All Chapters of กับดักรัก นายวิศวะเพลย์บอย: Chapter 21 - Chapter 30

"นาย ตื่นได้แล้ว ตีสี่แล้วนะ"มะนาวปลุกราเชนทร์เบาๆ เพื่อให้เขากลับเต็นท์ตัวเอง"อืมม ขอห้านาทีนะ"ราเชนทร์พูดขึ้นขณะหลับตาแต่มือก็กอดเธอไม่ปล่อยจนมะนาวเอ่ยขัด"ไม่ได้ ลุกไปเลย ถ้านายดื้อแบบนี้คืนต่อไปไม่ให้นอนด้วยแล้วนะ"ราเชนทร์ลืมตามองมะนาวอย่างหัวเสียเมื่อโดนขัดใจ"ก็ได้ ไปก็ได้ เดี๋ยวคืนนี้มานอนด้วยนะครับ ฟอดดด""อืออ นี่นาย"พูดจบราเชนทร์ก็ลุกหอมแก้มมะนาวจนเธอตั้งตัวไม่ทันได้แต่ตกใจ หอมเธอเสร็จก็รีบออกจากเต็นท์ไม่รอให้มะนาวได้ด่าอะไรเขา ส่วนมะนาวก็ได้จับแก้มข้างที่เขาหอมเธอรู้สึกเขินไม่น้อยเมื่อโดนเขาทำแบบนี้จึงทิ้งตัวนอนต่อเพราะอาจารย์นัดแปดโมง "เหมือนแอบเป็นชู้เลยกู"ราเชนทร์บ่นเบาๆ ขณะที่เขาเดินมายังเต็นท์ตัวเอง มองซ้ายมองขวาเพราะกลัวจะมีคนเห็น เขาไม่ได้ซีเรียสอะไรถ้ามีคนรู้แต่ก็อยากให้เกียรติมะนาวจึงยอมทำตามเธอ เมื่อเดินมาถึงเต็นท์ของตัวเองก็เอนหลังเล่นโทรศัพท์เพราะนอนไม่หลับ ราเชนทร์อาสานอนคนเดียวเพราะฝั่งผู้ชายก็เป็นเศษหนึ่งคนเหมือนกัน จนเวลาเกือบหกโมงก็เริ่มมีคนอื่นไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมทำจิตอาสาตามที่กำหนดไว้"ยัยนาว อาบน้ำแล้วหรอ"อิงฟ้าเดินมาหามะนาวเม

ราเชนทร์เดินลงเขามาเรื่อยๆ โดยใช้มีดทำสัญลักษณ์กับต้นไม้ไว้เพื่อกันหลงทาง เค้าถูกฝึกการเอาตัวรอดมาอย่างดีจึงไม่มีความรู้สึกกลัวเลยแม้แต่น้อยแถมตอนนี้ใจยังกระวนกระวายเป็นห่วงมะนาวได้แต่ภาวนาอย่าให้เธอเป็นอะไร"เธออยู่ไหนมะนาว ได้ยินฉันมั้ย ส่งเสียงตอบฉันหน่อยสิ แม่ง ฉันจะเป็นบ้าอยู่แล้วนะโว้ยยย มะนาว อย่าเป็นอะไรนะ ฉันขอร้อง"ราเชนทร์ทั้งเอ่ยตะโกนเรียกชื่อเธอ ทั้งโวยวายจนตอนนี้สายตาเขาเริ่มแดงกร่ำน้ำตาคลอเบ้าอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ราเชนทร์ยังคงเดินตามหามะนาวไปเรื่อยๆ โดยไม่หยุดพักจนเวลาเลยมาเกือบสองชั่วโมงแล้ว"อือ โอ๊ยยย เจ็บ"ทางด้านมะนาวเมื่อกลิ้งลงเขามาโชคดีที่มีต้นไม้ใหญ่กั้นไว้เธอเลยกลิ้งไปชนไม่ได้ตกลงมาลึกมาก แต่เพราะชนต้นไม้เธอจึงหมดสติไปหลายชั่วโมงตื่นมาก็มืดแล้ว มะนาวร้องออกมาด้วยความเจ็บเมื่อมีสติ เพราะตามตัวเธอเต็มไปด้วยบาดแผลถลอกแถมขาซ้ายเจ็บจนขยับไม่ได้"ฮึก ช่วยด้วยค่ะ มีใครอยู่แถวนี้ไม่คะ ช่วยฉันด้วย"มะนาวพยายามตะโกนส่งเสียงเรียกร้องหาคนช่วย เพราะตอนนี้มืดจนเธอแทบมองไม่เห็นอะไร เธอพยายามส่งเสียงเรียกอยู่นานก็ไม่มีวี่แววคนมาช่วยจึงพยายามใช้มือจับต้นไม้พยุงตัวเอง

มะนาวนอนรักษาตัวที่โรงพยาบาลสามวันโดยมีราเชนทร์เฝ้าตลอดเวลา วันนี้เป็นที่เธอจะต้องออกจากโรงพยาบาลแต่ก็ต้องเถียงกันกับราเชนทร์เมื่อเขาไม่ยอมให้เธอกลับบ้าน"อะไรของนาย แค่จะกลับบ้านทำไมต้องขัดกันด้วย"มะนาวโวยวายใส่ราเชนทร์ด้วยความโมโห"เธอยังไม่หายดี กลับบ้านไปใครจะดูแลไปอยู่คอนโดฉันน่ะดีแล้ว อีกอย่างเธอตกลงเป็นเมียฉันแล้วนะต้องย้ายมาอยู่กับฉันสิ"ราเชนทร์ยังยืนกรานไม่ยอมให้มะนาวกลับบ้าน"ก็ใช่ แต่ฉันกลัวแม่ไปตามหาที่มหาลัย ฉันไม่อยากมีปัญหา"มะนาวพูดด้วยน้ำเสียงอ่อน สีหน้าซึมลงจนราเชนทร์ถอนหายใจออกมา"ลืมไปแล้วหรอว่ากำหนดการไปค่ายจิตอาสาเหลืออีกสามวัน ยังไงเธอก็ยังไม่ได้ไปมหาลัยแถมเธอยังเอาเงินไว้ให้แม่เธอตั้งสามหมื่นอีกไม่ใช่หรอ ยังไงแม่เธอก็ไม่มาหาเธอหรอก""นายรู้ได้ไงว่าฉันให้เงินแม่ไว้สามหมื่น"มะนาวเอ่ยถามด้วยความสงสัย ส่วนราเชนทร์ก็ทำหน้าเลิ่กลักเมื่อเผลอพูดอะไรออกไป"เชนทร์"เสียงเรียกชื่อจากมะนาวทำเอาราเชนทร์ขนลุกเมื่อเห็นสายตาเอาเรื่องของเธอ"ทำไมต้องทำเสียงดุด้วย""ตอบมา"มะนาวพูดเสียงแข็งจนราเชนทร์ทำตัวไม่ถูกเมื่อเห็นเธออยู่ในโหมดนี้"ป้าข้างบ้านเธอโ

เมื่อทั้งสองอาบน้ำจนเสร็จราเชนทร์ก็ออกมาทำอาหารรอมะนาวเพราะเขาแต่งตัวเสร็จก่อนเธอ ส่วนมะนาวเมื่อแต่งตัวเสร็จก็เดินมาหาเขาที่ครัวทันที มะนาวใส่เพียงเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นที่ราเชนทร์ได้ให้เจเจไปเตรียมมาให้ก่อนที่เธอจะออกจากโรงพยาบาล เมื่อเธอเดินมาถึงครัวก็ยิ้มไม่หุบเมื่อเห็นคนตัวโตใส่ผ้ากันเปื้อนกำลังทำอาหาร"คนอะไรมีเสน่ห์จัง"มะนาวบ่นพึมพำคนเดียวรอยยิ้ม แต่เมื่อเมื่อราเชนทร์หันมามองเธอก็หุบยิ้มทันทีเพราะกลัวเขาจะล้อเธอ"เห็นนะว่ายิ้ม หลงเสน่ห์ฉันแล้วใช่มั้ยล่ะ"เป็นอย่างที่มะนาวคิดไว้ไม่มีผิด เพราะถ้าเขารู้ว่าเธอกำลังยิ้มให้เขาก็โดนเขาล้อแน่นอน"หลงตัวเอง"มะนาวเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชันกลบเกลื่อนความเขินของตัวเอง แล้วเดินไปใกล้ๆ เขาทันที"นายทำอาหารเป็นด้วยหรอ"มะนาวเอ่ยถามเพราะเห็นเขาทำอาหารอย่างคล่องแคล่วเหมือนทำตลอด"อืม ปกติจะทำเฉพาะวันหยุดน่ะ เพราะไม่อยากออกไปไหน"ราเชนทร์พูดขณะที่กำลังทำข้าวผัดกุ้งอยู่ จนมะนาวสงสัยเรื่องเมนูอาหารจึงเอ่ยถามเขาอีก"นายก็ชอบข้าวผัดกุ้งหรอ""เปล่า ทำเพราะเป็นของโปรดของเธอ"คำตอบของราเชนทร์ทำเอามะนาวใจเต้นแรงไม่น้อย ได้แต่เง

หลังจากกินข้าวเสร็จราเชนทร์ก็พามะนาวขับรถออกจากห้าง ทั้งสองขับรถออกจากตัวเมืองมาเรื่อยๆ จนมะนาวทำหน้าสงสัย“นายจะพาฉันไปไหน คงไม่คิดจะเอาฉันไปขายใช่มั้ย”คำถามของมะนาวทำเอาราเชนทร์ได้แต่ส่ายหน้ายอมกับความคิดของเธอ“คิดแต่ล่ะอย่าง เอาซะฉันเป็นคนไม่ดีไปเลย”“ฉันก็ไม่เคยคิดว่านายเป็นคนดีนะ”มะนาวเอ่ยพูดกวนๆ ใส่ราเชนทร์จนเขาหันมามองเธอ“อยากโดนคนไม่ดีจับกดจมเบาะรถตอนนี้มั้ยล่ะ”ราเชนทร์พูดขึ้นพร้อมกับท่าจะจอดรถจนมะนาวเอ่ยท้วง “โอเคๆ นายเป็นคนดี เป็นคนที่ดีมากไม่มีใครเทียบได้เลยล่ะ ขับรถต่อๆ อยากรู้แล้วว่าสามีจะพาไปเดตที่ไหน”มะนาวรีบกลับคำพูดทันทีเพราะกลัวเขาจะทำจริงๆ จนราเชนทรฺ์ได้แต่หัวเราะในลำคอเมื่อเห็นท่าทางลุกลี้ลุกลนของคนข้างๆ“กลับลำเร็วเชียวนะ”ราเชนทร์เอ่ยแซวขึ้น “เค้าเรียกว่าอยู่เป็นย่ะ ว่าแต่ที่ที่จะไปไกลขนาดนั้นเลยหรอ”มะนาวเอ่ยถามด้วยความสงสัยเพราะตอนนี้ออกจากตัวเมืองมาไกลพอสมควรแล้ว“ใกล้ถึงแล้ว”มะนาวพยักหน้าเข้าใจแล้วนั่งมองข้างทางเงียบๆ จนเขาขับรถเลี้ยวเข้าไปยังทางเข้าที่หนึ่งที่ติดป้ายบอก ‘พื้นที่ส่วนบุคคลห้ามบุกรุก’ มะนาวได้แต่เก็บความสงสัยเอา