้สึกเหนื่อยก็หยุดพักตามทางเรื่อยมาหญิงสาวยังไม่รู้ทิศที่ตนจะไป นางยังไม่มีที่ใดให้ไปแต่ถ้าจะให้กลับไปที่สำนักหมื่นโลกันตร์บ้านของนางคงไม่มีทางเพราะความบาดหมางระหว่างตนกับบิดานั้น ยังไม่อาจสมานได้ในเร็ววัน ภาพเหตุการณ์เมื่อครั้งที่บิดาฟาดพลังฝ่ามือใส่มารดาจนสิ้นชีพ มันยังคงฝังตรึงอยู่ในห้วงสำนึกของนางนางยังคงทำใจไม่ได้ในเร็ววันหงเหม่ยหลงเพียงนั่งหลับตานิ่งๆอยู่อย่างนั้นเมื่อนั่งพักจนพอใจ นางจึงค่อยๆลืมตาขึ้นก่อนถอนหายใจอีกครั้งแล้วลุกขึ้นยืนขณะนี้หญิงสาวออกจากป่าทึบมาแล้ว ข้างหน้ามีเส้นทางหนึ่งที่น่าจะนำนางไปยังหมู่บ้านแห่งหนึ่ง นางจึงเลือกเดินไปตามทางเส้นนั้นทันใดนั้น ประสาทสัมผัสของหงเหม่ยหลงรู้สึกได้ว่ามีชาวยุทธกลุ่มหนึ่งกำลังต่อสู้กับคนอีกกลุ่มหนึ่งอยู่อย่างดุเดือดสวบ สวบ! เ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-08-21
อ่านเพิ่มเติม
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status