Semua Bab ทะลุมิติมาพลิกชะตา: Bab 11 - Bab 20

หลังจากแจกแจงงานให้กับบ่าวรับใช้เสร็จ ซูหนี่ว์ก็เดินกลับมาที่เรือนใหญ่พร้อมกับซูเจียว นางคิดว่าวันนี้จะพามารดาไปที่จวนเฉินอ๋องด้วย ที่จริงนางไม่สนใจคำพูดใครอยู่แล้ว การที่นางพามารดาไปด้วย ก็แค่ให้คนมองว่ามีผู้ใหญ่รับรู้และอีกอย่างนางอยากให้มารดารู้จักกับเฉินอ๋องเอาไว้ เพราะนางหมายตาเขาเอาไว้เรียบร้อยแล้ว และที่สำคัญ นางต้องการความช่วยเหลือจากเขาในอนาคต หากจะสืบหาความจริงเกี่ยวกับคดีสกุลจ้าวในอดีต นางคิดว่าอาจต้องได้พึ่งพาเขา นางจึงไม่รอช้ารีบเดินไปคว้าแขนซูเจียวแล้วพาเดินไปขึ้นรถม้าที่จอดรออยู่หน้าจวน เพียงไม่นานรถม้าก็พามาจอดเทียบหน้าจวนเฉินอ๋อง ซูเจียวก้าวลงจากรถม้าตามด้วยซูหนี่ว์ เมื่อองครักษ์หน้าจวนเห็นก็รีบเข้าไปรายงานตามปกติ แล้วเชื้อเชิญให้นางทั้งสองเขาไปด้านใน เพราะเฉินอ๋องได้บอกเขาเอาไว้แล้วว่า หากเป็นคุณหนูไป๋ให้เข้าไปได้ตลอดเวลา“คารวะท่านอ๋อง วันนี้หม่อมฉันพามารดามาด้วยเพคะ”“คารวะเฉินอ๋อง” ซูเจียวย่อกายถวายความเคารพ“อืมตามสบายเถิด” เฉินอ๋องไม่คาดคิดว่าวันนี้นางจะพามารดามาด้วย จึงเริ่มรู้สึกประหม่าเหมือนผู้ใหญ่มาคอยจับผิด“ท่านอ๋องเป็นอย่างไรบ้างเพคะได้ผลหรือไม่?” พอมาถึ

หลังจากเฉินอ๋องกลับไป ฮ่องเต้ก็จมอยู่กับความคิดของตน ตระกูลเฉินตกต่ำมานานแม้จะได้ขึ้นครองบัลลังก์ แต่ก็ยังตกอยู่ภายใต้อำนาจของเหล่าขุนนาง องค์รัชทายาทอ่อนแอ เฉินอ๋องตาบอด เขาเองยังนึกไม่ออกเลยว่าแคว้นเป่ยเซียงต่อไปจะเป็นเช่นไร แต่ว่าวันนี้เหมือนเขาได้ยินเสียงจากสวรรค์ คุณหนูไป๋รักษาดวงตาของเฉินอ๋อง ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาไม่อยากเชื่อ หมอที่ว่ามีฝีมือดีมากเพียงใดก็ไม่สามารถรักษาได้ แต่นางเป็นเพียงเด็กสาวที่วัยเยาว์แต่มีความสามารถถึงเพียงนี้ ถ้าไม่เรียกว่าสวรรค์ส่งนางมาแล้วจะเรียกว่าอะไร เฉินอ๋องกลับมามองเห็นอีกครั้ง นั้นก็เท่ากับความหวังของตระกูลเฉินและแคว้นเป่ยเซียงจะกลับมารุ่งเรืองอีกครั้ง ไม่ได้เขาต้องส่งของหมั้นหมายให้มากหน่อยเพื่อเป็นการตอบแทนนางวันต่อมาราชโองการจากวังหลวงก็ถูกส่งมายังอดีตจวนสกุลจ้าว ไป๋ซูหนี่ว์รับราชโองการมาอย่างไม่แปลกใจเท่าใดนัก ในยุคจีนโบราณนี้ ชื่อเสียงเป็นเรื่องสำคัญ เฉินอ๋องคงไม่อยากให้นางได้รับคำครหา การหมั้นหมายและแต่งอีก7วันถัดไปจึงเป็นสิ่งที่ดี เพราะนางก็มีใจชอบพอในตัวเฉินอ๋องอยู่เป็นทุนเดิมอยู่แล้วหีบทองคำ10หีบและผ้าอีกหลายร้อยพับ เครื่องประดับอีกมากมาย ถ

เช้านี้หลายคนมายืนรอชมขบวนเจ้าสาวกันอย่างเนืองแน่น แต่ก็ต้องแปลกใจที่เห็นขบวนเจ้าสาวนำรถม้ามารับเจ้าบ่าวถึงจวนอ๋อง นี่มันประเพณีอะไรกันคุณหนูสกุลไป๋จะแปลกประหลาดเกินไปแล้ว แต่งอ๋องเข้าจวนเกิดมาเพิ่งเคยได้เห็น เสียงวิพากษ์วิจารณ์อย่างตลกขบขันดังตลอดทางกับการกระของไป๋ซูหนี่ว์ฉินอ๋องออกมายืนรอตรงหน้าจวนเรียบร้อยแล้ว วันนี้เขาอยู่ในชุดสีแดงสง่างามดั่งเทพเซียน บรรดาสตรีในเมืองหลวงมองเขาตาค้างเพราะเพิ่งจะเคยเห็นเขาออกจากจวนเป็นครั้งแรกในรอบ10ปี หลายคนบ่นเสียดายหากเขาไม่ตาบอด คงจะเป็นบุรุษรูปงามและสมบูรณ์แบบคนหนึ่งเลยทีเดียว ซูหนี่ว์ก้าวลงจากรถม้าด้วยชุดสีเขียวเข้มปักลายหงส์ พร้อมเครื่องประดับล้ำค่างดงามตระการตา นางไม่ได้คลุมหน้าแต่อย่างใด เปิดเผยให้เห็นใบหน้าที่งดงาม ดวงตาที่กลมโต แต่งหน้าอย่างประณีตไม่หนาหรือบางจนเกินไป ส่งให้นางงดงามราวกับเทพธิดาบนสรวงสวรรค์เสียงซุบซิบนินทาก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง หลายคนบอกเสียดายความงามของนางที่ต้องมาแต่งกับอ๋องตาบอด ไป๋ซูหนี่ห์ยกยิ้มหากเขาตาไม่บอด นางคงเหนื่อยที่จะต้องต่อสู้เพื่อชิงเขามาเป็นของตนไป๋ซูหนี่ห์เดินไปหาเฉินอ๋องอย่างมั่นใจ ก่อนจะย่อตัวคารวะ ก่

เฉินอ๋องและเฉินซูหนี่ว์ตัดสินใจค้างอยู่ตำหนักรับรองในวังหลวง เพื่อรอดูอาการของพระสนมกุ้ยเฟย เพราะหลังจากนางอาเจียนออกมาก็หมดสติไปทันที ซูหนี่ว์จึงให้ชุนไห่พาถิงถิงกลับไปเอาชุดมาให้เปลี่ยนทั้งของนางและของท่านอ๋อง พออยู่ให้ห้องพักในตำหนักตามลำพัง ซูหนี่ว์ก็เดินสำรวจดูรอบๆ ห้อง ก่อนจะเอ่ยขึ้นมากับเฉินห้อง“ท่านอ๋องคืนนี้เราคงต้องนอนเตียงร่วมกัน ท่านอ๋องจะสะดวกหรือไม่เพคะ?”“ข้าเต็มใจที่จะให้เจ้านอนร่วมเตียงตั้งแต่เราแต่งงานกันเพียงแต่ข้าเห็นเจ้าอยากแยกเตียงก็เลยไม่อยากให้เจ้าลำบากใจ ที่จริงข้าก็อยากเปิดใจพูดกับเจ้ามาตั้งนานแล้ว ตั้งแต่ข้ามองเห็น ก็เห็นเจ้าเป็นคนแรก และข้าก็คิดว่าชาตินี้ก็อยากจะเห็นเพียงแค่เจ้า และไม่คิดอยากจะเห็นสตรีใดอีก อีกอย่างเจ้ายังเยาว์วัยนัก ข้าจึงอยากให้เราเรียนรู้ซึ่งกันและกันไปก่อน แต่ข้าขอบอกเจ้าตรงนี้ว่า ข้าไม่คิดเปลี่ยนใจ ข้าจะไม่บังคับจิตใจของเจ้า เจ้าคิดว่าเช่นไร”“แหม่ท่านอ๋องก็พูดประโยคยาวๆ เป็นเหมือนกันนะเพคะ ที่จริงหม่อมฉันก็ชื่นชมพระองค์มาก และดีใจมากที่เราได้แต่งงานกัน หม่อมฉันก็ไม่อยากให้ท่านอ๋องรู้สึกอึดอัดและลำบากใจเช่นเดียวกัน หากท่านอ๋องเอ่ยเช่น

ตำหนักเรือนรับรอง เฉินอ๋องชำระร่างกายเสร็จก็มานั่งรอซูหนี่ว์อยู่บนเตียง คืนนี้เป็นคืนแรกที่เขาจะได้นอนร่วมเตียงเดียวกันกับนาง ซูหนี่ว์เดินออกมาเห็นเฉินอ๋องนั่งรอก็ยกยิ้ม “ท่านอ๋องเดี๋ยวหม่อมฉันทาครีมให้นะเพคะ แช่น้ำอุ่นบ่อยๆ ทำให้ผิวแห้งเพคะ” ซูหนี่ว์ที่แอบเอาครีมมาใส่กระปุกไว้ใช้ รีบปีนขึ้นเตียงแล้วเข้าไปนั่งข้างๆ เฉินอ๋อง“ยื่นแขนมาเพคะ” ซูหนี่ว์ถลกแขนเสื้อไปไว้ใต้ท้องแขน ก่อนจะเริ่มทาครีม“อันนี้ไว้ทาใบหน้า ผิวท่านอ๋องขาวเนียนละเอียดดีจัง แต่ก็ต้องทาครีมเป็นประจำนะเพคะ” ซูหนี่ว์ทาครีมไปก็พูดเจื้อยแจ้วไป ส่วนเขาก็เอาแต่มองนางแทบไม่ละสายตา“เสร็จแล้วท่านอ๋องท่านนอนด้านในนะเพคะ หม่อมฉันลุกไปทำธุระบ่อยยามนอน ไม่อยากรบกวนท่านอ๋องอีกอย่าง หม่อมฉันต้องคอยระวังหากมีคนบุกเข้ามา”“ได้” พอเฉินอ๋องล้มตัวลงนอน นางก็ล้มตัวลงนอนบ้างก่อนจะเขยิบเข้าไปนอนกอดเขาแน่น “นอนกอดกันแบบนี้อุ่นดีเพคะ ท่านอ๋องรำคาญหรือไม่?“ไม่ ว่าแต่เจ้าคิดจะให้รัชทายาทเดินไม่ได้ไปตลอดชีวิตเลยหรือ?”“ไม่หรอกเพคะ ก็แค่สั่งสอนเขานิดหน่อยที่พูดจาไม่ดีกับท่านอ๋อง”“เรียกท่านพี่ เวลาอยู่กันสองคนได้หรือไม่?”“ได้อยู่แล้ว ท่านพี่