บททั้งหมดของ ดวงใจแห่งปางไม้ (Mpreg): บทที่ 11 - บทที่ 20

หลังจากทำงานในปางไม้ไปสักระยะ น้ำมนต์เริ่มปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมและเริ่มคุ้นเคยกับการใช้ชีวิตที่ปางไม้มากขึ้น เขาเริ่มรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้นและสามารถจัดการกับงานได้ แม้ว่าการทำงานบางครั้งงจะยังมีความขัดแย้งกับบดินทร์อยู่บ้าง แต่ทว่าทั้งสองคนก็ค่อยๆ สนิทสนมกันมากขึ้น จากที่เคยทะเลาะกันเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ก็กลายเป็นการหยอกล้อกันแทน บางครั้งบดินทร์ก็จะคอยช่วยน้ำมนต์เวลาที่ทำอะไรไม่เป็นหรือต้องเจอกับงานที่ยากเกินความสามารถ น้ำมนต์เริ่มสังเกตว่าบดินทร์มีด้านที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน เช่นความเอาใจใส่คนงานและการดูแลทรัพยากรในปางไม้อย่างรอบคอบ ความหล่อเหลาที่เคยทำให้น้ำมนต์หมั่นไส้กลับกลายเป็นเสน่ห์ที่เขาเริ่มมองเห็นมากขึ้นเรื่อยๆ ส่วนบดินทร์เห็นว่านี่คือโอกาสที่จะเข้าใกล้น้ำมนต์มากขึ้น ด้วยนิสัยเจ้าชู้และความมั่นใจในตัวเอง บดินทร์เริ่มรุกหนักด้วยการจีบน้ำมนต์อย่างเนียนๆ อีกครั้ง เขาใช้ทั้งความหล่อเหลาของตนเองและความเจ้าชู้ที่เคยได้ผลกับคนอื่นมาก่อน แต่น้ำมนต์กลับรู้ทันและไม่ปล่อยให้บดินทร์ได้ใจง่ายๆ “น้ำมนต์ หนูรู้ไหมว่าพี่ไม่เคยเห็นใครที่ทำงานหนักแต่ยังดูดีได้ขนาดนี้มาก่อนเลย” บดินทร์ยิ้

เช้าวันหยุดที่อากาศสดใสในเชียงดาว น้ำมนต์นั่งอยู่ในห้องทำงาน คิดทบทวนถึงสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเขากับบดินทร์ในช่วงหลายวันที่ผ่านมา แม้บดินทร์จะพยายามพิสูจน์ความจริงใจ แต่น้ำมนต์ก็ยังรู้สึกอึดอัดจากความคาดหวังที่บดินทร์มีต่อเขา ทันใดนั้น โทรศัพท์ของน้ำมนต์ก็สั่นขึ้นเมื่อมีข้อความจากข้าวโพดเพื่อนรักของเขา ข้าวโพดคนสวย : ฮัลโหลจร้า น้ำมนต์คนงามว่างเปล่า ไปเที่ยวกันดีไหม วันนี้อากาศดีนะ!น้ำมนต์ยิ้มออกมาทันทีที่เห็นข้อความ เขาไม่เจอหน้าข้าวโพดมาหลายนานแล้วเพราะมัวแต่ยุ่งๆ แต่ก็โทรคุยกันตลอด ตั้งแต่ที่ข้าวโพดปรับความเข้าใจกับพ่อเลี้ยงกิตติภูมิ อีกฝ่ายก็ไม่ค่อยจะมีเวลาว่างเลย วันนี้เกิดอะไรขึ้นข้าวโพดถึงได้ชวนเขาหนีเที่ยว แม้ว่าเขาจะรู้ดีว่าบดินทร์อาจไม่ชอบใจถ้าเขาหนีไปเที่ยวแบบนี้ แต่ตอนนี้ในใจของน้ำมนต์ก็เริ่มว้าวุ่นจึงอยากจะออกไปผ่อนคลายบ้างน้ำมนต์คนงาม : ไปดิ แต่ห้ามบอกใครนะ เดี๋ยวโดนตามตัวอีกข้าวโพดคนสวย : ไม่บอกแน่นอน เจอกันที่ร้านกาแฟหน้าปางไม้ ตอน 10 โมงนะ ข้าวโพดจะไปรอที่นั่น น้ำมนต์คนงามขับรถมารับด้วยน้ำมนต์คนงาม : เครจร้า คนสวย เดี๋ยวเจอกันน้ำมนต์รีบเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋าแล้

บรรยากาศที่ปางไม้บดินทร์ในช่วงเช้านั้นสดใสเหมือนเคย ท้องฟ้าปลอดโปร่งและแสงแดดอ่อน ๆ กำลังสาดส่องลงมายังแนวป่าไม้ที่อุดมสมบูรณ์ น้ำมนต์กำลังจัดเอกสารอยู่ในห้องทำงาน ก่อนที่เขาจะเห็นเงาของใครบางคนยืนอยู่ที่ประตู เมื่อเงยหน้าขึ้น เขาก็พบกับรอยยิ้มกว้างของ “พี่โอม” ชายหนุ่มรุ่นพี่ที่เคยร่วมงานกันในการถ่ายทำคอนเท้นต์ โอมชายหนุ่มที่ดูมีเสน่ห์และเปี่ยมไปด้วยพลัง ตอนนี้โอมเป็นโปรดิวเซอร์รายการท่องเที่ยวชื่อดังที่กำลังมองหาสถานที่ถ่ายทำใหม่ ๆ ในเชียงใหม่ และปางไม้ของบดินทร์ก็ดูจะเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมอย่างยิ่ง “น้ำมนต์” พี่โอมทักทายเสียงดัง พลางเดินเข้ามาหาเขาด้วยท่าทางสบาย ๆ “ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ เป็นไงบ้าง” น้ำมนต์ยิ้มรับอย่างมีมารยาท “สวัสดีครับพี่โอม ผมสบายดีครับ พี่โอมล่ะครับ มาถึงเชียงใหม่เมื่อไหร่” “พี่มาถึงเมื่อวานนี่เอง แล้วก็คิดถึงนายเลย รีบมาหาแต่เช้า” โอมตอบอย่างอารมณ์ดี “วันนี้พี่มาคุยเรื่องงานด้วยนะ พอดีพี่กำลังจะถ่ายทำรายการที่นี่ แล้วก็อยากได้ตัวนายเป็นนายแบบและดำเนินรายการด้วย” น้ำมนต์เลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ “น้ำมนต์เหรอครับ ทำไมพี่โอมถึงไม่บอกน้ำมนต์ล่วงหน้าก่อนล่

วันรุ่งขึ้นที่สำนักงานปางไม้ บรรยากาศเต็มไปด้วยความอึดอัด น้ำมนต์ตัดสินใจไม่พูดอะไรกับบดินทร์เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน แต่กลับโฟกัสไปที่งานของเขา เขาพยายามสร้างกำแพงระหว่างตัวเองกับบดินทร์ ไม่อยากให้ความรู้สึกส่วนตัวมารบกวนอีกบดินทร์เริ่มสังเกตเห็นท่าทีที่ห่างเหินของน้ำมนต์ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวล เขาตัดสินใจว่าจะต้องเคลียร์เรื่องนี้ให้ชัดเจน แต่ก่อนที่เขาจะได้เข้าไปพูดคุยกับน้ำมนต์ แพรพลอยก็เข้ามาในห้องทำงานของเขาเสียก่อน“พี่ดิน แพรทำอาหารมาให้ค่ะ” แพรพลอยพูดพร้อมกับยื่นปิ่นโตให้กับบดินทร์บดินทร์จำใจต้องรับมา แต่ในใจกำลังคิดถึงเรื่องน้ำมนต์ “ขอบใจนะ แต่แพรพลอย พี่ว่าเรามีเรื่องที่ต้องคุยกัน”แพรพลอยยิ้มบาง ๆ แต่ในใจรู้สึกถึงสิ่งที่บดินทร์จะพูด เธอจึงรีบพูดแทรก “พี่ดิน อยากพูดเรื่องน้ำมนต์ใช่ไหมคะ แพรเห็นแล้วล่ะว่าเขาอึดอัดเวลาที่เราอยู่ใกล้กัน แต่แพรแค่ไม่อยากให้เขาคิดมาก แพรกับพี่ก็แค่พี่น้องกันเท่านั้นเอง”บดินทร์ส่ายหน้า “มันไม่ใช่แค่นั้น แพรพลอย พี่ว่าน้ำมนต์เริ่มเข้าใจผิดและพี่ไม่อยากให้มันกลายเป็นปัญหาใหญ่ พี่อยากให้เราชัดเจนกันสักที แพรเองก็ควรจะเดินหน้าต่อไปได้แล้ว ไม

หลังจากที่แพรพลอยรู้สึกว่าตัวเองเสียหน้าที่กำลังถูกบดินทร์ผลักไสให้ออกไปจากชีวิต และดูเหมือนบดินทร์คอยหลบหน้าเธอ ในช่วงพักกลางวันแพรพลอยได้นัดกานต์มาพบที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง เธอข้ออ้างว่าอยากปรึกษาเรื่องงาน แต่ความจริงแล้วเธอตั้งใจจะยุยงให้กานต์จีบน้ำมนต์เพื่อสร้างความเข้าใจผิด เพราะเธอรู้สึกว่ากานต์เหมือนจะมีความรู้สึกดีๆ กับน้ำมนต์ “คุณกานต์ เเพรรู้สึกว่าคุณดูเหมือนจะสนิทกับน้ำมนต์มากขึ้นนะ น้ำมนต์เขาเป็นคนน่ารักแล้วก็เป็นที่ปรึกษาที่ดีมาก ถ้าคุณได้ใกล้ชิดกับเขา แพรเชื่อว่าคุณอาจจะมีโอกาสพัฒนาความสัมพันธ์มากกว่าการเป็นแค่เพื่อนร่วมงานก็ได้นะคะ” แพรพลอยพูดด้วยรอยยิ้มที่ดูเหมือนเป็นมิตร กานต์ยิ้มรับและรู้สึกดีที่แพรพลอยพูดเหมือนจะสนับสนุนเขา “ขอบคุณนะครับคุณแพร ผมก็รู้สึกว่าน้ำมนต์เป็นคนน่าสนใจจริง ๆ ผมเองก็อยากลองสานต่อความสัมพันธ์กับเขาเหมือนกัน แต่ผมไม่แน่ใจว่าเขาจะเปิดใจให้หรือเปล่าเพราะเขามีคู่หมั้นแล้วนี่ซิครับ” “โอ้ย เรื่องนั้นไม่ยากหรอกค่ะ แพรรู้จักน้ำมนต์ดี เค้าเป็นคนที่ต้องการคนที่มั่นใจและเข้าหาแบบจริงจัง ถ้าคุณกานต์แสดงให้เขาเห็นว่าคุณพร้อมที่จะดูแลและเข้าใจเขา แพรเชื่อว