All Chapters of นางร้ายป่วนรักคาสโนว่า: Chapter 51 - Chapter 60

หลังจากผู้กำกับสั่งคัท นินิวก็รีบเดินเข้ามาในเต็นท์ที่อัญชันกับออสตินกำลังยืนอยู่ เธอเดินเข้ามาหยิบกระเป๋าที่เธอวางเอาไว้บนโต๊ะ แล้วก็เดินออกไปไม่ทักทายใครสักคำ โดยเฉพาะออสตินที่เขาทำเมินเฉยกับเธอก่อน ตอนนี้เธอเลยทำเมินเฉยกลับไปให้เขาบ้าง "เป็นไงละคะ นิวมันก็ทำเป็นไม่รู้จักคุณเหมือนกัน" อัญชันเป็นคนได้สติก่อน เลยเอ่ยติดตลกออกไปแก้เก้อ ที่ตัวเองตอนนี้กำลังรู้สึกแปลก ๆ ที่เห็นฉากจูบของนินิวกับขุนเขา ทว่าดูเหมือนจะมีคนที่ช็อกกว่าเธอคือออสติน เพราะเขายืนนิ่งไม่ไหวติง จนเธอลองส่งเสียงกระแอมอีกครั้ง "อะ แฮ่ม!" ได้ผลเพราะครั้งนี้เขากระพริบตา หน้าถอดสีเล็กน้อย ไม่รู้ว่าช็อกอันไหนมากกว่ากัน ระหว่างเห็นฉากเลิฟซีนของแฟนสาวกับเรื่องที่เธอเดินเข้ามาแล้วทำเป็นไม่รู้จักเขา "เธอพักห้องเดียวกับนิวเหรอ" "ใช่ค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ" "ปกติเขาให้แยกห้องได้นิ แล้วทำไมพวกเธอสองคนถึงได้นอนด้วยกัน" "ก็แยกห้องนี่แหละคะ แต่นิวบอกให้ฉันไปนอนด้วย แต่ถ้าคุณจะง้อนิว ฉันจะหลีกทางไปนอนห้องตัวเองให้นะคะ" อัญชันยิ้มและเอ่ยออกไปอย่างเข้าใจ การกระทำของเธออยู่ในสายตาคมคู่หนึ่งที่เห็นเหตุการณ์ตั้งแต่ตอนแรกที

พูดจบออสตินก็ก้มลงไปจูบเธออีกครั้งทันทีด้วยความรู้สึกผิดหวังปนเสียใจ เป็นจูบที่เต็มไปด้วยความดิบเถื่อนและรุนแรง ก่อนจะใช้ขาแกร่งดันเรียวขาเล็กของเธอให้อ้าออก แล้วจับท่อนเนื้อแดงก่ำสอดเข้าไปในร่องรักที่มีน้ำน้ำหล่อเลี้ยงอยู่เพียงน้อยนิดทันทีสุดลำ สวบ!!! "กรี๊ดดดด จะ เจ็บ" นินิวลำตัวกระตุกเกร็ง กรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดที่เขาสอดเอ็นร้อนเข้ามาในจังหวะที่เธอกำลังเผลอ อีกทั้งเธอยังไม่มีอารมณ์ร่วมมากพอ ทำให้ทั้งเจ็บและจุกจนพูดไม่ออก น้ำตาไหลออกมาเป็นทาง ทว่าความเจ็บจากส่วนนั้นเทียบไม่ได้กับความเจ็บกลางอกของเธอ แค่ได้เห็นแววตาเย็นชาของคนบนร่างเธอ ที่ไม่แม้แต่จะสนใจว่าเธอจะรู้สึกอย่างไร เขาขยับสะโพกเข้าใส่ร่องรักของเธอทันทีด้วยความป่าเถื่อน ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! ฝ่ามือหนายกขึ้นบีบเค้นอกอวบทั้งสองข้าง จนเนินเนื้อปลิ้นออกมาตามง่ามนิ้ว ในใจพาลคิดว่าเพราะเขาดีกับเธอเกินไป เธอเลยคิดจะทำยังไงกับเขาก็ได้ ไม่สนใจว่าผู้ชายคนนี้จะรู้สึกยังไง "หยุดร้องนิว แล้วครางออกมา" เสียงทุ้มดุเข้มแหบพร่าออกคำสั่ง นินิวเม้มปากแน่น ไม่ส่งเสียงอะไรออกมาแม้แต่น้อย ถึงแม้ความรู้สึกเจ็บก่อนหน้าจะเริ่มทุเลาบา

ขุนเขานั่งกดโทรออกหาอัญชันอย่างบ้าคลั่ง เป็นเวลาสองชั่วโมงแล้ว ที่เธอทำเมินเฉยต่อข้อความของเขา เขาโทรออกหาเธอไปเกือบร้อยสาย เธอก็ไม่รับ เธอคงจะคิดว่าอยู่ที่นี่เขาคงไม่กล้าทำอะไรเธอสินะ ถึงได้กล้าท้าทายเขาขนาดนี้ ภายในใจคนตัวสูงเดือดดาลถึงขีดสุด เขาไม่มีอารมณ์จะไปทำอะไรทั้งนั้น จนตอนนี้อาหารเย็นเขาก็ยังไม่ได้ทาน ทั้งที่ทีมงานให้รูมเซอร์วิซเอาขึ้นมาให้เขาถึงที่ห้อง แต่ทว่าเขาไม่มีความอยากอาหารตรงหน้าแม้แต่นิดเดียว ได้แต่นั่งกำมือเข้าหากันแน่น คิดหาวิธีที่จะจัดการกับนางบำเรอตัวแสบของเขา ที่ยังไม่ทันไรเธอก็ทำตัวเลี้ยงไม่เชื่องให้เขาโมโหได้ขนาดนี้ ว่าแล้วก็กดโทรออกหาผู้จัดการส่วนตัว คงเป็นทางเดียวที่เขาจะเข้าถึงตัวอัญชันได้โดยที่คนอื่นไม่รู้ ยังไงที่โรงแรมก็ต้องมีนักข่าวแฝงตัวเก็บภาพบรรยากาศถ่ายทำที่นี่ คงไม่คุ้มถ้าเขาจะเดินโต้ง ๆ ออกไปเคาะประตูหน้าห้องของเธอ ส่วนอัญชันตอนนี้เธอเพิ่งอาบน้ำเสร็จ เดินออกจากห้องน้ำด้วยชุดคลุมอาบน้ำ มือเล็กยกผ้าขนหนูผืนเล็กขึ้นเช็ดผมนุ่มที่ยังเปียกชื้น ก่อนจะก้าวเท้าเพื่อจะเดินไปยังโต๊ะเครื่องแป้ง ทว่าทันทีที่หางตาเธอเหลือบไปเห็นบนเตียงนอน เท้าเล็กก็หยุดชะง

บรรยากาศในห้องเต็มไปด้วยแรงปรารถนาร้อนแรงที่ถาโถมเข้าใส่ไม่หยุด ขุนเขายกตัวขึ้นถอดเสื้อผ้าออกจากร่างกายกำยำของตัวเอง ยกมือเธอขึ้นมาสัมผัสแผ่วเบาที่แผงอกแกร่งของเขา จนความรู้สึกกระสันแผ่ขยายปกคลุมไปทั่วร่างกาย คนตัวสูงกัดฟันกรอด เมื่อมือเล็กขี้เล่นของเธอลากผ่านหน้าท้องหนา ลงไปกอบกุมท่อนเนื้อแข็งตั้งลำของเขา อัญชันขยับสาวรูดเบา ๆ อย่างยั่วยวน พลางแววตาของเธอก็ช้อนมองเขาด้วยอารมณ์วาบหวามอย่างเต็มที่ "ซี้ดดดด ใช้ปากนุ่ม ๆ ของเธอ" สายตาคมกริบจ้องลงมามองที่เธอด้วยความปรารถนาที่แทบจะกลืนกินทั้งร่างบาง อัญชันค่อย ๆ ขยับตัวเข้าหา งอตัวให้ใบหน้าสวยอยู่ระดับเดียวกับแก่นกายของเขา ริมฝีปากอวบอิ่มแตะสัมผัสลงไปตรงส่วนหัวแดงก่ำ ตวัดลิ้นเล็กออกมาชิมน้ำเหนียวหนืดอย่างแผ่วเบา แต่ทว่ายิ่งเวลาผ่านไป ความร้อนแรงก็ยิ่งทวีคูณขึ้นเรื่อย ๆ ขุนเขาขบกรามเข้าหากันแน่น ร่างกายสั่นสะท้านตามแรงดูดดุนของโพรงปากนุ่ม เสียงลมหายใจของคนตัวสูงหนักและถี่ขึ้นทีละน้อย ดวงตาคมกริบราวกับมีเปลวเพลิงสุมอยู่ในนั้น ชายหนุ่มก้มลงมองภาพตรงหน้า ริมฝีปากเม้มแน่นอย่างพยายามกักเก็บเสียงครางที่แทบจะคำรามออกมาทุกครั้งที่คนตัวเล็กผงกศ

"ติน ตื่นได้แล้ว" นินิวรีบลุกขึ้นทันที เมื่อได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกจากโทรศัพท์ที่เธอเป็นคนตั้งเวลาเอาไว้ก่อนนอน เพราะต้องการให้ออสตินออกจากห้องของเธอในตอนตีสี่ เวลาที่ทุกคนยังไม่ตื่น "อื้อ นิว นอนต่ออีกหน่อยได้ไหม" "ไม่ได้ นายต้องกลับห้องของตัวเองก่อนที่ทุกคนจะตื่น นายคงไม่คิดจะเดินโต้ง ๆ ออกไปตอนเช้าหรอกใช่ไหม" "ก็ฉันง่วงอ่ะ เพลียด้วย" "นายก็ไปนอนต่อที่ห้องสิ ลุกขึ้นเลย ไม่ต้องอิดออด" เธอพยายามดึงแขนแกร่งของเขาให้ลุกขึ้นตามแรงดึงของเธอ ทว่าแรงเท่ามดของเธอไม่สามารถสู้แรงฝืนของออสตินได้ แค่เขากระตุกแขนเธอครั้งเดียว ร่างเล็กของเธอก็ทิ้งตัวลงทาบทับร่างแกร่งของเขาทันที "ว้ายยย ติน ลุกเดี๋ยวนี้นะ ถ้านายไม่ลุกฉันโกรธจริง ๆ ด้วย" "โอเค ๆ ลุกแล้วเนี่ยเห็นไหม เอะอะขู่ตลอด เดี๋ยวก็จับกินซะเลย ยิ่งแข็ง ๆ อยู่ด้วย" เขาไม่ได้แค่พูด แต่ดึงผ้าห่มออกให้เธอดูภายใต้ชุดคลุมอาบน้ำที่เขาสวม แก่นกายใหญ่นูนเด่นตั้งลำออกมา มันทำให้เธอนึกกลัวว่าที่เขาพูดมันจะไม่ใช่แค่คำขู่ คนแบบเขาหื่นได้ทุกสถานการณ์อยู่แล้ว "ไม่ล้อเล่นนะติน กลับไปก่อนนะ นายก็รู้ที่นี่นักข่าวเต็มไปหมด" คนตัวสูงถอนหายใจออกมา ก่อนจะฝืน