บทที่ 33

"เก่งจังเลย" อัคคีชมเธอไม่ขาดปาก เพราะเธอสามารถทำให้เขาแตกคาปากได้

"เก่งบ้าอะไรของคุณล่ะ" คิดแล้วยังอยากจะอ้วกอยู่เลย ปล่อยเข้ามาได้ยังไงในปากเกือบวิ่งไปอาเจียนไม่ทัน

"เดี๋ยวผมช่วยบ้าง"

"ไม่ต้องเลยนะฉันจะนอนแล้ว" ใครจะมีอารมณ์ล่ะ เล่นจับหัวเธอล็อกไว้แล้วก็กระแทกอย่างเดียวเลย

"หึหึ.." อัคคีได้แต่ขำ ก็ตอนนั้นมันเสียวนี่ เธอเล่นจะทิ้งเขาไว้กลางอากาศก็ต้องจับกดไว้น่ะสิ พอไม่ให้ทำเขาก็ขยับผ้าห่มมาคลุมร่างให้แล้วก็ปล่อยให้เธอได้นอนพักไป

ตื่นมาอีกทีข้าวปุ้นก็ไม่เจอเขาอยู่ในห้องแล้ว แต่เธอก็ชินแล้วล่ะ

อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าออกมา ก็เห็นคู่ข้าวใหม่ปลามันเดินจู๋จี๋กันตรงมาทางห้องของเธอพอดี แต่ก่อนเธอไม่เคยอิจฉาภาพนี้เลย แต่ตอนนี้ทำไมถึงมีความรู้สึกอิจฉาขึ้นมาได้ ไม่รู้ว่าเธอกับเขาจะมีโอกาสแบบนี้ไหม หรือว่าจะไปอธิบายความจริงให้แม่ของเขาฟัง ว่าเรื่องนั้นท่านเข้าใจผิด เธอแค่อยากพูดให้พวกนั้นไม่มายุ่งเกี่ยวกับเธออีก

"คุณข้าวคะ"

"คะ"

"กำลังคิดอะไรอยู่คะ ไปทานข้าวกันเถอะค่ะ"

ในเวลาต่อมาที่โรงแรม

"ลูกจะไปไหน"

"เลิกงานแล้วครับ"

"วันนี้กลับไปค้างที่บ้านกับแม่"

"มีอะไรหรือเปล่าครับ"

"เพื่อนแม่มาจากต่างประเ