Semua Bab นางร้ายป่วนรักคาสโนว่า: Bab 91 - Bab 100

ติ๊ง!!! เสียงลิฟต์ดังเบา ๆ ก่อนที่ประตูจะเปิดออกสู่โถงทางเดินเงียบสงบของคอนโดหรู นินิวสูดลมหายใจเข้าออกเบา ๆ มือเล็กเย็นเฉียบเพราะความตื่นเต้น แม้จะพยายามเก็บกดไว้ แต่ใจกลับเต้นแรงจนกลัวว่าออสตินจะได้ยินเสียง “ไม่ต้องเกร็งขนาดนั้น บอกแล้วว่าแม่ฉันไม่ได้ดุ”น้ำเสียงทุ้มเอ่ยออกมาเพื่อให้เธอคลายความกังวลของเขาทำให้เธอเหลือบตาขึ้นมอง เห็นเขายิ้มบาง ๆ ก่อนยื่นมือมาจับมือเล็กเธอไว้แน่น “ฉันให้ยืมมืออุ่น ๆ” เธอหัวเราะเบา ๆ ทั้งที่หน้าเริ่มแดงก่ำเพราะความตื่นเต้น “เคยพาผู้หญิงมาหาแม่นายหรือเปล่า” “ไม่เคย”เขาตอบเรียบ ๆ พร้อมส่งสายตากรุ่มกริ่มที่ทำให้เธอหัวใจแทบละลาย ความเขินแผ่ซ่านผสมรวมกันจนรู้สึกเหงื่อผุดซึมออกมาตามกรอบหน้าสวย จนกระทั่งเดินถึงหน้าประตูห้อง ออสตินกดรหัสเปิดประตูออก กลิ่นของอาหารส่งกลิ่นหอมฟุ้งออกมาจนถึงหน้าประตูที่เธอสองคนยืนอยู่ หญิงวัยกลางคนในเสื้อเชิ้ตสีครีมสะอาด เดินออกมาจากห้องครัวพร้อมรอยยิ้มอบอุ่น “อ้าว มาแล้วเหรอ แม่ทำกับข้าวเสร็จไว้พอดีเลยจ้ะ” ออสตินยิ้ม จับมือคนตัวเล็กแน่น เดินเข้าไปหาคนเป็นแม่ ก่อนจะเอ่ยแนะนำให้รู้จักกับแฟนสาวของตัวเอง “แม่ครับ นี่ นินิ

หนึ่งเดือนผ่านไป วันนี้อัญชันมาถ่ายโปสเตอร์โฆษณาให้กับอาหารเสริมยี่ห้อหนึ่ง พักนี้งานส่วนใหญ่ที่เธอทำ เป็นงานที่ผู้จัดการส่วนตัวของเธอหามาให้ เธอเป็นคนเสนอไปเองว่าทำได้ทุกงาน ไม่ว่าอะไรติดต่อมาเธอพร้อมทำทุกอย่าง ทำให้ตอนนี้เธอมีงานทำทุกวัน วันละหลายงาน แทบจะไม่มีเวลาพักผ่อน จนร่างกายรู้สึกอ่อนเพลีย “เป็นอะไร ทำไมแกดูง่วงนอน” ญาณินผู้จัดการส่วนตัวของเธอเอ่ยถาม ขณะกำลังบรีฟงานของวันนี้ "เมื่อคืนก็นอนแล้วนะ พักนี้ฉันอาจจะโหมงานหนักไปหน่อย เลยรู้สึกเพลีย ๆ" "แล้วแกจะไหวเหรอ เดี๋ยวมีไปไลฟ์สดต่ออีก หรือจะยกเลิกไหม” อัญชันส่ายหน้าทันที เธออยากเก็บเงินไว้ให้มากที่สุด เพื่อจะเอาไปคืนขุนเขา ถึงแม้ตอนนี้ค่าใช้จ่ายของแม่เธอที่โรงพยาบาล จะยังเป็นเงินที่ขุนเขาโอนจ่ายเอาไว้ตั้งแต่ก่อนจบความสัมพันธ์กัน เธอเพิ่งรู้มาจากฝ่ายการเงินเมื่ออาทิตย์ก่อนว่าเขาโอนเงินมาจ่ายค่าโรงพยาบาลล่วงหน้าเอาไว้ รวมถึงค่าจ้างพยาบาลพิเศษด้วย ซึ่งทันทีที่เธอรู้ เธอก็โทรไปหาเขาทันที แต่ทว่าเขาน่าจะบล็อกเบอร์โทรศัพท์และช่องทางการติดต่อของเธอไปแล้ว เพราะเธอไม่สามารถติดต่อเขาได้เลย เขาไม่อยากเจอเธอถึงขนาดเธอหน้าด้านไปหาเ

นินิวกลับจากบ้านมาถึงคอนโดตั้งแต่เมื่อวาน เธอได้ใช้ชีวิตกับพ่อแม่และน้องสาวอย่างเต็มที่ตลอดหนึ่งเดือนเต็ม ก่อนจะกลับมาเผชิญหน้ากับความเครียดเรื่องพ่อของออสตินอีกครั้ง พรุ่งนี้เธอจะเข้าไปหาพ่อของเขาตามที่ได้ตกลงกับเขาเอาไว้แล้ว ช่วงนี้ออสตินทำงานหนักเพราะอยู่ในช่วงเปิดบริษัทใหม่ เธอเองก็เพิ่งรู้ว่าเขาแอบไปเปิดบริษัทเอาไว้ตั้งแต่กลับมาจากต่างประเทศ ทุกอย่างที่เขาทำคือการคิดทุกอย่างมาดีแล้ว เขาวางแผนเรื่องเธอทุกอย่างเอาไว้ตั้งแต่ก่อนจะกลับมาที่นี่ เธอได้อ่านทุกอย่างในไดอารี่ที่เขาเขียนหมดทุกประโยค ตอนที่อ่านจบความรู้สึกของเธอคือขอบคุณทุกอย่างบนโลกใบนี้ ที่ทำให้เธอเจอผู้ชายคนหนึ่งที่รักเธอมากขนาดนี้ รักโดยที่ไม่รู้เลยว่าเธอจะได้เป็นของเขาหรือเปล่า หรือจะตอบรับความรู้สึกเขาไหม ตลอดเวลาที่เขาอยู่ต่างประเทศ เขาส่งคนเฝ้าตามสอดส่องชีวิตเธอมาโดยตลอด ทุกอย่างถูกเขียนเอาไว้ในไดอารี่เล่มนั้น ที่เธอร้องไห้กับมันเป็นอาทิตย์หลังจากอ่านจบ ขณะกำลังลุกขึ้นเพื่อจะเดินออกจากห้องไปดื่มน้ำ จู่ ๆ เธอก็รู้สึกหน้ามืดจะเป็นลม จนต้องหาที่พยุงยึดเกาะเอาไว้ ก็คือโต๊ะตรงหัวเตียงนอน ก่อนจะทิ้งตัวลงบนที่นอนตามเดิ

ช่วงเวลาของความตื่นเต้นที่สุดในชีวิตของนินิวมาถึงแล้ว ตอนนี้เธอกำลังนั่งอยู่ในรถหรูของออสติน ที่กำลังมุ่งหน้าไปบ้านของเขาด้วยหัวใจที่เต้นรัวเร็ว เธอสังเกตุว่าออสตินเองก็เงียบไปเหมือนกันตั้งแต่ขับรถออกมาจากคอนโด เขาเองก็คงจะเครียดไปไม่น้อยกว่าเธอ แต่คงกำลังเก็บอาการเอาไว้ข้างใน “แน่ใจเหรอว่าพ่อตินอยู่ที่บ้าน” “อืม ตินให้อธิเช็คดูแล้ว”อธิคืออดีตเลขาส่วนตัวของเขา ที่เป็นคนที่เขาให้ตามดูความเคลื่อนไหวของพ่อมาตั้งแต่เขาตัดสินใจออกจากบ้าน “ตินพร้อมแล้วใช่ไหม” “ทำไมถามแบบนั้น มาถึงขนาดนี้แล้ว ตินไม่คิดจะถอยหรอก”เขาเอ่ยออกมาให้เธอเชื่อมั่นว่าเขาจะปกป้องเธอให้ถึงที่สุด บอกแล้วว่ามาวันนี้ผลลัพธ์ของเขาก็มีแค่อย่างเดียว คือไม่ว่ายังไงเขาก็ไม่มีวันเลิกกับเธอเด็ดขาด รถหรูเลี้ยวเข้าบ้านหลังใหญ่สีขาว โดยเป็นคนในบ้านที่มาเปิดประตูรั้วให้ออสติน บ้านหลังใหญ่โตโอ่อ่า แต่ทว่ากลับเงียบเหงาจนนินิวสัมผัสได้ บริเวณบ้านนอกจากมีต้นไม้นานาชนิด ก็ไม่มีสิ่งมีชีวิตเคลื่อนไหวอยู่เลย กระทั่งคนในบ้านก็ไม่ให้เห็น ออสตินเลี้ยวรถเข้ามาจอดหน้าบ้าน ก่อนจะหันมามองหน้าเธอแล้วยิ้มออกมา“หน้าซีดมากเลย ไหวหรือเปล่า” “ไหว

"ไม่ได้ค่ะ ฉันไม่ให้เพื่อนไป ถ้าพี่จะเคลียร์ก็เคลียร์กันที่นี่" "ไม่เป็นไรนิว กูไปได้" "อัญ มึงจะเป็นลมอยู่แล้วนะ"ขุนเขาสังเกตุอาการของอัญชัน เขาเห็นเหงื่อเธอผุดซึมออกมาตามกรอบหน้า ร่างกายเธอดูผิดปกติมากเหมือนที่นินิวพูดทุกอย่าง “มีอะไรหรือเปล่าขุน” อายตาที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่เงียบ ๆ เดินเข้ามาในวงสนทนาด้วย ซึ่งทุกคนก็หันไปมองหน้าเธอทันที โดยเฉพาะอัญชันที่เผลอสังเกตุอีกฝ่ายโดยไม่รู้ตัว “ไม่มีอะไร เธอจะกลับหรือยัง” “จะกลับอะไรกัน เพิ่งนั่งได้ไม่นาน ยังไม่ได้สั่งอะไรเลยด้วยซ้ำ ว่าแต่นี่เพื่อนนายเหรอ” นินิวแอบเบะปากให้อีกฝ่ายเล็กน้อย ก่อนจะหันมามองหน้าเพื่อนที่กำลังมองคนมาใหม่ตาไม่กระพริบ“วันนี้พี่คงไม่สะดวกแล้ว ไว้วันหลังค่อยคุยกันใหม่นะคะ หรือไม่ก็ไม่ต้องคุยกันอีก ถ้าพี่ต้องการเงินคืน ฉันจะโอนให้พี่ตอนนี้เลยค่ะ จะได้ไม่ต้องมีอะไรติดค้างกับเพื่อนฉันอีก” อัญชันหันไปมองหน้าขุนเขาแวบหนึ่ง แววตาเธอตัดพ้อเขาอย่างเห็นได้ชัด ความรู้สึกปวดแปลบข้างในเหมือนจะทะลักออกมา ก่อนที่นินิวจะจับมือเธอเพื่อเดินออกไปจากตรงนี้พร้อมกัน “ฉันบอกตอนไหนว่าไม่สะดวก อีกอย่างเรื่องมันเริ่มต้นมาจากเธอ ฉันก็