All Chapters of In Bed With Her Shithead Boss: Chapter 61 - Chapter 70

Ang tabang ng champagne. Mayroon itong bula, may kinang, pero mapait at matabang ang lasa. Kahit napakamahal, hindi natakpan ng presyo ang pait nito sa lalamunan ni Blair. Maihahalintulad ito sa engagement party ngayon: mukhang maganda sa labas, pero bulok naman sa loob. Napakalaking kasinungalingan! Alam kaya ng mga bisita na si Laura ang sumulot? Na buntis siya? Na ang groom-to-be ay isang manloloko at supot na hindi naman ganoon kagaling sa kama? Walang alam si Blair noon dahil bulag siya. Inakala pa niya na baka siya ang problema kaya nakuha ni Dan na manloko. Hanggang sa natikman niya ang tunay na sarap sa piling ng isang Roman Kingston. Mas naging kulay puti ang lahat kay Blair ng mapagtanto ang kahibangan ng mga tao. Tinignan niya ang halaman, ang mga plastik na ngiti ng mga bisita, at pinakinggan ang musika. “Bakit ba nandito pa ‘ko?” tanong niya sa sarili. Wala na siyang dapat patunayan pa dahil nagpakita na siya ng mukha. “If you want to go, just say

Tanging mahinang kaluskos ng tela lang ang maririnig sa banyo habang isa-isang binubuksan niRoman ang mga butones kaniyang polo. Bawat galaw, mabagal at sinasadya; na para banginaakit ang mga mata ni Blair.Ang mainit na singaw ng tubig na bumabalot sa kaniyang balat ay walang sinabi sa init ng apoyna kaniyang nararamdaman.Nahalata kaya ni Roman ang mga salita sa likod ng mga titig ni Blair?Marahil. Dahil hindi inalis ni Roman ang kaniyang mga mata sa hubad na babaeng ito.Pinagmamasdan niya si Blair ng walang pagmamadali, walang yabang – isang klase ng tingin naumaangkin sa buong kaluluwa ng dalaga.Matapos tanggalin ang mga butones, nahulog ang sahig sa polo. Pagkatapos ay ang kaniyangsinturon at pantalon.Tahimik ang paligid. Pero sa bawat piraso ng telang bumabagsak, mas lalo silang nasasabik saisa’t-isa.Kagat-labi niyang pinagmasdan ang matipunong pangangatawan ng lalaking papakasalan. Punoito ng matikas na linya, lakas, at disiplina. Para siyang buhay na obra-maestra!

Dumaan ang liwanag ng araw sa manipis na kurtina, na siyang lumikha ng mga gintong guhit sagusot na kumot.Bahagyang gumalaw si Blair. Sa mabagal na pag-iinat, muli niyang naramdaman ang banayad nasakit sa kalamnan. Isa itong paalala ng mga nangyari kagabi; ang gabing puno ng alab. Kagyat nadumaloy ang init sa kaniyang mga pisngi nang maalala ang bawat detalye ng kahapon.Nakasandal ang kaniyang mukha sa dibdib ni Roman, kung saan naririnig niya ang mabagal natibok ng puso. Napangiti si Blair bago marahang iginuhit ang daliri sa abs ni Roman.‘Those past few days were roller coaster,’ sambit niya sa sarili.Ang lahat ng mga nangyari ay isang mahabang bihaye ng panganib, tukso, at pagnanais. Peroang lahat ng naranasan niya ay iba noong kasama si Dan. Dito, sa tabi ni Roman, alam niyangmay kinalaglagyan siya. At baka ito na nga ang tamang lugar na kaniyang hinahanap.Habang iniisip ang samu’t-saring mga bagay, naramdaman ni Blair ang paghigpit ng yakap niRoman sa kaniyang beywang

Mukhang seryoso talaga si Roman sa sinabi niyang siya mismo ang hahawak sa lahat ngdetalye ng kasal.Pagsapit ng hapon ng Martes, nakaupo si Blair sa malaking leather chair sa opisina ni Roman,pinapanood itong halos makipag-giyera sa florist na kausap sa kabilang linya ng telepono.“Ilang beses ko bang uulitin?” inis na sabi ni Roman, pinisil ang tulay ng ilong habang nakikinigsa kabilang linya. “Walang pink. She doesn’t like pink and me either. Walang may gusto ng pinkdito. Just, white, cream or green. Basta ‘wag lang pink. Okay?”Napahawak si Blair sa bibig, pilit pinipigilan ang tawa na kumawala. Ang sarap panoorin siRoman Kingston, isang lalaki na laging kalmado, pero ngayon ay halos mabaliw lang sapagpaplano ng bulaklak na gagamitin sa kasal.Tahimik lang si Blair na pinagmamasdan si Roman.‘He knew I don’t like pink,’ ang nasabi niya sa sarili.Maliit lang na bagay, pero natandaan ni Roman. Ni hindi nga maalala ni Blair na sinabi niya angdetalye tungkol dito.Bigla, naala

Ang unang pumasok sa isipan ni Blair ay ang pananakit ng buong katawan. Animo’y binanggasiya ng ten-wheeler trak. Ang sumunod naman ay ang malakas na tinig na tumatawag sakaniyang pangalan.“Blair! God! Blair, open your eyes!”Isa itong sigaw na puno ng takot. Na para bang sa isang iglap ay guguho ang mundo ng taong itokung hindi imumulat ni Blair ang kaniyang mga mata.‘Wait. Is this Roman calling for me?’Kahit kailan, hindi pa narinig ni Blair na sumigaw ng ganito si Roman. Ngayon lang niya itonarinig na parang takot na takot.Ilang sandali pa, sinubukan na niyang imulat ang mga mata. Mahirap, pero ginawa niya angmakakayang maibukas ang mga ito. Waring lumulutang ang paligid, kasabay ng lasang bakal ngdugo sa kaniyang bibig.“Blair, sweetheart, tumingin ka sa’kin. Please.”Dahil sa lambing ng boses ni Roman, pinilit ni Blair na mas maidilat ang mga mata. Noong una,malabo ang kaniyang paningin; parang umiikot ang mundo. Pero unti-unti, luminaw ang mukhani Roman. Napansin ni