All Chapters of รักหมดใจยัยเด็กดื้อ: Chapter 1 - Chapter 10

"เออ!เดียร์มาเป็นดีเจที่นี่ตั้ง3ปีแล้ว ร้านกูมีคนมากก็เพราะเดียร์นี่แหละ..ลูกค้าส่วนใหญ่มาติดเดียร์กันทั้งนั้น..แต่กินแห้วทุกราย"ชัยยิ้ม "ทำไมวะ"พีทถาม "ก็เดียร์ไม่สนใจใคร..ไม่เคยมานั่งที่โต๊ะแขกเลยนับตั้งแต่เริ่มงานมา"ชัยบอก "แล้วลูกค้ายอมเหรอวะ"พีทถาม "กูก็เห็นยอมทุกคน..และก็มากันแทบทุกวัน...เดียร์นิสัยไม่เหมือนษาหรอกนะ...มึงไปอยู่เมืองนอกเสียนานคงไม่รู้"ชัยพูด "งั้นมึงก็เล่ามา...กูจะฟัง"พีทพูด "เดียร์กับษานิสัยต่างกันเหมือนขาวกับดำเลย ษาเป็นคนสวย เก่งหยิ่งทนง แต่งตัวทันสมัยเหมือนหลุดมาจากนิตยสาร คนที่ษาคบจะต้องอยู่ในระดับเดียวกันเท่านั้น ส่วนเดียร์ก็เป็นคนสวย เก่งแต่ไม่หยิ่ง เดียร์เข้ากับคนง่าย ยิ้มเก่ง มองโลกในแง่ดี เข้าได้กับทุกคนทุกระดับชั้น ไม่ว่าจะรวยหรือจนก็คบได้หมด แต่ไม่ชอบแต่งตัวเหมือนสาวๆสมัยนี้และที่เดียร์ต้องออกมาอยู่คอนโดก็เพราะทะเลาะกับษาเรื่องการคบคนนี่แหละ"ชัยเล่า "งั้น..กูคงต้องลองพูดคุยดูก่อนถึงจะรู้ว่าจะเลือกใครดีว่ะ"พีทพูด "นั่นๆ..เดียร์เดินออกมาแล้ว..มึงก็นั่งมองไปก่อนก็แล้วกันนะเพื่อน..กูขอไปรับแขกก่อน"ชัยบอก "เออ..ไปเถอะ..กูจะนั่งตรงนี้แหละ...มึงไม่ต

เดียร์นั่งลงแล้วเริ่มจับจีบขนม พีทมองที่เธอทำอย่างสนใจ ส่วนษาก็นั่งลงข้างๆพีทเช่นกัน "แล้วนี่ทำอะไรกันอยู่คับ...ป้านิ่ม"พีทถาม "กำลังทำขนมช่อม่วงอยู่ค่ะ...คุณพีท"ป้านิ่มตอบ "น่าสนุกนะคับ..ขอผมลองทำดูบ้างได้มั้ย"พีทพูด เดียร์เงยหน้ามามองพีทแล้วอมยิ้ม เธอไม่พูดอะไรแต่คิดว่าอย่างเขานี่นะจะทำขนมแล้วก็ก้มหน้าจับจีบขนมต่อ "เดียร์สอนพี่บ้างสิ..พี่อยากลองทำดู"พีทมองหน้าเดียร์ที่ก้มหน้าจับจีบขนมอยู่ "ษาว่า...พี่พีทอย่าทำเลยค่ะ..เลอะมือป่าวๆ"ษาพูด "แล้วษาไม่ทำบ้างเหรอ"พีทถาม "ไม่ล่ะค่ะ..ษาทำเล็บมาตั้งแพง..มาทำขนมเล็บก็เสียหมดสิคะ..อีกอย่างก็มีคนใช้ทำให้กินอยู่แล้ว..จะหาเรื่องลำบากอีกทำไมคะ...ยายเดียร์ชอบหาเรื่องลำบากเหมือนแม่ไม่มีผิด"ษาว่า "พี่ษาจะว่าก็ว่าเดียร์คนเดียวสิคะ...ทำไมจะต้องว่าแม่ด้วยล่ะ"เดียร์มองหน้าษาอย่างไม่พอใจ "ทำไมจะว่าไม่ได้..ก็แม่ทำอย่างที่ชั้นพูดจริงๆ...ชั้นจะว่าแกจะทำไม...ยายเดียร์"ษาพูดแล้วมองหน้าเดียร์ เดียร์ลุกขึ้นยืนทันที เธอจ้องหน้าของษาอย่างโกรธจัด มือทั้งสองข้างกำจนแน่น เธอหันหลังแล้วเดินหนีไปทางหลังบ้านทันที พีทมองตามหลังของเดียร์ไปอย่างเป็นห่วงความรู้สึ

"ได้คับ...งั้นพี่ขอเบอร์โทรของเดียร์ด้วยได้มั้ย...พี่จะได้โทรบอกว่าพ่อกับแม่ของพี่ติชมว่ายังไง"พีทพูด เขาเห็นสายตาของเดียร์ตอนที่เขาขอเบอร์โทรก็พอจะรู้ว่าเธอระมัดระวังตัวพอสมควร แต่พอเขาบอกเหตุผลสายตาของเธอก็ดูลดความระแวงลงไปได้ "ได้ค่ะ...เอามือถือมาสิคะ..เดี๋ยวเดียร์กดให้ค่ะ"เดียร์บอก พีทส่งมือถือของเขาให้เดียร์ เธอกดหมายเลขโทรศัพท์ของเธอแล้วก็ส่งคืนให้เขา "ขอบใจนะ"พีทยิ้ม "แล้วเย็นนี้คุณเดียร์จะทำกับข้าวอะไรบ้างล่ะคะ...ป้าจะได้ไปตลาดและเตรียมของไว้ให้ค่ะ"ป้านิ่มถาม "เดียร์ทำกับข้าวเป็นด้วยเหรอ"พีทถามสีหน้าอึ้งๆ "คุณเดียร์ทำกับข้าวเป็นแทบทุกอย่างเลยค่ะ...แถมอร่อยด้วย..ป้ายังเคยบอกให้เปิดร้านอาหารเลยนะคะ"ป้านิ่มชม "ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ...แค่พอกินได้"เดียร์บอก "งั้น..ถ้าพี่จะขออยู่ทานข้าวเย็นด้วยได้มั้ย"พีทถาม "ได้ค่ะ...ถ้าพี่พีทจะไม่รังเกียจอาหารพื้นบ้านธรรมดาๆ"เดียร์พูด "พี่ไม่รังเกียจหรอกคับ...ถือว่าเป็นเกียรติมากต่างหากที่จะได้ชิมฝีมือเดียร์ทำกับข้าว"พีทมองเธอตรงๆ "เอ่อ..งั้นเย็นนี้เดียร์จะทำยำถั่วพู ต้มยำกุ้งและปลาช่อนลุยสวนนะคะ"เดียร์บอก "ค่ะ...งั้นป้าไปตลาดก่อนนะค

เมื่อถึงโต๊ะกินข้าวพ่อนั่งลงที่หัวโต๊ะ เดียร์นั่งลงข้างขวามือของพ่อ ส่วนพีทนั่งทางซ้ายมือและษานั่งลงข้างๆพีท นุ่นตักข้าวใส่จานให้ทุกคนและต่างก็พากันกินข้าวไปเรื่อยๆ "หนูยังทำอาหารอร่อยเหมือนเดิมเลยนะลูก"พ่อชมแล้วมองหน้าเดียร์ "ขอบคุณค่ะพ่อ.."เดียร์ยิ้ม "เป็นยังไงบ้างตาพีท..ฝีมือยายเดียร์"พ่อถามพีท "อร่อยมากคับ..ผมได้ชิมแล้วตอนที่เดียร์ทำเสร็จใหม่ๆน่ะคับ..คุณลุง"พีทบอกยิ้มๆ "ขอบคุณที่ชมนะคะ..แต่ก็อย่างพี่ษาบอกแหละค่ะ...ว่าสู้กุ๊กมืออาชีพไม่ได้หรอก"เดียร์บอก "แต่พี่ว่า..สู้ได้นะ..จริงมั้ยคับคุณลุง"พีทหันไปถามนาวิน "ลุงก็คิดอย่างนั้นนะ"พ่อยิ้ม "แต่ษาว่า..ก็งั้นๆแหละ"ษาพูดทำหน้าดูถูก ทุกคนจึงเงียบและกินข้าวต่อจนอิ่ม "คุณพีทคะ..นี่ของที่คุณพีทขอน่ะค่ะ" ป้านิ่มบอกแล้วเอาถุงที่ใส่กล่องขนมช่อม่วงกับขวดที่ใส่น้ำอัญชัญมะนาวมาส่งให้ "ขอบคุณคับป้านิ่ม"พีทบอก "อะไรเหรอ..แม่นิ่ม"พ่อถามป้านิ่ม "ขนมช่อม่วงกับน้ำอัญชัญมะนาวค่ะ"ป้านิ่มบอก "ผมขอเอาไปฝากพ่อกับแม่น่ะคับ..คุณลุง"พีทบอก "จะเอาไปฝากคุณอาเหรอคะ..พี่พีท..เดี๋ยวได้อายคุณอาตายเลย..ที่เอาขนมแบบนี้ไปฝากอ่ะค่ะ"ษาว่าทำท่าทางตกใจ "แ

พีทวางสายจากเดียร์ก็ยิ้มกับมือถือ นี่เขาเป็นอะไร แค่ได้ยินเสียงเธอก็ทำให้ยิ้มได้อย่างนั้นเหรอ พรุ่งนี้เธอจะกลับตอน11โมง เขาคิดว่าจะลองขับรถตามเธอไปอย่างไม่ให้รู้ตัว อยากจะรู้ว่าเธอยังมีอะไรให้เขาแปลกใจได้อีกมั้ย ตอนสายของวันรุ่งขึ้น เดียร์กำลังเตรียมตัวจะกลับคอนโด "นี่ลูกจะมาบ้านอีกเมื่อไหร่ล่ะ"พ่อถาม "น่าจะอีก2อาทิตย์ค่ะ..เพราะอาทิตย์หน้าต้องทำรายงาน..คงกลับไม่ได้"เดียร์บอก "กลับมาบ้านบ่อยๆนะ..พ่อกับทุกคนคิดถึง"พ่อเอามือลูบผมของเธอ "จะพยายามค่ะ..ใกล้จบแล้ว..งานเลยมากน่ะค่ะ..ปีหน้ายังต้องฝึกงานอีกด้วย"เดียร์บอก "ที่ฝึกงาน..เดี๋ยวพ่อช่วยหาให้นะ..ไม่ต้องกังวล"พ่อบอก "ค่ะ..ขอบคุณนะคะ"เดียร์ยิ้ม "จะกลับแล้วเหรอ..ยายเดียร์" ษาที่เดินลงบันไดมาถามเดียร์ "ค่ะ..พี่ษา"เดียร์พูด "คราวหน้าถ้าจะมาบ้านล่ะก็...ขับรถมานะ..ทำตัวให้เหมือนผู้หญิงบ้าง..เรื่องแต่งตัวก็เหมือนกัน..เป็นถึงลูกสาวเจ้าของบริษัทออกแบบตกแต่งแต่แต่งตัวเหมือนเด็กข้างถนนไปได้"ษาว่า "ก็เดียร์ชอบแต่งแบบนี้นี่คะ..ถ้าพี่ษาไม่ชอบก็ไม่ต้องสนใจสิ"เดียร์ว่า "ชั้นอายคนอื่นนะ..ที่มีน้องสาวแต่งตัวแย่ๆแบบแกเนี่ย"ษาว่า "พี่ษาจะอายท