All Chapters of hot love พิษรักเพลิงอัคคี: Chapter 11 - Chapter 20

"หนูยังไม่ตอบตอนนี้ก็ได้ ฉันแค่พอใจในตัวหนู เดี๋ยวมีโอกาสฉันจะแนะนำลูกชายให้รู้จัก""เอ่อ..ค่ะ" ตกใจหมดเลยอยู่ดีๆ ก็แนะนำลูกชายให้เรามัวแต่คุยกับท่านพอหันออกไปมองดูวิวแม่น้ำเจ้าพระยาก็ทำให้ข้าวปุ้นถึงกับตกตะลึงในความงาม"สวยใช่ไหมล่ะ ฉันไม่ได้มาล่องเรือแบบนี้นานแล้วล่ะ ก่อนสามีจะป่วยเลยมั้ง"ท่านคงรักและซื่อสัตย์กับสามีมาก ผู้ชายแบบนี้ไม่น่าเอามาทำพันธุ์เลย"พอสามีฉันเสีย ฉันก็ไปอยู่ต่างประเทศเพิ่งกลับวันนี้แหละ""อ้าวหรือคะ""ลูกๆ ยังไม่รู้นะเนี่ย" ท่านหมายถึงลูกชายทั้งสองคนของท่านยังไม่รู้ว่ากลับมาแล้วลูกของท่านโชคดีจังเลยที่มีแม่อบอุ่นแบบนี้"ฉันได้ยินเราบอกว่าทำงานโซนบาร์หรือ""ใช่ค่ะ""โรงแรมนี้มีบาร์แล้วเหรอ""เจ้าของโรงแรมบอกว่าอยากยกระดับบาร์ให้เป็นสถานบันเทิงค่ะ" เธอเล่าเรื่องที่คุยกับอัคคีให้ท่านฟัง และท่านก็ถามมาประโยคหนึ่ง ท่านถามว่าเจ้าของโรงแรมคนพี่หรือคนน้องเหรอที่ขอให้เธอมาช่วยงาน ข้าวปุ้นไม่ได้พูดถึงเรื่องที่ทำแจกันแตก แต่เธอก็บอกว่าเคยทำงานสถานบันเทิงมาก่อน เจ้าของที่นี่เป็นเพื่อนกับเจ้านายเลยขอตัวเธอให้มาช่วยงาน"ข้าวไม่แน่ใจว่าพี่หรือน้องแต่ชื่อคุณอัคคีค่ะ""อ้อ

"คุณทำอะไร!" หญิงสาวที่กำลังจะเอื้อมไปตักอาหารถึงกับทำที่ตักหลุดมือ"ก็จะช่วยคุณไง"อึก! จังหวะนั้นข้าวปุ้นไม่รีรอแล้ว เธอแทงศอกกลับหลังจนกระแทกเข้ากับลำตัวของคนที่ยืนเบียดอยู่ถึงแม้ว่าจะจุกแต่อัคคีก็กัดฟันทำสีหน้าให้เป็นปกติแล้วขยับออกมา"มีอะไรกันหรือเปล่า" หลังจากที่ทักทายเพื่อนฝูงเสร็จแล้วตะวันฉายก็เดินตรงมาทางลูกชายคนเล็ก"อัคคีเป็นอะไรไปคะ" เห็นว่าคุณแม่ของอัคคีเดินมาทางนี้ซัมเมอร์ที่รอโอกาสอยู่รีบเดินตามมา"ไม่มีอะไร""ไม่มีอะไรหรอกค่ะ" ทั้งสองตอบไปแทบจะพร้อมกัน ข้าวปุ้นเลยหยิบเอาสิ่งที่ทำตกเมื่อครู่ขึ้นมาจากโต๊ะแล้วก็ตักอาหารต่อขณะที่กำลังตักอาหารอยู่ก็นึกถึงตอนที่เธอแอบนินทาโรงแรมว่าอาหารแพง ทำไมเราจุดใต้ตำตอขนาดนี้วะ ดันไปนินทากับเจ้าของโรงแรมโดยตรงเลย"หนูลองชิมอันนี้ดูสิ อร่อยมากเลยนะ" ตะวันฉายตักอาหารแล้วจ่อไปที่ปากของข้าวปุ้นในท่าป้อน"ขอบคุณค่ะเดี๋ยวข้าวทานเองค่ะ""ฉันตักให้""ผู้หญิงคนนี้ต้องทำเสน่ห์ใส่คุณแม่แน่เลยค่ะ" ซัมเมอร์รู้สึกเกลียดขี้หน้าข้าวปุ้นทุกทีแล้วอัคคีก็แปลกใจเหมือนกันแม่เพิ่งจะกลับมาทำไมถึงสนิทสนมได้ถึงเพียงนี้ จะว่าเพราะช่วยตอนที่หกล้มมันก็ดูเกินไป

หลังจากที่ได้เครื่องดื่มแล้วอัคคีก็นั่งรอเพราะเขาสั่งไว้ว่าถ้าจอยมาให้เข้ามาหาในห้องนี้แก๊ก.. รออยู่พักหนึ่งประตูห้องก็เปิดเข้ามา"??" ทีแรกคิดว่าเป็นจอยแต่ไม่คิดว่าเป็นผู้หญิงคนที่กำลังสร้างเรื่องกลุ้มใจให้เขาอยู่"???" ไม่ใช่แค่อัคคีหรอกที่แปลกใจข้าวปุ้นก็แปลกใจเหมือนกันก็ว่าอยู่ทำไมภาณุถึงจะมาอยู่ในห้องนี้ เพราะตอนที่เธอไปถามหาภาณุพนักงานบอกว่าอยู่ในห้องพิเศษหนึ่งแกร็กๆ ตอนที่ข้าวปุ้นกำลังจะออกไปประตูห้องดันเปิดไม่ได้ ต้องเป็นฝีมือระย้าอีกแน่เลย โอ๊ยเอ็นดูเขาเอ็นเราขาดเป็นแบบนี้หรือ ที่เธอเปรียบเปรยแบบนี้เพราะไม่น่าไปบอกว่าสนใจอีตาบ้านี่เลย ทุกอย่างก็เลยเป็นแบบที่เห็นข้าวปุ้นกำลังจะหยิบโทรศัพท์มาโทรหาคนข้างนอกให้มาเปิดประตู แต่เพิ่งนึกได้ว่าโทรศัพท์อยู่ในกระเป๋าวางอยู่ในห้องของหัวหน้าเธอเลยต้องหันกลับไปมองคนที่อยู่ด้านหลัง"ขอยืมโทรศัพท์หน่อย""ไม่ได้เอามา""ทำไมคุณไม่รู้จักพกโทรศัพท์"ชายหนุ่มทำแค่ปรายตามองไปดูเป็นคำตอบ ขนาดเธอยังไม่ได้เอาโทรศัพท์มาด้วยยังมีหน้ามาว่าให้เขาอีกก๊อกๆ "มีใครอยู่แถวนี้ไหมเปิดประตูหน่อย" ตะโกนให้คอแตกก็คงไม่มีใครมาเปิดเพราะด้านนอกเสียงดังกว่าด้านใน

"คือว่า..ผมเป็นคนเสนอให้เธอพาลูกน้องทำโอทีเองครับ" โกสินทร์คิดว่าจะให้เธอรับผิดชอบคนเดียวไม่ได้หรอก พอพูดออกไปท่านผู้บริหารก็หันมามอง"ไปทำเรื่องลาออก" อัคคีตวัดสายตามองมาที่โกสินทร์เพื่อทำให้ทุกคนรู้ว่าเขาสั่งใคร"เรื่องแค่นี้ทำไมถึงกับไล่ออกเลยล่ะ" เพราะแบบนี้แหละข้าวปุ้นถึงคิดว่าตัวเองรับผิดชอบคนเดียวก็พอแล้ว ยังไงเขาก็ไม่ชอบหน้าเธอ ไล่ออกได้ยิ่งดี"เหมือนเธออยากจะรับผิดชอบเรื่องนี้นะ""ค่ะฉันจะรับผิดชอบเรื่องนี้เอง""บอกฝ่ายบัญชีคิดเงินค่าโอทีกับผู้หญิงคนนี้""มันจะมากไปแล้วนะอัคคี" ไม่รู้ว่าน้องชายเอานิสัยแบบนี้มาจากไหน"งั้นเราไปดูงานด้านในกันต่อ" อัคคีทำเป็นไม่สนใจคำพูดของเพลิง เดินนำหน้าผู้บริหารเข้าไปดูงานด้านใน"หัวหน้าคะ//หัวหน้าครับ" ค่าแรงของทุกคนไม่ใช่น้อยๆ ถ้าตีเป็นโอทีแล้วหลายหมื่นเลยแหละ พวกลูกน้องเลยเป็นห่วง"ไม่เป็นไรหรอกพวกเราไปทำงานกันเถอะ""เดี๋ยวผมจะหาทางช่วยคุณอีกทีนะครับ" ก่อนที่จะเดินตามเจ้านายไปโกสินทร์ได้หันมาพูดกับข้าวปุ้นก่อนเธอไม่ได้ตอบโกสินทร์หรอก ช่วยได้ก็ช่วยถ้าช่วยไม่ได้ก็ช่างมัน ยังไงเขาก็จงใจจะเล่นงานเธออยู่แล้ว ไม่รู้โกรธเกลียดอะไรเธอนักหนา"หัวห

หลังจากที่ฟังคลิปเสียงนั้นจบ อัคคีถึงได้มองไปดูเจ้าของเสียงที่อยู่ในคลิป เขาจำได้ว่าเสียงทั้งสองเป็นเสียงของใคร ..ทุกอย่างเธอจัดฉากขึ้นมาจริงๆ ด้วย"ผู้หญิงเจ้าเล่ห์แบบนี้คุณคงไม่เอามาทำพันธุ์หรอกนะคะ" ไม่คิดว่าการมาครั้งนี้จะคุ้มค่าเพราะได้มารับรู้อะไรดีๆ เกี่ยวกับผู้หญิงคนใหม่ของเขา ถึงแม้ว่าจะถูกดูถูกเหยียดหยามบ้างแต่ก็ไม่เป็นไร"มันก็ไม่ได้เกี่ยวกับคุณนี่""คุณไม่ชอบแบบนี้ไม่ใช่หรือคะ"อัคคีไม่ได้ตอบหรอก เขากำลังจะเดินหนีด้วยซ้ำแต่สรวงสุดาไม่ยอมปล่อยไป"คุณไม่กลัวว่าฉันจะเอาคลิปเสียงนี้ไปให้คุณแม่ฟังหรือคะ ฉันเห็นว่าท่านภูมิใจในตัวลูกสะใภ้คนนี้เหลือเกิน""แล้วแต่คุณสิ" เขาก็ไม่ได้คิดจริงจังอะไรกับเธออยู่แล้ว ถึงยังไงถ้าเรื่องนี้จบเขาก็คงต้องจบกับเธอเหมือนกัน"ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้""ฮ่าๆๆ"ได้ยินเสียงผู้หญิงขำสรวงสุดาที่ยืนมองตามอัคคีไปถึงได้หันกลับไปมอง "เป็นบ้าอะไร""ใครเขาจะอยากกลับไปกินของเก่าล่ะ" คนที่ขำเมื่อครู่ก็คือซัมเมอร์ และตอนนี้ซัมเมอร์ก็พอจะเดาออกแล้วว่าผู้หญิงคนนี้มีความสัมพันธ์อะไรกับอัคคี"แต่ฉันก็เห็นว่าเขาไม่อยากจะกินเธอเหมือนกันไม่ใช่เหรอ""ร้ายกาจมาก" ได้ยินคำพูด