All Chapters of ทะลุมิติมาพลิกชะตา: Chapter 31 - Chapter 40

สองวันถัดมาพื้นที่ที่เคยรกร้าง ก็ถูกตัดถางหญ้าจนโล่งเตียน จากกลุ่มบุรุษที่มีร่างกายแข็งแรงและพลังแรงกายล้นเหลือ ทำงานกันอย่างไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อยเพราะได้ดื่มน้ำชาดอกบัว ที่ดื่มทีไรก็ยิ่งเพิ่มพลังปราณไหลเวียนมากขึ้นทุกครั้ง และไหนจะยังมีอาหารแสนเลิศรสให้ทุกคนได้กินอย่างเอร็ดอร่อย บอกเลยยามนี้ทุกคนมีความสุขกันอย่างมาก ยอมทำงานถวายชีวิตเพื่ออาหารในแต่ละมื้อ ซึ่งชายาเฉินก็จัดเต็มไม่ตระหนี่ขี้เหนียวแต่อย่างใด อย่างเช่นวันนี้นางอยากทำเบอร์เกอร์ เพราะอยากลองเตาอบที่ช่างได้ทำขึ้นตามแบบที่นางวาดให้ดู นางต้องขุ่นพวกเขาแข็งแรงและแข็งแกร่งเร็วๆ นางจึงจัดอาหารสามมื้อแบบไม่อั้น“พวกท่านสิบคนมาช่วยข้านวดแป้ง อีกสิบคนมาสับเนื้อให้ละเอียด ลุงเจากับลุงโจวปอกมันฝรั่งให้ข้า” ซูหนี่ว์ยกตะกร้ามันฝรั่งมาให้สองลุงที่พิการขาขาดนั่งปอกมันฝรั่งบนแคร่ ทุกคนมองชายาเฉินทำงานอย่างกระฉับกระเฉงและเป็นกันเองก็ยิ่งรู้สึกเคารพรักนางมากขึ้นไปอีก ซูเจียวกับป้าฮุ่ยเหมยเดินเข้ามาในโรงครัวเพื่อจะดูว่าอาหารมื้อนี้นางจะทำอาหารชนิดใดกัน เพราะกลิ่นของขนมปังอบยามนี้ส่งกลิ่นหอมตลบอบอวลไปทั่วบริเวณ“พระชายาทำอะไรหรือหอมจริง?”“ท่

ระหว่างนั่งรถม้ากลับจวนที่ชุนไห่และชุนเต๋อไปหามารอที่หน้าวัง เฉินอ๋องมองซูหนี่ว์ที่เอาแต่นั่งเงียบจมอยู่กับความคิดของตนเอง ก็ขยับเข้าไปนั่งข้างๆ ก่อนจะจับร่างของนางมานั่งบนตัก จับศีรษะของนางให้ซบลงบนไหล่ของเขาและใช้แขนโอบกอดนางหลวมๆ“วันนี้เจ้าดูอารมณ์ไม่ดีเอาเสียเลย” ซูหนี่ว์เงยหน้ามองเขาที่มองนางด้วยสายตาเป็นห่วงและกังวล“หม่อมฉันแค่รู้สึกว่า เวลาเราพยายามช่วยเหลือใครสักคน แต่เขาคนนั้นกลับไม่พยายามช่วยเหลือตนเองบ้าง มันทำให้หม่อมฉันรู้สึกเหนื่อยใจเพคะ หม่อมฉันต้องขออภัยที่ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ตนเองได้”“ไม่เป็นไรข้าเข้าใจความรู้สึกของเจ้า เสด็จพ่อเองก็คงเข้าใจเจ้าเช่นกัน ว่าแต่เจ้าใกล้จะถึงวันนั้นของเดือนหรือไม่? อารมณ์ของเจ้าถึงดูไม่ค่อยคงที่” ซูหนี่ว์พอได้ยินเขาถามเช่นนั้นก็ยกยิ้มในความช่างสังเกตของเขา“ท่านรู้เรื่องพวกนี้ได้อย่างไรเพคะ?”“ข้าก็ศึกษามาบ้างเพราะตั้งแต่ได้พบกับเจ้า ข้าก็คิดว่าจะต้องใช้ชีวิตนี้ร่วมกันกับเจ้าไปตลอดชีวิต ข้าก็เลยเริ่มศึกษาหาตำรามาอ่าน แล้วใช่อย่างที่ข้าเดาหรือไม่?”“อืมก็คงใกล้แล้วเพคะ สตรีเวลาใกล้ถึงวันนั้นของเดือนก็จะมีอารมณ์แปรปรวนควบคุมได้ยาก ท่านพ

ซูหนี่ว์พอกลับมาถึงจวนก็รีบตรงไปที่ห้องลับ นางคิดว่าหากลองกินกลีบดอกบัวสีทองดูบ้างจะเป็นเช่นไร นางอยากจะสร้างความมั่นใจให้กับตัวเอง เพราะไม่รู้ว่าหากต้องเผชิญหน้ากับคนที่มีความสามารถและวรยุทธสูงจริงๆ นางจะสู้ได้หรือไม่ ถึงแม้ว่านางจะมีพลังปราณและวรยุทธขั้นสูงสุดก็ตาม นางยืนมองดอกบัวที่เบ่งบานอย่างสวยงาม ก่อนนางจะเด็ดออกมาเก้ากลีบ ดอกบัวนี้มีชื่อว่าดอกบัวเก้าสวรรค์นางก็จะลองกินดูเก้ากลีบ ซูหนี่ว์ไม่คิดจะนำไปต้มในน้ำ นางตัดสินใจเคี้ยวกินแบบนั้น ก่อนจะก้มลงดื่มน้ำในบ่อ จากนั้นร่างกายของเริ่มเบาสบาย ก่อนจะรับรู้ถึงพลังมหาศาลที่ก่อตัวขึ้นและไหลมารวมตัวกันที่จุดตันเถียน จากนั้นร่างทั้งร่างของนางก็เปล่งประกายสีทอง และของทุกสิ่งทุกอย่างในห้องลับ เริ่มลอยเข้าไปอยู่ในกำไลของนางจนหมดสิ้น จนห้องทั้งห้องวางเปล่า พอนางก้มดูกำไลที่ข้อมือก็เห็นห้องลับ มีของทุกสิ่งอยู่ในนั้น แม้แต่บ่อดอกบัวเก้าสวรรค์ และจากกำไลที่เป็นสีเขียวยามนี้เปลี่ยนเป็นสีทอง นางมองด้วยความตกตะลึงและพอใจก่อนจะออกมาจากห้องลับ เฉินอ๋องที่นั่งจิบชารอนางอยู่เมื่อเห็นนางออกมา ก็อ้าแขนให้นางเข้าไปหา ซูหนี่ว์ก็เดินไปนั่งตักเขาอย่างว่าง่า

ซูหนี่ว์ได้สอนและสาธิตวิธีการกินอาหารชนิดใหม่ที่เรียกว่าหม้อไฟ ทำเอาทุกคนทั้งสนุกสนานและเอร็ดอร่อยไปตามๆ กัน ที่ดูว่าน่าจะมีความสุขและสนุกกว่าใคร ก็น่าจะเป็นองค์หญิงซ่งฟางหรูที่ยามนี้ทั้งกินทั้งจิบเหล้าผลไม้ พร้อมทั้งสนทนากับชุนไห่อย่างออกรส “เหตุใดนางเป็นถึงพระชายาแต่เรียกเจ้าที่เป็นองครักษ์ว่าพี่ชุนไห่?”“ท่านอ๋องเคยถามพระชายาเหมือนกันพ่ะย่ะค่ะ เพราะกระหม่อมมีศักดิ์เป็นแค่องครักษ์ไม่เหมาะที่จะเรียกแบบนั้น แต่พระชายาก็ตอบว่า เราต้องให้เกียรติผู้อื่นแม้จะมีศักดิ์ต่ำกว่า หากอยู่ในที่รโหฐานก็พูดให้เหมาะสมตามกาลเทศะ แต่ถ้าอยู่กันเองแบบนี้พระชายาก็จะไม่ถือตัวกันเองกับพวกกระหม่อมมากพ่ะยะค่ะ” ชุนไห่กล่าวอย่างชื่นชมพระชายาจากใจจริง ซ่งฟางหรูพอได้รับฟังก็เริ่มนึกการกระทำของตนเอง และก็นึกละอายใจขึ้นมา“ข้าเรียกท่านว่าพี่ชุนไห่บ้างได้หรือไม่?”“หะ..อย่าเลยพ่ะยะค่ะ เรียกชุนไห่เหมือนเดิมดีแล้วพ่ะย่ะค่ะ” ชุนไห่หัวเราะออกมา แต่ซ่งฟางหรูกลับรู้สึกน้อยใจ ชุนเต๋อที่นั่งสังเกตการณ์อยู่จึงเอ่ยขึ้น“พระองค์อย่าทรงคิดมากเลยพ่ะย่ะค่ะ พระชายาก็คือพระชายา นางไม่เหมือนใคร พวกกระหม่อมนับถือและเคารพนางที่เป็นพ

ซูหนี่ว์ที่กำลังควบม้ากลับมาก็ต้องหยุดชะงักเมื่อมีกลุ่มสตรีชุดดำยืนขวางทางอยู่ ซูหนี่ว์นับดูราวๆ สิบคนได้ ก่อนถอนใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย ไม่อยากฆ่าก็ต้องฆ่าสินะ “พวกเจ้ามายืนขวางทางข้าด้วยเหตุใด” กลุ่มกู้ว่านเฉิงที่ตามมาก็หยุดชะงักเช่นเดียวกัน แต่รีบนำม้ามายืนเทียบกับซูหนี่ว์“ข้าก็แค่อยากรู้ว่าเจ้าจะผ่านข้าไปได้หรือไม่ก็เท่านั้น” สตรีชุดดำเอ่ยเอ่ยอย่างเย้ยหยัน“ข้าก็อยากรู้ว่าเหมือนกันว่าข้าจะผ่านไปได้หรือไม่” ซูหนี่ว์ไม่มีเวลามาเล่นกับใคร ยามนี้นางเป็นห่วงคนในวังเป็นอย่างมาก “กระบี่นารีพิฆาต!!” สตรีชุดดำเอ่ยขึ้นแล้วกระบี่ก็มาปรากฏที่มือของนาง ซูหนี่ว์มองนางก่อนจะเบ้หน้า“กระบี่เทพีสยบสงคราม!!ซูหนี่ว์เอ่ยขึ้นมาบ้าง แค่ได้ยินสตรีชุดดำก็ถึงกับหน้าซีดเผือด นี่มันวิชากระบี่ในตำนาน นางเคยแต่ได้ยินชื่อว่าเป็นวิชาสุดยอดของกระบี่ คนที่ฝึกวิชานี้ได้ต้องมีพรสวรรค์อย่างแท้จริง นางไม่ใช่คู่ต่อสู้ของสตรีตรงหน้า“ข้าขออภัยที่ล่วงเกิน เชิญแม่นางเถิด” ซูหนี่ว์หันมามองกู้ว่านเฉิงอย่างไม่เข้าใจ ปล่อยให้ไปง่ายๆ แบบนี้เลย แต่ก็ดีนางไม่อยากฆ่าใครอยู่แล้วซูหนี่ว์ตะบึงควบม้ามาที่จวนก่อนเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ