นินิววางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ หลังจากดูถ่ายทอดสดแถลงข่าวของออสตินกับโมนาจบลง ความรู้สึกที่ควรจะเกิดขึ้นในใจเธอตอนนี้คือเธอควรจะดีใจที่เห็นโมนาโดนแฉ จนไม่สามารถเก็บอารมณ์ต่อหน้านักข่าวได้ มันเป็นสิ่งที่เธอพยายามจะทำมาตลอด แต่ทว่าเธอกลับรู้สึกวูบโหวงในใจ มันไม่ใช่ความรู้สึกสงสาร เพราะเธอก็เป็นเพียงมนุษย์คนหนึ่งที่เคยโดนกระทำมาก่อน เธอยังมีความโกรธแค้นอดีตเพื่อนสนิทอยู่มาก แต่แปลกใจที่เธอกลับไม่รู้สึกสะใจเท่าที่ควร “มึงรู้สึกยังไง?” อัญชันเป็นฝ่ายเอ่ยทำลายความเงียบออกมา เห็นเพื่อนนั่งเหม่อลอย ไม่มีปฏิกริยาอะไร ก็เกิดเป็นห่วงกลัวว่าเพื่อนจะตั้งสติไม่ได้กับเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้ “ไม่รู้สิ กูบอกไม่ถูกว่ะ” “กูไม่ได้ถามเรื่องโมนานะ กูถามเรื่องออสติน มึงควรรับโทรศัพท์เขาได้หรือยังว่ะ” “รับแล้วควรพูดว่าไงว่ะ”เธอยกมือขึ้นลูบใบหน้าของตัวเอง รู้สึกเหนื่อยล้ากับเรื่องที่เกิดขึ้นเหลือเกิน ผ่านมายังไม่ถึงหนึ่งวัน ทว่าเธอกลับรู้สึกเหมือนเธอต้องเหนื่อยกับเรื่องพวกนี้มาเป็นปี “เขาปกป้องมึงนะโว้ยนิว แล้วไหนจะเรื่องที่เขาแฉยัยโมนาอีก ทั้งหมดที่เขาทำ กูว่าเขาไม่ได้ทำเพื่อตัวเองหรอก เขาทำเพื่อมึงค่ะ”
Last Updated : 2025-10-03
LOGIN
