Semua Bab hot love พิษรักเพลิงอัคคี: Bab 31 - Bab 40

แก๊ก.. ข้าวปุ้นเปิดประตูเข้ามาในห้องสิ่งแรกที่เธอทำคือมองไปดูบนเตียง เห็นว่าบนนั้นมีคนนอนหลับอยู่หัวใจก็เต้นตุบตับแทบไม่เป็นจังหวะ แต่เธอก็ไม่ได้สังเกตตัวเองหรอกว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้หญิงสาววางกระเป๋าไว้ชั้นที่ซื้อมาสำหรับวางของ แล้วก็หยิบผ้าเช็ดตัวที่พับอยู่ชั้นเดียวกันนั้นพร้อมกับชุดนอนที่พับอยู่ด้วยกันเข้าห้องน้ำ ในห้องนี้นอกจากชั้นนั้นแล้วก็มีแค่เตียงที่มีอยู่ก่อนหน้าอาบน้ำเสร็จข้าวปุ้นก็เดินมานั่งลงบนเตียงพลางขยับผ้าห่มออกเล็กน้อยเพื่อจะได้แทรกตัวเข้าไปในผ้าห่มกับคนที่นอนหลับอยู่เสียงหายใจของเขายังคงสม่ำเสมอเหมือนไม่รับรู้ว่าเธอกลับมาแล้ว จากที่นอนนิ่งอยู่ก็ขยับตะแคงหันหลังให้ ผ่านไปอีกหลายนาทีคนที่นอนอยู่ข้างๆ ก็ยังคงอยู่ท่าเดิม แต่ทำไมเธอถึงนอนไม่หลับ จนต้องขยับพลิกกายหันมาทางที่เขานอนอยู่คนบ้าอะไรจะหลับเป็นตายขนาดนี้..แล้วเราเป็นบ้าอะไร ..นึกแล้วก็ขำอยู่ดีๆ ไปพาลให้เขาว่าเขาหลับแทนที่ตัวเองจะหลับได้แล้ว แต่ในใจมันว้าวุ่นยังไงไม่รู้ตะแคงหันหน้ามาหาเขาได้ครู่หนึ่งก็เริ่มจะไม่พอใจที่อีกฝ่ายยังหลับเป็นตาย ข้าวปุ้นเลยนอนหงายเพื่อจะตั้งท่าให้ตัวเองหลับ แต่พอนอนหงายมือหนาของคนที่น

"รอก่อนสิข้าว""ว่างแล้วเหรอคะ""ผมออกมาดูว่าทำไมคุณไปคุยงานนานจัง ไม่ได้ตั้งใจออกมาหาจอยสักหน่อย""แสดงว่าเมื่อสักครู่ฉันตาฝาดไปงั้นเหรอคะ""มีอะไรกันหรือเปล่าครับ" ตอนที่ทั้งสองกำลังง้องอนกันอยู่เจ้าเวหาก็เดินผ่านมาทางนี้พอดี ช่วงนี้นเรศวรไม่ค่อยได้เข้ามาเจ้าเวหาเลยต้องประจำอยู่ที่นี่"คุณมาก็ดีแล้ว ผมวานอะไรหน่อยสิ""ผมหรือครับ" ถึงแม้จะไม่สนิทกันมากแต่ทั้งสองก็พูดคุยกันในฐานะเพื่อนของเพื่อนอีกที"ฝากไล่พนักงานคนหนึ่งออกหน่อย""ไล่พนักงาน? คนไหนครับ""คนที่ชื่อจอย""........" ข้าวปุ้นที่ยืนฟังอยู่ตกใจที่เขาขอให้เสี่ยเจ้าเวหาไล่จอยออก แต่ในใจแว๊บหนึ่งคิดได้ว่าทั้งสองมีแผนหรือเปล่าเพราะเคยเห็นโทรนัดแนะกันว่าจะให้ไปทำงานที่นั่นอยู่"มีเรื่องอะไรกันหรือเปล่าครับ"อัคคีเลยบอกไปตามความจริงว่า เรื่องมันเป็นยังไง เขาก็บอกกับฝ่ายหญิงโดยตรงแล้วว่าอย่าเข้าใกล้ แต่ฝ่ายนั้นเหมือนจะดื้อรั้นเลยบอกให้ไล่ออกไป"เดี๋ยวผมจัดการเรื่องนี้ให้ครับ" เจ้าเวหาเข้าใจหัวอกของอัคคีดีเพราะเคยประสบปัญหาแบบนี้มาก่อนอัคคีนั่งรอนอนรอข้าวปุ้นทำงานอยู่ในห้องของเธอจนถึงเวลาเลิกงาน"ยังจะมาอดหลับอดนอนรออีกพรุ่งนี้เดี๋

หลังจากที่รถจอดลงแล้วโกสินทร์ก็รู้งาน เปิดประตูลงจากรถปล่อยให้เจ้านายมีเวลาคุยกับคนรัก"คุณพาฉันมาที่นี่ทำไมคะ""ผมอาจจะยังจัดงานแต่งให้กับคุณไม่ได้ แต่ผมสัญญาว่าจะจัดให้คุณอย่างยิ่งใหญ่แน่นอน""คุณหมายความว่า?""เราจดทะเบียนกันก่อนนะ รอจังหวะที่เราพร้อมถึงแจกการ์ดเชิญแขกมาร่วมแสดงความยินดีด้วย""เพราะแม่คุณใช่ไหมคะ" คนแบบเขาเป็นไปไม่ได้ที่จะรีบร้อนจดทะเบียนสมรส มันต้องมีเรื่องอะไรแน่"คุณไม่ต้องสนใจเรื่องแม่หรอก ท่านไม่ได้มาใช้ชีวิตร่วมกับเราสักหน่อย""คุณพูดผิดแล้วล่ะค่ะ ท่านเป็นแม่คุณยังไงเราก็ต้องได้ใช้ชีวิตร่วมกับท่านจนวันตาย ถ้าท่านยอมรับฉันไม่ได้ฉันก็คงแต่งงานกับคุณไม่ได้เหมือนกัน""ข้าว..""ท่านบอกให้คุณเลิกกับฉันใช่ไหมคะ"อัคคีตอบคำถามนี้เธอไม่ได้ เพราะแบบนี้แหละเขาถึงอยากจะจดทะเบียนสมรสแล้วนำมันไปให้แม่เห็น ว่ายังไงเขาก็จะไม่เลิกกับเธอเด็ดขาด"อย่างที่คุณรู้อยู่ว่าฉันเป็นเด็กกำพร้า การที่ไม่มีใครมันทรมานมากเลยนะคะ ถึงแม้จะมีครอบครัวอุปถัมภ์แต่นั่นมันคือบุญคุณที่ยิ่งใหญ่ ยังไงก็ไม่เหมือนครอบครัวของตัวเอง อย่าทำแบบนี้เลย""แต่ผมไม่เลิกกับคุณนะ""เราจะไม่เลิกกันค่ะ เราจะไปคุยกั

หลังจากจดทะเบียนสมรสทั้งสองก็ตรงกลับมาที่โรงแรมแต่กว่าจะมาถึงก็ 15:00 น เข้าไปแล้ว"อัค.." แม่เห็นลูกชายเดินเข้ามาเลยเรียกว่าจะถามเรื่องงาน แต่ห่างกันไม่กี่วินาทีก็มีผู้หญิงเดินตามหลังเข้ามาด้วย"แม่ครับ" เขาได้ยินเสียงแม่เลยหันไปมองก็เห็นว่าแม่กำลังยืนคุยอยู่กับลูกค้าที่เขารับผิดชอบอยู่"สวัสดีค่ะ" ข้าวปุ้นไม่ค่อยกล้าสบตาท่านหรอกแต่เธอก็ไหว้"ไปไหนกันมา""จดทะเบียนสมรสครับ"กึก.. ของในมือนางหล่นลงโดยไม่รู้ตัว ข้าวปุ้นเลยค่อยๆ โน้มตัวลงไปเก็บขึ้นมาส่งให้ท่าน "ละ.. ลูกค้ากำลังอยากคุยงานต่อกับลูกพอดีเลย""ฝากแม่ก่อนนะครับเดี๋ยวผมจะขึ้นไปส่งข้าวข้างบนก่อน""คุณจะไปส่งฉันที่ไหนคะ""ขึ้นไปรอบนห้องก่อนนะ" เขาจะให้เธอไปรอที่ห้องนอนก่อนถ้าง่วงก็จะได้นอนพักผ่อนไปเลย"ไม่ค่ะข้าวขอรออยู่แถวนี้แล้วกัน" ข้าวปุ้นมองไปเห็นโซฟาสำหรับลูกค้าที่มาติดต่อธุระ เธอเลยเดินไปนั่งรอตรงนั้นอัคคีเดินตามมาแล้วบอกให้เธอไปรอในห้องรับรองแขกดีกว่า นั่งอยู่ตรงนี้คนเดินผ่านไปมา"ฉันอยากนั่งตรงนี้ค่ะ" ถ้านั่งอยู่ตรงนี้ยังพอมองเห็นเขาบ้าง เข้าไปในห้องรับรองแขกจะเห็นอะไรล่ะ"แขกคนนี้แม่จะรับรองเองลูกไปเถอะ" ตะวันฉายไม่รู

"ไปตามตาเพลิงมารับลูกค้า" ตะวันฉายสั่งผู้ช่วยให้ไปตามลูกชายคนโตมารับรองลูกค้าแทน แล้วนางก็รีบเดินตามคู่นั้นออกไป"ไปขึ้นรถ""คุณติดงานอยู่ไม่ใช่เหรอ กลับไปทำงานของคุณสิ" ขณะที่พูดมือเธอยังคงกุมท้องอยู่เพราะมันไม่หายจุกสักทีอัคคีเอื้อมไปจูงแขนเธอข้างที่ใช้กุมท้องแล้วพาเดินตามมาที่รถ"ปล่อยก่อน" ข้าวปุ้นเลยใช้อีกข้างมากุมท้องไว้แทน"คุณมีเหตุผลบ้างสิ ผมไม่ได้อยู่ในที่ลับตาคนสักหน่อย ผมก็คุยงานอยู่ในครัว""ฉันไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้น""ข้าวปุ้นช่วยฟังเหตุผลหน่อยได้ไหม" เขาเห็นว่าเธอไม่ยอมเดินตาม กำลังจะหันมาพูดให้เธอเข้าใจ แต่พอหันมาก็เห็นเธอค่อยๆ ทรุดตัวลง"พาน้องไปหาหมอเร็ว" ตะวันฉายตามออกมาทันพอดี"มีอะไรครับแม่""อุ้มน้องสิ"อัคคีช้อนร่างของเธอขึ้นมาแล้วก็รีบตรงไปที่รถมาถึงก็ไม่เห็นโกสินทร์อยู่รถ เขาเลยวางเธอไว้เบาะหลังกับแม่แล้วทำหน้าที่ขับรถเองโชคดีที่โรงพยาบาลอยู่ไม่ไกล พอรถจอดเจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาลก็รีบเข้ามารับข้าวปุ้นถูกพาเข้าห้องฉุกเฉิน ส่วนเจ้าหน้าที่พยาบาลที่ประจำอยู่ด้านนอกต้องถามประวัติคนไข้ก่อนว่าเป็นอะไรมา จะได้ง่ายต่อการตรวจวินิจฉัยของคุณหมอ"ภรรยาผมเจ็บท้องครับ""เ