บทที่ 107

ชามาร์ลุกขึ้นและห่มผ้าให้กับพัดชาก่อนที่จะเดินออกมาด้านนอกซึ่งในตอนนี้ก็ดึกมากแล้วแต่เขาไม่สามารถนอนบนเตียงกับเธอได้เพราะว่าอารมณ์ที่ฟุ้งซ่านมันจะทำให้พัดชานั้นไม่ปลอดภัย

"คุณชามาร์" คนตัวโตยืนกอดอกเหม่อมองไปทางด้านหลังบ้านซึ่งเป็นบ้านหลังเล็กที่เขาให้เหมยนั้นอยู่ เขารู้สึกไม่ดีที่ให้เหมยไปอยู่บ้า