Semua Bab ท่านพ่อ...ข้าคือบุตรสาวของท่าน: Bab 91 - Bab 100

ตอนที่ 91เฉิงเข่อซิงที่ยืนอยู่เอง ก็มีเลือดออกที่มุมปากเช่นกัน แต่นางยังคงเก็บความเจ็บปวดที่ได้รับเอาไว้ พร้อมมองไปยังทิศทางที่นางคิดว่าคนที่ซุ่มโจมตีต้องแฝงตัวอยู่ที่ตรงนั้น“สำนักลู่ชิงเป็นฝ่ายชนะ!!” เสียงกรรมการกล่าวขึ้นในตอนนั้นเองที่เกิดเสียงเอะอะโวยวายที่ด้านข้างขึ้น เฉิงเข่อซิงเห็นทหารที่สวมชุดเต็มการของหน่วยพยัคฆ์เหล็กกำลังพยายามไล่จับใครบางคนอยู่นางจึงหันไปมองทิศทางที่เฉิงป๋อเหวินบิดาของตนเองนั่งอยู่ ก่อนจะพบว่าเขาเองก็มองมาที่นางด้วยสายตาเป็นห่วงมากเช่นกันเฉิงเข่อซิงพยักหน้าส่งให้อีกฝ่าย เพื่อบอกว่าตนเองไหว ก่อนร่างเล็กๆ จะเดินกลับไปยังด้านข้างสนามที่พวกจวงเยว่เหลียงรออยู่ส่วนทางด้านฮั่วอู๋ตี้ มีแพทย์สนามของทางสำนักมู่ชิงเข้ามาดูแลแล้ว อาการของเขาน่าเป็นห่วงมากด้วยเช่นกันจวงเยว่เหลียงรีบเดินเข้ามาหาเด็กสาวด้วยสีหน้าเป็นห่วง แม้เมื่อครู่เขาจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เขาเองสังเกตเห็นความผิดปกติภายในสนาม”เมื่อครู่เกิดอะไรขึ้น?” จวงเยว่เหลียงถามเด็กสาวด้วยความเป็นห่วง“มีคนลอบโจมตีข้าที่ข้างสนาม” เฉิงเข่อซิงกล่าวขึ้นพร้อมยื่นมือออกไปกุมไหล่ด้านซ้ายของตนเองเอาไว้ในตอนนั้น

ตอนที่ 93เมื่อการแข่งขันสิ้นสุด ต่างเป็นที่ทราบโดยทั่วกันว่าสำนักลู่ชิงแห่งแคว้นชางที่เป็นเจ้าภาพในการจัดการแข่งขันในครั้งนี้ สามารถคว้าชัยชนะ ได้อันดับหนึ่งมาครอบครองได้สำเร็จเรื่องนี้ไม่เคยปรากฏขึ้นมาก่อนในอดีต ทำให้เหล่าขุนนางและชาวเมืองต่างพูดถึงการแข่งขันในครั้งนี้ โดยเฉพาะการแข่งขันของคุณหนูเฉิง บุตรีของท่านแม่ทัพเฉิง ที่คว้าชัยมาได้อย่างงดงาม ก้าวข้ามบุรุษจากแคว้นอื่นฮ่องเต้เองก็ทรงยินดีกับเรื่องนี้เป็นอย่างยิ่ง จึงมีรับสั่งลงมาให้ชาวเมืองทำการเฉลิมฉลองในครั้งนี้ทั่วทั้งเมือง ทำให้ตอนนี้ ทั้งในเมืองหลวงและในพระราชวังต่างถูกประดับประดาไปด้วยผ้าแพรและโคมไฟในการเฉลิมฉลอง ยามอิ่ว(17.00 น.)เฉิงเข่อซิงและเนี่ยหงเหยาได้เตรียมตัวเข้าร่วมงานเลี้ยงในพระราชวังด้วย ขณะที่พวกนางกำลังแต่งกายอยู่นั้น ลี่อิงที่ออกไปด้านนอกก็กลับเข้ามาพร้อมรายงาน“เมื่อครู่คนจากจวนเยว่กั๋วกงส่งคนมาหาคนของฮูหยินรองเยว่ที่เรือนด้านหลังเจ้าค่ะ พวกเขาเพียงมอบของบางอย่างให้อีกฝ่าย ก่อนจะกลับออกไป”“ของอะไร?” เนี่ยหงเหยาขมวดคิ้ว “ข้าน้อยไม่แน่ใจ แต่จากการคาดเดาคิดว่าน่าจะเป็นสารลับบางอย่างเจ้าค่ะ” เพราะคนของเยว

ตอนที่ 95เฉิงเข่อซิงมองหน้ามารดา ก่อนจะสลับกับบิดาที่ยืนอยู่ด้านหลัง ตอนนี้ท่านแม่กำลังตั้งครรภ์อ่อนๆ ตัวนางเองก็พึ่งรู้ตัวเมื่อเช้า เพราะเฉิงเข่อซิงสัมผัสได้ถึงความผิดปกติของชีพจรมารดา ท่านแม่ตั้งใจว่าจะยังไม่บอกเรื่องนี้กับท่านพ่อ เพราะว่างานเลี้ยงในคืนนี้อันตรายเกินไป หากท่านพ่อรู้เรื่องนี้เข้าอาจจะไม่ปล่อยให้ท่านแม่เข้าร่วมงานเลี้ยงในครั้งนี้ได้“ท่านพ่อ ข้าฝากดูแลท่านแม่ด้วย” เฉิงเข่อซิงกล่าวกับบิดาด้วยน้ำเสียงหนักแน่นกว่าครั้งไหน ทำให้เฉิงป๋อเหวินขมวดคิ้วสงสัยเล็กน้อย แต่ก็ยอมพยักหน้ารับคำขอของบุตรสาวเฉิงเข่อซิงมุ่งหน้ากลับไปในทิศทางเดิมที่ตนเองแยกมาเมื่อครู่ นางคาดว่าพี่ลี่อิงคงพาเหล่าเพื่อนร่วมชั้นและคนอื่นๆ ไปที่ด้านนอกวังที่ท่านลุงเฝ้าอยู่ เพราะที่นั่นเป็นที่เดียวที่มีการรักษาความปลอดภัยอย่างหนาแน่นแต่ระหว่างที่กำลังหลบเลี่ยงไปตามหลังกำแพงวัง นางกลับเห็นความผิดปกติบางอย่าง กลุุ่มคนชุดดำกลุ่มหนึ่งกำลังแบกบางสิ่งบางอย่างไว้ที่หลัง และกำลังลอบออกนอกวังหลวงเท้าเล็กๆ หยุดการเคลื่อนไหวทันที ทำให้องค์รักษ์เงาสองคนที่ตามนางมาจากทางด้านหลังจึงหยุดลงเช่นกัน“ตามไป” เด็กสาวสั่งการค

ตอนที่ 97อู่เยียนสวินจากไปไกลแล้ว แต่เฉิงเข่อซิงยังคงก้มมองป้ายหยกในมือด้วยสายตาครุ่นคิด ป้ายหยกนี้คงมีความสำคัญมากกับอีกฝ่าย ดูจากคนที่มารับเขาแล้วมองป้ายหยกในมือนางด้วยสายตาตะลึง ป้ายหยกนี้คงเป็นหยกประจำตัวเขาเป็นแน่ทุกคนต่างมีความลับอยู่เบื้องหลัง เขาและนางเองก็ไม่ต่างกันที่ต้องปกปิดความลับของตนเองเอาไว้“ท่านประมุขน้อย กลุ่มคนเมื่อครู่ ดูแล้วเป็นคนของเขตการค้าซีเหอขอรับ” องครักษ์เงาที่เห็นว่าเฉิงเข่อซิงยังคงให้ความสนใจกับป้ายหยกนั้นอยู่ จึงกล่าวขึ้น“คนของเขตซีเหอ?”“ขอรับ แม้ข้าจะไม่ค่อยแน่ใจนัก แต่ชายคนที่ข้าประมือด้วยเมื่อครู่ วรยุทธเขาเหมือนพวกคนของเขตซีเหอขอรับ ถ้าคุณชายคนนั้นแซ่อู่ เขาต้องมีความเกี่ยวข้องกับนายท่านอู่แห่งเขตการค้าซีเหออย่างแน่นอนขอรับ” เขตการค้าซีเหอ…หากเขาเกี่ยวข้องกับตาเฒ่าอู่ผู้นั้นจริง นางคิดว่าในวันข้างหน้านางและเขาจะต้องได้พบหน้ากันอีกแน่…ในตอนนั้นเองที่มีการเคลื่อนไหวอีกครั้ง แต่ครั้งนี้องครักษ์เงาทั้งสองของนางกลับไม่ได้เคลื่อนไหว“เป็นคนของเราขอรับ” พวกเขาเป็นองครักษ์ฝีมือดี เพียงการเคลื่อนไหวเล็กน้อย ก็สามารถแยกแยะพวกตนเองได้แล้วและก็เป็นจริงอ

ตอนที่ 99เสียงประกาศกร้าวของชายชราทำเอาหัวหน้ากลุ่มคนเหล่านั้นที่เหลือเพียงตัวคนเดียวถึงกับไม่กล้าก้าวเท้าไปไหน ชายชราค่อยๆ เดินเข้าไปใกล้อีกฝ่าย ก่อนจะยื่นมีดพกเล่มเล็กเล่มหนึ่งมอบให้อีกฝ่าย“เอาสิ่งนี้ไปมอบให้กับมันผู้นั้น ไสหัวไปซะ!!” ชายชุดดำรีบคว้ามีดเล่มนั้นเอาไว้ ก่อนจะหลบหลีกหายตัวไปอย่างรวดเร็ว เหลือเพียงชายชราและศพของลูกน้องตนที่นอนเกลื่อนกลาดไปทั่วทั้งบริเวณหน้าประตูจวนแม่ทัพชายชราเดินกลับเข้าไปในจวนแม่ทัพอีกครั้ง แต่เมื่อเขากลับเข้ามาก็ต้องพบกับสายตาของเหล่าทหารหน่วยพยัคฆ์เหล็กที่มองเขาเปลี่ยนไป จากเคลือบแคลงสงสัย กลับกลายเป็นเคารพนับถือ เลื่อมใสอีกฝ่าย“ตาเฒ่า เรื่องพวกนี้ปล่อยให้พวกเด็กๆ จัดการเองก็ได้ ไม่เห็นต้องลงมือเองเลย” เนี่ยลี่กังกล่าวเย้าแหย่อีกฝ่ายชายชรามองกลับมาพร้อมยิ้มมุมปากอย่างหาได้ยาก แต่กลับไม่ตอบอะไร หากเป็นคนอื่นๆ อาจไม่กล้ากล่าววาจาล้อเล่นเช่นนี้กับเขา แต่เนี่ยลี่กังนั้นต่างออกไป เพราะเขาเป็นคนเดียวที่ชอบไปคลุกคลีกับชายชรา เพื่ออ้อนวอนให้อีกฝ่ายรับตนเองเป็นศิษย์ แต่ไม่ว่าจะทำอย่างไรชายชราก็ไม่เคยใจอ่อน ตลอดชีวิตที่ผ่านมาหลายสิบปีของเขา มีเพียงคนเด