Semua Bab ลวงร้ายพ่ายเลว: Bab 101 - Bab 110

บทที่ 23 ในฝันร้ายนั้นทำไมถึงเหมือนจริงมันมีแต่ความเจ็บปวดพัดชาลืมตาตื่นขึ้นร่างกายที่ไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะยกมือนั้นยังไม่สู้หัวใจที่เต็มไปด้วยความปวดร้าว ภาพที่เห็นในข่าวถึงแม้ว่าจะเซ็นเซอร์และเบลอภาพเอาไว้แต่มันสามารถเห็นได้เลยว่าร่างไร้วิญญาณของพ่อเธอนั้นเหลือเพียงแค่ครึ่งท่อน พัดชาถูกพยาบา

บทที่ 25 "เซ็นสิพัดชา...เธอแค่รับบริษัทไว้เป็นของตัวเองไปก่อน ถ้าฉันกลับมาฉันจะมาขอคืนถือว่าช่วยฉันนะ" สายตาของกวินจ้องมองพัดชาอย่างมีความหวังพัดชาไม่อยากได้ในสิ่งที่เขาให้เพราะมันมากเกินไป "แต่มันมากเกินไปจริงๆ นะ กวิน" กวินจับมือของพัดชากุมเอาไว้ เขายิ้มพร้อมกับเสียงหัวเราะเล็กน้อย "สำหรับเพื

"เป็นยังไง! ผู้ชายของเธอโยนความผิดให้เธอติดคุก" เมื่อมาถึงรถตู้พัดชาถูกยัดเข้ามาด้านในและเขานั่งอยู่ด้านนอกสายตา ชามาร์มองพัดชาพร้อมทั้งคำพูดที่ตอกย้ำ "ถ้าฉันไม่หนี ถ้าเขาไม่ช่วยเอาไว้ป่านนี้ฉันไม่ตายไปแล้ว" "ถ้าฉันจะฆ่าเธอ ฉันทำตั้งแต่วันแรกแล้วหรือเปล่า! แต่ก็เอาเถอะเพราะฉันทำกับชีวิตเธอมามากพั

ชามาร์ลุกขึ้นและห่มผ้าให้กับพัดชาก่อนที่จะเดินออกมาด้านนอกซึ่งในตอนนี้ก็ดึกมากแล้วแต่เขาไม่สามารถนอนบนเตียงกับเธอได้เพราะว่าอารมณ์ที่ฟุ้งซ่านมันจะทำให้พัดชานั้นไม่ปลอดภัย "คุณชามาร์" คนตัวโตยืนกอดอกเหม่อมองไปทางด้านหลังบ้านซึ่งเป็นบ้านหลังเล็กที่เขาให้เหมยนั้นอยู่ เขารู้สึกไม่ดีที่ให้เหมยไปอยู่บ้า

บทที่ 29 มือหนาค่อยๆ ปล่อยออกจากตัวของพัดชาเขาไม่มองหน้าเธอเพราะไม่อยากทำให้เธอนั้นกลัว พัดชาก้าวขาถอยหลังหนีและด้วยความบังเอิญเธอนั้นเหยียบเศษแก้วจนล้มลงไปกับพื้น "โอ๊ย" ชามาร์รีบพุ่งตัวเข้าหาพัดชาทันทีและรีบจับข้อเท้าพลิกดูใต้ฝ่าเท้าว่าเหยียบอะไรจึงเห็นเลือดออก "อย่าเพิ่งดึงออกมันอันตราย" ชาม