กว่าจะตื่นอีกครั้งก็ฟ้ามืดแล้วตอนเกือบหนึ่งทุ่ม ทรงโปรดที่ตื่นก่อน เขาจัดการสั่งอาหารชุดใหญ่เอาไว้แล้วเดินมานั่งข้างเตียง แล้วเอ่ยถามคนที่กำลังกะพริบตาปริบ ๆ ไล่ความง่วงงุนออกจากใบหน้า“หิวยัง” ได้ยินเสียงท้องของหญิงสาวร้องก็อดรู้สึกผิดต่อเธอไม่ได้ ตัวเขาเองกินข้าวไม่ค่อยตรงเวลาเป็นเรื่องปกติ แต่กับเธอคงไม่เหมือนเขา เรื่องนี้เขาลืมคิดไปเสียสนิท มัวแต่กินเธออย่างตะกละตะกลามจนลืมเวลา‘ไม่หิวเลยมั้ง ไอ้บ้า!’ ซินหยานค้อนเขาแล้วก่นด่าในใจ แต่สุดท้ายก็ทำได้เพียงพยักหน้ารับหงึก ๆอาหารไม่ตกถึงท้องตั้งแต่เมื่อวาน วันนี้ก็ได้ดื่มแค่น้ำเปล่าแก้อาการคอแหบคอแห้งเพียงเท่านั้น พลังงานก็ใช้ไปล้นจนแทบไม่เหลือ จะไม่หิวได้อย่างไรไหว“ผมสั่งอาหารไว้แล้ว คุณจะลุกไปอาบน้ำก่อนไหม” เขาถามต่อพลางเก็บปอยผมที่ปรกใบหน้าสวยไปทัดหูเธอ สัมผัสแผ่วเบานั่นทำเอาหญิงสาวต้องย่นคอหนีความรู้สึกประหลาด ๆ นี่ จนชายหนุ่มชะงักมือ เธออาจจะยังไม่ไว้ใจเขา หรือยังไม่ชิน เรายังไม่สนิทกันเท่าที่ควรถึงจะแนบชิดกันแล้วก็ตามที...ไม่เป็นไร เดี๋ยวกินเสร็จค่อยทำความรู้จักกันต่ออีกหน่อย เอาให้สนิทแนบยิ่งกว่าเก่าเลยคอยดู“มีผ้าขนหนูไหมคะ”
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-11
เข้าสู่ระบบ
