All Chapters of ท่านพ่อ...ข้าคือบุตรสาวของท่าน: Chapter 81 - Chapter 90

ตอนที่ 81ลานกว้างถูกจัดเตรียมเป็นสถานที่จัดงานเลี้ยง โคมไฟมากมายถูกประดับไว้ตามมุมต่างๆ เพื่อส่องสว่างให้แก่ผู้ที่เข้าร่วมงานได้มองเห็น เหล่าขุนนางที่ได้เข้าร่วมเทศกาลได้เดินเข้างานมาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม แต่ละคนล้วนแต่งกายด้วยชุดที่ถูกตัดเย็บมาจากช่างฝีมือดีเหล่านักเรียนที่ได้รับเกียรติได้เข้าร่วมงานในครั้งนี้ต่างสวมชุดที่ถูกสั่งตัดพิเศษ บ่งบอกว่าพวกเขามาจากตระกูลใหญ่โตเพียงใด มีเพียงเด็กนักเรียนห้องหวังปันของเฉิงเข่อซิงเท่านั้นที่สวมชุดแต่งกายด้วยชุดบัณฑิตสีส้ม เป็นชุดที่เฉิงเข่อซิงมอบให้พวกเขาหลังจากเทศกาลงานแข่งเรือเมื่อหลายเดือนก่อน เพราะนี่เป็นชุดที่ดีที่สุดที่พวกเขามีแล้วเหล่าฮูหยินของขุนนางชั้นสูงทั้งหลายต่างจับกลุ่มพูดคุยกันอย่างสนิทสนม“พวกเจ้ามีใครได้พบหน้าฮูหยินท่านแม่ทัพบ้างแล้วหรือยัง?” ฮูหยินของเสนาบดีเจ้ากรมพิธีการกล่าวถามเหล่าสหายแต่ทุกคนที่อยู่ในกลุ่มต่างส่ายหน้าปฏิเสธ“เมื่อหลายวันก่อนที่จะเดินทางมาที่นี่ ข้าได้ให้คนส่งเทียบเชิญไปที่จวนแม่ทัพ เพื่อชวนนางมาพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องที่จะเตรียมตัวมาที่นี่ แต่เทียบเชิญที่ส่งไปกลับเป็นท่านแม่ทัพที่ตอบกลับมาว่า ฮูหยินของเขาไ

ตอนที่ 83“หากไม่ใช่เพราะตอนนั้นเยว่ซินปฏิเสธตำแหน่งขุนนางในราชสำนัก วันนี้นางคงถูกแต่งตั้งเป็นแม่ทัพหญิงอีกคนแล้ว”แม่ทัพหญิง!!!ฝีมือของนางเก่งกาจจนแม้แต่ฮ่องเต้อยากจะแต่งตั้งนางเป็นแม่ทัพหญิง เห็นได้ชัดว่าครั้งนี้เยว่กั๋วกงหาเรื่องผิดคนเสียแล้ว โชคดีที่พวกเขาไม่ได้เข้าไปมีส่วนร่วมในครั้งนี้ด้วยเหล่าขุนนางที่นั่งอยู่ต่างคิดในใจ“ฝ่าบาทตรัสชมข้าเกินไปแล้ว ข้าเป็นสตรีที่พอจะมีวรยุทธติดตัวอยู่บ้างก็เท่านั้น จะเทียบกับพระองค์และแม่ทัพเฉิงได้อย่างไรเพคะ” เนี่ยหงเหยากล่าวกับอีกฝ่ายอย่างถ่อมตัว“ก็ข้าพูดความจริง ไม่เช่นนั้นเสี่ยวซิงจะเก่งกาจได้ใครกัน”คำพูดของทั้งสองคนแสดงให้เห็นถึงความสนิทสนมกันเป็นอย่างยิ่ง เช่นนั้นเรื่องที่ว่าฮูหยินท่านแม่ทัพเป็นพี่น้องร่วมสาบานกับฝ่าบาทและแม่ทัพเฉิงก็คงเป็นความจริงเสียแล้ว ทั้งสองคนต่างสนทนากันอย่างออกรสออกชาติ ทำให้ตอนนี้เยว่กั๋วกงและเยว่กุ้ยเฟยที่นั่งอยู่ต่างเริ่มปั้นสีหน้าได้ยากยิ่งจวบจนงานเลี้ยงถูกดำเนินมากระทั่งดึกดื่น ขุนนางหลายคนเริ่มเมามายเพราะฤทธิ์สุรา และถูกฮูหยินของตนพากกลับกระโจมที่พักไปแล้ว อวี้ชางเหอเห็นว่าตัวเขาเองก็ควรที่จะกลับไปพักด

ตอนที่ 85เสียงหัวเราะของกลุ่มนักเรียนสำนักมู่ชิงดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ ทำให้ทุกคนต่างหันไปสนใจพวกเขา แต่ก็ต้องแปลกใจ เพราะคนเหล่านั้นกลับมองมาที่เด็กสาวตัวเล็กคนหนึ่งเท่านั้น นั่นจึงทำให้เฉิงเข่อซิงกลายเป็นที่สนใจของทุกคนที่อยู่ในบริเวณนั้นฟู่กูป๋อเองก็มองมาไปที่นางเช่นกัน เขาจึงอดไม่ได้ที่จะถามอาจารย์ของทางสำนักลู่ชิงขึ้น“เด็กสาวผู้นั้นอายุถึงวัยเข้าเรียนที่สำนักแล้วอย่างนั้นหรือ?” หยวนต้าคัง อาจารย์ใหญ่ของสำนักลู่ชิงยิ้มเล็กน้อย ก่อนตอบอีกฝ่าย“นางอายุย่างเก้าขวบแล้ว เป็นเด็กที่มีความสามารถคนหนึ่งเลยทีเดียว” หยวนต้าคังไม่ได้บอกอีกฝ่ายว่า เด็กสาวที่พวกเขากำลังพูดถึงนั้น คือคุณหนูเฉิง บุตรสาวแม่ทัพปราบตะวันตก ผู้ที่พวกเขาต่างยกย่องอยู่ในตอนนี้ เฉิงเข่าซิงเรียกได้ว่า เป็นไพ่ลับที่พวกเขามีเลยทีเดียวฟู่กูป๋อพยักหน้ารับ แต่ไม่ได้ถามสิ่งใดต่อเพราะก่อนหน้าที่จะเดินทางมาที่นี่ เขาได้สืบประวัติเด็กนักเรียนของแต่ละสำนักมาแล้ว โดยเฉพาะเหล่านักเรียนห้องเรียนเทียนปัน ที่ถือเป็นห้องเรียนที่มีเด็กนักเรียนมากพรสวรรค์ของแต่ละสำนักศึกษารวมตัวอยู่ ยกตัวอย่างเช่นนักเรียนห้องเรียนเทียนปันของเขาท

ตอนที่ 87เซียวฉีปินโกรธจนกำหมัดแน่น เขาได้แต่ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันเพื่อระงับอารมณ์โกรธที่ปะทุขึ้นมา แต่เมื่อเห็นท่าทางที่อีกฝ่ายแลบลิ้นปลิ้นตาส่งมาให้ ความพยายามที่เก็บกดเอาไว้ก็หมดลง ร่างสูงเตรียมพุ่งตัวออกไปโจมตีอีกฝ่ายให้รู้แล้วรู้รอดแต่กลับถูกจูเปียน อาจารย์ประจำชั้นของเขาเข้ามาห้ามไว้เสียก่อน“เจ้ากำลังจะทำอะไร?” น้ำเสียงทุ้มเข้มลอดไรฟันกล่าวขึ้นกับอีกฝ่าย“ข้าจะฆ่านาง!!” เซียวฉีปินกล่าวออกมาด้วยความโมโหอย่างหนักจูเปียนหันไปมองเด็กสาวที่ทำให้ลูกศิษย์ของตนเองโกรธจนไม่อาจเก็บอารมณ์ได้อยู่ ก่อนจะเห็นอีกฝ่ายกำลังแลบลิ้นพร้อมส่ายก้นไปมายั่วยวนให้ผู้อื่นหมั่นไส้อยู่อีกฝั่งจูเปียนยิ้มมุมปากอย่างช่วยไม่ได้ลูกศิษย์ของเขาหลงกลเด็กสาวเข้าให้จังๆ แล้ว ก่อนหน้านี้เขาบอกให้เหล่าลูกศิษย์ของตนอย่าได้ลงไม้ลงมือหนักไป เพราะยังเหลือการแข่งขันเดี่ยวอีกครั้งหนึ่ง และดูเหมือนว่าเด็กสาวที่อยู่อีกฝ่ายจะเข้าใจถึงแผนการนี้ นางจึงพยายามส่งท่าทางกวนๆ มาให้ลูกศิษย์ของเขาทำผิดกฏเพื่อถูกตัดสิทธ์ที่จะได้ลงแข่งในครั้งต่อไป”เจ้าเก็บแรงไว้การแข่งขันต่อไปเถอะ หากนางมีฝีมือจริง เจ้าจะต้องได้ประมือกับนางแน่” จูเปี

ตอนที่ 89ถงจื่อซีที่เห็นเช่นนั้นก็เกิดอาการหมั่นไส้อีกฝ่าย เขากำลังจะเอื้อมมือออกไปเพื่อหวังที่จะได้แกล้งอีกฝ่าย แต่กลับถูกอู่เยียนสวินที่ยืนอยู่ด้านข้างคว้ามือของเขาเอาไว้เสียก่อนถงจื่อซีขมวดคิ้ว”อะไรกัน เจ้าก็เข้าข้างนางอย่างนั้นหรือ?” ถงจื่อซีถามสหายของตนเองอู่เยียนสวินไม่ได้ตอบ เขาเพียงส่ายหน้าให้กับการกระทำคล้ายเด็กเล่นของทั้งสองคนก็เท่านั้น“พวกเราอย่ามัวชักช้าอยู่เลย ไปดูฟ่านถานกันเถอะ” มู่ชิงเหยียนรีบห้ามปรามทั้งสองคน คำพูดของมู่ชิงเหยียน ทำให้เฉิงเข่อซิงและถงจื่อซีที่ทำท่าทางจะมีเรื่องกันก็พักยกลง จากนั้นกลุ่มของพวกนางจึงรวมตัวกันเดินทางไปยังสนามแข่งขันแต่งโคลงกลอนเมื่อมาถึงสถานที่ที่กู้ฟ่านถานกำลังใช้เป็นสนามแข่งขันอยู่นั้น พวกของเฉิงเข่อซิงก็ต้องพบว่า ผู้คนที่เข้าร่วมชมการแข่งขันในครั้งนี้นั้นมีมากกว่าสนามอื่นๆ เป็นอย่างมาก ซึ่งนั่นก็พอๆ กับที่เฉิงเข่อซิงแข่งขันวรยุทธเลยทีเดียว“อาจารย์” เฉิงเข่อซิงเดินเข้ามาสมทบกับกลุ่มของจวงเยว่เหลียงที่ยืนอยู่ พร้อมกับมองไปที่สนาม ที่ตอนนี้กำลังมีผู้เข้าแข่งขันสามคนกำลังใช้สมาธิในการคัดอักษรบางอย่างลงในกระดาษ ซึ่งที่ด้านหน้าสนามแข่