Semua Bab รักหมดใจยัยเด็กดื้อ: Bab 71 - Bab 80

เดียร์มองแค่หน้าอกของพีท ยิ่งพอเขาถามย้ำทำให้ยิ่งเขินแต่ก็คิดหาคำพูดที่จะมาบอกกับเขา จริงๆเธอคิดไว้แล้วว่าจะตอบว่ายังไง เพียงแต่อยากถามอะไรเพื่อความแน่ใจเท่านั้น "พี่พีทแน่ใจหรือคะ..ว่าจะให้เดียร์เป็นแฟนน่ะ" "พี่แน่ใจที่สุดในโลก" "ถ้าจะให้เดียร์เป็นแฟนของพี่พีท..พี่พีทก็ต้องรู้ก่อนนะคะว่า..ถ้าเป็นแฟนของเดียร์ต้องห้ามเจ้าชู้..ห้ามโกหก..ห้ามมีอะไรปิดบัง..ทำได้มั้ยคะ" "พี่ทำได้ทุกอย่าง..แค่เดียร์ยอมเป็นแฟนของพี่ก็พอ" "แน่ใจนะคะ" "คับ..แน่ใจแล้วเดียร์ล่ะ..จะยอมเป็นแฟนพี่มั้ย" "ถ้าพี่พีททำได้..เดียร์..ก็..เอ่อตกลงค่ะ..แต่ถ้าพี่พีทผิดคำพูดเมื่อไหร่..พี่พีทจะไม่มีโอกาสได้แก้ตัวและเดียร์จะไม่ยอมเป็นแฟนพี่พีทอีกตลอดไป" "คับ..พี่จะไม่ผิดคำพูดแน่ๆ..แต่ตอนนี้เดียร์เป็นแฟนของพี่แล้วใช่มั้ย" "แล้วคิดว่าไงล่ะคะ" "ไชโย..พี่รักเดียร์ที่สุด..พี่จะไม่ทำให้เดียร์ต้องเสียใจ..และพี่จะปกป้องเดียร์จากทุกคนและทุกอย่าง"พีทดึงตัวเดียร์เข้ามากอดแนบอก "เอ่อ..พี่พีท..ปล่อยค่ะ.." เดียร์เขินที่ถูกพีทกอด เธอหน้าแดงจัด "ปล่อยก็ได้คับ..พี่แค่ดีใจมากไปหน่อยน่ะ" พีทยิ้มแล้วก้มมองหน้าเดียร์ที่แดงจัด เขาดันตั

"แล้วจะกลับกันกี่โมงคะ"เดียร์ถาม "พี่ว่ากินข้าวกลางวันก่อนแล้วค่อยกลับน่ะ"ชาช่าบอก "แล้วมึงเปิดร้านหรือป่าววะ...ไอ้ชัย"พีทถาม "ป่าวว่ะ..หยุดอีกหนึ่งวัน...ไว้เปิดพรุ่งนี้"ชัยบอก "ดีเหมือนกัน..เดียร์จะได้กลับไปพักผ่อน..พรุ่งนี้ต้องไปทำงานอีก"พีทบอก "งั้น..ไปกินข้าวกันเถอะคับ..เดี๋ยวเผื่อจะไปเดินเล่นแถวนี้กันอีกสักรอบก่อนกลับ"แอนดิวบอก ทุกคนจึงพากันไปกินข้าว แล้วก็พากันไปเดินเล่นแถวชายหาดก่อนจะกลับกรุงเทพฯในตอนบ่ายเมื่อกลับมาถึงที่คอนโดเดียร์ก็เอาของฝากที่ซื้อมาให้กับยามเหมือนเดิม ก่อนจะขึ้นลิฟต์ไปพร้อมกับพีท เขาช่วยลากกระเป๋าให้เธอและไปส่งจนถึงหน้าห้อง "เดียร์จะไปกินข้าวเย็นที่ไหนล่ะ..พี่จะได้ไปส่ง" "เดียร์จะทำกินที่ห้องนี่ล่ะค่ะ..พี่พีทก็มากินด้วยกันสิคะ" "ขอบใจนะ..งั้นพี่เอาของไปเก็บและอาบน้ำก่อนแล้วจะมานะ" "ค่ะ" เดียร์เปิดประตูเข้าไปในห้อง พีทก็เดินกลับไปที่ห้อง สักพักใหญ่พีทก็มาที่ห้องของเดียร์ เธอเพิ่งทำอาหารเสร็จ "เสร็จพอดีเลยค่ะ..กินได้" "ทำไวจังเลยนะ" "กินแล้ว..พี่พีทจะได้ไปพักไงคะ..ขับรถมาตั้งนานแล้ว..เดี๋ยวพรุ่งนี้ยังต้องไปทำงานอีก" "ที่พูดเพราะเป็นห่วงพี่...หรื

"ถึงจะเรียนอะไรก็ต้องแต่งตัว...เพราะเดียร์เป็นแฟนของพี่พีทนะ..เวลามีงานก็ต้องไปกับพี่พีทตลอด..ยังไงก็ต้องแต่งตัวจ้า"ชาช่ายิ้ม "งั้น..นั่นคงเป็นอีกเรื่องที่เดียร์ตัดสินใจผิดค่ะ"เดียร์บอกหน้าตาเฉย "อ้าว!..ทำไมล่ะคับ..แต่ไม่ว่ายังไงพี่ก็ไม่ยอมให้เปลี่ยนใจหรอกนะ"พีทบอก "แค่แฟนค่ะ..ยังไงก็เปลี่ยนใจได้"เดียร์พูดเสียงเรียบๆ "งั้น..พรุ่งนี้พี่ไปขอเดียร์จากลุงวินแล้วขอหมั้นและแต่งงานเลยดีมั้ยคับ"พีทยิ้ม ทำท่าทางจริงจัง "บ้าหรือคะ..เดียร์แค่พูดเล่น"เดียร์รีบบอก "แต่พี่พูดจริงๆนะ"พีทบอก "อย่านะคะ..จะรีบไปไหนล่ะ..เพิ่งจะเป็นแฟนกันยังไม่ได้อาทิตย์เลย"เดียร์เริ่มเขิน "แต่พี่คิดว่าเดียร์เป็นแฟนตั้งแต่เจอกันครั้งแรกแล้วนะ..ก็น่าจะเกินครึ่งปีแล้ว"พีทพูด "อะไรนะคะ..นี่หมายความว่า..พี่พีท.."เดียร์แปลกใจ "ใช่แล้วล่ะเดียร์...ไอ้พีทมันแอบชอบเดียร์มาตั้งแต่ที่ไปเจอเดียร์ที่บ้านครั้งแรกนั่นแหละ..แล้วมันก็มาแอบดูเดียร์ที่ห้องพี่ทุกวันจนยายช่ากลับมาช่วยมันน่ะ"ชัยบอก เดียร์พูดไม่ออก มิน่าเขาถึงได้ตามติดเธอทั้งวันไม่ไปไหนแล้วหลังจากนั้นเธอก็เจอเขาบ่อยมากๆเรียกได้ว่าทุกวันเลยมากกว่า "ไม่ต้องอึ้ง..ยายเ

"ใช่ค่ะ..ลุงพิ..ป้าวัล..เอ่อ..ลุงนาวินคะ..พี่พีทบอกกับคนทั้งงานว่าเดียร์เป็นเลขาส่วนตัว..และก็เป็นแฟนด้วย..ยังไม่พอยังบอกกับคุณรุ่งระวีว่าเดียเป็นว่าที่คู่หมั้นด้วยนะคะ"ชาช่ายิ้ม เธอคอยมองสีหน้าและท่าทางของษาอยู่ตลอด และเห็นว่าษาไม่พอใจตั้งแต่เห็นหน้าเดียร์เดินมาพร้อมกับพีทแล้ว และยิ่งตอนที่เธอพูดว่าพีทบอกกับรุ่งระวีว่าเดียร์เป็นว่าที่คู่หมั้น ษาก็แสดงออกว่าไม่พอใจมาทางสีหน้าอย่างชัดเจน "แหม!ไอ้เสือ..พ่อยังไม่ได้ไปขอหนูเดียร์กับลุงวินเลยนะ..ใจร้อนไปมั้ยเนี่ย...ยังไม่รู้ว่าลุงจะยกลูกสาวให้หรือป่าวเลย.."พิศาลยิ้ม "พ่อคับ..ถ้าผมไม่บอกอย่างนั้น..ต้องมีคนเข้ามาจีบแฟนผมอีกมากแน่ๆ..สวยขนาดนี้อ่ะ"พีทบอกยิ้มๆ "พี่พีทคะ!."เดียร์เขิน เธอยังไม่ได้บอกกับนาวินว่าตกลงเป็นแฟนกับพีทแล้ว "ไม่ต้องเขินหรอก..ยายเดียร์..ตาพีทโทรมาบอกพ่อแล้ว..ว่าเขาขอหนูเป็นแฟนแล้วหนูก็ตกลงด้วย..พ่อไม่ว่าอะไรหรอก..แต่เรื่องหมั้น..เอาไว้ค่อยไปคุยกันอีกทีนะตาพีท"นาวินยิ้ม "นี่..พี่พีท..บอกพ่อตั้งแต่เมื่อไหร่คะ"เดียร์แปลกใจ เธอไม่คิดว่าเขาจะบอกกับพ่อของเธอเอง "พี่บอกตั้งแต่ที่เรากลับมาจากเพรชบุรีน่ะ..เป็นแฟนกับลูกก็ต

ษาที่นั่งอยู่ที่โต๊ะของนาวินคอยมองพีทกับเดียร์อยู่ตลอด เธอกำมือและเม้มริมฝึปากจนแน่น คำพูดของพีทยังดังก้องอยู่ในหู เธอจะทำให้พีทเปลี่ยนใจมารักให้ได้แต่ถ้าพีทไม่เปลี่ยนใจมารักเธอ เธอจะทำให้เดียร์หายไปจากชีวิตของเขาอย่างไม่มีวันกลับ หลังจากจบงานต่างก็แยกย้ายกันเพื่อกลับบ้าน เดียร์นั่งรถของพีทกลับคอนโด ระหว่างทางเธอนั่งคิดถึงเรื่องที่ษาบอกวันนี้ นี่ษาคงไม่มีทางยอมจริงๆ เธอไม่ได้อยากจะทำให้ษาไม่พอใจ เธอคิดว่าษาน่าจะเข้าใจแต่เปล่าเลย ษายังคงจงเกลียดจงชังเธอมากและอาจจะมากกว่าแต่ก่อนด้วยซ้ำ เธอควรทำยังไงดีเพราะถ้าจะให้เลิกกับพีท เธอก็ทำไม่ได้และไม่มีวันทำด้วย เธอตั้งใจไว้แล้วว่า สิ่งเดียวที่จะทำให้เธอเลิกกับพีทคือ พีทไม่ได้รักเธอแล้วเท่านั้น "คิดอะไรอยู่..ทำไมเงียบล่ะ..บอกพี่ได้มั้ย"พีทถามขึ้นเมื่อเห็นเดียร์ทำเหมือนคิดอะไรอยู่ "ไม่มีอะไรสำคัญหรอกค่ะ" "จริงเหรอ..แน่ใจนะ" "จริงๆค่ะ..เดียร์ไม่ใช่คนคิดมากอย่างนั้นหรอก..พี่พีทไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ" "พี่ไม่อยากให้เดียร์ไม่มีความสุข..ส่วนคำพูดของษา..ก็ไม่ต้องเก็บเอามาคิดเลยนะ...พี่ไม่มีวันรักใครได้อีกแล้ว..นอกจากเดียร์คนเดียว" เดียร์ยิ้มหน้าออ