All Chapters of MY HEARTLESS EX-HUSBAND'S OFFER: Chapter 11 - Chapter 20

Avajell MarasiganNaghihikab ako nang makarinig ng yabag kaya mabilis kong inayos sa pagkakaupo ang sarili ko.“Good morning, Sir Tristan.” Seryosong sabi ko nang pumasok sa opisina ng boss ko.Nakasuot na ito ng amerikana at parang ready na sa meeting mamaya. Ilang hakbang pa ang pagitan namin ay kitang kita ko na kung gaano kakisig ang amo ko.Natatandaan ko pa ang tanong sa akin ng kapatid ko na si Arabelle no’ng isang araw. Paano ko raw natatagalan na matitigan ang boss ko. Hindi ko nasagot ang kapatid ko dahil baka asarin ako… Paano ba naman ay sa totoo lang ay kahit isang tingin lang ni Sir Tristan ay aminado akong nakakatunaw. Ang ganda kasi ng mata niya. Kagaya lang din naman ako ng karaniwang babae na nahuhumaling sa gwapo… ‘Yun nga lang ay natu-turn off talaga ako sa kada sungit niya sa akin.Isang hagod ng tingin ang binigay niya sa akin bago binalik ang tingin sa pinto at deretso siyang naglakad na papunta doon na parang invisble ako sa paningin niya at hindi man lang buma

Avajell Marasigan“I’ll drive you home. I’ll drive you home. I’ll drive you home.” Parang sirang plaka na umuulit ‘yon sa utak ko.Hindi pa rin ako makapaniwala na may concern si Sir Tristan sa akin. Naawa siguro sa nakitang itsura ko at buong araw akong pagod.Wala na si Sir Tristan sa paningin ko at nang sinabi niya ‘yon ay tumalikod na siya at malamang na maghihintay ‘yon sa lobby nitong building sa ground floor. Pero naging kakaiba ang tibok ng puso ko kahit nakaalis na siya.At sa kauna-unahang pagkakataon… mas kinabahan ako hindi dahil sa inis niya. Pero ayoko ng i-point out sa sarili ko kung ano ‘yon.Nagligpit na lang ako ng gamit ko Pinatay ko ang laptop, sinilid sa mga bag ang mga documents na na-print ko na. Mabilisan lang ang ginawa ko dahil ayokong maghintay ng matagal si Sir Tristan sa akin kaya kahit mag-retouch ay hindi ko na rin ginawa at nang . Pero isa lang ang sigurado ko. Tatanggi akong ihatid niya ako.Maaga pa para ihatid niya ako. Though may possibility talaga

“Good morning, Ma’am Ganda!” Masayang bati sa akin ng guard na agad ko rin na binati pabalik.Kararating ko lang dito sa office at sakto lang ang dating ko. May 5 minutes akong allowance pa bago pumatak ang alas otso. Naabutan din kasi ako ng traffic. Ganito talaga kapag Monday at iba ang daloy ng traffic sa kalsada.Magaan ang pakiramdam ko ngayon at energetic na hindi katulad nang nakaraang linggo. Naging sagana ako sa tulog nitong nagdaang dalawang araw na day-off ko. Okay na naman ang Lolo ko na sinugod namin sa ospital. Nakabawi na at ngayon ay sa amin pa rin tumutuloy at ang alam ko nga ay susunduin ngayon ng kapatid ni Papa kaya hindi ko na rin ito madadatnan pauwi.Pagdating ko sa floor namin ay sinalubong agad ako ng pamilyar na tunog ng mga telepono at tipa ng mga keyboard. Maaga rin ang ibang staff. Abala na sa kani-kaniyang mesa. Busy na kasi ang lahat dahil nga sa darating na bidding sa susunod na buwan. At gustong gusto ng Board of directors na ang Wilson Holding Inc. an

Avajell Marasigan“Ah, Sir Tristan, dito na lang po kayo umupo.” Biglang sabi ni Maria matapos naming magulat. Tinuro niya ang bakanteng upuan sa tabi ni Rosemarie.Pero parang hangin lang si Rosemarie na hindi pinansin ni Sir Trista. Dumeretso siyang umupo sa tabi ko at nilapag ang tray na parang ‘yon talaga ang dapat mangyari.“I’ll sit here,” malamig niyang sabi na hindi man lang nagbigay ng tingin sa iba.Para akong natuyuan ng laway. Ang lapit niya at ramdam ko ang bigat ng presensya niya. Tahimik lang ako at pilit na pinapakalma ang sarili.Sakto namang dumating si Jeric na dala ang tray ng mga order namin. Masigla pa siyang papalapit pero agad siyang natigilan nang makita si Sir Tristan sa tabi ko. Nakita ko ang disappointment sa mata niya. Todo hila pa naman siya ng silya kanina at gusto talaga akong makatabi.“Eto na, guys, mga order natin…” halos mahina ang boses ni Jeric na isa isang inilalapag ang pagkain. “Good afternoon, Sir,” dagdag pa niya na medyo nakayuko.Sir Tristan

Avajell MarasiganTahimik na naman kami pagkatapos ng sinabi niya about sa hotel suite kung saan kami mag-stay. Pero hindi mapigilan ng utak ko na mag-imagine ng kung ano ano. Isang suite lang? Kahit may dalawang bedroom, paano kung magkasalubong kami sa loob? Paano kung…“Miss Marasigan, stop fidgeting!” biglang sabi ni Sir Tristan habang nakatutok pa rin sa kalsada nang nilingon ko.“Sir?”Tinapunan niya ako ng mabilis na tingin.“You’ve been tapping your fingers on your lap for the past five minutes. Nakaka-distract!” Masungit niyang sabi.Napahiya ako. Agad kong inipit ang dalawang kamay ko sa bag ko. Hindi na ako nagsalita at nanahimik na lang.Hindi pa kami nakakalabas ng city ay nag-stop over kami sa isang restaurant at nag-breakfast. Halos hindi ko naman manguya ang kinakain ko. Parang feeling ko na sa bawat subo ko ng kutsara ay nakatitig sa akin ang amo ko. Hindi ako nagfo-focus ng tingin sa kanya.Ilang sandali lang kaming nag-stay sa restaurant at nagpapababa ng konti ng k