All Chapters of เพื่อนนอนไร้สถานะ( NC 18+): Chapter 21 - Chapter 30

“แน่จริงอย่าหนีสิ” แพรไหมพยายามจะวิ่งตามกานดาและนาตาลีแต่ถูกสุดเขตห้ามไว้ก่อน “ฉันว่าเธอไปคุยกับแฟนเธอโน่น อย่ามาหาเรื่องคนอื่น พี่เขตจัดการคนของพี่ด้วย” อิงดาวหันไปว่าสุดเขต “อย่ามาหาเรื่องเพื่อนฉันอีก ไม่อย่างนั้นจะหาว่าฉันไม่เตือน” วีรดาผลักไหล่ของแพรไหมก่อนจะเดินออกมา@ใต้ต้นไม้ใหญ่ของคณะวิทยาศาสตร์ ทั้งสี่สาวนั่งจับกลุ่มกันอยู่ตรงโต๊ะหินใต้ต้นไม้ ยอมรับว่าตอนนี้อารมณ์ของทุกคนกำลังคุกรุ่นเพราะความโมโห “ไม่คิดว่าอีตาสุดเขตจะซุกแฟนไว้ หน้าตาก็ไม่ได้หล่อ ยังจะเจ้าชู้อีก ดีนะที่แกไม่ชอบมัน” วีรดาบ่นอย่างอารมณ์เสีย เธอไม่คิดว่าคนอย่างสุดเขตจะเป็นคนอย่างนี้ เห็นเรียนดี กีฬาเด่นนึกว่าจะเป็นคนดี เลยเชียร์ให้เพื่อนชอบใครจะไปคิดว่านิสัยไม่ดีแบบนี้ “ความซวยของแกจริง ๆ แก้ว ป่านนี้ไอจีมอเล่นแกแล้วแน่” นาตาลีบ่นออกมาอย่างเหนื่อยใจ ทำไมเพื่อนต้องมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้ แล้วคนส่วนมากมักไม่ว่าผู้ชาย แต่ชอบมาว่าผู้หญิง “หิวข้าว” กานดาบ่นขึ้นมา เพื่อนทั้งสามคนมองหน้ากันอย่างไม่อยากจะเชื่อ “แกยังจะกินลงอีกเหรอ” อิงดาวว่ากานดาอย่าง

“เธอ ไปเปลี่ยนชุด ไปหาอะไรกินกันเดี๋ยวจะได้กลับมาดูพลุ” “ดูพลุที่ไหน” กานดาทำหน้าไม่เข้าใจ “กลับมาดูที่ห้องตรงระเบียง เดี๋ยวเจ้าหน้าที่มาจัดพื้นที่ให้ ตอนนี้ไปเดินเล่นกันก่อน” พฤกษาบอกให้เธอรีบไปแต่งตัว เสื้อผ้าที่เขาเตรียมให้ก็เป็นเสื้อยืดกับกางเกงยีนขาสั้น เธอหยิบหน้ากากอนามัยมาสวม เพราะวันนี้ร้องไห้ ทั้งตาจมูกยังดูไม่ค่อยได้ ทั้งสองพากันเดินลงมาชั้นที่เชื่อมต่อกับห้างสรรพสินค้า เขาเดินจูงมือเธอไปร้านขายชุดชั้นใน “ซื้อชุดชั้นในหน่อย เราไม่ได้ให้คนเตรียมให้” เขาคงไม่รู้ขนาดของเธอเลยไม่ได้ให้คนเตรียมมาให้ ก็ไม่แปลกหรอกก็เขาเป็นผู้ชาย “ร้านนี้เหรอ” กานดาไม่ค่อยอยากเข้า เพราะร้านนี้เธอรู้ว่าราคาค่อนข้างแพง “ร้านนี้แหละ เราอยากให้เธอใส่” เขากระซิบข้างหู เราใส่หน้ากากอนามัยด้วยกันทั้งคู่ ทำให้ต้องพูดกันใกล้มากกว่าปกติ “คุณลูกค้ารับแบบไหนดีคะ” พนักงานหญิงสาวสวย รีบเดินเข้ามาต้อนรับ “ผมอยากได้แบบไม่ต้องมีโครง ฟองน้ำไม่หนา ขนาดสามสิบสองคัพซี” เขาบอกขนาดละเอียดยิบ ที่เธอเคยคิดว่าเขาไม่รู้ขนาดนั้นคงไม่ใช่แล้วแหละ

พฤกษาลูบผิวบอบบางขาวนวลเนียนของกานดา ตรงเนินอกที่มีรอยแดงเพราะเขาเผลอเม้มดูดแรงไปหน่อย ปกติเขาไม่เคยทิ้งร่องรอยไว้บนตัวของคู่นอน อาจเพราะเขาแทบไม่ได้ใช้ปากกับคู่นอนที่ผ่าน ๆ มา แต่กับเธอ เขารู้ว่ามีอะไรที่ต่างออกไป เขาใช้ปากกับทุกส่วนของเธอ ยิ่งได้ใช้ปากกับเธอเขาก็อดไม่ได้ ในบางครั้งจึงเผลอดูดเม้มแรงจนเกิดรอย “ขอโทษนะ เจ็บไหม” เขาถามตอนที่ทั้งสองกำลังนอนกอดกันบนเตียงนุ่ม “ไม่เจ็บ แต่ต้องระวัง ไม่ให้ใครเห็น” กานดาลูบรอยจูบของเขาตรงเนินอก “อยู่ลึกขนาดนี้ จะไปเปิดให้ใครดู” พฤกษาอยู่ ๆ ก็รู้สึกไม่สบอารมณ์กับคำพูดของเธอ เขาพูดออกไปด้วยเสียงเรียบ พยายามไม่โมโหกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง “ไม่ได้เปิดให้ใครดู เผื่อก้มหรืออะไรแบบนี้” “ห้ามใส่เสื้อคอกว้าง” พูดแล้วดึงผ้าห่ม ขึ้นมาห่มให้เธอ“ไม่ได้ใส่เสื้อคอกว้าง หมายถึงชุดว่ายน้ำ”“ใครจะให้ใส่” พฤกษาพูดออกมาอย่างลืมตัว หวงใช่ไหม อาการแบบนี้ ถามตัวเองแต่ก็ไม่อยากตอบคำถามนี้ “แล้วซื้อชุดว่ายน้ำให้เราทำไม” กานดาถามเพราะเมื่อวานเขาซื้อชุดว่ายน้ำให้เธอตั้งสองชุด พอตอนนี้บอกไม่ให้ใส่ “ไ

“อือ ไม่ได้ลงไปข้างล่างเลยคนเยอะ” กานดาบอกเพื่อนไปตามความจริง เพราะเธอกับพฤกษาส่วนมากใช้เวลาอยู่ในห้องของโรงแรมกับห้างสรรพสินค้าเท่านั้น“จ่ายค่าโรงแรมไปกี่หมื่นเนี่ย วิวขนาดนี้ โรงแรมอัปราคาเกือบสามเท่าโน่นแหละ” อิงดาวดูจากรูปวิวที่ถ่ายรูปพลุออกมา“แพงขนาดนั้นเลยเหรอ” กานดาถามเพื่อนด้วยความตกใจ แล้วเขานอนไปตั้งสี่คืน แบบนี้ไม่เป็นแสนเลยเหรอ “แพงสิแก ยิ่งวันงานพลุยิ่งแพง แกไม่รู้เหรอ ญาติเป็นคนจ่ายเหรอ”“ใช่” กานดาตอบไม่เต็มเสียงนัก รู้สึกเกรงใจเขาขึ้นมาทันที เธอแทบจะไม่ได้จ่ายค่าอะไรเลย เขาจ่ายทั้งหมดแถมยังซื้อของให้เธออีกตั้งเยอะ“รองเท้าสวย น้าแกซื้อให้เหรอ” นาตาลีเอ่ยทักรองเท้าใหม่ของกานดา เพราะรองเท้ายี่ห้อนี้ ก็ต้องมีเงินระดับหนึ่งถึงซื้อได้ “แก้ว แกมีอะไรที่แกไม่ได้บอกพวกฉันไหม” นาตาลีมองหน้าเพื่อนที่ดูออกว่าเพื่อนเธอไม่ปกติ“ไม่มีจริง ๆ” กานดาไม่กล้าสบตาเพื่อน ทำให้เพื่อนทั้งสามหิ้วปีกเธอกลับมายังคอนโดของกานดา หลังจากที่ทั้งหมดไม่มีเรียนในช่วงบ่ายของวัน@คอนโดน้าของกานดา ทั้งสี่คนนั่งมองหน้ากันอยู่ในห้องของกานดา กานดาไม่กล้ามองหน้าเพื่อน เพราะเธอเป็นค

ความสัมพันธ์ระหว่างกานดากับพฤกษาก็ยังคงดำเนินต่อไปเรื่อย ๆสถานะเป็นเพียงเพื่อนนอนของกันและกัน ส่วนมากก็จะใช้เวลาอยู่ด้วยกันตอนเย็น ทำอาหาร กินข้าวด้วยกัน งานที่ผับตอนนี้กานดาไม่ได้ทำแล้ว พฤกษาขอร้องเพราะเป็นห่วง อีกอย่างเขารอรับเธอกลับทุกครั้งที่เธอไปทำงาน ถ้าเป็นแบบนั้นเรื่องเรียนคงมีปัญหาทั้งคู่เธอขอทำงานที่ร้านกาแฟข้างล่างคอนโดในวันเสาร์อาทิตย์ และ ทำงานกับพี่เพนนีในบางวันที่ไม่มีเรียน จากที่คุยกันครั้งก่อนเกือบทะเลาะกัน สุดท้ายทั้งเขาและเธอก็เปิดใจคุยกันอีกครั้งพฤกษาขอให้เธอช่วยดูแลเรื่องอาหารการกินให้เขา เพราะอย่างไรเสียเขาก็ชอบอาหารของเธอมากกว่าซื้อจากข้างนอก และเขาขอจ่ายค่าน้ำค่าไฟค่าส่วนกลางให้เธอแทนการทำอาหารให้เขา กานดาก็เลยรับข้อเสนอนั้น เพราะปกติเธอก็ชอบทำอาหารอยู่แล้ว อีกอย่างก็ได้ทำให้ตัวเองกินด้วย“ไม้ ไม่ต้องซื้อให้เราก็ได้” เสื้อผ้าชุดใหม่เพิ่งส่งมาถึง เป็นยี่ห้อดัง เขาสั่งซื้อผ่านช่องทางออนไลน์ เขาเลือกให้เธอและตัวเอง ส่วนมากก็จะเป็นเสื้อผ้าออกกำลังกาย เสื้อยืดใส่สบายทั่วไป สีเดียวกันบ้าง แบบเดียวกันบ้าง แต่คนละขนาด “ซื้อหนึ่งแถมหนึ่ง” นั่นคือข้ออ้างที่เขามักจะพู