Lahat ng Kabanata ng รักหมดใจยัยเด็กดื้อ: Kabanata 51 - Kabanata 60

เมื่อมาถึงบ้านของนาวินเดียร์ก็เอากระเป๋าและของที่เด็กๆให้วางไว้บนโต๊ะที่ห้องรับแขก แล้วเข้าครัวไปทำอาหารเย็น ชาช่า พีท ชัยและแอนดิวตามไปด้วย นาวินก็เข้าห้องทำงาน เหลือแต่ษาที่นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น หลังจากทำอาหารเสร็จแล้วก็พากันเดินออกมาที่ห้องรับแขก เดียร์มองหากระเป๋ากับของที่วางไว้ไม่เจอ เธอเห็นแต่ของที่อยู่ในกระเป๋าวางกองอยู่แต่กระเป๋ารวมถึงผ้าพันคอกับพวงกุญแจหายไป "เดียร์..หาอะไรเหรอ"ชาช่าถาม เธอเห็นเดียร์เดินไปเดินมาเหมือนหาอะไรอยู่ "เดียร์หาของที่เด็กๆให้มาน่ะค่ะ..เดียร์วางไว้ที่โต๊ะนี่ก่อนจะเข้าไปในครัวน่ะค่ะ"เดียร์บอกด้วยสีหน้าไม่สบายใจ "ลองถามพี่น้อยดูสิ..ว่าเห็นมั้ย"ชาช่าบอก "หาอะไรกันเหรอ"พีทถาม "เดียร์หาของที่เด็กๆให้มาน่ะค่ะ..พี่พีท"ชาช่าบอก "พี่น้อยคะ..เห็นกระเป๋าไหมพรมกับผ้าพันคอและพวงกุญแจที่วางอยู่ตรงนี้มั้ยคะ"เดียร์ถาม "พี่เห็นคุณษา..หยิบเอาออกไปทางหน้าบ้านน่ะค่ะ"น้อยบอก "ขอบคุณนะคะ" เดียร์บอกแล้วรีบเดินออกไปดูที่หน้าบ้าน โดยมีชาช่า พีท ชัยและแอนดิวเดินตามไปด้วย เมื่อออกมาที่หน้าบ้าน บนพื้นใกล้สนามหญ้าก็เห็นไฟกำลังลุกอยู่ที่พื้นที่มีของเหมือนไหมพรมกำลังติด

เพราะคิดว่าเดียร์เกิดมาแย่งทุกอย่างไป วิเลี้ยงและสั่งสอนเดียร์เองจนกระทั่งเดียร์ได้10ขวบ วิก็ตายจากไป ษาไม่รักวิเพราะคิดว่าวิรักแต่เดียร์และวิชอบดุ ชอบขัดใจเธอทุกเรื่อง ทั้งที่จริงๆแล้ววิเห็นทุกอย่างชัดเจนว่าถ้าษายังทำตัวแบบนี้ สักวันษาจะไม่เหลือใครเลย วิเมื่อสอนษาไม่ได้จึงหันมาสอนเดียร์ให้รู้จักรักและเคารพษาที่เป็นพี่สาวและรวมถึงคนรอบข้างไม่ว่าคนๆนั้นจะต่ำต้อยเพียงใด วิสอนให้เดียร์รู้จักแบ่งปัน เห็นอกเห็นใจคนอื่นไม่เห็นแก่ตัว เดียร์ถึงได้เป็นคนที่ใครรู้จักก็จะรักและเอ็นดูอยู่เสมอ และนั่นกลับทำให้ษายิ่งอิจฉาเดียร์มากขึ้นไปอีก เขารู้ว่าเดียร์ต้องอดทนมากแค่ไหนและยอมษามามากเท่าไหร่แต่เดียร์ก็ไม่เคยบอกเขาสักคำ ตอนนี้ษารู้ว่าพีทต้องมาเลือกระหว่างเดียร์กับตัวเองไปเป็นเจ้าสาว ก็เริ่มออกอาการกีดกันเดียร์ทุกทาง ทั้งๆที่เดียร์ไม่ได้รู้เลยว่าที่เขาให้มาเจอกับพีทเพราะอะไร เพราะถ้ารู้ตั้งแต่แรกว่าพีทต้องมาเลือกว่าที่เจ้าสาวแล้วพอดีกับที่ษาบอกว่าตัวเองชอบพีท เดียร์คงถอยห่างจากพีทแน่นอน นั่นจึงเป็นสาเหตุให้เขาไม่บอกเดียร์ และตอนนี้เขาก็รู้แล้วว่าพีทรักเดียร์และเลือกเดียร์เป็นเจ้าสาว เขารู้ว่าษาจะไม่

"แอนดิวไปมาเลเซียจ้า..ไปทำธุระน่ะ"ชาช่ายิ้ม เธอรู้ว่าเดียร์เขินจึงเปลี่ยนเรื่อง "แล้วทำไมพี่ช่าไม่ไปด้วยล่ะคะ"เดียร์ถาม "พี่เป็นห่วงเดียร์น่ะ..แล้วนี่เป็นยังไงบ้าง..ดีขึ้นหรือยัง"ชาช่าถาม "ดีแล้วค่ะ..ขอโทษนะคะที่ทำให้ทุกคนต้องเป็นห่วง"เดียร์บอก "เดียร์เป็นน้องสาวของพี่ๆนะ..พวกพี่ก็ต้องห่วงสิ"ชัยบอก "ใช่..แล้วนี่เดียร์มีกระเป๋าสะพายใช้หรือป่าว..ถ้าไม่มี..เอาของพี่ไปใช้เลย..พี่ให้"ชาช่าถาม เธอเห็นเดียร์ไม่สะพายกระเป๋า "มีค่ะ..แต่เดียร์ยังไม่อยากใช้..และอีกอย่างเดียร์ว่าจะลองไปหากระเป๋าแบบที่น้องฝนให้ตามร้านแฮนด์เมคในวันเสาร์นี้ล่ะค่ะ"เดียร์บอก "เดียร์ชอบกระเป๋าแบบนั้นเหรอ"พีทถาม "มันสวยดีค่ะ..งานทำด้วยมือ..น่าใช้ดี"เดียร์ยิ้ม "งั้น..ถ้าจะไปหาซื้อ..พี่ไปด้วยนะ"ชาช่าบอก "ได้ค่ะพี่ช่า..งั้นเดียร์ไปทำงานก่อนนะ..อย่าลืมกินเสต๊กกันนะคะ" เดียร์บอกแล้วเดินออกไป "กูไม่เห็นเดียร์จะเขินมึงเลย..ไอ้พีท..แต่กูเห็นมึงทำท่าไปไม่เป็น..เวลาที่เดียร์ทำเหมือนจับผิดมึงน่ะ"ชัยว่า "ก็เดียร์เล่นพูดแบบนั้น..กูเลยไม่รู้จะตอบยังไงนี่หว่า"พีทบอก "เดียร์แกล้งพี่พีทน่ะค่ะ..คงอยากเห็นพี่พีทไปไม่เป็นน่ะ.

สุดากับพนักงานแถวนั้นยกมือขึ้นอุดหูแทบไม่ทัน หลังจากที่เกวลินออกไปได้สักพักษาก็เดินเข้ามา "คุณสุดา..พีทอยู่หรือป่าว"ษาถาม "สวัสดีค่ะ..คุณนาริษา..บอส..ประชุมค่ะ"สุดาบอก "ชั้นจะรอ"ษาบอกแล้วเดินเข้าไปในห้องทำงานของพีท สุดามองตามแล้วถอนหายใจ..เดี๋ยวคงวิ่งออกมาเหมือนเกวลินแน่ๆ สุดาคิด "กรี๊ด!!!ไม่จริง" ษาเดินเข้ามาในห้องทำงานของพีทเห็นรูปของเดียร์ที่ติดอยู่จนทั่วห้องไปหมด นี่พีทชอบเดียร์มากถึงกับต้องทำขนาดนี้เลยเหรอ ไม่ เธอไม่มีวันยอม เธอต้องเป็นคนชนะไม่ใช่เดียร์ ถ้าไม่มีเดียร์สักคน พีทก็ต้องเลือกเธอและรักเธอ ษากำมือเข้าหากันจนแน่น ก่อนจะเดินออกมาจากห้องแล้วเดินออกไปจากบริษัทโดยไม่ได้พูดหรือถามอะไรสุดาเลย สุดาเห็นษาเดินออกจากห้องทำงานของพีทแล้วตรงออกประตูไป โดยที่ไม่พูดหรือถามอะไรจึงออกจะงงๆเหมือนกัน สักพักใหญ่พีทกับพิศาลก็เดินออกมาจากห้องประชุมตรงมาที่โต๊ะของสุดา "เกิดอะไรขึ้น..คุณสุดา..เสียงใครกรี๊ดดังไปจนถึงห้องประชุมเลย"พิศาลถาม "คุณเกวลินน่ะค่ะ..เธอมาหาบอส..พอดิชั้นบอกว่าบอสประชุม..เธอก็เข้าไปนั่งรอบอสในห้องแล้วก็กรี๊ดก่อนจะวิ่งออกมา..แล้วถามดิชั้นว่ารูปผู้หญิงในห้องบอสเป็น

ชาช่า พีท ชัยและแอนดิวรีบเดินกลับเข้าไปในห้องทำงานเพราะไม่อยากให้ษาเห็น เดียร์พอเห็นษาเดินเข้าไปในร้านก็เอาหลังพิงกับรถ ถอนหายใจแล้วแหงนหน้ามองฟ้า เธอไม่คิดว่าษาจะดื้อรั้นได้ขนาดนี้ ทั้งๆที่ษาก็รู้ว่าพีทไม่ได้ชอบษา แต่ก็ยังจะพยายามบังคับให้เธอออกห่างจากพีทและโทษว่าที่พีทไม่ชอบษา เป็นเพราะเธอ "คุณหนู..เป็นอะไรหรือป่าวคับ..คุณษาทำร้ายคุณหนูหรือป่าว"น้าเบิ้มวิ่งเข้ามาถาม "น้าเบิ้มเห็นหรือคะ"เดียร์ถาม "เห็นคับ..คุณหนูไม่เป็นอะไรนะคับ"น้าเบิ้มมองอย่างสำรวจ "เดียร์ไม่เป็นอะไรค่ะ..น้าเบิ้มไม่ต้องบอกพ่อนะคะ..ว่าพี่ษามาหาเดียร์"เดียร์บอก "แต่ว่า.."น้าเบิ้มลังเล "เดียร์ไม่อยากให้พ่อไม่สบายใจค่ะ..นะคะ"เดียร์บอก "คับ..ผมจะไม่บอกท่าน..แต่คุณหนูต้องระวังตัวนะคับ"น้าเบิ้มบอก "ค่ะ"เดียร์บอก "น้าเบิ้มคับ..น้าเบิ้มขับรถของเดียร์ไปที่คอนโดทีคับ..เดี๋ยวให้เดียร์กลับไปกับผมเอง"พีทบอก เดียร์หันไปมองหน้าพีทเมื่อได้ยินเขาบอกน้าเบิ้ม นี่เขาเดินมาตั้งแต่เมื่อไหร่ "ได้คับ..คุณพีท"น้าเบิ้มบอก "ทำไมต้องให้น้าเบิ้มขับไปล่ะคะ..เดียร์ขับไปเองก็ได้ค่ะ"เดียร์บอก "ไม่ต้องไปฟังเดียร์หรอกค่ะ..น้าเบิ้ม..แล้