Semua Bab กับดักรัก นายวิศวะเพลย์บอย: Bab 11 - Bab 20

ใช้เวลาไม่ถึงชั่วโมงราเชนทร์ก็พามะนาวมาถึงผับของเขา เพราะเพิ่งหกโมงเย็นจึงยังไม่มีพนักงานคนไหนมาที่ร้าน ส่วนมากจะมีแค่การ์ดที่อยู่ที่นี่ประจำแค่นั้น"สวัสดีครับคุณเชนทร์ วันนี้มี PR 1 คน ที่นัดทดลองงาน คุณเชนทร์จะทดลองงานเองมั้ยครับ"ภูภูมิเอ่ยแจ้งงานให้เจ้านายทราบ ทุกครั้งที่มีคนมาสมัครงานราเชนทร์จะทำการคัดเองทุกครั้ง"ถ้าผมเข้าไปดื่มค่อยให้เธอมาทดลองงานกับผมแล้วกัน""ครับ"ภูภูมิเดินไปทันทีเมื่อได้รับคำสั่งแล้ว"ไปเถอะ วันนี้ฉันจะบอกรายละเอียดที่เธอต้องช่วยฉันทำ"มะนาวพยักหน้าแล้วเดินตามราเชนทร์ขึ้นไปยังห้องทำงานของเขา เมื่อเข้ามาแล้วราเชนทร์ก็เห็นถึงความนิ่งผิดปกติของเธอจึงเอ่ยถามขึ้น"เป็นอะไร ข้องใจอะไรก็ถามได้""นายดูออกด้วยหรอ ว่าฉันมีเรื่องจะถาม""หึ หน้าเธอตอนนี้มันโชว์เป็นเครื่องหมายคำถามเต็มไปหมดแล้ว"ราเชนทร์เอ่ยพูดด้วยรอยยิ้ม"เอ่อ ฉันถามได้หมดที่เกี่ยวกับงานของนายใช่มั้ย""อืม เธอเป็นเลขาฉันก็ต้องรู้ทุกเรื่องของฉันอยู่แล้ว ถามมาสิ"มะนาวสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วเอ่ยถามราเชนทร์ทันที"ที่นายทดลองงานกับสาว PR นายทดลองงานยังไงหรอ""อย่าบอกนะว่าเธอคิดว่

ราเชนทร์เดินเข้ามาหาเพื่อนด้วยใบหน้าบูดบึ้ง"หน้าบูดเป็นตูดลิงมาขนาดนี้สาวไม่ให้เอาสิท่า"ดินแดนเอ่ยแซวราเชนทร์เมื่อเห็นท่าทางหงุดหงิดอารมณ์ไม่ดีของเพื่อน"เอาอะไร เมาขนาดนั้นกูไม่มีอารมณ์เอาหรอก รีบคุยงานต่อเถอะ"ราเชนทร์บอกปัดเพื่อนไปด้วยท่าทางหงุดหงิด"งานในผับไม่มีอะไรแล้ว แต่งานในบริษัทใหญ่พ่อมึงบอกยังว่ามีคู่ค้าจะมาคุยงานแล้วให้มึงเป็นคนรับผิดชอบงานกับนักธุรกิจคนนี้"มาวินเอ่ยบอกเพื่อนถึงเรื่องงานในบริษัทของพวกเขา"อืม บอกแล้ว กูนัดมาคุยที่ผับเราพรุ่งนี้ มีแค่นี้ใช่มั้ยเรื่องงาน""มึงจะรีบไปไหนไอ้เชนทร์"ดินแดนเอ่ยถามราเชนทร์เมื่อดูท่าทางเพื่อนจะรีบคุยงานให้จบเร็วๆ"ถ้าคุยจบแล้ว กูจะลงไปดื่มข้างล่าง""มึงจะไปดื่มข้างล่างทำไม ดื่มที่นี่ก็เมาได้มั้ย"ดินแดนยังเอ่ยถามอีก จนราเชนทร์มองค้อนใส่"กูจะลงไปดื่มข้างล่าง พาลูกชายไปปลดปล่อย มึงให้กูดื่มในนี้จะให้ลูกชายกูพึ่งพระอรหันต์ทั้งห้ารึไงไอ้สัสแดน แม่ง พวกมึงก็นั่งกอดแฟนไม่เกรงใจคนอย่างกู กูจะไปนั่งอ่อยเหยื่อเชิญพวกมึงสวีทกันตามใจชอบเลยครับ"ราเชนทร์พูดขึ้นด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์แล้วเดินออกไปจากห้องทันที"ทำไมพี

"เพราะตั้งแต่เจอเธอฉันก็ไม่มีอารมณ์กับผู้หญิงคนไหนเลย เพราะฉะนั้นเธอต้องรับผิดชอบฉัน"คำพูดของราเชนทร์ทำเอามะนาวเบิกตากว้างอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก"นิ่งแบบนี้แสดงว่ายอมแล้วใช่มั้ย หืมมม"ราเชนทร์พูดต่อพร้อมกับโน้มหน้าไปจูบเธออีกครั้ง แต่มะนาวดันหันหน้าหนีจนปากเขาไปหอมแก้มเธอแทน"ฉันไม่ได้ยอม ปล่อยฉันเลยนะ ทำไมนายชอบฉวยโอกาสตลอดเลย ไหนบอกจะรอให้ฉันยอมเองไง"มะนาวโวยวายใส่คนตัวโตสะบัดตัวหนีจนราเชนทร์ยอมปล่อยเธอ"ก็มันอดใจไม่ไหวนิ แค่เห็นหน้าเธออารมณ์ฉันก็ขึ้นแล้ว ถือว่าฉันอดทนมากเลยนะไม่งั้นฉันปล้ำเธอแน่""ไอ้หื่น ไอ้โรคจิต ไอ้...โอ้ยไม่รู้จะด่าว่าอะไรแล้ว"มะนาวร้องด่าราเชนทร์สารพัดแต่เขากลับหัวเราะไม่มีท่าทีโกรธเธอด้วยซ้ำ"ด่าไปเถอะ อย่าพลาดเป็นเมียฉันนะจะจับกดจมเตียงให้ลุกไม่ขึ้นเลย""พอ เลิกพูดเรื่องนี้ ไปได้แล้ว"มะนาวยกธงขาวยอมแพ้ไม่เถียงต่อ ส่วนราเชนทร์ก็ยิ้มถูกใจเมื่อเขาชนะเธออีกแล้ว จึงหยุดแกล้งแล้วขับรถไปที่ผับทันที เมื่อมาถึงผับทั้งราเชนทร์และมะนาวก็ขึ้นมาเคลียร์งานที่ห้องทำงานรอนัดคุยงานตอนสามทุ่ม"นาย ฉันเคลียร์รายการจ่ายเงินเดือนพนักงานให้แล้วนะ ลองตรวจดูสิว

ราเชนทร์ มาวิน และดินแดน เดินลงจากรถที่มีลูกน้องมาส่งยังมหาลัยรัฐที่อาจารย์นัดมาขึ้นรถ เมื่อลงรถแล้วราเชนทร์ก็กวาดสายตามองหายัยตัวแสบของเขาทันที เมื่อเห็นเป้าหมายปากหนาก็ยกยิ้มขึ้น จนดินแดนต้องมองตามเพื่อน"ไอ้สัส นี่หรอสาเหตุที่มึงพยายามเสนออาจารย์ให้มานั่งรถบัสแทนนั่งเครื่องบิน กูว่าแล้วทำไมมึงแปลกๆ หาเหตุผลสารพัดมาอ้าง ที่แท้คนสวยก็ไปด้วยนี่เอง"ดินแดนเอ่ยถามราเชนทร์เมื่อเห็นมะนาว ตอนแรกพวกเขาตกลงกันจะนั่งเครื่องบินเหมือนทุกปี เพราะระดับพวกเขาและเพื่อนๆ ล้วนมีแต่คนมีฐานะจึงเลือกที่จะไปแบบสบายๆ แต่รอบนี้ราเชนทร์กลับเสนออาจารย์ให้นั่งรถบัสไปเพราะจะได้ไม่เป็นการเอาเปรียบอีกกลุ่ม แถมยังหาข้ออ้างสารพัดจนอาจารย์และเพื่อนๆ ต่างยอมเห็นด้วย"กูแค่อยากเปลี่ยนบรรยากาศมานั่งรถบ้าง นั่งเครื่องจนเบื่อแล้วไอ้สัส"ราเชนทร์เอ่ยบอกเพื่อนแต่สายตาก็ยังมองมะนาวตลอด"อยากอยู่กับสาวแต่พาพวกกูมาลำบากด้วย แม่ง นั่งรถสิบกว่าชั่วโมงหลังแข็งแน่มึง"ดินแดนเอ่ยบ่นราเชนทร์ ส่วนราเชนทร์ก็ยักไหล่กวนๆ ใส่ไม่มีท่าทีรู้สึกผิดซักนิด"ตามใจมันบ้าง คนมันอยากได้เมีย"มาวินเอ่ยแซวสั้นๆ จนราเชนทร์มองค้อนใส่"

"อย่าไล่ฉันให้ไปหาคนที่ฉันไม่ชอบมะนาว เธอจะปฏิเสธฉันยังไงฉันไม่ว่าเพราะฉันจะตื๊อจนกว่าเธอจะยอมมาเป็นเมียฉัน แต่อย่ามายัดเยียดฉันให้เพื่อนเธอ ฉันไม่ชอบ"ราเชนทร์พูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ จนมะนาวตกใจเมื่อเขากลับเปลี่ยนอารมณ์เป็นคนล่ะคน"นะ...นายโกรธหรอ""เปล่า"ราเชนทร์พยายามปรับอารมณ์ตัวเองให้เย็นลง เพราะไม่อยากทำให้เธอกลัว"เดี๋ยวนะ นายบอกว่าอย่ายัดเยียดนายให้เพื่อนฉัน นี่นายรู้หรอว่าเพื่อนฉันชอบนาย"มะนาวกระซิบถามราเชนทร์ให้ได้ยินแค่สองคนเพราะกลัวเชอรี่ได้ยินบทสนทนาของเธอกับเขา"มองจากดาวอังคารยังรู้เลย เพื่อนเธอแสดงตัวชัดเจนขนาดนั้น"ราเชนทร์เอ่ยบอกไปตรงๆ เขาดูออกตั้งแต่เดินไปหามะนาวก่อนขึ้นรถแล้วว่าเพื่อนของเธอที่ชื่อเชอรี่นั้นชอบเขา"แล้วนายไม่สนใจหรอ เห็นเพื่อนฉันว่านายเป็นหนุ่มเพลย์บอยควงสาวไม่ซ้ำหน้านิ"มะนาวเอ่ยถามด้วยความสงสัย เพราะก่อนขึ้นรถอิงฟ้าก็บอกนิสัยของราเชนทร์ให้เธอฟัง จนเธอก็แอบหวั่นใจกลัวว่าตัวเองจะเป็นแค่คนที่เขาสนใจอยากนอนด้วยชั่วคราวเท่านั้น"นี่คงเป็นสาเหตุที่เธอปฏิเสธที่จะเป็นเมียฉันสินะ"ราเชนทร์เอ่ยถามเสียงเรียบแววตาเขาตอนนี้ไม่มีท่าทีเล่นแม้แ