All Chapters of อนุของบิดาช่างน่ากินนัก: Chapter 71 - Chapter 80

ตอนที่สิบเจ็ด ในที่สุดนายหญิงแห่งจวนสกุลซ่งจัดพิธีศพของซ่งหยวนอย่างเงียบเชียบด้วยไม่มีใครอยากข้องเกี่ยวกับชายโฉดต่ำช้าจากนั้นนางจึงแบ่งปันเงินทองให้อนุทั้งหลายตามความเหมาะสมก่อนจะบอกให้พวกนางแยกย้ายกันออกไปใช้ชีวิต“เหตุใดให้นางมากกว่าข้า ข้าอยู่มาก่อนตั้งนาน”“ไม่เกี่ยวว่าผู้ใดจะมาก่อนมาหลัง ข้ามอบตามความพอใจและการให้เกียรติ ส่วนเจ้า หากเรื่องมากก็ไม่ต้องรับไป” เสี่ยวหลาน สาวใช้ของไป๋ชิวหลานรีบดึงถุงเงินกลับมาแต่อนุสาวนางนั้นรีบดึงกลับไปโดยแรงแล้วสะบัดก้นบ่นพึมพำแต่ไม่กล้าโวยวายอีกผู้ใดใช้ให้ระหว่างที่ได้รับความโปรดปรานกล้ามาเยาะเย้ยนางผู้เป็นภรรยาเอกเล่าไป๋ชิวหลานไม่รับฟังคำโต้แย้งใดใด นางอยากมอบเท่าใดก็เท่านั้น จะมีผู้ใดกล้ามากเรื่องกับสตรีที่กลายเป็นเจ้าของทรัพย์สินทั้งหมดของจวนแห่งนี้“นายหญิง ให้ข้าอยู่รับใช้ที่นี่ต่อเถิดนะเจ้าคะ”อนุจินซึ่งเคยเป็นอดีตสาวใช้ของนางคุกเข่าร้องขอ แต่ไป๋ชิวหลานหรือจะกล้าเก็บสาวใช้ซึ่งเคยปืน

ตอนที่สิบเก้า หวังว่าหลิวจิงหลินลงมือลากลูกกลมกลิ้งไล้ไปตามส่วนโค้งส่วนเว้าแล้วแยงแหย่จนน้ำหวานใสไหลกระจายเจิ่งนองทั้งสองร่องรูจากนั้นจึงหย่อนลูกกลมเล็กเข้าไปในช่องทางสีหวานแล้วส่งแท่งกายแข็งสอดตามเข้าไปจนมิดลำ“อื้ออออ...อึดอัด”เสียงโอดครวญไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มชะงักมือด้วยกำลังส่งลูกกลมรูปร่างยาวสอดแทงไปทางร่องหยักด้านหลังอีกอัน“อู้วววว”หญิงสาวเด้งตัวแอ่นหน้าเอนหลังด้วยทำตัวไม่ถูก ยิ่งชายหนุ่มโยกขยับสะโพกจนร่างน้อยกระเด็นกระดอนส่งให้ลูกกลมด้านในสุดกับแท่งกลมเย็นที่ด้านหลังขยับเคลื่อนไม่หยุด“ซี้ดดดด เสียวววว เสียวมากกก เบาหน่อย”“อยากให้เบาจริงหรือ?”หลิวจิงหลินแสร้งถามโดยยังคงโจมตีต่อเนื่องทั้งหน้าหลังไม่มีแผ่วเขาไม่ปล่อยด้านบนให้ว่างเปล่าหมั่นเอื้อมมือไปขยำบีบเคล้นฟอนเฟ้นจนแทบแหลกเหลวแต่ไป๋ชิวหลานกลับไม่รู้สึกเจ็บปวดทั้งยังแอ่นอกส่งความอวบอิ่มให้เขาได้ขยี้เน้นจนพอใจนายอำเภอหลินนำพาความสุขเกษมมอบให้แก่หญิงสาวส่งนางขึ้นสวรรค์ติดๆกันอีกหลายคราจนค้างคาแทบไม่อยาก

ตอนพิเศษสองปั้นก้อนแป้ง หากทำให้ดีและไม่เอาแต่ใจ แม้จะแรงมากเท่าใดก็สร้างสุขได้มากเท่านั้นไป๋ชิวหลานคิดในใจขณะโยกตอบอีกครั้งก่อนจะบิดเกร็งจิกขากำมือแน่นเป็นสัญญาณแห่งการถึงฝั่งฝันหลิวจิงหลินส่งภรรยาสาวขึ้นสวรรค์ไปสำรวจเส้นทางก่อนเป็นคราแรก จากนั้นจึงหยิบของเล่นใหม่ขึ้นมาชวนให้ลองเล่น“ลูกกลมเหล่านั้นเจ้าล้วนได้ลองแล้ว ลองเป็นผลไม้นี้บ้างดีหรือไม่”ไป๋ชิวหลานมองผลไม้รูปร่างกลมยาวที่มีส่วนปูดโปนสองสามแห่งจึงไม่กลมกลิ้งเรียบลื่นเช่นหินหยกที่เคยใช้ก่อนจะหัวเราะออกมา“เจ้าไปหามาจากที่ใด หน้าตาน่าเกลียดนัก”“ลูกน้องที่ว่าการอำเภอนำมาให้บอกว่ากินได้ แต่ข้าเห็นว่าเจ้าน่าจะชอบจึงนำกลับมา”“ข้าชอบหรือเจ้าชอบ พูดให้ถูก” ไป๋ชิวหลานอดยอกย้อนสามีไม่ได้ ขณะที่เขารีบแก้คำพูดเป็น“พวกเราทั้งสองน่าจะชอบ”สามีหนุ่มหยิบผลไม้หน้าตาแปลกขึ้นมาลูบไล้ด้วยขี้ผึ้งก่อนจะแสร้งถาม“อยากได้ข้างหน้าหรือข้างห

ตอนที่หนึ่ง การแสดงรอบพิเศษนางเอกของคณะละครหมุนกายออกไปเผชิญหน้ากับสายตาหื่นกระหายพลางก้มหน้าแสดงท่าทีเขินอายอย่างเป็นธรรมชาติ            “ฮือ...งามมาก น้องเหม่ยของข้า”            “ดูเต้าทรวงนั่นสิ ช่างใหญ่ล้นจนข้าอยากขยำให้แหลกคามือ”            “โอ้...อกเป็นอก เอวเป็นเอว น้องเหม่ยงามอย่างที่เจ้าบอกไว้จริงๆ ไม่เสียทีเก็บเงินเข้ามาดู”            เสียงวิพากษ์วิจารณ์ดังฮือฮาเรียกใบหน้าสีแดงก่ำจากสาวงามซึ่งแทบจะเปลือยร่างให้คนนับร้อยได้ชื่นชม             ถงอ้ายเหม่ยออกลีลาร่ายรำด้วยผ้าเพียงสองผืนที่ปกปิดเรือนกายล่างบนแทบไม่มิด พาให้ผู้ชมชายหลายคนจดจ้องเป็นตาเดียวพร้อมทั้งตั้งท่าจะกรูขึ้นม

ตอนที่สาม ขอหน้าหลังชายทั้งสามต่างส่งเสียงกระเส่าด้วยความซ่านเสียว โดยนางเอกสาวไม่อาจส่งเสียงใดได้ทั้งๆที่กระสันซาบซ่าจนขนกายลุกชันด้วยถูกอัดเต็มด้วยแท่งกายจนคับปาก            ด้วยความวาบหวามจากภาพตรงหน้า ไม่นานชายเจ้าเนื้อก็แตกคาปากเล็กไปอย่างช่วยไม่ได้            “โอ้ววว...ข้าไม่ไหวแล้ว...อ้า...”ทันทีที่น้ำขาวขุ่นไหลเข้าปาก ถงอ้ายเหม่ยรีบหันหน้าหนีแล้วปล่อยให้ไหลลงพื้นเวทีไปพร้อมหายใจหอบถี่ ชายร่างอวบจำต้องเดินลงเวทีไปอย่างเสียดายแกมโมโหที่ยังไม่ทันได้พบกับความคับแน่นด้วยกฎเกณฑ์ทำได้เพียงหลั่งน้ำเดียวเท่านั้น            ชายที่เหลือก้าวไปยัดท่อนลำใส่ปากนุ่มต่อโดยพยายามรั้งตัวตนไม่ให้เผลอปล่อยน้ำรักออกมาดังเช่นคนก่อนหน้า            “อือ...น้องเหม่ย ลิ้นของเจ้าช