Dahan-dahan nagkamalay si Blair.Kasabay ng tuloy-tuloy na tunog ng beep mula sa heart monitor at mahinang bulungan ng mgatao sa paligid, sumalubong sa kanya ang amoy ng alcohol at gamot — mga pamilyar na amoy ngospital. Pagkatapos, agad niyang naramdaman ang paninigas ng buong katawan, paalala nahindi siya nasa sariling kama.Masakit ang ulo niya, mabigat at kumakabog, habang ang isang paa niya ay nakaangat, mahigpitna binalutan ng benda.Bago pa man niya tuluyang maimulat ang mga mata, naramdaman niya ang init ng isang kamayna marahang nakahawak sa kanya. Pamilyar, at sa di-maipaliwanag na dahilan,nakapagpapakalma.“Blair,” mahinga ngunit maingat na boses ni Roman. “Are you awake?”Pinilit niyang idilat ang mga mata, napapapikit pa sa tindi ng liwanag sa kwarto. Sa tabi ng kama,naroon si Roman. Bagamat tahimik, ramdam niya ang tensyon nito sa buong katawan.Gayunpaman, ang isang kamay niya ay nakapatong sa hita ni Blair, doon sa ibabaw ng kumot –isang tahimik na pangakong hi
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-31 อ่านเพิ่มเติม