All Chapters of กับดักรัก นายวิศวะเพลย์บอย: Chapter 1 - Chapter 10

เช้าวันต่อมา มะนาวรีบตื่นแต่เช้าเพื่อเตรียมตัวไปเรียน ในขณะที่เธอกำลังจะออกไปเรียนนั้นก็ต้องหยุดชะงักเพราะเสียงของแม่ตัวเอง"เดี๋ยวก่อนนังมะนาว""มีอะไรแม่ นาวรีบนะเดี๋ยวไม่ทันรถเมย์"มะนาวเอ่ยถามแม่พร้อมกับก้มใส่รองเท้าผ้าใบ"เอาเงินมาหน่อยสามพัน กูจะไปซื้อของใช้""ของใช้อะไรกันแม่ เมื่อวานนาวเพิ่งให้แม่ไปสี่พันเองนะ"มะนาวเอ่ยถามแม่ตัวเองด้วยสีหน้าสงสัยเพราะเธอเพิ่งให้เงินแม่ไป"เมื่อวานก็ใช้หมดแล้วสิวะ ถ้ากูมีจะมาขอมึงอีกหรอ""แม่ประหยัดเงินช่วยนาวหน่อยไม่ได้หรอ ทุกวันนี้นาวทั้งเรียนทั้งทำงานกว่าจะได้พักนาวเหนื่อยมากนะแม่""อีมะนาว มึงเป็นลูกต้องมีหน้าที่หาเงินมาให้แม่อย่างกูใช้ ถ้ามึงเรียนแล้วเหนื่อยมึงก็เลิกเรียนแล้วมาทำงานอย่างเดียวสิวะ สวยๆ อย่างมึงไปขายตัวยังได้เลย อย่าสะเออะมาสอนกู เอาเงินมาซะแล้วมึงจะไปไหนก็ไป"คำพูดของแม่ทำให้มะนาวน้ำตาคลอเบ้าพยายามเข้มแข็งไม่ให้ตัวเองร้องออกมา ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอต้องมาโดนอะไรแบบนี้เรียกได้ว่าเกือบทุกวัน มะนาวหยิบเงินแบงค์พันสามใบสุดท้ายในกระเป๋าออกมาให้แม่ตัวเอง เงินนั่นเธอสามารถใช้ได้เป็นเดือนแต่ไม่ใช่สำหรับแม่เธอ ถ้า

“มีอะไรรึเปล่าครับ พอดีผมจะพาลูกค้าเข้าห้องพัก”หนุ่มบาร์โฮสเอ่ยถามชายตรงหน้าด้วยท่าทางฉุนเฉียวแต่ก็ต้องปรับสายตาเมื่อเห็นสายตาดุดันมองเขาอย่างเอาเรื่อง“เท่าที่ได้ยิน ดูท่าเธออยากจะกลับนะ ไม่ใช่นอนค้าง คุณทำเกินหน้าที่รึเปล่า”ราเชนทร์เอ่ยถามเสียงเรียบเขาได้ยินบทสนทนาของสองคนตั้งแต่มะนาวเดินเข้ามานั่งโต๊ะข้างๆ เขาแล้ว วันนี้เขามาคุยงานกับคู่ค้าในบริษัทพ่อของเขา แอบหัวเสียนิดหน่อยที่ต้องมาคุยงานในที่แบบนี้แต่ต้องอดทนเพราะคู่ค้าเลือกสถานที่เอง นั่งได้สักพักเขาก็เห็นยัยผู้หญิงปากจัดที่ทำเจ็บแสบกับเขาไว้ ได้แต่ส่ายหน้าที่หลงคิดว่าเธอจะเป็นผู้หญิงหวงเนื้อหวงตัว ที่ไหนได้ก็บ้าผู้ชายเหมือนกัน ตอนแรกจึงละความสนใจเธอ แต่เมื่อได้ยินคำพูดและการกระทำที่ปฏิเสธผู้ชายของเธอ ทำเอาเขายิ้มถูกใจได้แต่นั่งดูเธอเงียบๆ จนคู่ค้าขอตัวกลับเขาก็ยังนั่งอยู่ที่เดิม จนเห็นเธอเริ่มเมามากดูก็รู้ว่าไอ้หมอนั่นกำลังมอมเหล้าเธอ เมื่อเขาเห็นหนุ่มบาร์โฮสกำลังจะพาเธอไปยังห้องนอนไม่ได้จะพาเธอกลับจึงไปขวางไว้“อย่ามายุ่งเรื่องของคนอื่นได้มั้ยวะ”หนุ่มบาร์โฮสพูดอย่างหัวเสียแต่ก็ไม่ได้ทำให้ราเชนทร์กลัวแม้แต่น้อย“ไม

ราเชนทร์ลงรถเดินไปยังมะนาวที่ตอนนี้นั่งเหม่อไม่ได้สนใจว่าเขาเดินมาใกล้เธอแล้ว"ไง มานั่งเป็นนางเอกเอ็มวีทำไมดึกๆ ดื่นๆ""ว้ายยย นะ...นายมาได้ไง"ราเชนทร์เดินมาข้างหลังมะนาวแล้วก้มลงกระซิบถามจนเธอตกใจ เมื่อมะนาวเห็นว่าเป็นใครก็ตกใจไม่น้อย ถามด้วยเสียงกุกๆ กักๆ"ฉันมายืนตั้งนานแล้วยังไม่รู้ตัวอีก ไม่ระวังตัวแบบนี้ไม่กลัวโดนฉุดไปปล้ำรึไง""แล้วนายมายุ่งอะไรด้วย ว้ายยย จะทำอะไรฉันไอ้บ้า"มะนาวพูดจบก็ลุกจะเดินหนีราเชนทร์ แต่ก็โดนราเชนทร์จับแขนไว้จนมะนาวตกใจเพราะกลัวคนตรงหน้าทำเรื่องไม่ดีจึงรีบเตะเข้าที่เป้าของเขาทันที"โอ๊ยยย นี่เธอทำบ้าอะไรเนี่ย"ราเชนทร์ก้มลงมือหนากุมเป้าตัวเองด้วยความจุก เพราะยัยตัวแสบเตะโดนลูกชายเขาเข้าเต็มๆ"คิดว่าฉันเป็นผู้หญิงใจง่ายรึไง คิดอยากมาจับตอนไหนก็จับ"เมื่อมะนาวพูดจบก็รีบวิ่งไปทันที ไม่ได้สนใจเสียงเรียกของราเชนทร์เลยแม้แต่น้อย"นี่เธอ เดี๋ยวก่อน ซี๊ดด แม่งเอ๊ย เอะอะก็ฟาดก็เตะไม่ยอมฟังอะไรเลยยัยตัวแสบ"ราเชนทร์พยายามจะเดินตามแต่เพราะความจุกจึงทำให้เขาไม่อยากขยับตัว ได้แต่ร้องเรียกมะนาว แต่เธอก็ไม่ยอมหันกลับมาคุยกับเขา"ฝากไว้ก่อนเถอะ ฉั

หลังจากราเชนทร์ไปมะนาวก็ตั้งใจทำงานต่อจนถึงเวลาร้านปิดจึงเก็บของเตรียมปิดร้าน"นาวไปแล้วนะคะพี่ฝน พรุ่งนี้เจอกันค่ะ"มะนาวเอ่ยลาน้ำฝนเมื่อเก็บร้านเสร็จแล้ว"จ้า กลับดีๆ นะ บอกให้เอารถมอไซส์พี่ไปใช้ก็ไม่ยอมเอาไป""เกรงใจค่ะ อีกอย่างนาวไม่อยากตอบคำถามที่บ้านด้วยเดี๋ยวเห็นรถก็จะเอารถพี่ไปใช้อีก นาวไปแล้วนะคะ สวัสดีค่ะพี่ฝน"มะนาวเอ่ยบอกน้ำฝนด้วยรอยยิ้มบางๆ ส่วนน้ำฝนก็ได้แต่พยักหน้ายอม จากนั้นมะนาวก็เดินออกมาจากร้านทันทีปิ๊บ ปิ๊บในขณะที่กำลังเดินอยู่ข้างทางก็มีรถสปอร์ตหรูสีดำบีบแตรใส่เธอพร้อมกับจอดเทียบข้างทางที่เธอเดินอยู่ เมื่อเขาลดกระจกลงเธอก็ถอนหายใจทันที"มีอะไร"มะนาวเอ่ยถามราเชนทร์ด้วยท่าทางเหนื่อยหน่าย"จะกลับหรอ ขึ้นรถสิเดี๋ยวไปส่ง""ไม่เป็นไร ฉันกลับเองได้"พูดเสร็จมะนาวก็เดินเลยรถราเชนทร์ไปทันที ส่วนราเชนทร์ก็ขับเทียบข้างตามเธอไปช้าๆ จนมาถึงป้ายรถเมย์ที่เธอยืนรออยู่ จากนั้นเขาก็ยิ้มมุมปากลงจากรถเดินไปหาเธอทันที"เมียครับ ขึ้นรถเถอะครับหายงอนได้แล้ว ผัวมาง้อแล้ว นะครับเมีย"คำพูดของราเชนทร์ทำเอามะนาวอ้าปากค้างตกใจ"นายเป็นบ้าอะไร ใครเป็นเมียนาย กลับไปเล

มะนาวเดินเปิดประตูเข้ามาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นแม่และพ่อเลี้ยงยืนมองเธออยู่หน้าบ้าน ปกติดึกแบบนี้ถ้าไม่ออกไปเล่นการพนันก็เข้านอนไปแล้ว เธอจึงสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วเดินไปหาแม่ทันที"มึงได้งานมั้ยนังมะนาว"มะนาวยืนฟังคำถามแม่ที่ตอนนี้ยืนเอามือเท้าเอวโดยมีพ่อเลี้ยงเธอกอดคอไว้ สายตาของแม่เธอไม่มีแววความเป็นห่วงเลยแม้แต่น้อย"ได้แล้ว แม่มีอะไรทำไมไม่นอน"มะนาวตอบไปพร้อมกับถามแม่เธอกลับ"กูจะนอนหลับได้ยังไงในเมื่อยังไม่ได้คำตอบว่ามึงได้งานทำยัง ถ้ายังกูจะได้แนะนำไปหาเจ้สร้อย กูเอารูปมึงให้เจ้เค้าดูเค้าบอกว่ามึงรับงานได้สบายๆ ลูกค้าติดตรึมแน่นอน""เจ้สร้อยคือใคร แล้วคืองานอะไรแม่"มะนาวเอ่ยถามแม่ด้วยสงสัย"อ้าวอีนี่ ถามมากจังมึงนิ เจ้สร้อยก็เปิดร้านคาราโอเกะซอยข้างๆ เอาง่ายๆ ก็จะให้มึงไปบริการลูกค้าให้เจ้เค้านั่นล่ะ""นี่แม่จะให้นาวไปขายตัวหรอ""เออ งานเสิร์ฟมึงหาเงินให้กูใช้ไม่ทันไง มึงจะหวงตัวทำไมนักหนาแค่ให้เค้าเอาไม่กี่นาทีมึงก็ได้ตั้งหลายพันแล้ว"มะนาวได้แต่ยืนนิ่งเมื่อได้ยินคำพูดของแม่ตัวเอง แม่คนอื่นเค้าหวงลูกสาวกัน แต่แม่เธอกลับเสนอให้เธอไปเสียตัว"ฉันไม่ทำงานนั้นเด็ดข