Semua Bab ท่านพ่อ...ข้าคือบุตรสาวของท่าน: Bab 111 - Bab 120

ตอนที่ 111แขกเหรื่อภายในงานต่างมองมาที่อู่เยียนสวินด้วยท่าทางตกตะลึง ทุกคนในที่นี่ใครไม่รู้บ้าง ว่างานเลี้ยงที่ถูกจัดขึ้นในวันนี้คือวันเกิดของอู่ต้าเหล่ยในวัยเจ็ดสิบปี แต่ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า ไม่ว่าพวกเขาจะมองอย่างไรก็อายุไม่เกินยี่สิบ เช่นนั้นตอนนั้นอู่ต้าเหล่ยอายุเท่าไหร่กัน!!!อู่เยียนสวินโค้งตัวเล็กน้อยเป็นการทักทายทุกคนที่มาร่วมงาน ท่าทางของเขาสง่าผ่าเผย ราวกับองค์ชายผู้สูงศักดิ์ก็มิปาน แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้มีท่าทางอวดดีเหมือนกับนายน้อยแห่งสำนักมังกรฟ้าเมื่อครู่อู่ต้าเหล่ยมองบุตรชายของตนเองด้วยสายตาพึงพอใจ ภายนอกเด็กคนนี้มีหน้าตาเหมือนเขาแค่สามส่วน แต่นิสัยกลับได้เขามาทั้งหมด คนเช่นนี้เขาถึงจะวางใจฝากฝังทุกอย่างเอาไว้ โชคดีจริงๆ ที่เขายังมีบุตรชายคนนี้อู่เยียนสวินกลับมานั่งเก้าอี้ที่อยู่ตรงหน้าที่เป็นตำแหน่งของเจ้าภาพ โดยที่นั่งของเขาอยู่ด้านขวามือของอู่ต้าเหล่ย เซียวอี้มองไปที่อู่เยียนสวินด้วยสีหน้านิ่งเรียบ แต่ในหัวกลับกำลังครุ่นคิด เมื่อหลายวันก่อนเขาก็ได้รับรายงานจากคนของตนเองเช่นกันว่า จวนของอู่ต้าเหล่ยเกิดเรื่อง และเรื่องที่ว่าน่าจะมาจากบุตรชายคนโตของอีกฝ่าย เมื่อมา

ตอนที่ 113เพียงคำพูดเดียวของหญิงสาวตรงหน้า เซียวฉีปินก็ยิ้มออกมาอย่างชอบใจ“ดี เป็นการเดิมพันที่ดี” เซียวฉีปินกล่าวตอบพร้อมยืนขึ้นมาเพื่อรับคำท้าทายอีกฝ่ายบรรยากาศภายในงานเริ่มร้อนเป็นไฟ จากการท้าทายของประมุขน้อยทั้งสองสำนัก อู่ต้าเหล่ยที่นั่งอยู่จึงไม่อาจนิ่งเฉยได้อีกต่อไป หากเขาปล่อยให้ทั้งสองสำนักต่อสู้กันที่นี่ เรื่องอาจบานปลายได้“คนหนุ่มคนสาวช่างเลือดร้อนกันเสียจริง อย่าหาว่าตาแก่อย่างข้ายุ่งไม่เข้าเรื่องเลย แต่เห็นแก่หน้าข้า ขอประมุขน้อยทั้งสองล้มเลิกการเดิมพันครั้งนี้ด้วยเถอะ”เหล่าแขกที่อยู่รอบๆ ต่างมองมาที่อู่ต้าเหล่ยด้วยท่าทางเสียดายเนี่ยหงเฉินที่อยู่ด้านข้างหลานสาวเองก็ยื่นมือออกมาแตะที่มือของหลานสาวเบาๆ เป็นเชิงห้ามปราม “นายท่านผู้เฒ่าอู่กล่าวได้ถูกต้องแล้ว วันนี้เป็นวันเกิดของท่าน จะมีการนองเลือดไปเพื่ออะไร” เนี่ยหงเฉินกล่าวออกมาพร้อมสีหน้าสบายๆต่างกับเซียวฉีปินที่ถูกขัดจังหวะ เขาอยากจะเอ่ยปากก่นด่าตาแก่ที่แส่ไม่เข้าเรื่องอย่างยิ่ง แต่กลับถูกเซียวอี้คนสนิทห้ามไว้เสียก่อน“นายน้อย เรามาที่นี่เพื่อสิ่งใดท่านจำมิได้หรือ?” เซียวอี้มองนายน้อยของตนด้วยแววตาตำหนิเซียวฉีปิ

ตอนที่ 115เนี่ยเข่อซิงอุ้มลูกพยัคฆ์กลับมาด้วยสีหน้าของผู้ชนะ ก่อนหน้านี้นางรับรู้ถึงพญาหนอนกู่ที่ดิ้นพล่านอยู่ในร่างกาย คล้ายกับกำลังตื่นเต้นกับบางสิ่ง และเนี่ยเข่อซิงคาดเดาว่ามันจะต้องเป็นเพราะเจ้าลูกพยัคฆ์ตัวน้อยนี้แน่ และเมื่อนางได้อุ้มเจ้าลูกพยัคฆ์ตัวนี้เอามาไว้แนบอกนางก็รับรู้ได้ถึงร่างกายที่ผ่ายผอมของมัน และความหวาดกลัวที่มันมี แต่เมื่อมันได้ดื่มเลือดของนาง นางก็คล้ายจะรับรู้อารมณ์ของมันได้เล็กน้อย ลมหายใจของมันเต้นช้าลงกว่าเดิม สีหน้าเจ็บปวดของมันก่อนหน้านี้ไม่เหลืออยู่อีกแล้ว เพราะตอนนี้เจ้าตัวเล็กกลับเงยหน้ามามองนางตาแป๋ว ราวกับลูกแมวเชื่องตัวหนึ่ง“มาให้ข้าดูหน่อย” เนี่ยฉีเย่าที่นั่งอยู่ด้านหลังกล่าวกับหลานสาวที่เดินเข้ามาเนี่ยเข่อซิงจึงคิดจะยื่นมันให้แก่อีกฝ่าย แต่ใครจะคาดคิดว่า มันกลับส่งเสียงขู่อีกฝ่ายอย่างไม่ไว้หน้ากันเลยทีเดียวกรรร์เนี่ยเข่อซิงที่เห็นดังนั้นจึงเอามือลูบหัวมันเล็กน้อย ก่อนจะพูดกับมันด้วยเสียงดุเล็กน้อย“เสี่ยวเมา ท่านลุงข้าแค่อยากอุ้มเจ้าเท่านั้น”“…” ทุกคนที่ต่างได้ยินประโยคเมื่อครู่ กลับเงียบลงทันทีเสี่ยวเมา? ประมุขน้อยแห่งหุบเขาหมื่นบุปผาเรียกลู

ตอนที่117ยามจื่อ (23.00 น.)สายลมราตรีพัดเอื่อยเฉื่อย น้ำค้างเริ่มแรง บรรยากาศภายในเมืองไม่ได้มืดสนิท เนื่องจากร้านค้าแต่ละร้านในตัวเมืองมักนิยมจุดโคมไฟแขวนตามประตูหน้าร้านเอาไว้ ภายใต้ความเงียบสงบของเขตการค้าซีเหอในตอนนี้ กลับมีคนกลุ่มหนึ่งกำลังลอบเคลื่อนไหวอยู่เงียบๆเฉิงเข่อซิงลอบพรางตัวกับความมืดมิดบนต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ไม่ไกลจากจวนของตระกูลอู่ ความสามารถในการพรางตัวของนางนั้น ทำให้ทหารยามที่เดินตรวจตราอยู่ไม่ได้รับรู้ถึงการมีอยู่ของนางเลยแม้แต่น้อยหญิงสาวนั่งรออยู่เกือบครึ่งชั่วยาม ก็รับรู้ถึงการมาถึงของอีกฝ่ายทันที ชายชุดดำสิบกว่าคนกำลังกระจายตัวตามมุมต่างๆ ของกำแพงจวน เมื่อทหารยามของตระกูลอู่เดินผ่าน ชายคนหนึ่งก็ได้ทำการปลิดชีพของพวกเขาทันที ก่อนจะลากศพทหารยามสามคนที่เดินผ่านเมื่อครู่ไปไว้ในมุมอับสายตาเนี่ยเข่อซิงมองการกระทำของพวกเขาด้วยสายตาดำมืด การลงมืออันเฉียบขาดของพวกเขาทำให้รู้ได้ว่าคนพวกนี้เคยเป็นนักฆ่ารับจ้างมาก่อน แต่จากที่พวกเขาทำงานแบ่งหน้าที่กัน จัดการได้อย่างลงตัวนั้นหมายถึง พวกเขาถูกฝึกให้ทำเรื่องนี้กันเป็นกลุ่มหากเป็นคนหุบเขาหมื่นบุปผาของนาง คนเหล่านี้คือคนในสั

ตอนที่119ด้วยรูปร่างของอู่เยียนสวินนั้นสูงและตัวใหญ่กว่านางมาก ทำให้ชุดที่อีกฝ่ายยื่นมาให้นางได้ผลัดเปลี่ยนนั้นค่อนข้างหลวมอยู่มาก ทำให้นางจำเป็นต้องเอาเชือกรัดเอวจากชุดก่อนมาใส่เมื่อเห็นว่าตนเองแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว เนี่ยเข่อซิงจึงมองไปที่ประตูที่ถูกปิดสนิท นางไม่แน่ใจว่าเขาเองก็แต่งตัวเรียบร้อยดีแล้วหรือยัง ร่างบางจึงเดินเข้าไปใกล้ๆ ประตูก่อนจะใช้หูแนบกับประตูเพื่อฟังเสียงการเคลื่อนไหวด้านนอกว่าเขาเรียบร้อยดีหรือไม่“…” ภายนอกยังคงเงียบกริบ เนี่ยเข่อซิงจึงไม่รู้ว่าตนเองควรทำเช่นไรต่อไป แต่ในตอนนั้นเองที่เสียงทุ้มต่ำจากด้านนอกก็ดังขึ้นแผ่วเบา“อย่าพึ่งออกมา” อู่เยียนสวินคล้ายรู้ว่านางกำลังยืนอยู่หลังประตู ส่วนเนี่ยเข่อซิงก็ได้ยินว่าเสียงอีกฝ่ายดังอยู่ไม่ไกลจากด้านหลังประตูนักในตอนนั้นเองนางก็ได้ยินเสียงของใครบางคนกำลังวิ่งเข้ามาใกล้เรือนของอู่เยียนสวิน ปัง“นายน้อย” สวี่ไห่วิ่งเข้ามาด้วยสีหน้าแตกตื่นอู่เยียนสวินเพียงหันไปมองเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉยเท่านั้น “เมื่อครู่ นายท่านผู้เฒ่าให้ข้ามาเรียนท่านว่า มีคนแอบเข้ามาที่ด้านในจวนขอรับ มีทหารยามที่เดินตรวจตราสามคนที่ด้านนอก ถูกฆ่าตาย”