All Chapters of เพื่อนนอนไร้สถานะ( NC 18+): Chapter 11 - Chapter 20

“น่าจะเที่ยงคืน” หน้าที่ของเธออยู่แคชเชียร์ ช่วยพี่อีกคน แต่ถ้าปิดบัญชีแต่ละวันจะเป็นพี่ที่เป็นพนักงานประจำทำไม่ใช่เธอ กานดาเป็นแค่ผู้ช่วยเท่านั้นจึงไม่ต้องอยู่ถึงร้านปิด“อืม” พฤกษาเดินกลับเข้าไปในห้อง กานดาส่ายหัวให้กับความไม่เข้าใจ เธอแอบชอบเขา ใช่แอบชอบเขา แต่ละครั้งที่เธอเจอเขาก็ตื่นเต้นนะ ตื่นเต้นแต่แสดงออกไม่ได้ กลัวเขาคิดว่าเธอเข้าหาเขาเพราะเธอแอบชอบเขาแต่ทุกครั้งที่เจอกัน เขานะที่เป็นคนเข้าหาเธอตลอด แต่จะไปพูดให้ใครฟังได้ว่าเธอกับพฤกษา...เธอกับเขาคงไม่มีใครเชื่อว่า กานดาหรือยายแก้วของเพื่อน ที่แอบชอบพฤกษาเดือนมหาวิทยาลัยตั้งแต่ปีหนึ่ง จากผัวมโนที่เพื่อนว่าจะกลายเป็น ผัวจริง ๆ แถมยังเป็นผัวมาสองครั้งแล้วจะว่าไปเธอก็คงอร่อยใช่เล่นนะ ไม่งั้นเขาก็คงไม่อยากกินซ้ำ“หรือเขาแค่อยากซ้ำวะ” กานดาละเมอกับตัวเอง“ใครอยากซ้ำอะไรแก้ว”“พี่นาย” ชญาดา แฟนสาวของเต็งหนึ่งหรือเฮียหนึ่งเจ้าของร้าน กานดาใจลอยเพราะคิดถึงเรื่องตัวเองกับพฤกษา เลยไม่ได้สนใจว่าชญาดาเดินเข้ามา ชญาดาเป็นรุ่นพี่โรงเรียนของกานดาตั้งแต่ตอนเรียนที่เชียงรายชญาดานี่แหละที่ทำให้เธอได้เจอกับพฤกษา ตอนงานวันเกิดของชญาดาเมื่อหล

“ญาญ่า มาได้อย่างไรครับ” พฤกษาถามอย่างเหนื่อยใจ นี่เขาหนีมาอยู่นอกบ้าน ยัยคนนี้ยังอยากได้เขาอีกเหรอใช่เขาอยู่บ้านเดียวกันกับเธอ เพราะเธอคือหลานสาวของคุณจริยา ซึ่งก็คือเมียใหม่ของพ่อ และก็เป็นแม่เลี้ยงของเขา เขาไม่อยากอยู่ใกล้เธอ เพราะเธอพยายามที่จะทำให้เขายอมเธอ ซึ่งแน่นอนว่าเขาไม่คิดจะยอมเลยต้องหนีออกมาอยู่คอนโดตามลำพังกานดาเห็นภาพข้างหน้าแล้วเธอก็พยายามข่มอารมณ์ ก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องพาเขากลับคอนโด เธอจะได้กลับเองหญิงสาวไม่รอเขาเธอรีบเดินออกจากร้าน รู้สึกเจ็บในใจแปลก ๆ เป็นอย่างนี้ทุกครั้งสินะ เธอก็แค่ตัวสำรอง เป็นคนที่เขาเรียกหาแค่เวลาไม่มีใครนี่ฉันร้องไห้เหรอวะ กานดาปาดน้ำตาตอนก่อนจะขึ้นรถแท็กซี่กลับคอนโด รถยังเยอะอยู่แม้เวลาในตอนนี้จะเลยเที่ยงคืนไปแล้ว กานดาเดินขึ้นมาถึงห้องของตัวเองอดไม่ได้ที่จะมองไปยังห้องของเขาป่านนี้ก็คงยังไม่กลับหรือไม่ก็ไปต่อกับแฟนเขาแล้วมั้ง“อย่าสนใจแก้ว นอน นอน พรุ่งนี้ต้องทำงาน” กานดาพยายามข่มใจให้หลับ เวลาหลับนอนของเธอมีน้อยนิด เธอต้องไม่คิดเรื่องอื่นที่ทำให้เสียเวลานอนพฤกษาพยายามมองหาเธอแต่ไม่เจอ ส่งข้อความไปเธอก็ปิดเครื่องเขากลับมาถึงห้องตอน

“เรากลับห้องเลยนะ วันนี้เราเหนื่อย ยืนทั้งวันเลย พอดีไปช่วยพี่เขาทำแลบเครื่องสำอาง” ทำไมต้องจับมือไว้ขนาดนี้ คนยิ่งชอบอยู่แล้ว เขายิ่งมาทำตัวแบบนี้ เธอจะใจขาดเสียก่อน ถ้าต้องแยกจากกัน “แก้ว เรามีของจะให้เธอ ช่วยรับมันหน่อยได้ไหม” พฤกษาพาเธอมานั่งโซฟาตัวใหญ่ เขาหยิบกล่องใส่โทรศัพท์รุ่นใหม่ล่าสุดออกมา “นายให้เรา ให้ทำไม” “เราอยากให้แก้ว เธอติดต่อไม่ได้ เราใจไม่ดีเลย เธอรู้ไหมเราเป็นห่วง” พฤกษาขยี้ผมตัวเองอย่างเขินอาย เขาเป็นอะไรเนี่ยพูดอะไรลิเกขนาดนี้ได้อย่างไร แบบนี้ยิ่งอายเข้าไปใหญ่ เดี๋ยวเธอก็รู้สิว่าเขามันไก่อ่อนแค่ไหน “สวยดีนะ ขอบคุณ” เธอรับโทรศัพท์เครื่องนั้นมา จะปฏิเสธเขาก็คงเสียดาย รับมาก็ได้ในเมื่อเขาก็ตั้งใจให้เธอ “เราเปลี่ยนซิมให้เลยดีไหม” พฤกษาอาสาเปลี่ยนเครื่องจากเครื่องเดิมเป็นเครื่องใหม่ที่เขาซื้อให้ “ก็ได้ ขอบคุณนะ เราจะใช้อย่างดี” กานดาพูดพร้อมทั้งหอมแก้มเขาไปหนึ่งครั้ง “เรามีอีกอย่าง อยากให้เธอใช้ เวลาทำงานจะได้ไม่ต้องยกโทรศัพท์ขึ้นมาดูบ่อย ๆ” เขาเดินเข้าไปในห้องหยิบนาฬิกา ยี่ห้อเดียวกับมือถือออกมา

“ทำไมยังไม่กลับอีกวะ” เขาลุกขึ้นมาชะโงกดูหน้าห้องเป็นรอบที่สิบได้แล้ว ใจก็อยากโทรตามเธอ แต่เดี๋ยวแม่งว่าเกินขอบเขตอีก เสียงข้อความแจ้งเตือนอินสตาแกรมของเธอดังขึ้น ใช่เขาฟอลโลเธอ แต่ใช้อีกแอ็กเคานต์ที่สมัครไว้เพื่อติดตามเธอโดยเฉพาะ “แม่งไปไหนกัน” พฤกษาบ่นคนเดียวอย่างหัวเสียภาพในหน้าจอ คือภาพที่ทำให้พฤกษาถึงกับหัวร้อนหนักขึ้นเรื่อย ๆ แค่มาช้าเขาก็ยังไม่หัวเสียขนาดนี้ นี่อะไร ไปถ่ายรูปคู่กับผู้ชาย นี่มันร้านชาบูใช่ไหม ทำไปได้ ทำไมไม่รู้จักไว้เนื้อ ไว้ตัว ยิ่งคิดยิ่งโมโห สิ่งที่ไม่อยากจะทำ ก็ต้องลองทำวันนี้ “ยังไม่ได้กินข้าวตั้งแต่เที่ยง” ส่งข้อความไปหาเธอทาง iMessage ข้อความนี้เป็นเพียงไม่กี่ข้อความที่เขาส่งไปหาเธอ “แล้วทำไมไม่กิน” ข้อความของกานดาส่งตอบมาทันที พฤกษาอดคิดไม่ได้ว่านี่เธอโมโหเขาหรือเปล่า คงไม่ใช่ไหม “นึกว่าเธอจะมาทำกับข้าวที่นี่” ถ้ากานดาได้เห็นหน้าเขาตอนนี้คงรู้ว่าทุกคำที่เขาพิมพ์ไปเขาพยายามอย่างมากที่จะไม่โมโห “สั่งอาหารมากินก่อนนะ อีกสักพักเราถึงจะกลับ” “ไม่ เราจะรอเธอ” นอกจากนิสัยเอาแต่ใจก็ยังมีนิสั

“แก ๆ หนุ่มหล่อวิดวะ มากินข้าวที่คณะฯเราด้วย” อิงดาวยื่นมือถือให้เพื่อนดูเมื่อไลน์กลุ่มของสาขาเธอกำลังลงรูปถ่ายเดือนมหาวิทยาลัยสุดหล่อและเพื่อนสุดหล่ออีกสองคนมานั่งกินข้าวในโรงอาหารคณะวิทยาศาสตร์ “ไอ้แก้วมันชอบต้นไม้ ส่วนฉันขอชอบทะเลได้ไหมแก หล่อแบด ๆ กร้าวใจวีที่สุด ทะเลขารอวีก่อนนะคะ” วีรดาที่ทำเสียงสอง เมื่อเห็นนาวาที่วันนี้มาในลุคสุดคลู ยิ่งวันก่อนเห็นเขาเล่นบาสฯยิ่งใจเต้นแรง นาวาหรือทะเล เป็นหนุ่มหน้าใสแต่ขัดกับบุคลิกที่ดูแข็งกร้าว เพราะต้องคุมนักบาสฯตัวมหาวิทยาลัยทั้งทีม ซึ่งแต่ละคนก็ทั้งแสบทั้งห้าวทั้งนั้น “ฉันไม่ได้ชอบแล้ว” กานดารีบบอก เธอไม่ได้ชอบพฤกษาเหมือนเดิมแล้ว ไม่อยากให้เพื่อนไปพูดอะไรน่าอาย ๆ ต่อหน้าเขา “โห เกิดไรขึ้นวะ อยู่ ๆ แกเลิกชอบต้นไม้ที่แกกรี๊ดมาตั้งแต่ปีหนึ่งได้ยังไง” นาตาลี ถามเพราะอยากรู้ว่าเพื่อนทำอย่างไรถึงเลิกชอบได้ ซึ่งไม่มีวี่แววมาก่อนเลยว่าเพื่อนจะเลิกชอบ ‘ก็เลิกชอบ แต่ตอนนี้รักเขาเข้าแล้วไง’ กานดาได้แต่พูดกับตัวเองในใจ เรื่องของเธอกับเขาเป็นได้แค่ความลับเท่านั้น เธอไม่อยากให้ใครรู้ ไม่รู้ว่าเขาจะเบื่อเธอตอนไหน