All Chapters of OMG!! ฉันย้อนเวลากลับมาเจอปะป๊าตอนเขาอายุ14 : Chapter 101 - Chapter 110

           แสงแรกของเช้าวันใหม่มาเยือนสาดส่องผ่านบานหน้าต่างไม้เข้ามาในห้องนอนที่คุ้นเคย หลินที่กำลังหลับตาสนิทอยู่บนเตียงนอนนุ่ม ๆ ในเรือนไม้สักริมบึงบัว ค่อย ๆ ขยับตัว            ฉับพลันดวงตาของเธอก็พลันเบิกกว้างขึ้น! ไม่ใช่เพราะแสงแดดแต่เป็นเพราะเธอรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง...ความรู้สึกนี้มัน...รวมถึงในเวลานี้ที่เธอไม่ได้อยู่ในห้องพักที่ปักกิ่งอีกต่อไปแล้ว            ทว่าในขณะที่เธอยังคงสับสนอยู่ในห้วงแห่งความรู้สึกนั้น เสียงที่คุ้นเคยของอาม่าก็ดังแว่วมาจากน้องห้องเสียก่อน            "อาหมวย! วันนี้เปิดเรียนวันแรกนะลูก! ตื่นได้แล้ว เดี๋ยวก็ไปสายหรอก! อาม่าทำข้าวต้มร้อน ๆ ไว้ให้แล้วนะ!"            แม้ว่าหลินจะยังจับต้นชนปลายไม่ถูกว่าตัวเองกลับมาที่นี่ได้ยังไงอยู่นั่น เธอก็รีบสะบัดผ้าห่มที่คลุมกายของต

            "ม... แม่" คำพูดนั้นหลุดออกมาจากปากของหลินแผ่วเบาราวเสียงกระซิบ โดยที่เธอไม่รู้ตัวเลยแม้แต่น้อย            "หืม? ว่าอะไรนะจ๊ะหนู?" หญิงสาวยิ้มอย่างใจดีพลางก้มลงมาถามอย่างเอ็นดูเมื่อเห็นเด็กหญิงตรงหน้าเอาแต่จ้องมองเธอตาไม่กะพริบ แถมยังมีน้ำตาคลอหน่วยขึ้นมาเสียอย่างนั้น            หลินได้แต่ส่ายหน้าพูดอะไรไม่ออก! นี่มันเรื่องอะไรกัน! พรที่อาม่าเคี้ยงเพิ่งจะขอไปเมื่อกี้นี้... มันจะศักดิ์สิทธิ์และเห็นผลทันตาขนาดนี้เลยเชียวหรือ!?            แผนการ "สอดส่อง" ที่เธอวางไว้ดิบดีสำหรับสัปดาห์หน้า ถูกลัดขั้นตอนทั้งหมด! "บุพเพสันนิวาส" ที่เธอตั้งใจจะไปเป็นแม่สื่อให้ บัดนี้ได้ปรากฏขึ้นตรงหน้าเธอแล้ว            และที่น่าตลกยิ่งกว่านั้นก็คือ... มันเกิดขึ้นได้... ก็เพราะแผนการ "หาคู่ฉบับโบราณ" ของอาม่าเธอนั่นเ

          "เฮียใช้! เป็นอะไรไหมคะ!? ไม่ได้เจ็บตรงไหนใช่หรือเปล่า" หลินวิ่งเข้ามาเกาะแขนใช้ทำทีเป็นห่วง ก่อนจะหันไปยิ้มหวานให้กับหญิงสาวตรงหน้า            สวยพอเห็นหน้าหลินชัด ๆ ก็ตาโตขึ้นด้วยความประหลาดใจ "อ้าว! หนูน้อย... คนที่เจอกันที่วัดวันนั้นนี่นา!        ใช่ไหมจ๊ะ?" เธอจำเด็กหญิงที่จู่ ๆ ก็ร้องไห้ใส่ตัวเองที่วัดได้ทันที            "คราวก่อนยังเห็นร้องไห้อยู่เลย วันนี้มาเที่ยวกับพี่ชายเหรอจ๊ะ?"            "ใช่ค่ะพี่สาวคนสวย!" หลินรีบตอบรับอย่างร่าเริง อีกทั้งยังใช้โอกาสนี้แนะนำตัวออกมาด้วยอย่างแนบเนียน            "หนูชื่อหลินค่ะ ส่วนนี่เฮียใช้ เป็นพี่ชายของหนู"            "พี่ชื่อสวยจ้ะ ส่วนนี่ก็เพื่อน ๆ ของพี

           วันหยุดสุดสัปดาห์ที่ทุกคนยกเว้นใช้เนื่องจากความอาย รอคอยก็มาถึง เช้าวันนั้นเคี้ยงดูกระตือรือร้นเป็นพิเศษ หล่อนเคาะห้องนอนของลูกชายตั้งแต่เช้าตรู่เพื่อปลุกและเมื่อเขาเปิดประตู เธอก็ได้เขาไปคัดเลือกเสื้อผ้าให้ลูกชายด้วยตัวเอง            "อาใช้! ลุกขึ้นมา ไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว! เสื้อตัวนี้มันเก่าแล้วนะ ใส่ตัวใหม่ที่ม๊าเพิ่งซื้อให้สิ จะได้ดูหล่อ" เธอสั่งการอย่างเด็ดขาด            ใช้ได้แต่โอดครวญอยู่ในใจแต่ก็ขัดคำสั่งแม่ไม่ได้ เขายอมเปลี่ยนเป็นเสื้อเชิ้ตสีอ่อนตัวใหม่ที่ค่อนข้างดูดีกับกางเกง สแล็คสีเข้มที่รีดจนเรียบกริบ แม้จะรู้สึกเขินอายแต่ลึก ๆ แล้ว... เขาก็แอบหวังว่าจะได้เจอใครบางคนที่ตลาดอำเภอข้างเคียง เหมือนกัน            แล้วขบวนไปเลือกซื้อผ้ ก็ออกเดินทาง นำทีมโดยเคี้ยงผู้เป็นหัวหน้าปฏิบัติการ ตงผู้ช่วยสังเกตการณ์ ใช้ผู้เป็นเจ้าของเรื่องในวันนี้ที่ดูจะประ

           เวลาผ่านไปอีกหนึ่งปี... กิจการร้าน "อาม่า หมูกระทะริมบึง" ของครอบครัวตงและสาขาย่อยต่าง ๆ ที่พวกทูน ไม้ และกล้า แยกย้ายกันไปเปิดก็ล้วนแต่เจริญรุ่งเรืองสร้างความมั่นคงให้กับทุกครอบครัวได้อย่างน่าอัศจรรย์            ชีวิตของเหล่าเด็กหนุ่มที่เคยเกเรและมองไม่เห็นอนาคต บัดนี้ได้กลายเป็น "เถ้าแก่" ที่ขยันขันแข็งและเป็นที่นับหน้าถือตาของคนในชุมชน            และแล้ววันที่ไม่มีใครคาดคิดก็มาถึง... วันมงคลสมรสของทูนอดีตหัวโจกประจำกลุ่ม เขาคือม้ามืดตัวจริงที่สละโสด แซงหน้าเพื่อน ๆ ทุกคนไปอย่างน่าประหลาดใจ            บรรยากาศในงานแต่งงานซึ่งจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายแต่อบอุ่นที่บ้านของทูนนั้นเต็มไปด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ           พ่อกับแม่ของทูนเดินต้อนรับแขกด้วยใบหน้าที่เปี่ยมสุขยิ่งกว่าใครทั้งหมด