All Chapters of ท่านพ่อ...ข้าคือบุตรสาวของท่าน: Chapter 121 - Chapter 130

ตอนที่ 122อู่เยียนสวินมองไปที่หญิงสาวด้วยสายตาเป็นห่วงเนี่ยเข่อซิงที่ยืนอยู่ แววตาของนางในตอนนี้คล้ายกำลังดำมืดลงเรื่อยๆ นางจ้องมองไปที่ทั้งสามคนพร้อมถามเสียงต่ำ“อยู่ไหน?…” เนี่ยเข่อซิงค่อยๆ ก้าวเท้าเข้าไปหาทั้งสามคนอย่างช้าๆ“เนี่ยฉีเหยียน….เจ้าคนทรยศนั่นอยู่ที่ไหน!!” เพี๊ยะ แส้เกร็ดมังกรที่อยู่ในมือของหญิงสาวฟาดลงที่พื้นห่างจากทั้งสามคนนั้นเพียงไม่กี่คืบ แต่พื้นหินที่แส้เส้นนั้นฟาดลงไปกลับแตกร้าวยาวเป็นทางทั้งสามคนต่างผงะถอยหลัง พวกเขาคิดว่าตนเองปกปิดตัวตนได้อย่างมิดชิดแล้ว แม้แต่ฝีมือการใช้กระบี่ยังไม่ได้ใช้วิชาของทางหุบเขา แต่หญิงสาวตรงหน้ากลับรู้ว่าพวกเขาเคยเป็นคนของหุบเขา!!“ประมุขน้อย ต่อให้ต้องตายที่นี่ตรงนี้ ท่านก็ไม่มีวันทำร้ายท่านอาวุโสสามไปได้ เขาคือคนที่คู่ควรจะเป็นประมุขของหุบเขาหมื่นบุปผาคนต่อไปมากที่สุด หากไม่ใช่เพราะเนี่ยฉีเฟยคนขี้ขลาดนั่น วันนี้หุบเขาหมื่นบุปผาจะต้องเป็นสำนักอันดับหนึ่งในใต้หล้าไปแล้ว!!” หนึ่งในสามคนกล่าวขึ้นอย่างเกรี้ยวกราดวูบบ เพี๊ยะแส้เกร็ดมังกรถูกฟาดมาทางทั้งสามคนที่ยืนอยู่ทันที แววตาของหญิงสาวตรงหน้าของเขาในตอนนี้ช่างน่ากลัวเป็นอย่างยิ่

ตอนที่ 124แม้แต่อู่เยียนสวินเองยังไม่อยากจะเชื่อในเรื่องที่เกิดขึ้น แต่เมื่อครู่สวี่ไห่ได้เข้าตรวจสอบที่เกิดเหตุแล้วว่า อู่ชิงหยางถูกฆ่าตายแล้วจริงๆ“พวกเราจะเชื่อได้อย่างไร?” เนี่ยฉีเย่าที่พูดขึ้นมา หากไม่เห็นกับตาเขาไม่อาจเชื่อได้ เรื่องนี้อาจเป็นเล่ห์เหลี่ยมที่ตาเฒ่าเจ้าเล่ห์นี้สร้างเรื่องขึ้นก็เป็นได้อู่ต้าเหล่ยมองหน้าเนี่ยฉีเย่าด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย เพียงแค่ต้องสูญเสียบุตรชายของตนเองไปก็เป็นเรื่องที่ทำให้เขาเสียใจมากอยู่แล้ว แต่นี่เขาจะต้องมาอธิบายเรื่องนี้กับคนนอกอีกจะให้เขาสงบได้อย่างไร“เรื่องนั้นท่านไม่ต้องเป็นห่วง เอาเข้ามา!!” อู่เยียนสวินที่รู้อยู่แล้วว่าเรื่องนี้จะต้องเป็นเช่นนี้ เขาจึงได้ให้สวี่ไห่ย้อนกลับไปนำศพของพี่ชายตนเองมาที่นี่ เพื่อเป็นการยืนยันการที่เขาเรียกทั้งอีกสองสำนักมารวมตัวกันที่นี่ ก็เพื่อต้องการให้ทั้งสามสำนักร่วมมือกันในการจัดการกับสำนักมังกรฟ้า และการที่จะให้อีกสองสำนักเชื่อใจพวกเขาได้ นั่นคือการที่สำนักอู่เสวียนของเขาจำเป็นต้องเปิดเผยเรื่องราวทุกอย่างของตนเองให้พวกเขาได้รับรู้ก่อนนี่ถึงจะเป็นการเรียกความเชื่อใจของอีกสองสำนักได้อู่ต้าเหล่ยมองไปที

ตอนที่ 126ต้องเป็นเนี่ยฉีเหยียนไม่ผิดแน่ ในตอนนั้น เหล่าลูกน้องคนสนิทที่อยู่รอบตัวเขาเกือบร้อยกว่าคน ล้วนแล้วแต่เป็นหัวกะทิด้านวรยุทธ และคนพวกนั้นยังเป็นสุดยอดนักฆ่าของหุบเขาหมื่นบุปผาอีกด้วยเนี่ยเข่อซิงและเนี่ยหงเฉินลอบส่งสายตาให้กัน พวกเขารู้เรื่องนี้ดี แต่กลับไม่พูดออกไป“แล้วเรื่องที่ท่านต้องการแจ้งให้ข้าทราบคือเรื่องใดกันแน่?” เฉิงป๋อเหวินที่นั่งฟังเงียบๆ มาโดยตลอด กล่าวถามขึ้น“เรื่องทางทหาร นี่เป็นข่าวที่ข้าได้รู้เมื่อปีก่อน ตอนที่เดินทางไปตกลงการค้ากับพ่อค้าแคว้นเย่ ฮ่องเต้แคว้นเย่ได้ร่วมมือกับพรรคเล็กๆ ในแคว้นของตนห้าถึงหกสำนัก เพื่อให้พวกเขาย้ายถิ่นฐานมายังเขตชายแดน เท่านั้นยังไม่พอ ตลอดสิบกว่าปีที่ผ่านมานี้ แคว้นเย่ยังได้ซ่องสุมกำลังทหารไว้เกือบห้าแสนนาย โดยให้พวกเขาใช้ชีวิตเป็นชาวเมืองธรรมดา”“!!!” เฉิงป๋อเหวินที่ได้ยินถึงกำลังพลของอีกฝ่ายถึงกับนิ่งลง ใบหน้าเริ่มเคร่งเครียดมากยิ่งขึ้น“หากเป็นเช่นนั้นจริง ตลอดเวลาที่ผ่านมาเพราะเหตุใดพวกเขาจึงไม่ส่งคนมาประชิดชายแดนแคว้นชางเลยสักครั้ง หากเขามีกำลังพลที่มากกว่าเช่นนั้น” เฉิงป๋อเหวินยังคงเคลือบแคลงคำพูดของอีกฝ่ายอู่ต้าเหล่ย

ตอนที่ 128“เจ้าจะมาสนใจข้าทำไม ทุกคนในหุบเขาเองต่างก็ใส่ชุดนี้” เนี่ยฉีเย่าบ่นหลานสาวที่กล้ามาหยอกล้อเขาต่อหน้าคนอื่นเนี่ยเข่อซิงอมยิ้มอย่างชอบใจ “เหอะ ข้าไปก็ได้ เหม็นกลิ่นเปรี้ยวแถวนี้” เนี่ยเข่อซิงทำเป็นพูดลอยๆ ออกมา แต่กลับยืนนิ่งไม่ยอมไปไหน เพื่อดูกิริยาคนตรงหน้าเนี่ยฉีเย่าปรายตามองหลานสาวกลับ ในตอนนั้นเองที่เนี่ยเข่อซิงเห็นว่า อีกฝ่ายคล้ายจะไม่กลัวเรื่องที่นางพูดเลยแม้แต่น้อย แต่กลับเป็นแววตาของคนที่มีไพ่เหนือกว่าทำเอาเด็กสาวชะงักเล็กน้อย“เสี่ยวซิง” เสียงเรียกของใครบางคนดังขึ้นทางด้านหลัง ทำให้เนี่ยเข่อซิงหันกลับไปมอง ก่อนจะเห็นว่าตอนนี้บิดาของนางกำลังมองมาที่นางพร้อมรอยยิ้ม ที่ด้านข้างของเขามีเนี่ยหงเหยาและเฉิงตงหยางที่ถูกจูงมืออยู่ด้านข้างทันทีที่เด็กชายเห็นพี่สาว เขาก็ยิ้มกว้างพร้อมวิ่งมาทางที่เนี่ยเข่อซิงยืนอยู่“พี่สาว!!” เฉิงตงหยางยิ้มอย่างดีใจก่อนจะวิ่งมาหาพี่สาวของตนเนี่ยเข่อซิงที่ไม่ได้พบน้องชายมาเกือบปี เมื่อเห็นเขาสูงขึ้นกว่าครั้งล่าสุดที่นางเจอเขามา ก็ยิ้มออกมา นางคิดถึงเขามากเช่นกันร่างบางย่อกายลงพร้อมอ้าแขนกว้างเพื่อรอรับร่างน้องชายเข้าสู่อ้อมกอดฟิ้วแต่

ตอนที่ 130เนี่ยเข่อซิงมองไปที่คนของตน เป็นไปตามที่เขารายงานชายชราคนนี้คือคนของหุบเขาหมื่นบุปผาของนาง เพื่อต้องการเข้ามาแฝงตัวที่แคว้นเย่ เขาจึงเลือกเดินทางมาที่หมู่บ้านแห่งนี้ เพื่อทำหน้าที่คอยส่งข่าวกลับไปที่หุบเขา และเป็นเพราะอีกฝ่ายเป็นหมอชราที่ใช้ชีวิตอยู่ที่หมู่บ้าน แม้นานๆ ครั้งเขาจะหายตัวไป ทุกคนก็คิดว่าเขาขึ้นเขาเพื่อหาสมุนไพรเท่านั้น การเป็นอยู่ของเขาจึงรอดสายตาของเหล่าทหารสอดแนมไปได้“นางถูกพิษเซียนจวิน ไม่รู้เพราะนางดวงแข็งหรือเพราะความโชคดี ตลอดหลายปีที่ผ่านมาชีวิตเจ้าและนางนั้นต้องดิ้นรน แม้แต่เนื้อสักชิ้นก็แทบไม่ได้กิน ทำให้หลายปีมานี้นางจึงสามารถรอดชีวิตมาได้”หมอชราที่ยืนอยู่กล่าวกับโจวหม่านโจวหม่านที่ได้ยินเช่นนั้นก็รู้สึกอัดอั้นตันใจอย่างยิ่ง นางไม่เคยรู้มาก่อนว่าบุตรสาวของตนเองต้องพิษ เมื่อมาได้ยินเช่นนี้ ความแค้นที่มีอยู่ในใจก็ปะทุออกมาจนมันคับอก“ท่านหมอ เช่นนั้นพวกท่านรักษานางได้หรือไม่?” โจ่วหม่านตั้งสติได้ก็ถามอีกฝ่ายออกมาทันที “ต่อให้ข้าต้องเป็นวัวเป็นม้าคอยรับใช้พวกท่าน ข้าก็ยินดี แต่ได้โปรดรักษาบุตรสาวเพียงคนเดียวของข้าด้วย”เนี่ยเข่อซิงมองหญิงตรงหน้าด้ว